Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                               ΚΕΦΑΛΑΙΟ 90

Ενας επιμονος, ρυθμικος θορυβος εσπασε μια ησυχια που επικρατουσε πολλες ωρες και τραβηξε τον ενδιαφερον της. Βρισκοταν μεσα σ' ενα αστροπλοιο με αγνωστο προορισμο, διχως να γνωριζει τιποτα απολυτως για το τι συνεβαινε, υπακουοντας απλα στις εντολες που ειχε παρει απο τον Ορκοφυλακα. Αυτος ο θορυβος ειχε ερθει να την λυτρωσει την στιγμη ακριβως που η απελπισια ειχε τυλιξει γυρω της εναν ιστο που σταδιακα την επνιγε απ' την ωρα που ειχε ξεκινησει.

Ετρεξε προς την τεραστια κονσολα και εντοπισε το σημειο απ' το οποιο προερχοταν ο θορυβος. Μια λυχνια ειχε αναψει αποκαλυπτοντας μια σκοτεινη οθονη που εξαφνα ειχε αποκτησει ζωη. Διαβασε οτι εγραφε η οθονη κι απορησε. Τι ακριβως συνεβαινε εδω' ?

-'Αγγιξτε την επιφανεια και περιμενετε'. Υπακουσε. Η φραση εξαφανιστηκε κι εμφανιστηκε μια καινουργια. 'Επιλεξτε ολογραμμα και περιμενετε'. Υπακουσε κι αυτη τη φορα. Στην αρχη δεν συνεβη τιποτα, μετα εμφανιστηκε νεα λεξη. Διαβασε 'Ενεργοποιηση' και πατησε παλι επανω.

Αυτο που επακολουθησε την αιφνιδιασε, δεν το περιμενε.

            =======================================

Ενα ολογραμμα υψους εχεδον ενος μετρου, του Ορκοφυλακα, εμφανιστηκε ξαφνικα στο δαπεδο του σκαφους. Το περιγραμμα του ετρεμε, ενιοτε αλλοιωνοταν ελαφρα μα ηταν ξεκαθαρο πως ηταν αυτος, δεν υπηρχε αμφιβολια. Την στιγμη που αναρωτιοταν τι θα επακολουθουσε το ολογραμμα αρχισε να μιλαει. Για τα δεδομενα της αυτο ηταν ηδη πολυ, εστιασε ομως σε οτι ακουγοταν.

-'Μεριτα, αν το βλεπεις αυτο σημαινει πως τα παντα εχουν τελειωσει. Καταλαβαινω πως αυτο ισως σου μοιαζει παραδοξο αφου εσυ εισαι ακομα εν ζωη και πιθανως να σκεφτεσαι πως η καταληξη της μαχης που δωσαμε με τον Μετγκον ηταν τελικα επιτυχης. Λυπαμαι που το λεω μα ο Μετγκον επικρατησε και εμεις ηττηθηκαμε. Αντιλαμβανομαι πως εχεις παμπολλες αποριες σε ολα τα επιπεδα γι αυτο θελω ν' ακουσεις προσεκτικα ολα οσα εχω να σου πω, εστω και μ' αυτον τον τροπο. Η ιδια σου η υπαρξη θα καθοριστει απ' οτι ακουσεις απο δω και περα'.

Η αποσβολωμενη Κηρα κοιτουσε το ολογραμμα μην πιστευοντας τα ματια και τ' αυτια της. Ομως δεν ειχε αλλα περιθωρια, εκατσε στην καρεκλα πλοηγησης ακουγοντας προσεκτικα. 

             ===================================

-'Απο την αρχη το εργο μας ηταν δυσκολο δεδομενου πως ο Μετγκον, αν αποκτουσε αυτα που χρειαζοταν, θα μπορουσε να υλοποιησει τις απειλες διχως καποιος να μπορει να τον σταματησει. 

Επρεπε ν' αναζητησω βοηθεια απ' οπου μπορουσα, γι αυτο κι επισκεφτηκα την Αεναη Βιβλιοθηκη, ελπιζοντας πως εκει θα υπηρχε κατι που θα μας εδινε το πλεονεκτημα απεναντι στον Μετγκον. Πραγματι βρηκα αυτο που εψαχνα, δυστυχως ομως οχι χωρις τιμημα. Βλεπεις, οποιος δημιουργησε το συμπαν ειχε προβλεψει κατι τετοιο, το ενδεχομενο δηλαδη να βρεθει καποιος που να θελει να το μεταβαλλει αφανιζοντας καθε υπαρκτη ζωη. Τα παντα ηταν στηριγμενα σε μια αρχη, πως το συμπαν μπορει να πεθαινει και ν' αναγεννιεται αλλα τμηματικα. Με απλα λογια, ενα τμημα του μπορει να καταστραφει για διαφορους λογους αλλα ενα αλλο, που ηταν ηδη κατεστραμμενο, θ' αρχισει και παλι ν' αναπτυσσεται. Μ' αυτον τον τροπο υπαρχει μια ισορροπια που δεν επιτρεπει την ολικη, μονομιας, καταργηση του υπαρχοντος συμπαντος. Πανω σ' αυτο στηριχτηκα εχοντας το ως εσχατη λυση αν ολα τ' αλλα αποτυγχαναν. Και απετυχαν'.

                  ==================================

-'Ο ιδιος ο Μετγκον δεν μπηκε ποτε στον κοπο να μαθει αυτη τη λεπτομερεια, η εμμονη και η σιγουρια του πως θα τα καταφερνε τον εκαναν ν' ασχοληθει με αλλα πραγματα κι αυτο ηταν το μοιραιο λαθος του. Επελεξα να τον συναντησουμε για την τελικη μαχη σε ενα σημειο του συμπαντος που η Βιβλιοθηκη προεβλεπε πως θα υποβαθμιζοταν, θα ερημωνε και ουσιαστικα θα πεθαινε μεσα στα επομενα χιλια χρονια. Ηταν ο μονος τροπος για να μπορεσω να ελαχιστοποιησω το μεγεθος της καταστροφης που θα επεφερε ο Μετγκον. Σε ολο αυτο το συστημα καθε ζωη θα εξαφανιζοταν, τα παντα θα εκμηδενιζοταν μαζι με οποιους θα ειχαν την ατυχια να βρισκονται εκει τον χρονο τελεσης του αφανισμου. Εμεις δεν βρεθηκαμε εκει τυχαια, πηγαμε για ενα σκοπο αλλα αυτο δεν μπορουσε να μας εξαιρεσει. Απο την στιγμη που ο Μετγκον πραγματοποιησε την απειλη του, οτι ζωη υπηρχε στο ετοιμοθανατο εκεινο συστημα ηταν καταδικασμενο, οπως κι εμεις.

Το ηξερα οταν τους επαιρνα μαζι μου, το ηξερα πως κανεις μας δεν θα επιβιωνε αλλα μπροστα στην εξαλειψη της απειλης Μετγκον ηταν μια απαραιτητη θυσια'.

            ==================================

-'Καταλαβαινω τις αποριες που εχεις σχετικα με σενα και τον Ελλερυ. Γιατι εσυ να εισαι η μοναδικη επιζησασα απ' ολο αυτο, γιατι να μην ερθει μαζι σου ο Ελλερυ και να γλυτωσει. Ξεκινωντας απο το δευτερο χρειαζομουνα τον Ελλερυ μαζι μου για ενα πολυ σημαντικο ρολο. Μια ελπιδα που ειχα πως ισως η σχεση πατερα γιου μπορουσε ν' αποτρεψει οτι εγινε επεσε στο κενο. Πιστεψα πως μπροστα στον επικειμενο χαμο του γιου του ο Μετγκον θ' αναθεωρουσε μα εκανα λαθος. Το μεθυσι της εξουσιας και της δυναμης ηταν πολυ μεγαλο για να υπερκεραστει. Λυπαμαι πραγματικα για τον Ελλερυ μα καταλαβαινεις πως δεν υπηρχε αλλος τροπος. Και δεν ειναι μονο αυτος. Ξερω πως εξ' αιτιας μου χαθηκε τοσος ακομα κοσμος. Φιλοι σου, συνεργατες, ατομα με τα οποια ειχες μια ιδιαιτερη σχεση χαθηκαν στον βωμο της αναχαιτισης του Μετγκον. Αν συνυπολογισω σ' αυτους κι ολους εκεινους που χαθηκαν απο τοτε που το σκαφος του Ελλερυ απελευθερωσε τον ορκο του Μετγκον ξερω πως ειναι ενας πολυ μεγαλος καταλογος με ονοματα. 

Επαναλαμβανω, οση πικρα και να νοιωθεις, δεν υπηρχε αλλος τροπος'.

          ======================================

Ακομα και αυτη η παυση που εκανε το ολογραμμα ηταν τοσο επιτυχημενα ακριβης σαν ο Ορκοφυλακας να γνωριζε σε ποιο σημειο η Μεριτα θα χρειαζοταν λιγο χρονο να επεξεργαστει οτι ειχε ακουσει μεχρι στιγμης. Ηταν αληθεια πως ειχε μεινει αναυδη. Ολα ειχαν ξετυλιχτει τοσο αποτομα μπροστα της που ενοιωσε αυτη τη γνωση να την πνιγει. Οι υπολοιπες Κηρες, οι μισθοφοροι, ο ερωτας της ζωης της, ο Ορκοφυλακας, ολοι νεκροι. Ισως το γεγονος πως και ο Μετγκον δεν ειχε επιζησει να ηταν μια παρηγορια μα η Μεριτα δεν ενδιαφεροταν καν. Ενα αγνωστο σε μεγεθος τμημα του συμπαντος ειχε ολοκληρωτικα καταστραφει παιρνοντας μαζι του οτι πολυτιμοτερο ειχε στην ζωη της. Αυτα ηταν τα δεδομενα με τα οποια θα επρεπε να πορευτει εφεξης αλλα δεν ηξερε καν τον τροπο. Τον Ορκοφυλακα ? Ενα τμημα της τον μισουσε οσο τιποτα αλλο για οτι ειχε διαπραξει πισω απο τις πλατες ολων, ενα τμημα της κυριολεκτικα τον λυποταν για το βαρος που επρεπε να φερει ξεροντας πως ηταν υπαιτιος για τον χαμο τοσων ψυχων.

Αναρωτηθηκε τι εμελλε ακομα ν' ακουσει και προσπαθησε να μαζεψει τα κομματια της.

                 =================================== 

-'Στο πρωτο θεμα τωρα που αφορα εσενα. Ξερω πως δεν εισαι ετοιμη ν' ακουσεις αυτο που θα σου πω, ξερω πως θα σου γεννηθουν πληθωρα συναισθηματων μα ειναι κατι που πρεπει να το ξερεις. Εισαι εγκυος λιγων βδομαδων με το παιδι του Ελλερυ. Αντολαμβανομαι πως δεν εχεις ακομα κανενα συμπτωμα και ισως αμφισβητησεις οτι σου λεω μα πιστεψε με, ειναι αληθεια. Το διαπιστωσα καποια στιγμη, το πως δεν εχει καμμια σημασια. Βρεθηκα σ' ενα τρομερο διλημμα ως προς το τι να κανω και τωρα ξερεις τι αποφασισα. Δεν θα ειχε κανενα νοημα να πας με τους αλλους στον Αγκελ ουτε να ερχοσουν μαζι μας στην αντιμετωπιση του Μετγκον. Δεν θα εκανες απολυτως καμμια διαφορα, το πιο πιθανο ειναι να ειχες ακολουθησει την δικια μας μοιρα. Στον Ελλερυ δεν το ειπα ποτε, ουτε σε κανεναν αλλο. Το ηξερα μονο εγω και εσυ τωρα. Επελεξα εσυ  και το παιδι σου να ζησετε, εστω και κατω απο τετοιες αντιξοες συνθηκες. Κατανοω καθε σκεψη που κανεις, καθε αντιδραση που μπορει να εχεις αλλα αν χρειαζοταν θα εκανα παλι το ιδιο. Επρεπε ομως να φροντισω για την δικη σου ασφαλεια καθως και του γιου σου'.

               ====================================

-'Γιος θα ειναι, μαθε το κι αυτο, το πως το ξερω οπως σου ειπα δεν εχει σημασια. Επελεξα αυτο  το σκαφος γιατι διαθετει κρυογονικους θαλαμους, κατι που ειναι απαραιτητο για το ταξιδι σου. Κι επειδη αναρωτιεσαι που πας σου λεω πως οι συντεταγμενες που εχουν δοθει ειναι για την Γη, εναν πλανητη που ο γαλαξιας του δεν επαθε τιποτα απο την καταστροφη που επεφερε ο Μετγκον. 

Θα φτασεις εκει αρκετες μερες πριν γεννησεις, ολα τα υπολοιπα ειναι αποκλειστικα στα χερια σου. Σε ολο το ταξιδι σου θα κοιμηθεις στον κρυογονικο θαλαμο, ειναι προγραμματισμενος να σε ξυπνησει λιγο πριν την αφιξη σου στην Γη. Στην Γη θ' αρχισεις μια νεα ζωη, ξερω πως οι μνημες ειναι δυσκολο να διαγραφουν μα τωρα πια θα εχεις κατι πολυτιμο για να προφυλαξεις. 

Ειμαι σιγουρος πως μια γυναικα με την δικη σου θεληση θα τα καταφερει οσο δυσκολα και να βρεθουν στον δρομο σου. Πρεπει να τα καταφερεις για σενα, για τον γιο σου και για ολους εμας που χαθηκαμε σε μια μαχη που ποτε δεν επιλεξαμε. Δεν εχω κατι αλλο να προσθεσω, θελω να πιστευω πως τωρα ξερεις τα παντα. Καλο ταξιδι και απολαυσε την νεα σου ζωη'.

                ====================================

Το ολογραμμα εξαφανιστηκε αφηνοντας μια Μεριτα μεσα σε συγχυση. Προσπαθουσε να βαλει τις σκεψεις της σε μια σειρα και διαπιστωσε πως ηταν πολυ δυκολο. Εβαλε ξανα το ολογραμμα και το ακουσε μεχρι τελους. Χαιδεψε ελαφρα την κοιλια της και ξεσπασε σε κλαματα. Τωρα η ελλειψη του Ελλερυ της φανηκε ακομα πιο μεγαλη, ακομα πιο τραυματικη. Δεν εμαθε ποτε πως θα γινοταν πατερας, ειχε χαθει για να μπορει η ιδια να επιβιωσει εστω και μ' αυτον τον τροπο.

Περασαν λιγα λεπτα, διαστημα στο οποιο ενοιωθε κυριολεκτικα διαλυμενη. Η σκεψη του παιδιου που κυοφορουσε στα σπλαχνα της την επανεφεραν στην ψυχρη πραγματικοτητα. Πηγαινε σ' εναν αγνωστο πλανητη μην γνωριζοντας τι θ' αντιμετωπιζε και το πως αλλα ηταν αποφασισμενη να τα καταφερει. Ο Ορκοφυλακας ειχε κανει τα παντα για να δημιουργησει κατω απο τα ποδια της ενα σταθερο εδαφος, αυτη τωρα επρεπε να βρει την δυναμη να το περπατησει. Κοιταξε τον χρονο που υπολειποταν για την αφιξη της στον προορισμο της. Ειχε ακομα μεγαλο ταξιδι να κανει και ηταν ωρα να εφαρμοσει τις οδηγιες που ειχε λαβει απο το ολογραμμα. 

               ======================================

Ανοιξε τον κρυογονικο θαλαμο και κοιταξε μεσα. Ολα ηταν ρυθμισμενα και προγραμματισμενα, οπως της ειχε πει ο Ορκοφυλακας. Μπηκε μεσα και ξαπλωσε. Ενοιωσε για πρωτη φορα μια εσωτερικη γαληνη απο την στιγμη που ειχε μπει σ' εκεινο το σκαφος. Κατι μεσα της της ελεγε πως ολα θα πηγαιναν καλα, δεν ειχε λογο ν' ανησυχει για κατι. Η θερμοκρασια στον θαλαμο επεσε δραματικα, μεσα σε δευτερολεπτα η Μεριτα ειχε αποκοιμηθει εχοντας ενα χαμογελο στα χειλη.

Η φιγουρα ξεκολλησε απο ενα σκοτεινο, αθεατο σημειου του σκαφους και σχεδον σαν να επλεε στον αερα εφτασε πανω απο τον θαλαμο που κοιμοταν η Μεριτα. Εσκυψε αργα απο πανω της.

Δεν μπορουσε να ξερει τι ονειρο εβλεπε εκεινη τη στιγμη, ηξερε ομως πως επρεπει να ηταν κατι ευχαριστο εξ' ατιας του πλατιου χαμογελου που υπηρχε στο προσωπο της. Χαμογελασε κι αυτος.

Μετα κανοντας μια κινηση με το χερι εξαφανιστηκε κυριολεκτικα. Ο γερος απο την ερημο Ινζεμ, ειχε δει οτι ηθελε και μπορουσε ν' αποχωρησει τοσο διακριτικα οσο οταν ειχε εμφανιστει.

Το σκαφος συνεχισε να διασχιζει το απεραντο μαυρο κενο ανεμποδιστα με προορισμο την Γη.

                                                                          

                                  ΤΕΛΟΣ