ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 84
Μια μικρη χαραμαδα λογικης κατορθωσε στιγμιαια να εισχωρησει μεσα στον κυκεωνα των σκεψεων που τον βομβαρδιζαν ανηλεως μα ηταν αρκετη για να συνειδητοποιησει πως επρεπε ν' αποδεσμευσει την Γκρεις που εξακολουθουσε να παραμενει στο γραφειο της σε περιπτωση που χρειαζοταν κατι. Με την αποχωρηση της γραμματεως του ειχε πια απομεινει μονος στο κτιριο μ' αυτο ηταν το τελευταιο που τον ενδιεφερε. Τα εγγραφα που του ειχε προσκομισει ο Χορχε ουδολως βοηθουσαν στην λυση του προβληματος. Δεν ειχε κανενα ονομα στη διαθεση του παρα μονο καποιες τοποθεσιες που ηταν μαλλον απιθανο να εξυπηρετουσαν το σκοπο του.
Οι επομενες κινησεις ειχαν αθελα του ηδη σχηματιστει στο μυαλο του, τωρα επρεπε απλα να τις θεσει σ' εφαρμογη. Καταλαβαινε πως βρισκοταν μπροστα σε μια τεραστια καμπη και ο χρονος που ειχε για να σταθμισει ολα τα δεδομενου λιγοστευε συνεχως. Τα παντα θ' αλλαζαν μα ηξερε πως δεν μπορουσε να τα πραγματοποιησει μονος του. Ασυναισθητα το χερι του πηγε στο κινητο του τηλεφωνο και καλεσε εναν αριθμο.
==============================
-'Που διαβολο εισαι' ? απαντησε η φωνη απο την αλλη μερια.
-'Στα γραφεια' απαντησε. 'Ποσο γρηγορα μπορεις να εισαι εδω' ?
-'Μολις εβαλα την Κρυσταλ για υπνο. Σε εικοσι λεπτα ειμαι εκει. Μην κουνηθεις, ερχομαι να σου σπασω τα μουτρα' συνεχισε αγριεμενη η αλλη φωνη.
-'Σε περιμενω' ειπε 'μαζι με τα μουτρα μου που θελουν οντως σπασιμο'.
Εκλεισε το τηλεφωνο και πλησιασε την τζαμαρια αφηνοντας το βλεμμα του να πλανηθει εξω.
Ο Κερτ Κοπολα δεν αστειευοταν. Οταν ειχε μπλεξει αρχικα με την Κρυσταλ το μονο πραγμα που του ειχε πει ηταν 'αν την στεναχωρησεις η την πληγωσεις θα εχεις να κανεις μαζι μου' και το εννοουσε. Μεχρι εκεινη την στιγμη τα ειχε παει περιφημα και δεν ειχε δωσει αφορμη στον Κερτ να πραγματοποιησει την απειλη του. Ομως ετσι οπως ειχαν εξελιχθει τα πραγματα δεν θα ηταν διολου περιεργο αν οντως δεν προσπαθουσε να του σπασει τα μουτρα. Αντιγυρισε το συνοφρυωμενο βλεμμα του σκοταδιου που ειχε κυριευσει την πολη κι ενοιωσε καλυτερα.
=============================
-'Στασου να πιω ενα απ' αυτο το αριστουργημα' ειπε ενω ταυτοχρονα αδειαζε το κεχριμπαρενιο ποτο σ' ενα ποτηρι διχως να περιμενει απαντηση 'και μετα θα σε περιποιηθω'.
Κατεβασε μονορουφι το ιρλανδεζικο και ξαναγεμισε το ποτηρι μεχρι τα χειλη.
-'Εχεις κατι να πεις τωρα που ακομα μπορεις να μιλησεις' ? ειπε ενω επινε μονορουφι και το δευτερο.
-'Πρεπει να παμε στο Γουιννιπεγκ' απαντησε νηφαλια ο ξενος.
Οτι και να περιμενε ν' ακουσει ο Κερτ Κοπολα σιγουρα δεν ηταν αυτο.
-'Γουννιπεγκ ? Που στο διαβολο ειναι αυτο ? Και γιατι πρεπει να παμε εκει ?
-'Καναδας. Θα σου πω στην διαδρομη' απαντησε ο ξενος. 'Δεν εχουμε χρονο'.
-'Για στασου λιγο' εκανε ο Κερτ προσπαθωντας να ξαναγεμισει το ποτηρι του. 'Εδω'...
Σταματησε βλεποντας το νοημα που του εκανε ο ξενος. Τον ειδε να παιρνει τηλεφωνο απο την συσκευη του γραφειου του κι αυτο του δημιουργησε μια αμηχανια.
=============================
-'Γκρεις με συγχωρεις που σε παιρνω τετοια ωρα' τον ακουσε να λεει. 'Κλεισε μου δυο εισιτηρια με την πρωτη πρωινη πτηση για Γουννιπεγκ. Ενημερωσε με μονο τι ωρα φευγει το αεροπλανο. Τα εισιτηρια θα τα παρω απο το αεροδρομιο. Ευχαριστω και παλι συγγνωμη'.
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' ειπε ο Κερτ. 'Σπιτι η Κρυσταλ σε περιμενε ωρες ολοκληρες κι εχω δωσει αγωνα να την ηρεμησω και να την καθησυχασω κι αντι να τρεξεις να ζητησεις συγγνωμη για την γαιδουρια σου κλεινεις εισιτηρια για μια διαβολοπολη στον Καναδα' ?
-'Σου ειπα Κερτ, θα σου εξηγησω στην διαδρομη' απαντησε ο ξενος.
-'Πες μου τωρα' ειπε με απειλητικο τονο ο Κερτ 'διαφορετικα δεν το κουναω....'
Ηταν η δευτερη φορα που ενα νοημα του ξενου τον διεκοψε αφου η προσοχη του στραφηκε στο τηλεφωνο του που ειχε φωτισει στιγμιαια.
-'Σε τρεις ωρες στο JFK' ειπε. 'Θα προλαβεις' ?
-'Που να με παρει ο διαβολος ' ηρθε η απαντηση του Κερτ Κοπολα.
===============================
Στην ολιγοωρη πτηση για το Γουννιπεγκ δεν εμαθε τιποτα απολυτως. Οχι πως ανοιχτηκε και καποια συζητηση αφου ο ξενος φαινοταν να βρισκεται σε καποιον αλλο κοσμο. Ο Κερτ καταλαβαινε πως κατι συνεβαινε αλλα τον ηξερε πως θα μιλουσε μονο οταν ερχοταν η ωρα και οχι πριν. Δεν προλαβαινε να παει πισω στην Κρυσταλ και ν' αφησει εστω ενα μηνυμα, οριακα βρηκε χρονο να παει στο Electric Chair , να ενημερωσει πως θα ελειπε για λιγο, να δωσει μερικες εντολες, να παει σπιτι του και να γεμισει μια τσαντα με δυο ρουχα και μετα με την ψυχη στο στομα στο αεροδρομιο. Αναρωτηθηκε πως ειχε ξεκινησει η βραδια και πως ειχε εξελιχθει και απορησε με τον εαυτο του. Παρηγγειλε ενα διπλο ιρλανδεζικο στην αεροσυνοδο και εγειρε πισω στο αναπαυτικο του καθισμα.
Δεν ηταν η στιγμη να εξηγησει στο Κερτ τι ακριβως συνεβαινε κι ενοιωθε ανακουφισμενος που δεν τον ειχε πιεσει με ερωτησεις. Σκεφτησε την Κρυσταλ κι οτι ειχε μεινει πισω. Η αισθηση πως μαλλον δεν θα ξαναβλεπε τιποτα απ' ολα αυτα του αφησε μια πικρια στο στομα.
==============================
-'Τι εννοεις πηγε στο Γουννιπεγκ' ? εκανε απορημενος ο Ματ Κρειβεν.
-'Αυτο που σου λεω Ματ' εκανε η Γκρεις. 'Εγω του εκλεισα και τα δυο εισιτηρια. Τωρα που μιλαμε οπου ναναι θα φτανει'.
-'Δυο εισιτηρια ? Με ποιον παει ? Δεν ειναι μονος του ?
-'Οτι ξερεις ξερω' απαντησε στεγνα η Γκρεις.
-'Αλλο κι αυτο' εκανε ο Ματ. 'Και ποτε θα γυρισει, ειπε' ?
-'Δεν ξερω τιποτα αλλο Ματ' επανελαβε κουρασμενα η Γκρεις 'μονο οτι σου ειπα.
-'Μυστηρια πραγματα' μονολογησε ο Ματ. 'Ποιος αλλος ξερει γι αυτο' ?
-'Μονο εσυ' ειπε η Γκρεις. 'Θα ενημερωσεις και τους αλλους' ?
-'Φυσικα' ηρθε η απαντηση. 'Ισως καποιος να ξερει τι διαβολο συμβαινει'.
Τερματισαν την συνομιλια αφου ετσι κι αλλιως σε λιγες ωρες θα βρισκονταν στα γραφεια του εκδοτικου οικου μα ο υπνος πια ειχε χαθει και για τους δυο τους.
================================
Νοικιασαν αυτοκινητο στο αεροδρομιο και κατευθυνθηκαν προς το κεντρο της πολης. Μολονοτι ειχαν τσιμπησει κατι κατα την διαρκεια της πτησης το αισθημα της πεινας ειχε αρχισει να γινεται ολο και πιο εντονο οσο περναγε η ωρα. Πρωτα επρεπε ομως να κλεισουν καταλυμα και κατεληξαν στο Radisson Hotel στην Πορτατζ Αβενιου. Ο υπαλληλος τσακιστηκε να τους εξυπηρετησει δινοντας τους ακριβεις οδηγιες για το πως μπορουσαν να φτασουν στο βιβλιοπωλειο 'Αιναρ'. Στην διαρκεια της διαδρομης εκαναν μια σταση σ' ενα εστιατοριο που ικανοποιησε την οπτικη τους αισθητικη απ' εξω και δεν τους απογοητευσε με το εσωτερικο του. Το μονο που ηξερε ο Κερτ ηταν πως πηγαιναν στο καινουργιο βιβλιοπωλειο του οικου.
Το γιατι η τι θα εκαναν μολις εφταναν εκει του ηταν ακομα αγνωστο. Ειχε ενα προαισθημα πως συντομα θα μαθαινε αλλα επελεξε να κανει υπομονη. Σημειωσε στο βαθος του μυαλου του πως επρεπε καποια στιγμη να παρει ενα τηλεφωνο την Κρυσταλ και το χρωματισε εντονα. Θα το εκανε μολις γνωριζε τι ακριβως συνεβαινε, οχι πιο πριν.
==============================
-'Δεν ξερουμε για ποιο λογο πηγε στο Γουννιπεγκ, ποσο θα κατσει και ποτε θα επιστρεψει' ειπε η Νατασα Ρομερο κοιτωντας τους υπολοιπους ελπιζοντας σε μια απαντηση.
-'Με δυο λογια δεν ξερουμε τιποτα' εκανε ο Ναιτζελ Ιστγουντ.
-'Ξερουμε κατι' επενεβη ο Μαλκολμ Αρζεντο κι ολοι γυρισαν και τον κοιταξαν. 'Ολα συνδεονται με καποιο τροπο με την περιεργη αγορα που εγινε στο βιβλιοπωλειο' συνεχισε.
-'Εχει δικιο ο Μαλκολμ' ειπε ο Χορχε Λεονε. 'Τι ηταν παλι κι αυτο ? Μου ζητησε ολα τα στοιχεια για το γεγονος και μετα κλειδωθηκε στο γραφειο του μελετωντας τα'.
-'Και παλι που μας βοηθαει αυτο' ? ρωτησε απορημενα η Νατασα.
-'Ουσιαστικα πουθενα' απαντησε ο Ναιτζελ. 'Ειναι κατι κι αυτο ομως'.
Για λιγο μια αμηχανη σιωπη βαρυνε την ατμοσφαιρα.
-'Στις δουλειες μας κυριοι' ειπε ο Μαλκολμ και σηκωθηκε πρωτος.
-'Ναι, στις δουλειες μας, οποιες κι αν ειναι αυτες' ειπε με εμφαση ο Χορχε.
=============================
Ο μονος θορυβος που εσπαγε την συμπαγη σιωπη στο εσωτερικο του αυτοκινητου καθως οι δυο αντρες προσπαθουσαν ενσωματεμενοι στην φορτωμενη κινηση που υπηρχε στους δρομους να φτασουν στο βιβλιοπωλειο ηταν ο ρυθμικος ηχος της βροχης που ειχε ξεσπασει απροειδοποιητα και μαστιγωνε το παρμπριζ του αυτοκινητου. Φιλοτιμα οι υαλοκαθαριστηρες προσπαθουσαν ακαταπαυστα να εργαζονται απομακρυνοντας την συνεχη ροη νερου που κατα κυματα καλυπταν το τζαμι δυσχεραινοντας την οραση τους. Ο Κερτ Κοπολα εριξε μια κλεφτη ματια στ' αριστερα του, ειδε το σφιγμενο μα και προσηλωμενο προσωπο του ξενου και εστρεψε ξανα το βλεμμα του στα δεξια, εξω απο το παραθυρο του. Ουτε ψιθυρος δεν βγηκε απο το στομα του.
Καταλαβαινε την αβολη θεση που τον ειχε φερει μα ηξερε πως θα χρειαζοταν τον Κερτ. Παραδοξως, δεν ειχε παραξενευτει καθολου που τον ειχε ακολουθησει σχεδον στα τυφλα.
Το εγκωμιο του αντρα διπλα του διακοπηκε αποτομα οταν ειδε στην αριστερη μερια του δρομου το βιβλιοπωλειο και εψαξε για να παρκαρει.
=============================
Η Κρυσταλ σηκωθηκε απο εναν αρχικα ανησυχο υπνο που απο ενα σημειο και μετα ειχε μεταβληθει σε ληθαργικο και αφου πιστοποιησε πως ηταν ολομοναχη στο σπιτι εφτιαξε καφε, εκατσε σταυροποδι στον μεγαλο καναπε κι αναψε τσιγαρο. Εκεινος δεν ειχε δωσει σημεια ζωης ολο το βραδυ κι ο Κερτ πρεπει να ειχε φυγει καποια στιγμη που η ιδια κοιμοταν.
Κοιταξε το τηλεφωνο της στο τραπεζακι μπροστα της που εμοιαζε να την προκαλει να το χρησιμοποιησει κι αποτραβηξε το βλεμμα της. Εξω η μερα εμοιαζε απλα υπεροχη αλλα στο εσωτερικο του σπιτιου η Κρυσταλ ενιωθε μια παγωμαρα να εχει εγκατασταθει για τα καλα.
Ειχε πολλες ερωτησεις να κανει και δικαιουταν να παρει εξισου πολλες απαντησεις μα ηξερε πως αυτο δεν θα μπορουσε να γινει αμεσα. Η εξαφνη συνειδητοποιηση πως αυτο ακριβως ηταν ενα κομβικο σημειο στη ζωη της την εκανε να ριγησει και κουνησε το κεφαλι της απογοητευμενη. Αν ενδιαφεροταν ακομα γι αυτην ας το αποδεικνυε αμεσα. Σημερα. Μεσα στις επομενες ωρες. Αν οχι, θα επρεπε να βρει μια καινουργια αφετηρια. Σημερα. Μεσα στις επομενες ωρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 84
Μια μικρη χαραμαδα λογικης κατορθωσε στιγμιαια να εισχωρησει μεσα στον κυκεωνα των σκεψεων που τον βομβαρδιζαν ανηλεως μα ηταν αρκετη για να συνειδητοποιησει πως επρεπε ν' αποδεσμευσει την Γκρεις που εξακολουθουσε να παραμενει στο γραφειο της σε περιπτωση που χρειαζοταν κατι. Με την αποχωρηση της γραμματεως του ειχε πια απομεινει μονος στο κτιριο μ' αυτο ηταν το τελευταιο που τον ενδιεφερε. Τα εγγραφα που του ειχε προσκομισει ο Χορχε ουδολως βοηθουσαν στην λυση του προβληματος. Δεν ειχε κανενα ονομα στη διαθεση του παρα μονο καποιες τοποθεσιες που ηταν μαλλον απιθανο να εξυπηρετουσαν το σκοπο του.
Οι επομενες κινησεις ειχαν αθελα του ηδη σχηματιστει στο μυαλο του, τωρα επρεπε απλα να τις θεσει σ' εφαρμογη. Καταλαβαινε πως βρισκοταν μπροστα σε μια τεραστια καμπη και ο χρονος που ειχε για να σταθμισει ολα τα δεδομενου λιγοστευε συνεχως. Τα παντα θ' αλλαζαν μα ηξερε πως δεν μπορουσε να τα πραγματοποιησει μονος του. Ασυναισθητα το χερι του πηγε στο κινητο του τηλεφωνο και καλεσε εναν αριθμο.
==============================
-'Που διαβολο εισαι' ? απαντησε η φωνη απο την αλλη μερια.
-'Στα γραφεια' απαντησε. 'Ποσο γρηγορα μπορεις να εισαι εδω' ?
-'Μολις εβαλα την Κρυσταλ για υπνο. Σε εικοσι λεπτα ειμαι εκει. Μην κουνηθεις, ερχομαι να σου σπασω τα μουτρα' συνεχισε αγριεμενη η αλλη φωνη.
-'Σε περιμενω' ειπε 'μαζι με τα μουτρα μου που θελουν οντως σπασιμο'.
Εκλεισε το τηλεφωνο και πλησιασε την τζαμαρια αφηνοντας το βλεμμα του να πλανηθει εξω.
Ο Κερτ Κοπολα δεν αστειευοταν. Οταν ειχε μπλεξει αρχικα με την Κρυσταλ το μονο πραγμα που του ειχε πει ηταν 'αν την στεναχωρησεις η την πληγωσεις θα εχεις να κανεις μαζι μου' και το εννοουσε. Μεχρι εκεινη την στιγμη τα ειχε παει περιφημα και δεν ειχε δωσει αφορμη στον Κερτ να πραγματοποιησει την απειλη του. Ομως ετσι οπως ειχαν εξελιχθει τα πραγματα δεν θα ηταν διολου περιεργο αν οντως δεν προσπαθουσε να του σπασει τα μουτρα. Αντιγυρισε το συνοφρυωμενο βλεμμα του σκοταδιου που ειχε κυριευσει την πολη κι ενοιωσε καλυτερα.
=============================
-'Στασου να πιω ενα απ' αυτο το αριστουργημα' ειπε ενω ταυτοχρονα αδειαζε το κεχριμπαρενιο ποτο σ' ενα ποτηρι διχως να περιμενει απαντηση 'και μετα θα σε περιποιηθω'.
Κατεβασε μονορουφι το ιρλανδεζικο και ξαναγεμισε το ποτηρι μεχρι τα χειλη.
-'Εχεις κατι να πεις τωρα που ακομα μπορεις να μιλησεις' ? ειπε ενω επινε μονορουφι και το δευτερο.
-'Πρεπει να παμε στο Γουιννιπεγκ' απαντησε νηφαλια ο ξενος.
Οτι και να περιμενε ν' ακουσει ο Κερτ Κοπολα σιγουρα δεν ηταν αυτο.
-'Γουννιπεγκ ? Που στο διαβολο ειναι αυτο ? Και γιατι πρεπει να παμε εκει ?
-'Καναδας. Θα σου πω στην διαδρομη' απαντησε ο ξενος. 'Δεν εχουμε χρονο'.
-'Για στασου λιγο' εκανε ο Κερτ προσπαθωντας να ξαναγεμισει το ποτηρι του. 'Εδω'...
Σταματησε βλεποντας το νοημα που του εκανε ο ξενος. Τον ειδε να παιρνει τηλεφωνο απο την συσκευη του γραφειου του κι αυτο του δημιουργησε μια αμηχανια.
=============================
-'Γκρεις με συγχωρεις που σε παιρνω τετοια ωρα' τον ακουσε να λεει. 'Κλεισε μου δυο εισιτηρια με την πρωτη πρωινη πτηση για Γουννιπεγκ. Ενημερωσε με μονο τι ωρα φευγει το αεροπλανο. Τα εισιτηρια θα τα παρω απο το αεροδρομιο. Ευχαριστω και παλι συγγνωμη'.
-'Δεν καταλαβαινω τιποτα' ειπε ο Κερτ. 'Σπιτι η Κρυσταλ σε περιμενε ωρες ολοκληρες κι εχω δωσει αγωνα να την ηρεμησω και να την καθησυχασω κι αντι να τρεξεις να ζητησεις συγγνωμη για την γαιδουρια σου κλεινεις εισιτηρια για μια διαβολοπολη στον Καναδα' ?
-'Σου ειπα Κερτ, θα σου εξηγησω στην διαδρομη' απαντησε ο ξενος.
-'Πες μου τωρα' ειπε με απειλητικο τονο ο Κερτ 'διαφορετικα δεν το κουναω....'
Ηταν η δευτερη φορα που ενα νοημα του ξενου τον διεκοψε αφου η προσοχη του στραφηκε στο τηλεφωνο του που ειχε φωτισει στιγμιαια.
-'Σε τρεις ωρες στο JFK' ειπε. 'Θα προλαβεις' ?
-'Που να με παρει ο διαβολος ' ηρθε η απαντηση του Κερτ Κοπολα.
===============================
Στην ολιγοωρη πτηση για το Γουννιπεγκ δεν εμαθε τιποτα απολυτως. Οχι πως ανοιχτηκε και καποια συζητηση αφου ο ξενος φαινοταν να βρισκεται σε καποιον αλλο κοσμο. Ο Κερτ καταλαβαινε πως κατι συνεβαινε αλλα τον ηξερε πως θα μιλουσε μονο οταν ερχοταν η ωρα και οχι πριν. Δεν προλαβαινε να παει πισω στην Κρυσταλ και ν' αφησει εστω ενα μηνυμα, οριακα βρηκε χρονο να παει στο Electric Chair , να ενημερωσει πως θα ελειπε για λιγο, να δωσει μερικες εντολες, να παει σπιτι του και να γεμισει μια τσαντα με δυο ρουχα και μετα με την ψυχη στο στομα στο αεροδρομιο. Αναρωτηθηκε πως ειχε ξεκινησει η βραδια και πως ειχε εξελιχθει και απορησε με τον εαυτο του. Παρηγγειλε ενα διπλο ιρλανδεζικο στην αεροσυνοδο και εγειρε πισω στο αναπαυτικο του καθισμα.
Δεν ηταν η στιγμη να εξηγησει στο Κερτ τι ακριβως συνεβαινε κι ενοιωθε ανακουφισμενος που δεν τον ειχε πιεσει με ερωτησεις. Σκεφτησε την Κρυσταλ κι οτι ειχε μεινει πισω. Η αισθηση πως μαλλον δεν θα ξαναβλεπε τιποτα απ' ολα αυτα του αφησε μια πικρια στο στομα.
==============================
-'Τι εννοεις πηγε στο Γουννιπεγκ' ? εκανε απορημενος ο Ματ Κρειβεν.
-'Αυτο που σου λεω Ματ' εκανε η Γκρεις. 'Εγω του εκλεισα και τα δυο εισιτηρια. Τωρα που μιλαμε οπου ναναι θα φτανει'.
-'Δυο εισιτηρια ? Με ποιον παει ? Δεν ειναι μονος του ?
-'Οτι ξερεις ξερω' απαντησε στεγνα η Γκρεις.
-'Αλλο κι αυτο' εκανε ο Ματ. 'Και ποτε θα γυρισει, ειπε' ?
-'Δεν ξερω τιποτα αλλο Ματ' επανελαβε κουρασμενα η Γκρεις 'μονο οτι σου ειπα.
-'Μυστηρια πραγματα' μονολογησε ο Ματ. 'Ποιος αλλος ξερει γι αυτο' ?
-'Μονο εσυ' ειπε η Γκρεις. 'Θα ενημερωσεις και τους αλλους' ?
-'Φυσικα' ηρθε η απαντηση. 'Ισως καποιος να ξερει τι διαβολο συμβαινει'.
Τερματισαν την συνομιλια αφου ετσι κι αλλιως σε λιγες ωρες θα βρισκονταν στα γραφεια του εκδοτικου οικου μα ο υπνος πια ειχε χαθει και για τους δυο τους.
================================
Νοικιασαν αυτοκινητο στο αεροδρομιο και κατευθυνθηκαν προς το κεντρο της πολης. Μολονοτι ειχαν τσιμπησει κατι κατα την διαρκεια της πτησης το αισθημα της πεινας ειχε αρχισει να γινεται ολο και πιο εντονο οσο περναγε η ωρα. Πρωτα επρεπε ομως να κλεισουν καταλυμα και κατεληξαν στο Radisson Hotel στην Πορτατζ Αβενιου. Ο υπαλληλος τσακιστηκε να τους εξυπηρετησει δινοντας τους ακριβεις οδηγιες για το πως μπορουσαν να φτασουν στο βιβλιοπωλειο 'Αιναρ'. Στην διαρκεια της διαδρομης εκαναν μια σταση σ' ενα εστιατοριο που ικανοποιησε την οπτικη τους αισθητικη απ' εξω και δεν τους απογοητευσε με το εσωτερικο του. Το μονο που ηξερε ο Κερτ ηταν πως πηγαιναν στο καινουργιο βιβλιοπωλειο του οικου.
Το γιατι η τι θα εκαναν μολις εφταναν εκει του ηταν ακομα αγνωστο. Ειχε ενα προαισθημα πως συντομα θα μαθαινε αλλα επελεξε να κανει υπομονη. Σημειωσε στο βαθος του μυαλου του πως επρεπε καποια στιγμη να παρει ενα τηλεφωνο την Κρυσταλ και το χρωματισε εντονα. Θα το εκανε μολις γνωριζε τι ακριβως συνεβαινε, οχι πιο πριν.
==============================
-'Δεν ξερουμε για ποιο λογο πηγε στο Γουννιπεγκ, ποσο θα κατσει και ποτε θα επιστρεψει' ειπε η Νατασα Ρομερο κοιτωντας τους υπολοιπους ελπιζοντας σε μια απαντηση.
-'Με δυο λογια δεν ξερουμε τιποτα' εκανε ο Ναιτζελ Ιστγουντ.
-'Ξερουμε κατι' επενεβη ο Μαλκολμ Αρζεντο κι ολοι γυρισαν και τον κοιταξαν. 'Ολα συνδεονται με καποιο τροπο με την περιεργη αγορα που εγινε στο βιβλιοπωλειο' συνεχισε.
-'Εχει δικιο ο Μαλκολμ' ειπε ο Χορχε Λεονε. 'Τι ηταν παλι κι αυτο ? Μου ζητησε ολα τα στοιχεια για το γεγονος και μετα κλειδωθηκε στο γραφειο του μελετωντας τα'.
-'Και παλι που μας βοηθαει αυτο' ? ρωτησε απορημενα η Νατασα.
-'Ουσιαστικα πουθενα' απαντησε ο Ναιτζελ. 'Ειναι κατι κι αυτο ομως'.
Για λιγο μια αμηχανη σιωπη βαρυνε την ατμοσφαιρα.
-'Στις δουλειες μας κυριοι' ειπε ο Μαλκολμ και σηκωθηκε πρωτος.
-'Ναι, στις δουλειες μας, οποιες κι αν ειναι αυτες' ειπε με εμφαση ο Χορχε.
=============================
Ο μονος θορυβος που εσπαγε την συμπαγη σιωπη στο εσωτερικο του αυτοκινητου καθως οι δυο αντρες προσπαθουσαν ενσωματεμενοι στην φορτωμενη κινηση που υπηρχε στους δρομους να φτασουν στο βιβλιοπωλειο ηταν ο ρυθμικος ηχος της βροχης που ειχε ξεσπασει απροειδοποιητα και μαστιγωνε το παρμπριζ του αυτοκινητου. Φιλοτιμα οι υαλοκαθαριστηρες προσπαθουσαν ακαταπαυστα να εργαζονται απομακρυνοντας την συνεχη ροη νερου που κατα κυματα καλυπταν το τζαμι δυσχεραινοντας την οραση τους. Ο Κερτ Κοπολα εριξε μια κλεφτη ματια στ' αριστερα του, ειδε το σφιγμενο μα και προσηλωμενο προσωπο του ξενου και εστρεψε ξανα το βλεμμα του στα δεξια, εξω απο το παραθυρο του. Ουτε ψιθυρος δεν βγηκε απο το στομα του.
Καταλαβαινε την αβολη θεση που τον ειχε φερει μα ηξερε πως θα χρειαζοταν τον Κερτ. Παραδοξως, δεν ειχε παραξενευτει καθολου που τον ειχε ακολουθησει σχεδον στα τυφλα.
Το εγκωμιο του αντρα διπλα του διακοπηκε αποτομα οταν ειδε στην αριστερη μερια του δρομου το βιβλιοπωλειο και εψαξε για να παρκαρει.
=============================
Η Κρυσταλ σηκωθηκε απο εναν αρχικα ανησυχο υπνο που απο ενα σημειο και μετα ειχε μεταβληθει σε ληθαργικο και αφου πιστοποιησε πως ηταν ολομοναχη στο σπιτι εφτιαξε καφε, εκατσε σταυροποδι στον μεγαλο καναπε κι αναψε τσιγαρο. Εκεινος δεν ειχε δωσει σημεια ζωης ολο το βραδυ κι ο Κερτ πρεπει να ειχε φυγει καποια στιγμη που η ιδια κοιμοταν.
Κοιταξε το τηλεφωνο της στο τραπεζακι μπροστα της που εμοιαζε να την προκαλει να το χρησιμοποιησει κι αποτραβηξε το βλεμμα της. Εξω η μερα εμοιαζε απλα υπεροχη αλλα στο εσωτερικο του σπιτιου η Κρυσταλ ενιωθε μια παγωμαρα να εχει εγκατασταθει για τα καλα.
Ειχε πολλες ερωτησεις να κανει και δικαιουταν να παρει εξισου πολλες απαντησεις μα ηξερε πως αυτο δεν θα μπορουσε να γινει αμεσα. Η εξαφνη συνειδητοποιηση πως αυτο ακριβως ηταν ενα κομβικο σημειο στη ζωη της την εκανε να ριγησει και κουνησε το κεφαλι της απογοητευμενη. Αν ενδιαφεροταν ακομα γι αυτην ας το αποδεικνυε αμεσα. Σημερα. Μεσα στις επομενες ωρες. Αν οχι, θα επρεπε να βρει μια καινουργια αφετηρια. Σημερα. Μεσα στις επομενες ωρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου