ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81
Ο Μαλκολμ Αρζεντο εριξε ακομα μια ματια στα χαρτια που ηταν αραδιασμενα πανω στο γραφειο του και συνοφρυωθηκε. Δεν ηταν φυσιολογικα ολα αυτα που του ελεγαν οι σελιδες μπροστα του. Οσες φορες και να τα ειχε κοιταξει εφθανε στο ιδιο συμπερασμα. Πληκτρολογησε εναν αριθμο στην συσκευη του τηλεφωνου του, μιλησε για μερικα δευτερολεπτα κι εστρεψε και παλι την προσοχη του στα χαρτια προσπαθωντας ν' ανακαλυψει τι ηταν αυτο που του διεφευγε.
Η πορτα του γραφειου του ανοιξε αποτομα κι ενας αντρας προχωρησε και καθισε στην καρεκλα απεναντι του.
-'Λοιπον, τι σε προβληματιζει Μαλκολμ' ? ρωτησε ενω ξεκινουσε να στριψει ενα τσιγαρο.
-'Ριξε μια ματια εδω Χορχε και πες μου τι καταλαβαινεις' απαντησε ο Μαλκολμ ενω παραλληλα εσπρωχνε προς το μερος του αλλου τα χαρτια που ειχε μπροστα του.
Τον αφησε για λιγο να επεξεργαστει οτι διαβασε και σχεδον χαρηκε βλεποντας το απορημενο υφος του συνομιλητη του.
-'Αυτο ειναι πραγματικα περιεργο' ειπε ο Χορχε και τον κοιταξε.
=============================
Εψαξαν αρχικα την λυση στο προσωπο της Νατασας Ρομερο που ηταν η υπευθυνη αναζητησης νεων συγγραφεων και αμεσως μετα στον Ναιτζελ Ιστγουντ, τον αρμοδιο της διαφημιστικης προωθησης του οικου και των βιβλιοπωλειων αλλα το μονο που καταφεραν ηταν να σχηματισουν ενα απορημενο κουαρτετο που αδυνατουσε να εξηγησει τα συμβαντα που τοσο περιεκτικα κι αναλυτικα υπηρχαν στις σελιδες του Μαλκολμ Αρζεντο.
-'Δεν νομιζω πως κατι τετοιο εχει συμβει ξανα' σχολιασε η Νατασα Ρομερο.
Οι αλλοι συμφωνησαν κουνωντας καταφατικα το κεφαλι.
-'Αυτο που μπορω να σας πω με σιγουρια ειναι πως δεν εχει εγκριθει κανενα σχετικο κονδυλι για επιπλεον διαφημιση στο συγκεκριμενο βιβλιοπωλειο' συμπληρωσε ο Ναιτζελ Ιστγουντ.
-'Τοτε μιλαμε για απλα ενα τυχαιο γεγονος' ? ρωτησε ο Χορχε.
-'Γιατι, αποκλειεται να συμβαινει κι αυτο' ? εκανε η Νατασα.
-'Για να τα δουμε λιγο απο την αρχη' ειπε ο Μαλκολμ.
==================================
Ο εκνευρισμος της Κρυσταλ Μπρουκς εφτασε στο απογειο ακουγοντας την φραση' παμε αλλη μια φορα' και τον εκτονωσε στο πρωτο πραγμα που υπηρχε μπροστα της, ενα μπουκαλακι εμφιαλωμενου νερου. Αν συνεχιζαν ετσι θα ξοδευαν ολη την ημερα για μια σκηνη που χρειαζοταν μιση ωρα για να γυριστει. Ομως η τελειομανια του σκηνοθετη ηταν φανερο πως θα την εβγαζε εξω απο το χρονικο της προγραμμα. Το θετικο ηταν πως δεν ειχε και καποιον πρωταγωνιστικο, αρα και μεγαλο ρολο, αλλα ουτε και κομπαρσου της μιας φρασης. Ομως καθε φορα που επρεπε να γυριστει σκηνη με την ιδια συνεβαινε παντα αυτη η καθυστερηση.
Εριξε πισω τα μαλλια της και πηρε μια βαθια ανασα. Ηταν ετοιμοι να ξαναγυρισουν την σκηνη κι απο μεσα της παρακαλουσε το αποτελεσμα να ηταν τετοιο που θ' αφηνε τον σκηνοθετη ικανοποιημενο κι αυτην ελευθερη να σηκωθει να φυγει. Ηθελε να βρισκεται σπιτι πριν την επιστροφη του για να προλαβαινε να υλοποιησει οτι ειχε στο μυαλο της. Πηρε την θεση της αναμεσα στο υπολοιπο σετ και προσπαθησε να επικεντρωθει στον ρολο της.
=============================
-'Ολα ενταξει με την παραγγελια' ? ρωτησε η Τζιλιαν Κιουμπρικ.
-'Την εστειλα πρωι πρωι' απαντησε η μελαχροινη κοπελα που ηταν σκυμενη πανω απο κατι κουτες. 'Λογικα σε δυο - τρεις μερες θα ειναι εδω' προσθεσε.
-'Ναι, αυτο πιστευω και γω' ειπε η Τζιλιαν. 'Πολυ παραξενο παντως αυτο που συνεβη'.
Η Στελλα Σκορτσεζε σταματησε να καταγινεται με τις κουτες και στραφηκε προς την Τζιλιαν.
-'Η αληθεια ειναι πως δεν το λες και φυσιολογικο' ειπε. 'Αλλα παλι...' εκανε να συνεχισει μα αφησε την φραση της μετεωρη.
-'Το οτι πληρωσε με μετρητα τι σου λεει' ? εκανε η Τζιλιαν.
-'Αυτο μαλιστα, αυτο ειναι πραγματικα περιεργο. Και ειδες ποσες καρτες ειχε μαζι του στο πορτοφολι του' ειπε η Στελλα.
-'Ναι, το ειδα' απαντησε η Ελι. Πηγες τα χρηματα στην τραπεζα' ? εκανε με μια αγωνια στη φωνη.
-'Ναι, μην ανησυχεις, το πρωι πριν ερθω εδω' απαντησε καθησυχαστικα η Στελλα.
===========================
Ο Ματ Κρειβεν ηπιε μονορουφι το χρυσαφι ιρλανδεζικο ουισκι του, παρηγγειλε ακομα ενα και κοιταξε το ρολοι του. Σε λιγο θα ηταν εκει κι αυτος ακομα εψαχνε να βρει πως θα ξεκιναγε την συζητηση. Ο ρολος του σαν προεδρος του διοικητικου συμβουλιου του εκδοτικου οικου 'Αιναρ' δεν ειχε ποτε μεχρι τωρα σκαμπανεβασματα. Ολα, χαρις σ' εκεινον, πηγαιναν ρολοι.
Ηταν η πρωτη φορα που επρεπε να του μεταφερει νεα τετοιας μορφης που αγνοουσε το πια θα ηταν η αντιδραση του. Βαθια μεσα του τον υποστηριζε, δεν ξεχνουσε αλλωστε πως οτι ηταν κι οτι ειχε γινει το χρωστουσε σ' αυτον, ομως δεν μπορουσε να αδιαφορησει απεναντι στην αποφαση του συμβουλιου. Αναρωτηθηκε προς στιγμη τι θ' απαντουσε αν τον εβαζε στο διλημμα να επιλεξει πλευρα. Χαμογελασε γιατι ηξερε. Δεν χρειαζοταν την βοηθεια του ιρλανδεζικου για κατι τετοιο κι ας ηπιε και το δευτερο μονομιας μολις του το εφεραν. Απλα λατρευε την γευση του γι αυτο και δεν διστασε να παραγγειλει και τριτο. Εριξε μια ματια παλι στο ρολοι του και αναψε τσιγαρο. Απο στιγμη σε στιγμη θα εμφανιζοταν.
=============================
-'Εισαι απολυτα βεβαιος πως η διαφημιστικη μας καμπανια στο Γουινιπεγκ ηταν η προβλεπομενη οπως και για τα υπολοιπα βιβλιοπωλεια' ? ρωτησε ο Μαλκολμ.
-'Αντε παλι τα ιδια' εκανε αγανακτισμενος ο Χορχε Λεονε. 'Στο ειπα διακοσιες φορες, εγω εκανα αυτο που κανουμε παντα. Αν καποιος αποφασισε χωρις να μ' ενημερωσει να διαφοροποιησει το διαφημιστικο θεμα δεν μπορω να το ξερω'.
-'Την ελεγξα την παραγγελια μηπως υπαρχει λαθος' ειπε ο Ναιτζελ Ιστγουντ προλαβαινοντας την επομενη απορια του Μαλκολμ. 'Μιλησα σημερα μαζι τους και μου την επιβεβαιωσαν'.
-'Οποτε που καταληγουμε' ? εκανε η Νατασα Ρομερο.
-'Συμπτωση ? Τυχαιο γεγονος' ? ρωτησε ο Μαλκολμ χωρις και ο ιδιος να το πιστευει
-'Δεν μπορουμε να το αποκλεισουμε' σχολιασε ο Χορχε.
-'Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι για πιο λογο το ψαχνουμε' ειπε ο Ναιτζελ. 'Νομιζα πως αυτο θελαμε στο κατω κατω της γραφης'.
============================
-'Η αληθεια ειναι πως ειναι αρκετα περιεργο' ειπε ο Χορχε 'αλλα παλι...'
-'Ας δουμε τι εχει συμβει απο την αρχη και γιατι το περιστατικο ειναι οντως παραξενο' εκανε ο Μαλκολμ και σηκωθηκε απο την καρεκλα του. 'Πριν εικοσι μερες ανοιξαμε νεο 'Αιναρ' στο Γουινιπεγκ ακολουθωντας την τακτικη του ομιλου οπως εχει διαμορφωθει απο την αρχη. Κι ενω ολα κυλανε φυσιολογικα καποιος αγνωστος αγοραστης μπαινει στο βιβλιοπωλειο, αγοραζει ολα μα ολα τα βιβλια απο ενα αντιτυπο, πληρωνει μετρητα κι αφηνει επιπλεον χρηματα γι αποστολη με μεταφορικη στο Τσωρτσιλ, 500 χιλιομετρα αποσταση. Και δεν ειναι μονο αυτο. Η τοπικη μεταφορικη του Τσωρτσιλ που συνεργαζεται μ' αυτην που μετεφερε τα βιβλια απο το Γουινιπεγκ παραλαμβανει τα κιβωτια σφραγισμενα και τα προωθει σε σημειο αγνωστο κατοπιν εντολης του επισης αγνωστου αγοραστη. Αν αυτο δεν ειναι το λιγοτερο παραξενο να με παρει ο διαολος και να με σηκωσει τοτε' κατεληξε ενας συγχισμενος Μαλκολμ.
-'Δεν ειναι και κατι που συμβαινει καθημερινα' προσθεσε η Νατασα Ρομερο.
============================
-'Εχουμε δρομολογησει την επαναληπτικη παραγγελια που ζητησε το Γουινιπεγκ' ? ρωτησε ο Ναιτζελ. 'Μην ξεχναμε και το πρακτικο μερος της δουλειας' συμπληρωσε.
-'Ναι, φευγει αυριο το πρωι' απαντησε η Νατασα.
-'Οποτε τι αλλο μενει' ? ρωτησε ο Χορχε.
-'Πιστευω πως πρεπει να ενημερωθει ο μεγαλος' εκανε ο Μαλκολμ κοιτωντας τον με νοημα.
-'Ενταξει, θα το κανονισω μεσω της Γκρεις' απαντησε βαριεστημενα ο Χορχε.
-'Τοτε δεν νομιζω πως υπαρχει κατι αλλο να πουμε' εκανε η Νατασα και σηκωθηκε.
-'Κατι τελευταιο' προλαβε ο Μαλκολμ. 'Υπαρχει τροπος να μαθουμε ποιος ηταν αυτος ο αγοραστης' ?
Οι υπολοιποι κοιταχτηκαν μεταξυ τους και σηκωσαν τους ωμους τους.
-'Φανταζομαι μονο αν το θελει ο ιδιος' ειπε ο Ναιτζελ.
-'Κρινοντας απο τον τροπο που κινηθηκε δεν πιστευω πως το θελει' απαντησε η Νατασα.
===========================
Ο Κερτ Κοπολα στριφογυριζε μ' επιδεξιοτητα εναν αιχμηρο χαρτοκοπτη αναμεσα στα δαχτυλα του οταν ανοιξε αποτομα η πορτα του γραφειου του. Ακομα και τοτε δεν σηκωσε καν τα ματια του να δει ποιος ειχε μολις μπει ουτε σταματησε το παιγνιδι με τον χαρτοκοπτη.
Ο επισκεπτης σταθηκε προσοχη μπροστα του διχως να βγαλει αχνα. Ο Κερτ συνεχισε λιγο ακομα το στριφογυρισμα και εξαφνα σταματησε φυλακιζοντας το αντικειμενο στην χουφτα του. Μιλησε εξακολουθωντας να εχει τα ματια του στραμμενα χαμηλα.
-'Λοιπον' ? ρωτησε.
-'Το παραδεχτηκε' απαντησε λακωνικα ο αντρας απεναντι του.
-'Που ειναι τωρα' ? εκανε ο Κερτ.
-'Εξω, με τα παιδια' ηρθε η λιτη απαντηση.
Για λιγο μια αμηχανη σιωπη κυριαρχησε στο χωρο.
-'Πες τους να τον φερουν μεσα' ειπε ο Κερτ κοιτωντας παντα τον αιχμαλωτισμενο χαρτοκοπτη.
===============================
Εδωσε την διευθυνση στον ταξιτζη που αδυνατουσε να παρει τα ματια του απο τον μπροστινο του καθρεφτη. Η αληθεια ειναι πως ειχαν ξαναμπει ωραιες γυναικες στο ταξι του αλλα για τοσο εκθαμβωτικες κι αερινες επρεπε να βαλει την μνημη του να παει αρκετα πισω.
Αγνοησε το βλεμμα του ταξιτζη και κοιταξε το ρολοι της. Προλαβαινε να παει σπιτι, να κανει ενα μπανιο που τοσο αναγκη το ειχε μετα απ' ολες εκεινες τις ωρες ταλαιπωριας στο γυρισμα και να μαγειρεψει μεχρι την στιγμη που εκεινος θα επεστρεφε απο το ραντεβου με τον προεδρο του διοικητικου του συμβουλιου. Το ζητημα, οπως παντα, ηταν να τελειωνε νωρις και να επεστρεφε κανονικα μια φυσιολογικη ωρα. Οχι πως αυτο συνεβαινε συνεχως αλλα οποτε ειχε συναντηση με τον Ματ Κρειβεν αργουσε παντα. Καταλαβαινε πως ειχε ενα μεγαλο φορτο εργασιας να βγαλει σε περας αλλα στο δικο της κοματι, αυτο που την ενδιεφερε, ηταν να περναει μαζι του οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο μαζι του. Ο ταξιτζης ειδε το πλουσιο χαμογελο να στολιζει το προσωπο της και με βαρια καρδια εστρεψε ξανα το βλεμμα του στον δρομο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 81
Ο Μαλκολμ Αρζεντο εριξε ακομα μια ματια στα χαρτια που ηταν αραδιασμενα πανω στο γραφειο του και συνοφρυωθηκε. Δεν ηταν φυσιολογικα ολα αυτα που του ελεγαν οι σελιδες μπροστα του. Οσες φορες και να τα ειχε κοιταξει εφθανε στο ιδιο συμπερασμα. Πληκτρολογησε εναν αριθμο στην συσκευη του τηλεφωνου του, μιλησε για μερικα δευτερολεπτα κι εστρεψε και παλι την προσοχη του στα χαρτια προσπαθωντας ν' ανακαλυψει τι ηταν αυτο που του διεφευγε.
Η πορτα του γραφειου του ανοιξε αποτομα κι ενας αντρας προχωρησε και καθισε στην καρεκλα απεναντι του.
-'Λοιπον, τι σε προβληματιζει Μαλκολμ' ? ρωτησε ενω ξεκινουσε να στριψει ενα τσιγαρο.
-'Ριξε μια ματια εδω Χορχε και πες μου τι καταλαβαινεις' απαντησε ο Μαλκολμ ενω παραλληλα εσπρωχνε προς το μερος του αλλου τα χαρτια που ειχε μπροστα του.
Τον αφησε για λιγο να επεξεργαστει οτι διαβασε και σχεδον χαρηκε βλεποντας το απορημενο υφος του συνομιλητη του.
-'Αυτο ειναι πραγματικα περιεργο' ειπε ο Χορχε και τον κοιταξε.
=============================
Εψαξαν αρχικα την λυση στο προσωπο της Νατασας Ρομερο που ηταν η υπευθυνη αναζητησης νεων συγγραφεων και αμεσως μετα στον Ναιτζελ Ιστγουντ, τον αρμοδιο της διαφημιστικης προωθησης του οικου και των βιβλιοπωλειων αλλα το μονο που καταφεραν ηταν να σχηματισουν ενα απορημενο κουαρτετο που αδυνατουσε να εξηγησει τα συμβαντα που τοσο περιεκτικα κι αναλυτικα υπηρχαν στις σελιδες του Μαλκολμ Αρζεντο.
-'Δεν νομιζω πως κατι τετοιο εχει συμβει ξανα' σχολιασε η Νατασα Ρομερο.
Οι αλλοι συμφωνησαν κουνωντας καταφατικα το κεφαλι.
-'Αυτο που μπορω να σας πω με σιγουρια ειναι πως δεν εχει εγκριθει κανενα σχετικο κονδυλι για επιπλεον διαφημιση στο συγκεκριμενο βιβλιοπωλειο' συμπληρωσε ο Ναιτζελ Ιστγουντ.
-'Τοτε μιλαμε για απλα ενα τυχαιο γεγονος' ? ρωτησε ο Χορχε.
-'Γιατι, αποκλειεται να συμβαινει κι αυτο' ? εκανε η Νατασα.
-'Για να τα δουμε λιγο απο την αρχη' ειπε ο Μαλκολμ.
==================================
Ο εκνευρισμος της Κρυσταλ Μπρουκς εφτασε στο απογειο ακουγοντας την φραση' παμε αλλη μια φορα' και τον εκτονωσε στο πρωτο πραγμα που υπηρχε μπροστα της, ενα μπουκαλακι εμφιαλωμενου νερου. Αν συνεχιζαν ετσι θα ξοδευαν ολη την ημερα για μια σκηνη που χρειαζοταν μιση ωρα για να γυριστει. Ομως η τελειομανια του σκηνοθετη ηταν φανερο πως θα την εβγαζε εξω απο το χρονικο της προγραμμα. Το θετικο ηταν πως δεν ειχε και καποιον πρωταγωνιστικο, αρα και μεγαλο ρολο, αλλα ουτε και κομπαρσου της μιας φρασης. Ομως καθε φορα που επρεπε να γυριστει σκηνη με την ιδια συνεβαινε παντα αυτη η καθυστερηση.
Εριξε πισω τα μαλλια της και πηρε μια βαθια ανασα. Ηταν ετοιμοι να ξαναγυρισουν την σκηνη κι απο μεσα της παρακαλουσε το αποτελεσμα να ηταν τετοιο που θ' αφηνε τον σκηνοθετη ικανοποιημενο κι αυτην ελευθερη να σηκωθει να φυγει. Ηθελε να βρισκεται σπιτι πριν την επιστροφη του για να προλαβαινε να υλοποιησει οτι ειχε στο μυαλο της. Πηρε την θεση της αναμεσα στο υπολοιπο σετ και προσπαθησε να επικεντρωθει στον ρολο της.
=============================
-'Ολα ενταξει με την παραγγελια' ? ρωτησε η Τζιλιαν Κιουμπρικ.
-'Την εστειλα πρωι πρωι' απαντησε η μελαχροινη κοπελα που ηταν σκυμενη πανω απο κατι κουτες. 'Λογικα σε δυο - τρεις μερες θα ειναι εδω' προσθεσε.
-'Ναι, αυτο πιστευω και γω' ειπε η Τζιλιαν. 'Πολυ παραξενο παντως αυτο που συνεβη'.
Η Στελλα Σκορτσεζε σταματησε να καταγινεται με τις κουτες και στραφηκε προς την Τζιλιαν.
-'Η αληθεια ειναι πως δεν το λες και φυσιολογικο' ειπε. 'Αλλα παλι...' εκανε να συνεχισει μα αφησε την φραση της μετεωρη.
-'Το οτι πληρωσε με μετρητα τι σου λεει' ? εκανε η Τζιλιαν.
-'Αυτο μαλιστα, αυτο ειναι πραγματικα περιεργο. Και ειδες ποσες καρτες ειχε μαζι του στο πορτοφολι του' ειπε η Στελλα.
-'Ναι, το ειδα' απαντησε η Ελι. Πηγες τα χρηματα στην τραπεζα' ? εκανε με μια αγωνια στη φωνη.
-'Ναι, μην ανησυχεις, το πρωι πριν ερθω εδω' απαντησε καθησυχαστικα η Στελλα.
===========================
Ο Ματ Κρειβεν ηπιε μονορουφι το χρυσαφι ιρλανδεζικο ουισκι του, παρηγγειλε ακομα ενα και κοιταξε το ρολοι του. Σε λιγο θα ηταν εκει κι αυτος ακομα εψαχνε να βρει πως θα ξεκιναγε την συζητηση. Ο ρολος του σαν προεδρος του διοικητικου συμβουλιου του εκδοτικου οικου 'Αιναρ' δεν ειχε ποτε μεχρι τωρα σκαμπανεβασματα. Ολα, χαρις σ' εκεινον, πηγαιναν ρολοι.
Ηταν η πρωτη φορα που επρεπε να του μεταφερει νεα τετοιας μορφης που αγνοουσε το πια θα ηταν η αντιδραση του. Βαθια μεσα του τον υποστηριζε, δεν ξεχνουσε αλλωστε πως οτι ηταν κι οτι ειχε γινει το χρωστουσε σ' αυτον, ομως δεν μπορουσε να αδιαφορησει απεναντι στην αποφαση του συμβουλιου. Αναρωτηθηκε προς στιγμη τι θ' απαντουσε αν τον εβαζε στο διλημμα να επιλεξει πλευρα. Χαμογελασε γιατι ηξερε. Δεν χρειαζοταν την βοηθεια του ιρλανδεζικου για κατι τετοιο κι ας ηπιε και το δευτερο μονομιας μολις του το εφεραν. Απλα λατρευε την γευση του γι αυτο και δεν διστασε να παραγγειλει και τριτο. Εριξε μια ματια παλι στο ρολοι του και αναψε τσιγαρο. Απο στιγμη σε στιγμη θα εμφανιζοταν.
=============================
-'Εισαι απολυτα βεβαιος πως η διαφημιστικη μας καμπανια στο Γουινιπεγκ ηταν η προβλεπομενη οπως και για τα υπολοιπα βιβλιοπωλεια' ? ρωτησε ο Μαλκολμ.
-'Αντε παλι τα ιδια' εκανε αγανακτισμενος ο Χορχε Λεονε. 'Στο ειπα διακοσιες φορες, εγω εκανα αυτο που κανουμε παντα. Αν καποιος αποφασισε χωρις να μ' ενημερωσει να διαφοροποιησει το διαφημιστικο θεμα δεν μπορω να το ξερω'.
-'Την ελεγξα την παραγγελια μηπως υπαρχει λαθος' ειπε ο Ναιτζελ Ιστγουντ προλαβαινοντας την επομενη απορια του Μαλκολμ. 'Μιλησα σημερα μαζι τους και μου την επιβεβαιωσαν'.
-'Οποτε που καταληγουμε' ? εκανε η Νατασα Ρομερο.
-'Συμπτωση ? Τυχαιο γεγονος' ? ρωτησε ο Μαλκολμ χωρις και ο ιδιος να το πιστευει
-'Δεν μπορουμε να το αποκλεισουμε' σχολιασε ο Χορχε.
-'Αυτο που δεν καταλαβαινω ειναι για πιο λογο το ψαχνουμε' ειπε ο Ναιτζελ. 'Νομιζα πως αυτο θελαμε στο κατω κατω της γραφης'.
============================
-'Η αληθεια ειναι πως ειναι αρκετα περιεργο' ειπε ο Χορχε 'αλλα παλι...'
-'Ας δουμε τι εχει συμβει απο την αρχη και γιατι το περιστατικο ειναι οντως παραξενο' εκανε ο Μαλκολμ και σηκωθηκε απο την καρεκλα του. 'Πριν εικοσι μερες ανοιξαμε νεο 'Αιναρ' στο Γουινιπεγκ ακολουθωντας την τακτικη του ομιλου οπως εχει διαμορφωθει απο την αρχη. Κι ενω ολα κυλανε φυσιολογικα καποιος αγνωστος αγοραστης μπαινει στο βιβλιοπωλειο, αγοραζει ολα μα ολα τα βιβλια απο ενα αντιτυπο, πληρωνει μετρητα κι αφηνει επιπλεον χρηματα γι αποστολη με μεταφορικη στο Τσωρτσιλ, 500 χιλιομετρα αποσταση. Και δεν ειναι μονο αυτο. Η τοπικη μεταφορικη του Τσωρτσιλ που συνεργαζεται μ' αυτην που μετεφερε τα βιβλια απο το Γουινιπεγκ παραλαμβανει τα κιβωτια σφραγισμενα και τα προωθει σε σημειο αγνωστο κατοπιν εντολης του επισης αγνωστου αγοραστη. Αν αυτο δεν ειναι το λιγοτερο παραξενο να με παρει ο διαολος και να με σηκωσει τοτε' κατεληξε ενας συγχισμενος Μαλκολμ.
-'Δεν ειναι και κατι που συμβαινει καθημερινα' προσθεσε η Νατασα Ρομερο.
============================
-'Εχουμε δρομολογησει την επαναληπτικη παραγγελια που ζητησε το Γουινιπεγκ' ? ρωτησε ο Ναιτζελ. 'Μην ξεχναμε και το πρακτικο μερος της δουλειας' συμπληρωσε.
-'Ναι, φευγει αυριο το πρωι' απαντησε η Νατασα.
-'Οποτε τι αλλο μενει' ? ρωτησε ο Χορχε.
-'Πιστευω πως πρεπει να ενημερωθει ο μεγαλος' εκανε ο Μαλκολμ κοιτωντας τον με νοημα.
-'Ενταξει, θα το κανονισω μεσω της Γκρεις' απαντησε βαριεστημενα ο Χορχε.
-'Τοτε δεν νομιζω πως υπαρχει κατι αλλο να πουμε' εκανε η Νατασα και σηκωθηκε.
-'Κατι τελευταιο' προλαβε ο Μαλκολμ. 'Υπαρχει τροπος να μαθουμε ποιος ηταν αυτος ο αγοραστης' ?
Οι υπολοιποι κοιταχτηκαν μεταξυ τους και σηκωσαν τους ωμους τους.
-'Φανταζομαι μονο αν το θελει ο ιδιος' ειπε ο Ναιτζελ.
-'Κρινοντας απο τον τροπο που κινηθηκε δεν πιστευω πως το θελει' απαντησε η Νατασα.
===========================
Ο Κερτ Κοπολα στριφογυριζε μ' επιδεξιοτητα εναν αιχμηρο χαρτοκοπτη αναμεσα στα δαχτυλα του οταν ανοιξε αποτομα η πορτα του γραφειου του. Ακομα και τοτε δεν σηκωσε καν τα ματια του να δει ποιος ειχε μολις μπει ουτε σταματησε το παιγνιδι με τον χαρτοκοπτη.
Ο επισκεπτης σταθηκε προσοχη μπροστα του διχως να βγαλει αχνα. Ο Κερτ συνεχισε λιγο ακομα το στριφογυρισμα και εξαφνα σταματησε φυλακιζοντας το αντικειμενο στην χουφτα του. Μιλησε εξακολουθωντας να εχει τα ματια του στραμμενα χαμηλα.
-'Λοιπον' ? ρωτησε.
-'Το παραδεχτηκε' απαντησε λακωνικα ο αντρας απεναντι του.
-'Που ειναι τωρα' ? εκανε ο Κερτ.
-'Εξω, με τα παιδια' ηρθε η λιτη απαντηση.
Για λιγο μια αμηχανη σιωπη κυριαρχησε στο χωρο.
-'Πες τους να τον φερουν μεσα' ειπε ο Κερτ κοιτωντας παντα τον αιχμαλωτισμενο χαρτοκοπτη.
===============================
Εδωσε την διευθυνση στον ταξιτζη που αδυνατουσε να παρει τα ματια του απο τον μπροστινο του καθρεφτη. Η αληθεια ειναι πως ειχαν ξαναμπει ωραιες γυναικες στο ταξι του αλλα για τοσο εκθαμβωτικες κι αερινες επρεπε να βαλει την μνημη του να παει αρκετα πισω.
Αγνοησε το βλεμμα του ταξιτζη και κοιταξε το ρολοι της. Προλαβαινε να παει σπιτι, να κανει ενα μπανιο που τοσο αναγκη το ειχε μετα απ' ολες εκεινες τις ωρες ταλαιπωριας στο γυρισμα και να μαγειρεψει μεχρι την στιγμη που εκεινος θα επεστρεφε απο το ραντεβου με τον προεδρο του διοικητικου του συμβουλιου. Το ζητημα, οπως παντα, ηταν να τελειωνε νωρις και να επεστρεφε κανονικα μια φυσιολογικη ωρα. Οχι πως αυτο συνεβαινε συνεχως αλλα οποτε ειχε συναντηση με τον Ματ Κρειβεν αργουσε παντα. Καταλαβαινε πως ειχε ενα μεγαλο φορτο εργασιας να βγαλει σε περας αλλα στο δικο της κοματι, αυτο που την ενδιεφερε, ηταν να περναει μαζι του οσο το δυνατον περισσοτερο χρονο μαζι του. Ο ταξιτζης ειδε το πλουσιο χαμογελο να στολιζει το προσωπο της και με βαρια καρδια εστρεψε ξανα το βλεμμα του στον δρομο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου