Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                           ΚΕΦΑΛΑΙΟ 86

Το μεγαλυτερο φεγγαρι του Μαρεκ δεν διεφερε σχεδον σε τιποτα απο τα υπολοιπα. Ερημα, αγονα τοπια, πνιγμενα κυριολεκτικα σε τεραστια πετρωδη συμπλεγματα, μερη που ειχαν εγκαταλειφθει προ πολλου απο κατοικους γι αυτους ακριβως τους λογους. Τιποτα δεν φυτρωνε εκει, τιποτα δεν ζουσε. Ενας χτικιαρης, ετοιμοθανατος ηλιος εστελνε ακομα καποιες λιγοστες ακτινες φωτος μονο και μονο για να μπορει πιο ευκολα καποιος να εμπεδωσει το εφιαλτικο σκηνικο που επικρατουσε στις επιφανειες τους. Συννεφα δεν υπηρχαν για να προξενησουν βροχη δεδομενου πως το νερο η οποιοδηποτε αλλο υγρο στοιχειο απουσιαζαν εντελως. Δεν υπηρχε κανεις απολυτως λογος να βρεθει καποιος εκει, ακομα κι αυτη η περιεργεια και η φιλομαθεια ηταν παντελως ανουσιες.

Η μονη διαφορα στο μεγαλυτερο φεγγαρι του Μαρεκ απο τα υπολοιπα ηταν αυτο ακριβως, το μεγεθος. Ολα τα ζοφερα και αντιαισθητικα στοιχεια που συνοψιζαν εκεινο το φεγγαρι υπηρχαν εκει σε διευρυμενο εμβαδον. Ηταν το απολυτο τιποτα στο απολυτο πουθενα.

Σ' αυτο το φεγγαρι προσγειωθηκε το αστροπλοιο του Ορκοφυλακα και των συμμαχων του.

               =====================================

-'Δεν εχω δει τιποτα πιο απαισιο στη ζωη μου' εκανε ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις. 'Και θελω να με πιστεψετε, εχω δει παρα πολλα παραπλησια με τουτο αλλα αυτο ακριβως ποτε'.

-'Παραξενη επιλογη σημειου συναντησης με τον Μετγκον' εκανε η Ρισανι που κι αυτη με την σειρα της ενοιωθε ενα καποιο δεος βλεποντας την κατασταση που επικρατουσε στην επιφανεια. 'Φανταζομαι πως ειχες τους λογους σου γι αυτο' προσθεσε κοιτωντας τον Ορκοφυλακα.

-'Ναι, οντως, ειχα τους λογους μου' απαντησε ο τελευταιος. 'Αλλα δεν εχουμε χρονο για χασιμο, συντομα ο Μετγκον θα ειναι εδω κι εμεις πρεπει να ειμαστε ετοιμοι' προσθεσε.

Ειχαν προσγειωθει στη μεση ενος αχανεστατου κρατηρα ενος ανενεργου εδω κι εκατονταδες χρονια ηφαιστειου. Τιποτα αλλο δεν υπηρχε εκει εκτος απο πετρες, γιγαντιαια λιθαρια και βραχοι απο μαυρες πετρες που γυαλιζαν ελαφρα υπο το φως του αναιμικου ηλιου. Η ησυχια που επικρατουσε ηταν απολυτη, κανεις θορυβος δεν διαταρασσε την υπαρχουσα σιωπη.

Η τελικη μαχη θα δινοταν στην επιφανεια αυτου του φεγγαριου.

                ====================================

Δεν θυμοταν ποτε, και αν ειχε υπαρξει καποτε, φορα που το ενστικτο του να μην ειχε επαληθευτει. Ολα του τα προαισθηματα επιβεβαιωνονταν, τωρα ομως παρακαλουσε σ' αυτην εδω την περιπτωση να εκανε λαθος. Βαθια μεσα του ηξερε πως οτι ενοιωθε ηταν αληθεια και τωρα επρεπε να επιλεξει αν θα μοιραζοταν αυτο το προαισθημα και με τους αλλους. Ομως, ποσο ευκολο ηταν να τους πει πως οσοι ειχαν παει στον Αγκελ για να σταματησουν τους συμμαχους του Μετγκον ηταν νεκροι ? Πως θα λειτουργουσε αυτο στην ψυχολογια τους ? Αποφασισε να τους το αποκρυψει. Ηξερε αλλωστε πως θα εβγαινε στην επιφανεια, οχι απ' αυτον αλλα σιγουρα απο τον Μετγκον που δεδομενα γνωριζε κι αυτος την καταληξη της μαχης στον Αγκελ. Προς το παρον τους χρειαζοταν διαυγεις κι ετοιμοπολεμους αν ηθελαν να εχουν μια ελπιδα.

Κανεις τους δεν καταλαβε πως ειχε βρεθει ο Μετγκον εκατο μετρα μακρια τους. Σκαφος που να ειχε προσγειωθει δεν υπηρχε, καποιος θορυβος να τους υποψιασει δεν ειχε ακουστει. Κι ομως, στεκοταν εκει, απεναντι τους λες κι ηταν μαγος η ταχυδακτυλουργος.

               ====================================

-'Πιστευω πως ειμαι στην ωρα μου' ειπε ειρωνικα καθως βαδιζε προς το μερος τους. 'Νομιζω πως εσεις ηρθατε λιγο πιο νωρις' συνεχισε εχοντας φτασει τωρα σε αποσταση πενηντα βηματων.

-'Αρκετα, ουτε βημα παραπερα' εκανε ο Ελλερυ με στεντορια φωνη.

-'Εδω ειμαι καλα' ? απαντησε ο Μετγκον μ' ενα σαρδονιο χαμογελο στα χειλη.

-'Ωστε εσυ εισαι ο Μετγκον' εκανε με ουδετερο τονο στην φωνη η Ρισανι. 'Δεν εντυπωσιαστηκα'.

-'Ζητω συγγνωμη αν περιμενες κατι αλλο και απογοητευτηκες' εκανε ο Μετγκον 'αλλα ναι, εγω ειμαι ο Μετγκον και μαλιστα εντυπωσιασμενος. Μια Διαστικτη ε ? Ξερεις, πολυ παλια πιστευα πως η ρατσα σου ηταν απλα ενας μυθος, δεν υπηρχατε πραγματικα. Βεβαια πολυ αργοτερα που συναντησα καποιους του συναφιου σου αναθεωρησα, παρ' ολα αυτα εξακολουθει η φυλη σου να μ' εντυπωσιαζει. Αυτο πραγματικα ηταν εκπληξη' προσθεσε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα. 

-'Ας αφησουμε τις κουβεντες για την Ρισανι Μετγκον' εκανε ο τελευταιος 'κι ας ερθουμε στο λογο για τον οποιο βρισκομαστε εδω. Φανταζομαι πως ξερεις, ετσι δεν ειναι' ?

              ======================================

-'Φυσικα, φυσικα' εκανε ο Μετγκον. 'Βρεθηκαμε εδω γιατι για καποιον ακατανοητο λογο πιστευετε πως μπορειτε να με σταματησετε απο το να εκπληρωσω το πεπρωμενο μου. Αυτο που με προβληματιζει ειναι το πως νομιζετε οτι δυναστε να το επιτυχετε. Εσυ, ενα ον του παλιου κοσμου, επιφορτισμενο με την αχαρη δουλεια της συλλογης και φυλαξης ανεκπληρωτων ορκων, μια Διαστικτη περιορισμενων δυνατοτητων κι ενας γηινος, τουλαχιστον σε καποιο βαθμο που δεν γνωριζω. Ομολογω πως περιμενα μια μεγαλυτερη προκληση, τουτο εδω μοιαζει τουλαχιστον γελοιο, ειδικα οταν δεν εχετε να περιμενετε βοηθεια απο καπου αλλου. Γιατι αν σ' αυτο στηριζοσασταν, τοτε μετα λυπης μου σας πληροφορω πως οτι εχει να κανει με την προσπαθεια σας να με σταματησετε θα πρεπει να τα καταφερετε μονοι, οι τρεις σας'.

-'Δεν ειμαστε μονοι μας Μετγκον, συντομα θα το δεις αυτο' εκανε οργισμενος ο Ελλερυ.

-'Φανταζομαι υπονοεις την βοηθεια απο τους φιλους σας στον πλανητη Αγκελ' ειπε ο Μετγκον. 'Ωστε δεν τους το ειπες' συμπληρωσε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα γελωντας.

                 =====================================

-'Τι εννοεις ? Τι να μας πεις' ? ρωτησε τον Ορκοφυλακα γεματος αγωνια. 'Τι εχει συμβει' ?

-'Επετρεψε μου να σας διαφωτισω λοιπον' εκανε ο Μετγκον. 'Οι φιλοι σας στον Αγκελ δεν θα μπορεσουν να προστρεξουν σε βοηθεια σας γιατι δυστυχως ειναι ολοι νεκροι. Βεβαια κατ' αντιστοιχια και οι δικοι μου συμμαχοι ακολουθησαν την ιδια μοιρα αλλα εμενα προσωπικα αυτο καθολου δεν μ' ενοχλει. Απ' οτι βλεπω ομως για σας ηταν κατι το σημαντικο, αν και δεν θα επρεπε. Μερικες ζωες χαμενες ειναι κατι παντελως αδιαφορο και αναξιο λογου μπροστα σ' αυτο που προκειται να συμβει συντομα. Επι τη ευκαιρια, ποιος ακριβως εισαι εσυ νεαρε μου ? Για να εισαι εδω εισαι σιγουρα σημαινον προσωπο αλλα εχεις καποιο ονομα να σε φωναζω' ?

Ο Ελλερυ αδιαφορησε πληρως για την τελευταια παρατηρηση του Μετγκον. Το προσωπο του, σφιγμενο, σκληρο, σαν τα πετρωδη συμπλεγματα που τους περιεβαλλαν ειχαν εστιασει εντονα στο βλεμμα του Ορκοφυλακα σαν να περιμενε καποια διαψευση εκ μερους του. Ενοιωσε ξαφνικα το εδαφος να υποχωρει κατω απο τα ποδια του, δυσκολευοταν ν' αναπνευσει.

                ====================================

-'Ειναι αληθεια' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Μα δεν ειναι ολοι νεκροι οπως νομιζεις Μετγκον' ειπε απευθυνομενος στον παραφρονα απεναντι του. 'Δεν ειναι ολοι νεκροι' επανελαβε.

-'Εστω, δεν ειναι ολοι νεκροι μα τι σημασια εχει ? Κανεις τους δεν θα βρεθει εδω να σας βοηθησει, ειστε μονοι σας και στο λεω, δεν ειστε αρκετοι για μενα' εκανε ο Μετγκον. 'Ομως δεν ειμαι ακριβως το τερας που φανταζεστε η θελετε να πιστευετε. Το πιο ευκολο για μενα ειναι να σας εξοντωσω τωρα, απλα κι ευκολα μα θελω να σας δωσω μια ευκαιρια. Ξερω πως για σενα δεν τιθεται τετοιο θεμα' συνεχισε απευθυνομενος στον Ορκοφυλακα 'μα ετουτοι οι δυο δικαιουνται πιστευω ν' ακουσουν μια εναλλακτικη προταση και να την αποδεχτουν αν το επιθυμουν'.

-'Μπορεις να κανεις οσες προτασεις θελεις' ειπε η Ρισανι 'εγω ομως βρισκομαι εδω για ενα και μοναδικο λογο κι αυτος δεν προκειται ν' αλλαξει' προσθεσε.

-'Μενεις μονο εσυ λοιπον' εκανε ο Μετγκον κοιτωντας τον Ελλερυ. 'Μα πρωτα πες μου ποιος εισαι, σε ρωτησα και πριν κι απεφυγες ν' απαντησεις'. 

                   ==================================

-'Για καποιον που πιστευει πως γνωριζει τα παντα αυτη ειναι η πρωτη σου διαψευση Μετγκον' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Σημειωσε τα λογια μου, θα υπαρξει και δευτερη, πολυ πιο σημαντικη'.

Ο Μετγκον εκανε μια κινηση αδημονιας με το χερι σαν να μην τον ενδιεφερε οτι ακουγε.

-'Απο δω ειναι ο Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, ο γιος σου' εκανε με στομφο ο Ορκοφυλακας.

Ηταν η πρωτη στιγμη απο τοτε που ειχαν συναντηθει που δεν μιλησε για λιγο κανενας.

-'Μου φανηκε σαν να σ' ακουσα να λες πως τουτος εδω ειναι γιος μου' εκανε ο Μετγκον γελωντας. 'Μα τις νεφελες του Μπρενικ, τι αλλο πια θα σκαρφιστεις' ?

-'Ελα τωρα Μετγκον' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να ψαξεις βαθια μεσα μου να δεις αν λεω την αληθεια η οχι. Τι σε σταματαει' ?

Η εκφραση του Μετγκον απεδειξε πως αυτο ακριβως ειχε κανει κι ειχε μεινει αποσβολωμενος. Κοιτουσε μια τον Ελλερυ και μια τον Ορκοφυλακα προσπαθωντας να πιστεψει οτι ειχε ακουσει.

Ηταν ολα αληθεια μα το μυαλο του χρειαζοταν χρονο να το επεξεργαστει και να τ' αποδεχτει.

               =======================================

-'Ειναι αδυνατον' ψελλισε. 'Αποκλειεται...Εγω δεν...πως...δεν μπορει, δεν γινεται...μα πως'...

-'Επετρεψε μου εμενα τωρα να σε διαφωτισω' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Οταν αποδειχθηκε πως ησουν κινδυνος για την ιδια υπαρξη του συμπαντος οι Τεσσερις Απολυτες επιλεξαν να σε στειλουν στην κοιλαδα Νονγκ αφου πρωτα εσβησαν καθε αναμνηση απο το μυαλο σου. Εκει, για μεγαλο χρονικο διαστημα, παρεμεινες ενας ακομα κατοικος της περιοχης ασχολουμενος με οτι και οι αλλοι, καλλιεργειες εδαφων. Ενσωματωθηκες μαλιστα τοσο γρηγορα που συντομα ζευγαρωσες με ντοπια κι αποκτησατε παιδι. Οταν αρχισαν οι μνημες σου να επιστρεφουν μετα το ατυχημα του Ελλερυ και την δραπετευση του ορκου σου εγινες ξανα ο Μετγκον που ολοι ηθελαν να ξεχασουν. Δολοφονησες την γυναικα σου και το παιδι σου κι εφυγες μακρια απο την κοιλαδα Νονγκ. Αυτο που δεν ηξερες ηταν πως υπηρχε κι αλλο παιδι που την ωρα της παρακρουσης και ανειπωτης τρελας σου ελειπε απο το σπιτι. Το παιδι επεζησε της μανιας σου και δοθηκε απο τις Τεσσερις Απολυτες σε μια οικογενεια στην Γη για να το μεγαλωσουν. Θυμασαι κατι απ' αυτα' ?

                =====================================

Ο Μετγκον συνεχιζε να τον κοιτα αποσβολωμενος και ο Ορκοφυλακας συνεχιζε την αφηγηση.

-'Κανονικα θα επρεπε να το θυμασαι οταν η πληρης μνημη σου επανηλθε αλλα ειχες τοσα αλλα να σκεφτεις, τοσα αλλα να διαχειριστεις που δεν μπηκες καν στον κοπο να το ψαξεις. Ο Ελλερυ μεγαλωσε πιστευοντας πως ηταν γηινος, θεωρωντας πατερα και μητερα του τους αναδοχους γονεις στους οποιους ειχε δοθει. Αν δεν συνεβαιναν ολα αυτα που συνεβησαν δεν θα το μαθαινες ποτε μα για να ειμαι ειλικρινης ισως ολα αυτα συνεβησαν γιατι ηταν ο μοναδικος τροπος για να τα μαθεις. Ο Ελλερυ ειναι γιος σου, κουβαλαει τα γονιδια σου μα ευτυχως για ολους εμας δεν εχει ψηγμα απο την παρανοια και την μεγαλομανια που κυριολεκτικα σ' εχει κατακλυσει. Κι ο γιος σου αυτη τη στιγμη ειναι απεναντι σου, απεναντι σε οτι εχεις σχεδιασει. Πως σου φαινεται αυτο' ? 

Ηταν ξεκαθαρο πως ολες αυτες οι αποκαλυψεις ειχαν επηρεασει σε μεγαλο βαθμο τον Μετγκον. 

Εμοιαζε προσωρινα χαμενος, σαστισμενος μα αυτο δεν κρατησε πολυ. Τα ματια του απεκτησαν μια αποκοσμη λαμψη και η φωνη του ακουστηκε πιο σιγουρη και σταθερη απο ποτε.