ΝΙΚΟΛ ΜΑΡΓΙΟΥ





                  ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΓΝΩΜΗΣ









Εβαλε το αυτι στην πορτα και προσπαθησε ν' ακουσει. Ο ρυθμικος ηχος απο σκληρες μποτες που ανεβαιναν μαζικα τις σκαλες την ενημερωναν πως ηταν ηδη εκει και σε λιγα λεπτα θα βρισκονταν μεσα στο διαμερισμα της. Ο ιδρωτας που ετρεχε στο προσωπο της μπηκε στα ματια της θολωνοντας την οραση της για μερικα δευτερολεπτα. Στραφηκε αλλη μια φορα στην μεγαλη οθονη του υπολογιστη. Δεν ειχε ερθει ακομα. Ο χρονος μηδενιζοταν επικινδυνα και δεν ειχε ερθει ακομα. Για πρωτη φορα συνειδητοποιησε πως αν δεν αλλαζε κατι δραματικα στα επομενα δευτερολεπτα θα βρισκοταν ενωπιον του Ταγματος Επιβολης Ορθης Κρισης κι αυτο μονο καλο δεν ηταν. Απομακρυνθηκε στην αλλη μερια του δωματιου με το βλεμμα να παιζει αδιακοπα αναμεσα στην πορτα και την οθονη του υπολογιστη. Ο ηχος απο τις μποτες σημαινε μονο ενα πραγμα. Κρατησε την ανασα της και την ιδια στιγμη η πορτα ανοιξε. Ο επικεφαλης των μαυροφορεμενων αντρων προχωρησε αμιλητος προς την οθονη του υπολογιστη, εριξε μια ματια και σημαδεψε με τον Μοριακο Αποσυντονιστη τον στοχο του. Η Λουιζα Αροεστι εκλεισε τα ματια της.
                    ================================
Ειχε γυρισει ολο το σπιτι αναποδα μα το αποτελεσμα ηταν το ιδιο. Η IFO 675 δεν βρισκοταν πουθενα. Ολα τα πιθανα μερη ειχαν σαρωθει ματαια. Επρεπε να το παρει αποφαση. Αν δεν ειχε κλαπει απο καποιον απο τους συχνους επισκεπτες της τοτε καπου την ειχε χασει. Και στην μια και στην αλλη περιπτωση το γεγονος ηταν ενα. Προβλημα. Μεγαλο προβλημα. Κοιταξε για τριακοστη φορα σε καποια σημεια που ισως να μην ειχε ελεγξει ενδελεχως και στο τελος εκατσε απρακτη στο μεγαλο καναπε του σαλονιου της. Ειχε ακριβως 24 ωρες μπροστα της να βρει λυση διαφορετικα μετα θα ειχε να κανει με το Τ.Ε.Ο.Κ. Καθε σωφρων και νομοταγης πολιτης ενα πραγμα ηθελε παντα ν' αποφυγει, δοσοληψιες με το Τ.Ε.Ο.Κ. Ειχε ακουσει διαφορα για το συγκεκριμενο Ταγμα μα δεν ηταν η ωρα για να πιστοποιησει αν ολα οσα ειχαν περιελθει στην αντιληψη της ηταν αληθεια η μυθευματα. Ηταν ζητημα ζωης και θανατου πια να βρει την IFO 675. Γνωριζε πως απο την στιγμη που ειχε χασει την δικια της αυτο θα ηταν απο δυσκολο μεχρι ακατορθωτο μα δεν μπορουσε να μεινει με σταυρωμενα χερια. 
                      ============================
Ενας μικρος φωτεινος φαρος αναβοσβησε αχνα, περα απο τα σκοταδια που κατεκλυαν και στραγγαλιζαν την καθαρη σκεψη της κι αποφασισε να τον εμπιστευτει. Εκεινος ο τυπος που της ειχαν συστησει σ' εκεινο το παρτυ προ διμηνου, ισως αυτος να μπορουσε να βοηθησει. Μα δεν θυμοταν ουτε ονομα, ουτε τιποτα. Στασου να δεις, ειχε ερθει μαζι με τον Τζακ, αυτο το θυμοταν ολοκαθαρα. Αν εβρισκε τον Τζακ τοτε θα μπορουσε να την βοηθησει να επικοινωνησει με κεινον τον τυπο. Που να παρει ο διαολος, της ειχε συστηθει, ειχε ενα περιεργο ονομα, πως ηταν δυνατον να το εχει ξεχασει ? Σταματησε να βαζει δυσκολα στον εαυτο της, επρεπε να κινηθει μεθοδικα και γρηγορα. Πρωτο βημα να βρει τον Τζακ. Το θεμα ηταν πως. Ηξερε πως εβγαινε μεχρι και πριν λιγο καιρο με μια πρωην συναδελφο στο γραφειο που δουλευε, ομως εκεινη ειχε παραιτηθει εδω και λιγες βδομαδες. Συνειδητοποιησε πως δεν ειχε καν το τηλεφωνο της.
Γεμισε ενα νεροποτηρο Tyrconnell και το αδειασε μονομιας. Παραδοξως, αντι να την θολωσει περισσοτερο της προσεδωσε μια απαραιτητη δοση διαυγειας. Ηξερε πως επρεπε ν' αρχισει. 
                  ============================
Ξοδεψε λιγο χρονο σε ασκοπη συζητηση με την γραμματεα του γραφειου που εργαζοταν υπομενοντας την ορεξη της για κουτσομπολιο μα ανταμοιφθηκε στο τελος αφου κατορθωσε να της αποσπασει το τηλεφωνο εκεινης της πρωην συναδελφου. Τωρα, απλα προσευχοταν απο μεσα της να την εβρισκε στο σπιτι της. Ηταν ετοιμη να κατεβασει απογοητευμενη το ακουστικο οταν ακουσε την φωνη της απο την αλλη μερια. Κι αλλος χρονος ξοδευτηκε αναιτια μεχρι να ερθει η στιγμη που εκανε μνεια στο ονομα του Τζακ. Η συναδελφος απορησε αρχικα μα η Λουιζα ειχε ηδη ετοιμασει το σεναριο που θα προεβαλλε και λιγα λεπτα αργοτερα ειχε κλεισει το τηλεφωνο. Το αποτελεσμα δεν ηταν αυτο ακριβως που περιμενε μα οι επιλογες της ειχαν πια περιοριστει στο ελαχιστο. Δεν ηξερε που ακριβως μπορουσε να βρει τον Τζακ, δεν ειχε ουτε διευθυνση ουτε τηλεφωνο του αλλα της ειπε για ενα μπαρακι που συχναζε καθημερινα. Ωραια ηταν κι αυτη, εβγαινε με καποιον που ουτε που εμενε ηξερε ουτε το τηλεφωνο του γνωριζε. Τι διαβολο σχεσεις συνηπτε πια την σημερον ημερα ο κοσμος ?
                  ===============================
Παρκαρε το αμαξι της εξω απο το μπαρακι που συχναζε ο Τζακ. Διχως να χασει χρονο μπηκε μεσα και τον ειδε στην αλλη μερια του μπαρ. Την στιγμη που βαδιζε προς το μερος του τον ειδε αποτομα να πεταγεται πανω και να τρεχει σαν τρελος προς την εξοδο. Η απορια της λυθηκε αμεσα βλεποντας δυο νεοφερμενους πελατες να τρεχουν στο κατοπιν του. Βγηκε απο το μπαρ τρεχοντας κι αυτη. Μπηκε παλι στο αυτοκινητο της κι εκανε εναν κυκλο υπολογιζοντας πως θα εβγαινε μπροστα απο τον Τζακ. Δικαιωθηκε. Στην επομενη στροφη τον ειδε να τρεχει κατα πανω της με τους δυο αντρες να βρισκονται στο κατοπιν του. Ανοιξε την πορτα και του φωναξε να μπει μεσα. Ο Τζακ δεν το σκεφτηκε καν. Ανεπτυξε ταχυτητα αφηνοντας τους διωκτες του Τζακ να διαπιστωνουν το ματαιο της προσπαθεια τους. Λιγα χιλιομετρα πιο πανω σταματησε το αμαξι και του εξηγησε ποια ηταν και τι τον ηθελε ακριβως. Κατω απο αλλες συνθηκες ο Τζακ ισως ν' αντιδρουσε διαφορετικα μα τουτη εδω μολις τον ειχε γλυτωσει απο μπελαδες οποτε της ειπε οτι ακριβως ηθελε να μαθει. Μετα βγηκε απο το αυτοκινητο κι εξαφανιστηκε.  
                   =============================
Για να συναντησει τον Σκοτ τη 'Σκια', οπως ηταν ευρεως γνωστος, περασε εναν μικρο γολγοθα μα στο τελος τα καταφερε. Αφου τον επεισε πως δεν δουλευε για καποια κυβερνητικη οργανωση του ανεφερε τι ακριβως ζητουσε. Η 'Σκια' στην αρχη εκανε τον ανηξερο μα οταν ακουσε το ποσο που ηταν διατεθειμενη να του προσφερει η Λουιζα διαφοροποιηθηκε. Αυτο που του ζητουσε ηταν οχι μονο δυσκολο αλλα και τοσο παρανομο που αν τον επιαναν η ζωη του δεν θ' αξιζε δεκαρα. Βεβαια για τα διπλασια ηταν διατεθειμενος να ριψοκινδυνεψει. Η Λουιζα ηξερε πως δεν υπηρχε χρονος για παζαρια, ετσι υπεκυψε στον εκβιασμο. Θα πηγαινε σπιτι της να φερει τα χρηματα και μετα η 'Σκια' θα τηρουσε το δικο της μερος της συμφωνιας.
Λιγες ωρες μετα ειχε αφησει το ποσο που της ειχε ζητησει ο Σκοτ πανω στο τραπεζακι του. Δεν υπηρχε κατι αλλο να κανει. Η 'Σκια' χρειαζοταν χρονο για να διεκπεραιωσει την εκδουλευση για την οποια μολις ειχε πληρωθει αδρα. Της ειπε να παει σπιτι της και να περιμενει. Μολις ηταν ετοιμος θα της εστελνε την IFO 675 στον υπολογιστη της.
                   =============================
Πηρε αγκαλια το μπουκαλι Tyrconnell, βουλιαξε στον καναπε της και καρφωσε τα ματια της στον υπολογιστη της. Η 'Σκια' της ειχε πει πως θα επαιρνε χρονο γιατι δεν ηταν και το πιο ευκολο πραγμα στον κοσμο, αλλα την ειχε διαβεβαιωσει πως δεν υπηρχε λογος ανησυχιας. Θα ειχε ολα τ' απαραιτητα δεδομενα στην ωρα τους, ηταν επαγγελματιας και ηξερε καλα την δουλεια του. Η Λουιζα ειχε σταματησει πια ν' αναρωτιεται τι μπορει να ειχε συμβει στην προσωπικη της IFO 675. Ηξερε πως απο δω και περα δεν υπηρχαν περιθωρια επαναληψης ενος τετοιου γεγονοτος. Ηδη ειχε χρυσοπληρωσει την λυση μα αυτο που δεν αντεχε με τιποτα ηταν η αγωνια και η προσμονη. Απο τοτε που η Ελεγκτικη Προσαρμοσμενη Δημοκρατια, το κομμα που βρισκοταν στην κυβερνηση, ειχε θεσπισει αυτα τα νεα μετρα μπορει να ειχαν απλοποιηθει πολλα πραγματα αλλα υπηρχε ζητημα με οσους δυσκολευονταν η αρνουνταν να συμπλευσουν με τις επιταγες της. 
Η Λουιζα δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα με τα εφαρμοσιμα προγραμματα της Ε.Π.Δ, απλα ειχε μια ατυχη στιγμη που ηξερε πως θα ηταν αδυνατον να δικαιολογησει πειστικα στην κυβερνηση. 
                   =================================
Ο τροπος με τον οποιο λειτουργουσε η Ελεγκτικη Προσαρμοσμενη Δημοκρατια ηταν απλος. Καθε εξι μηνες ανακοινωνε τα νεα μετρα που σκοπευε να εφαρμοσει και τα οποια ηταν υποχρεωτικα για ολους. Στον αντιποδα οι πολιτες επρεπε ν' αγοραζουν την ατομικη, προσωπικη αναφορα αυτων των μετρων με βαση την ψηφιακη τους ταυτοτητα. Ο σκοπος ηταν σαφης. Ετσι ενημερωνονταν για τα καινουργια μετρα και παραλληλα ηταν υποχρεωμενοι να σχολιασουν θετικα η αρνητικα την ληψη αυτων των μετρων. Η γνωμη τους καταγραφοταν στην βαση δεδομενων που διατηρουσε η κυβερνηση κι αναλογως τα πραγματα μπορουσαν να παρουν τις εξης κατευθυνσεις. Θετικα σχολια σημαινε πως αποδεχονταν τα νεα μετρα και θα τα τηρουσαν με το προβλεπομενο τιμημα, αρνητικα σημαινε πως επρεπε να κληθουν στα γραφεια της Τ.Ε.Ο.Κ. για να δικαολογησουν την αντιθεση τους και μη σχολιασμος σημαινε περιφρονηση προς την κυβερνηση, αρα μη υποστηρικτης, συνεπως αντικαθεστωτικος κι επαναστατης. Η Λουιζα παντα αποδεχοταν το οτιδηποτε και παντα ειχε θετικα σχολια για να κανει. 
                    =========================
Ομως αυτην τη φορα ειχε χασει την IFO 675 της κι αν μεσα σε λιγες ωρες δεν εστελνε την προσωπικη της εκτιμηση θ' αναλαμβανε η Τ.Ε.Ο.Κ. Αυτο που ειχε ζητησει απο την 'Σκια' ηταν να της βρει μια παρανομη, αντεγραμμενη IFO 675 που θα χρησιμοποιουσε σαν δικη της για ν' αποφυγει ολο αυτο το διαδικαστικο. Ηταν κατι που τιμωρουνταν με θανατο τοσο για τον προμηθευτη οσο και για τον ληπτη αν η κυβερνηση το επαιρνε χαμπαρι. Μα δεν υπηρχε αλλη λυση, ηταν αναγκασμενη να το κανει. Το μονο που ειχε να κανει ηταν να περιμενει.
Αποκοιμηθηκε στον καναπε κι οταν ανοιξε τα ματια της ειδε με τρομο πως ο χρονος ειχε σχεδον μηδενισει και στην οθονη της δεν υπηρχε ακομα τιποτα απο την 'Σκια'. Ενοιωσε τον τρομο και τον πανικο να την κυριευουν. Ηδη η Τ.Ε.Ο.Κ θα ηταν στο δρομο για το σπιτι της. Μεσα στην απολυτη ησυχια της φανηκε πως ειχε ακουσει θορυβο. Πλησιασε την εξωπορτα και κολλησε εκει τ' αυτι της ενω ενοιωθε τον ιδρωτα να σταζει. Ο θορυβος που ακουγοταν εμοιαζε σαν απο σκληρες μποτες που ανεβαιναν ρυθμικα τα σκαλια της πολυκατοικιας της. 
                  ==============================
Η μερα ηταν αρκουντως φορτωμενη για τον επικεφαλης και τους αντρες της Τ.Ε.Ο.Κ. Στην αρχη ειχαν λαβει σημα πως καποιος προσπαθουσε παρανομα ν' αντιγραψει μια προσωπικη IFO, κατι που ηταν αυστηρα απαγορευμενο. Πηγαν στην διευθυνση που τους ειχαν δωσει κι εκει εξοντωσαν με τον Μοριακο Αποσυντονιστη το υποπτο υποκειμενο που προσπαθησε να διαφυγει. Ειχαν ευτυχως προλαβει πριν ολοκληρωσει την αντιγραφη και το εστελνε ενας Θεος ξερει που. Αμεσως μετα επρεπε να πανε σε μια αλλη διευθυνση οπου ειχε καθυστερησει χαρακτηριστικα η αποστολη αναφορας. Θα περιμεναν μεχρι την ληξη της διοριας και μετα θα εξοντωναν το αλλο επαναστατικο στοιχειο που θα συναντουσαν. Ο επικεφαλης δεν μπορουσε να πιστεψει πως υπηρχαν ακομα ανθρωποι που δεν συμφωνουσαν με τα πεπραγμενα της κυβερνησης κι επελεγαν τον δρομο της αυτονομησης.
Το ψηφιακο ρολοι στο χερι του επικεφαλης τον πληροφορουσε πως σε λιγα δευτερολεπτα θα επρεπε ν' αναλαβει δραση. Οταν το φωτεινο καντραν μηδενισε σημαδεψε την γυναικα απεναντι του. Η αληθεια ηταν πως δεν εμοιαζε με αντιπαλο του καθεστωτος ετσι τρομοκρατημενη που ηταν αλλα παλι δεν ηταν δουλεια του να κρινει. Πυροβολησε μια φορα. Αρκουσε.





                                           ΤΕΛΟΣ
   

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 91







Ο Γκρειαμ Χιλ δοκιμασε να κατσει πιο αναπαυτικα στο καθισμα του περιπολικου μα η μικρη αυτη κινηση ηταν αρκετη για να του δημιουργησει εναν οξυ πονο στο δεξι γονατο. Παλιο τραυμα, ενθυμιο απο μια επικη ανταλλαγη πυροβολισμων σχεδον μια δεκαετια πριν, οταν προσπαθησε να σταματησει τρεις επιδοξους κλεφτες της μοναδικης τραπεζας του Φορτ Σεβερν.
Ηταν και η μοναδικη αξιομνημονευτη στιγμη στα εγκληματικα χρονικα του Φορτ Σεβερν, μιας μικρης κοινοτητας στο βορειοτερο σημειο του Ονταριο με πληθυσμο που μετα βιας αγγιζε τις 500 ψυχες. Η ληστεια ειχε αποτραπει, οι κλεφτες ειχαν συλληφθει αφηνοντας μοναδικη αναμνηση στον Γκρειαμ μια σφαιρα στο γονατο. Το παραξενο ηταν πως ποτε σχεδον δεν τον ποναγε με τις αλλαγες του καιρου, οπως θα ηταν και το φυσιολογικο αλλα καθε φορα που κατι ασχημο και κακο επροκειτο να συμβει. Και σημερα, απο το πρωι, δεν ειχε σταματησει να του δινει συνεχεις οχλησεις. Εμελλε απλα να πιστοποιηθει αν το γονατο του θα επαληθευοταν ακομα μια φορα η θα διαψευδοταν μετα απο πολυ καιρο.
               =================================
Η φωνη της Λεισι Ντε Παλμα ακουστηκε παραμορφωμενη στον ασυρματο.
-'Ελα Λεισι, πες μου' εκανε ο σεριφης.
-'Θα παω το περιπολικο στην Λεσλι' ειπε η βοηθος του. 'Εξακολουθει και κανει αυτον τον περιεργο θορυβο, δεν μ' αρεσει καθολου'.
-'Ενταξει Λεισι' απαντησε ο Γκρειαμ. 'Μονο μην ξεχαστεις και σε παρει η νυχτα'.
Το γελιο απο την αλλη μερια του ασυρματου ακουστηκε κι αυτο παραμορφωμενο.
-'Μην φοβασαι, δεν θα την αφησω να με παρασυρει' απαντησε η Λεισι.
-'Εγινε' ειπε ο Γκρειαμ. 'Τα λεμε αργοτερα στο τμημα'.
Εκλεισε καπως βιαστικα την συνομιλια γιατι το βλεμμα του ειχε εστιασει στο αυτοκινητο που ερχοταν απο το βαθος. Περασε απο μπροστα του διχως να τον αντιληφθει ετσι οπως ηταν καμουφλαρισμενος μεσα στις συσταδες σχετικα αργα δινοντας του την ευκαιρια να δει τις πινακιδες του. Ο πονος στο γονατο εγινε πιο οξυς και μια γκριματσα απλωθηκε στο προσωπο του. 
                      ==========================
Το Τσωρτσιλ δεν τους δυσκολεψε σχεδον καθολου. Ηταν πολυ ευκολο σε μια τοσο μικρη πολη να εντοπισουν γρηγορα την φορτωτικη που ειχε υποδεχτει την αποστολη των βιβλιων απο το Γουννιπεγκ. Στην δευτερη κιολας που ρωτησαν πηραν θετικη απαντηση. Ναι, σ' αυτους ειχαν ερθει τα πραγματα μα τα ειχαν προωθησει σχεδον αμεσως. Εκει ακριβως ηταν που σκονταψαν προσωρινα. Ο υπευθυνος με τον οποιο ειχαν μιλησει ειχε αρνηθει κατηγορηματικα να τους δωσει και το παραμικρο στοιχειο για την τυχη των βιβλιων. Σαν βελονα που ειχε κολλησει στον δισκο επαναλαμβανε συνεχως, ρητως και κατηγορηματικως πως δεν επιτρεποταν να τους γνωστοποιησει οποιοδηποτε στοιχειο που αφορουσε την συγκεκριμενη συναλλαγη. Εφυγαν απογοητευμενοι μα ο Κερτ δεν ειχε εξαντλησει ολα τα χαρτια του. Εξηγησε στον ξενο τι θα εκαναν κι αυτος συμφωνησε μαζι του. Το μονο που επρεπε ηταν να περιμενουν λιγο.
Εκμεταλλευομενοι τον απροσμενο χρονο που τους ειχε δοθει καθισαν στο ρεστωραν απεναντι απο τα γραφεια της μεταφορικης, παρηγγειλαν κατι να φανε και κοιταζαν συνεχως στην αλλη πλευρα του δρομου.
                   ===============================
Οταν ειδαν τον σχολαστικο υπαλληλο να φευγει περιμεναν δυο λεπτα και ο Κερτ σηκωθηκε και πηγε ξανα στα γραφεια. Αν υπηρχε κατι που τα χρηματα δεν μπορουσαν να δωσουν λυση ο Κερτ δεν το ειχε συναντησει ακομα και δεν θα το συναντουσε ουτε σημερα. Ο αντικαταστατης του επιμονου υπαλληλου γουρλωσε τα ματια του οταν ειδε τα τρια μεγαλα χαρτονομισματα απλωμενα σαν βενταλια μπροστα του. Αμφιταλαντευτηκε μερικα δευτερολεπτα, εχωσε με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση τα χαρτονομισματα στην τσεπη του κι επεστρεψε μετα απο λιγο με καποια χαρτια στα χερια του. Αφου σιγουρευτηκε απο τις διαβεβαιωσεις του Κερτ πως κανενας ποτε δεν θα μαθαινε τιποτα του τα εδωσε. Βγαινοντας απο τα γραφεια δεν εκανε καν τον κοπο να επιστρεψει στο ρεστωραν. Μ' ενα νοημα εδωσε στο ξενο να καταλαβει πως η αποστολη ειχε επιτυχει και βαδισε προς το αυτοκινητο. Τον αφησε για λιγο να μελετησει τα χαρτια.
-'Λοιπον ? Πιασανε τοπο τα χρηματα' ? ρωτησε.
Ο ξενος γυρισε, χαμογελασε και το αυτοκινητο φωτιστηκε ολοκληρο.
                   ============================
Ειχαν κατορθωσει υπομονετικα να ξετυλιξουν τον μιτο της Αριαδνης και αυτα που αναφερονταν σ' εκεινα τα καλοπληρωμενα χαρτια ηταν λογικα το τελος της αναζητησης τους. 
Η μεταφορικη ειχε προωθησει τις κουτες με τα βιβλια σε μια κωμοπολη σχετικα μακρια απο το Τσωρτσιλ, στο Φορτ Σεβερν. Απο μονο του αυτο γεννουσε καποια ερωτηματικα, οπως το ποιος μπορει να χρειαζοταν μια τετοια ποσοτητα τετοιων βιβλιων σε μια πολη που ο πληθυσμος της απειχε πολυ απο τετραψηφιο νουμερο. Ενα αλλο ερωτηματικο ηταν η διευθυνση που ειχαν παραδοθει. Μπαρ 'Αστρα Γουαλι' σε δυο γυναικεια ονοματα. Ευα Φιντσερ και Σαρλοτ Λιουμετ. Απ' οποια μερια και να το κοιταζες κατι δεν κολλαγε καπου. Ομως το σημαντικο ηταν πως ειχαν τοπο προορισμου και διευθυνση και τωρα κατευθυνονταν προς τα κει. Ο Κερτ εκμεταλλευτηκε την ευκαιρια οταν εβαζαν βενζινη να παρει ενα τηλεφωνο την Κρυσταλ αλλα η γραμμη ηταν τοσο κακη που δεν ακουσε ουτε τα μισα και δεν ηξερε τι ειχε ακουσει η αλλη μερια. Θα δοκιμαζε καποια στιγμη ξανα αργοτερα οταν του δινοταν και παλι ευκαιρια.
                          ==============================
Ο Λωρενς Ραιμι και η Βαλερι Εντουαρντς βρισκονταν σε απολυτο αδιεξοδο οταν ξαφνικα μια απροσδοκητη πληροφορια φανηκε να φωτιζει λιγο το σκοταδι που τυλιγε ολες αυτες τις δολοφονιες. Η καταθεση ενος μαρτυρα απο το πουθενα τους επανατροφοδοτησε μ' ελπιδα. 
Ηταν η καταθεση ενος οδηγου που ερχομενος απο την αντιθετη κατευθυνση απο κεινη που ειχε το φορτηγο ειχε δει την ανατραπεισα νταλικα και ειχε σταματησει για να βοηθησει. Το μονο αλλο αυτοκινητο που ειχε προσεξει να ερχεται απο την πλευρα της νταλικας ηταν ενα θηριωδες φορτηγακι με δυο η τρεις αντρες μεσα. Συγκρινοντας την εκθεση του ιατροδικαστη με την καταθεση του μαρτυρα ο Λωρενς με την Βαλερι εφθαναν στο σχεδον ασφαλες συμπερασμα πως οι υπευθυνοι της δολοφονιας του νταλικιερη πρεπει να ηταν οι επιβατες απο το φορτηγακι.
Δυστυχως ο μαρτυρας δεν ειχε συγκρατησει μοντελο η πινακιδες, μονο το χρωμα για το οποιο ηταν κατηγορηματικος πως ηταν σκουρο καφε. Το σημα για την ανευρευση του υποπτου οχηματος ειχε δοθει αλλα οσο περναγε η ωρα οι ελπιδες εξανεμιζονταν.
                       =============================
Ηταν ιδεα της Βαλερι να κοιταξουν τις ποσοτητες βενζινης που ειχε βαλει εκεινη την ημερα η Μαρλενα Μπεσον. Κατοπιν μετρησαν το ταμειο. Ολα τα χρηματα ηταν εκει, σωστα, ολα εκτος απο μια μικρη ανακολουθια. Φαινοταν σαν καποιος να ειχε βαλει μια ποσοτητα βενζινης διχως να πληρωσει. Διαιρεσαν το ποσο που ελειπε με την τρεχουσα τιμη της βενζινης του πρατηριου. 
Αλλο ενα συμπερασμα που βοηθουσε μολις ειχε βγει στην επιφανεια. Η αριθμος των γαλονιων που αντιστοιχουσαν στο ποσο ηταν τοσο μεγαλος που ελαχιστα συμβατικα, απλα αυτοκινητα μπορεσαν να χωρεσουν στο ρεζερβουαρ τους. Ομως ανετα γεμιζαν το ρεζερβουαρ ενος οχηματος σαν κι αυτο που ειχε περιγραψει ο μαρτυρας. Μπορει να μην ηταν τιποτα, μπορει και να ηταν. Οπως και να ειχε ηταν κατι που επρεπε να ελεγξουν. Αυτο που εμενε να γινει ηταν να συνεχισουν προς τα βορεια, στηριγμενοι παντα στην περιγραφη που ειχαν, μηπως κι εντοπιζαν το υποπτο οχημα. Στο μονο που συμφωνουσαν απολυτα και οι δυο πρακτορες ηταν πως αυτες οι εν ψυχρω δολοφονιες δεν ηταν σιγουρα και οι τελευταιες.
                     =============================
Η αληθεια ηταν πως για τον Ρειμοντ και τον Σπενς ο χρονος κυλουσε διαφορετικα απ' οτι για τον Ντεξ. Ηταν ολοι μαζι σ' αυτο, ηταν δεδομενο πως θα εβρισκαν αυτους που ειχαν κανει ολα αυτα τα πραγματα στον Τζορντι αλλα για τους δυο πρωτους η εκδικηση ηταν επιβεβλημενη μεν αλλα δεν θα ειχαν θεμα αν αυτο γινοταν και κατω απο καθεστως χαλαρο. Για τον Ντεξ τα πραγματα ηταν αλλιως. Ανυπομονουσε να πιασει στα χερια του αυτους τους δυο και καθε καθυστερηση που προκαλουσαν αθελα τους τ' αδελφια του του ανεβαζαν το αιμα στο κεφαλι. 
Κοντεψε να ερθει στα χερια με τον Σπενς οταν αυτος χαριεντιζονταν με μια σερβιτορα σ' ενα σταθμο αυτοκινητων και δεν ελεγε να ξεκολλησει ενω ο Ρειμοντ ειχε γινει εκνευριστικος ρωτωντας συνεχως ποτε θα σταματουσαν καπου να κοιμηθουνε δυο ωρες. Ο Ντεξ καταλαβαινε πως δεν επρεπε να πιεζει τα πραγματα στα ακρα και προσπαθουσε να κρατησει καποιες ισοροπιες. Ομως καθε φορα που η αισθηση πως αυτοι οι δυο υπηρχε περιπτωση να ξεφυγουν γιγαντωνοταν το μυαλο του θολωνε και η κριση του χανοταν σε λαβυρινθωδη σκοταδια. 
                    ===========================
Ηταν ξαπλωμενος στο σαραβαλιασμενο κρεβατι ενος φτηνου μοτελ μελετωντας ενα χαρτη που ειχε ανοιξει μπροστα του. Στα διπλανα δωματια ο Σπενς με τον Ρειμοντ κοιμοντουσαν προσπαθωντας ν' ανακτησουν απωλεσθεντες δυναμεις. Κυκλωσε μ' ενα στυλο το ονομα μιας πολης, σχετικα μακρια απο το σημειο που βρισκονταν τωρα. Τσωρτσιλ. Κατι του ελεγε πως αυτοι που εψαχναν μπορει να βρισκονταν εκει. Η πορτα του δωματιου του ανοιξε αποτομα.
-'Δεν κοιμηθηκες' ? ρωτησε ενας αγουροξυπνημενος Σπενς.
-'Οχι, δεν μου κολλαγε υπνος. Ο Ρευ' ?
-'Ερχεται τωρα' κι επιβεβαιωθηκε αμεσα με την εισοδο και του ετερου αδελφου.
-'Ειμαστε ετοιμοι' ? ρωτησε ο νεοφερμενος. 'Για που τραβαμε' ?
-'Τσωρτσιλ' απαντησε μονολεκτικα ο Ντεξ κι εδειξε με το δαχτυλο στον χαρτη.
-'Ωραια' ειπε ο Σπενς. 'Παω να ετοιμασω το αυτοκινητο' προσθεσε και βγηκε απο το δωματιο.
-'Εγω παω να πληρωσω' ειπε ο Ρειμοντ. Ο Ντεξ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του. 
                     =============================
Η στιγμιαια λαμψη μεσα στις φυλλωσιες ηταν αρκετη για να ενεργοποιησει τον εσωτερικο του συναγερμο. Σ' αυτο το υψος δεν υπηρχαν πολλα αντικειμενα που θ' αντανακλουσαν το ασθενικο φως του ηλιου. Εξ' αλλου δεν ηταν πρωταρης. Εκοψε ταχυτητα φροντιζοντας να κινειται αναμεσα στα ορια που εθετε η τελευταια πινακιδα που ειχαν συναντησει. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν να τους σταματησει περιπολικο για υπερβολικη ταχυτητα. Περνωντας μπροστα απο το κρυμμενο οχημα δεν μπηκε καν στον πειρασμο να κοιταξει, εστω και κλεφτα, προς τα δεξια του. Εστρεψε κατευθειαν τα ματια του στον αριστερο και τον κεντρικο εσωτερικο καθρεφτη του αυτοκινητου. Αν τιποτα δεν εβγαινε απο τις φυλλωσιες ολα θα ηταν μια χαρα. Δεκα δευτερολεπτα ηταν ακομα και του φανηκαν αιωνας. Μια εκφραση απογοητευσης εκανε την εμφανιση της στο προσωπο του βλεποντας το περιπολικο να βγαινει απο την κρυψωνα του και να τους ακολουθει. Το μονο καλο σημαδι ηταν πως δεν ειχε αναψει τους φαρους. Παραλιγο να τον πιασουν τα γελια οταν το ειδε να συμβαινει κι αυτο. 
  
  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ





                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 90









Η Μαρλενα Μπεσον ειχε απολυτο δικιο, το μπιφτεκι ηταν καταπληκτικο, σκετη απολαυση. Ακομα και τωρα που ειχε περασει σχεδον μια ωρα απο την στιγμη που ειχαν ολοκληρωσει το γευμα τους στο μερος που τους ειχε προτεινει ενοιωθαν την εξαιρετικη γευση του στο στομα τους. Ο ξενος ανοιξε την κουβεντα.
-'Μπορεις να με ρωτησεις οτι θες' ειπε.
Ειχε ερθει η στιγμη. Ο Κερτ Κοπολα ειχε ακουσει απιστευτα πραγματα, ειχε ζησει ακομη πιο απιστευτες καταστασεις και τωρα μπορουσε να εχει τις πολυθρυλητες απαντησεις που ζητουσε.
-'Θα διανυκτερευσουμε εκει που μας ειπε η κοπελια' ? ρωτησε και ειδε τον ξενο να τον κοιταει με το πιο εκπληκτο βλεμμα του κοσμου. Δεν αντεξε και ξεσπασε σε γελια παρασερνοντας τον να κανει κι αυτος το ιδιο. Οταν ηρεμησαν λιγο αργοτερα και οι δυο συνεχισε.
-'Θα μου απαντησεις στα παντα' ? εκανε σοβαρος.
-'Σε ολα οσα χρειαζεται να ξερεις' ηρθε η απαντηση.
                 ================================
Το ασχημο προαισθημα κι εκεινο το εξαφνο σφιξιμο στο στομαχι συνεβη μια ωρα σχεδον πριν η Μαρλενα Μπεσον σχολασει και με το που ειδε τους τρεις αντρες που ειχαν σταματησει με το φορτηγακι τους για βενζινη. Προσπαθησε να μην δωσει σημασια μα ολο το συναισθημα εγινε ακομα πιο εντονο οταν οι τρεις αντρες μπηκαν μεσα. Ειχε ηδη τρεις πελατες μεσα που ετοιμαζονταν να πληρωσουν για να φυγουν μα γι' αγνωστο λογο ηξερε πως οι νεοφερμενοι δεν θα περιμεναν υπομονετικα να εξυπηρετηθουν. Δικαιωθηκε δευτερολεπτα μετα.
-'Ενα σκουρο μαυρο αυτοκινητο, με πινακιδες ενοικιασης με δυο τυπους μεσα' ειπε ο ενας απ' αυτους πλησιαζοντας το γκισε της. 'Σταματησαν εδω και κατα που τραβηξαν' ? συνεχισε.
Η σαστισμενη Μαρλενα προσπαθησε να κρατησει τις ισοροπιες και να κερδισει χρονο.
-'Περιμενετε την σειρα σας' ειπε με σχεδον ξεψυχισμενη φωνη.
Ο αντρας την κοιταξε μ' ενα τετοιο βλεμμα που της εφερε ριγος. Ταυτοχρονα εκανε ενα νοημα με το χερι του, ενα νοημα κατανοητο προφανως μονο απο τους αλλους δυο που ηταν μαζι του.
                 ===============================
Ο Σπενς Γου πλησιασε την εγκυο κοπελα που κρατουσε στα χερια της μερικα απο τα πραγματα που σκοπευε ν' αγορασει. Το υφος του δεν διεφερε σε τιποτα ενος φιδιου που ετοιμαζοταν να επιτεθει. Τα χερια της κοπελας ανοιξαν και τα πραγματα επεσαν με θορυβο στο πατωμα.
-'Τι σου ειναι η ζωη' ειπε παιρνοντας ενα μελοδραματικο, θεατρινιστικο υφος. 'Ολα τελικα ειναι ζητημα σωστης χρονικης συγκυριας'. Η κοπελα δεν προλαβε ν' αντιδρασει.
Ο Σπενς σημαδεψε το κεφαλι της με μ' ενα λαγνο, σχεδον ερωτικο υφος και την πυροβολησε.
-'Και συ βρεθηκες σε λαθος σημειο την λαθος στιγμη' συνεχισε ωρυομενος πανω απο το ακινητο σωμα της κοπελας ενω μια μικρη κοκκινη λιμνουλα αιματος εκανε δειλα την εμφανιση της κατω απο το κεφαλι της. 'Καταλαβες' ?
Ηταν το ενστικτο που οδηγησε τους αλλους δυο πελατες να δοκιμασουν την τυχη τους τρεχοντας προς την εξοδο ενω η Μαρλενα ειχε πραγματικα μαρμαρωσει βλεποντας οτι ειχε συμβει. Δεν ηταν η τυχερη τους μερα τελικα.
                   ==============================
Σχεδον ταυτοχρονα ο Ντεξτερ με τον Ρειμοντ τους πυροβολησαν στην πλατη καμποσα βηματα πριν φτασουν στην πορτα της εξοδου και την σωτηρια. Ο ενας, ακομα και σ' αυτην τη κατασταση προσπαθησε να συρθει μεχρι την πορτα μα η αποπειρα του αυτη τερματιστηκε αποτομα καθως ο Ρειμοντ του φυτευε αλλη μια σφαιρα στο κεφαλι. Ο αλλος ηταν ακινητος μα ο Ρειμοντ δεν ηθελε να το αφησει στην τυχη του κι ετσι επανελαβε ακριβως την ιδια κινηση.
-'Βαλτε τους ολους σε μια γωνια να μην φαινονται απ' εξω' ειπε ο Ντεξτερ στ' αδελφια του και μετα στραφηκε πως την πετρωμενη Μαρλενα.
-'Τωρα που λυθηκε το ζητημα της σειρας θα μπορουσες αραγε να μας εξυπηρετησεις' ?
Η σκηνη που ειχε προηγηθει ειχε αφαιρεσει καθε δυνατοτητα αντιδρασης η ομιλιας εκ μερους της Μαρλενα, ετσι οταν ο Ντεξτερ της κολλησε το οπλο του στα μουτρα οχι μονο δεν διευκολυνε την κατασταση αλλα την επιδεινωσε πολυ περισσοτερο.
-'Θα περιμενω πολυ ν' ακουσω την φωνουλα σου' ? ρωτησε απειλητικα ο Ντεξτερ.
                  ==============================
Μπορει ο Ντεξτερ να της μιλαγε, ομως τα ματια της Μαρλενα ασυναισθητα ακολουθουσαν τον Ρειμοντ που τσουβαλιαζε τα πτωματα σε μια γωνια ενω ο Σπενς, παντα με το οπλο στο χερι εμπαινε στο μικρο δωματιακι στο βαθος. Η μεταλλικη υφη της κρυας καννης την επανεφερε.
-'Σκουρο μαυρο αυτοκινητο, με πινακιδες ενοικιασης, δυο τυποι μεσα' επανελαβε αργα και καθαρα ο Ντεξτερ λες και μιλουσε σε παιδακι του νηπιαγωγειου.
-'Δεν ξερω τι μου λετε, δεν ειδα τιποτα' ψελλισε η κοπελα μετα απο ωρα.
Ο Ντεξτερ γυρισε και κοιταξε τον αδελφο του. Ο Ρειμοντ κουνησε τους ωμους τους.
-'Δεν σταματησε κανενα τετοιο αυτοκινητο εδω σημερα' του ειπε ο Ντεξτερ.
-'Εγω νομιζω πως μας λεει ψεματα' απαντησε ο Ρειμοντ και βηματισε οργισμενα προς το μερος της κοπελας. Το χαστουκι που της καταφερε ηταν τοσο δυνατο που η Μαρλενα εφυγε προς τα πισω χτυπωντας με δυναμη πανω στον τοιχο.
-'Σταματα τα ψεματα γιατι θα εχεις την ιδια τυχη, ακους' ? ουρλιαξε ο Ρειμοντ.
                  ==============================
-'Ρευ, Ρευ, Ρευ' εκανε ο Ντεξτερ σπρωχνωντας τον στον ωμο. 'Το κοριτσι απο δω λεει πως δεν ειδε τιποτα, γιατι δεν την πιστευεις ? Τι λογο θα ειχε να μας κρυψει την αληθεια' ? συνεχισε μ' ενα ειρωνικο υφος στρεφομενος ξανα στην Μαρλενα. 'Εγω νομιζω πως μας λεει την αληθεια'.
Το επιτηδευμενο υφος του Ντεξτερ οργισε ακομα περισσοτερο τον Ρειμοντ που δοκιμασε να κινηθει απειλητικα προς την Μαρλενα. Ο Ντεξτερ τον φρεναρε.
-'Δεν υπαρχει κατι αλλο να κανουμε εδω' προσθεσε. 'Φωναξε τον Σπενς να φυγουμε'.
Η απογοητευση φανηκε ολοκαθαρα στο προσωπο του Ρειμοντ Γου. Ηξερε πως η κοπελα ελεγε ψεματα κι ο αδελφος του δεν ηταν χαζος για να πιστευει οτι τους ελεγε.
Πριν προλαβει να κανει η να πει κατι η φιγουρα του Σπενς Γου εμφανιστηκε αποτομα βγαινοντας απο το δωματιακι που ειχε χαθει τοσην ωρα. Πλησιασε με γοργο βημα την αιμοφυρτη Μαρλενα και την σημαδεψε με το οπλο του.
-'Λατρευω τους ψευτες' ειπε 'ειμαι και γω ενας απ' αυτους' και πυροβολησε χωρις δισταγμο. 
                     =========================
-'Αυτο που δεν αντεχω ειναι οι ερασιτεχνες ψευτες που νομιζουν πως μπορουν να κοροιδεψουν εμας τους επαγγελματιες' συμπληρωσε ενα ταυτοχρονα αδειαζε τον γεμιστηρα του οπλου του πανω στο αψυχο κορμι της ατυχης κοπελας. Μπροστα σ' αυτην την απροσμενη εξελιξη τα αλλα δυο αδελφια αντεδρασαν ως αρμοζε, δηλαδη αναψαν τσιγαρο και περιμεναν υπομονετικα τις εξηγησεις που θα τους εδινε ο Σπενς.
-'Πριν εξι ωρες περιπου σταματησαν και προφανως γεμισαν βενζινη' ειπε ο Σπενς κοιτωντας περιφρονητικα το καταματωμενο πτωμα της κοπελας. 'Εφυγαν βορεια, προς τα κει' συμπληρωσε δειχνοντας με το χερι του την κατευθυνση. Ο Ντεξτερ και ο Ρειμοντ συνεχιζαν αμεριμνοι να καπνιζουν σταθμιζοντας αυτα που μολις ειχαν ακουσει.
-'Ενταξει' ειπε καποια στιγμη ο Ντεξτερ. 'Αυτο που μας βοηθησε μην μας καταστρεψει κιολας' προσθεσε και στραφηκε προς τον Σπενς. 'Διεγραψε απο τις καμερες του μαγαζιου οτι εχει καταγραφει απο το πρωι και παμε να φυγουμε. Ειναι πολλες οι εξι ωρες που προηγουνται, αν καθυστερησουμε υπαρχει ενδεχομενο να τους χασουμε'.
                  ================================
Ηταν ο αντικαταστατης της Μαρλενα Μπεσον, αυτος που ειχε αμεσως μετα βαρδια απ' αυτην, που ανακαλυψε το μακελλειο που ειχε συμβει στο βενζιναδικο. Αφου ξερασε δυο-τρεις φορες με το θεαμα που αντικρυσε πηρε τηλεφωνο τον ιδιοκτητη του βενζιναδικου που με την σειρα του, οταν καποια στιγμη καταλαβε τι του μετεφερε ο κατω απο υστερικο σοκ υπαλληλος του, πηρε την τοπικη αστυνομια για να επιληφθει του θεματος. Ο τοπικος σεριφης που κατεφθασε με τον βοηθο του απεκλεισε το σκηνικο της πολλαπλης δολοφονιας, καλεσε με την σειρα του τον ιατροδικαστη και τ' ασθενοφορα για να παραλαβουν τα πτωματα. Ο χωρος, αυστηρα οριοθετημενος μεσα απο τις κιτρινες αστυνομικες ταινιες που σφραγιζαν περιμετρικα το κτιριο, φωτογραφηθηκε με το παραπανω κι ελεγχθηκε εξονυχιστικα γι αποτυπωματα. Ηταν κατι το ματαιο βεβαια δεδομενου της πληθωρας των αποτυπωματων που σιγουρα εβριθε ο τοπος.
Αυτο που παρεμενε μυστηριο ηταν το ποιος η ποιοι ηταν οι δραστες, το κινητρο της δολοφονιας αφου η ληστεια ειχε αποκλειστει εξ' αρχης εφ' οσον δεν ελειπε ουτε σεντ και η κατευθυνση την οποια ειχαν παρει η δραστες.  
                  ==============================
Με τις καμερες να μην εχουν την δυνατοτητα να παρασχουν κανενος ειδους βοηθεια ολη η υποθεση ηταν βουτηγμενη στο μυστηριο. Αν προσεθετε κανεις και τον νεκρο νταλικιερη μερικες ωρες πριν αρκετα χιλιομετρα πιο πισω σιγουρα δεν ηταν η πιο ευκολη μερα του σεριφη. Ενα ακομα στοιχειο που του εδενε καπως τα χερια ηταν πως λιγα μιλια πιο βορεια η δικαιοδοσια του τελειωνε, πραγμα που σημαινε πως αν οι φονιαδες ειχαν ακολουθησει αυτην την κατευθυνση δεν μπορουσε να τους καταδιωξει. Ολα συνηγορουσαν προς μια και μονο λυση και ο σεριφης κατεφυγε σ' αυτην. Ετσι οταν δυο ωρες αργοτερα το κοστουμαρισμενο διδυμο εκανε την εμφανιση του ενας στεναγμος ανακουφισης βγηκε απο το στομα του.
Του συστηθηκαν σαν Λωρενς Ραιμι ο αντρας και Βαλερι Εντουαρντς η γυναικα. Τον καθησυχασαν λεγοντας του πως απο δω και περα αναλαμβανε το FBI και πως θα χρειαζονταν ολη την βοηθεια που μπορουσε να τους δωσει, κατι στο οποιο ο τοπικος σεριφης δεν ειχε απολυτως καμια αντιρρηση. Του εφτανε πως πλεον δεν ηταν αρμοδιος για οτι ειχε συμβει.
                       ===========================
Ηταν χαραματα οταν εφτασαν στο Τσωρτσιλ. Δεν εβρεχε, αυτο ηταν και το μονο θετικο αλλα ο βαρυφορτωμενος ουρανος με τα συννεφα σε μια αναρχη, ατερμονη διαδρομη πανω απο τα κεφαλια τους διολου δεν τους καθησυχαζε. Ο πρωινος αγερας ειχε παγωμενα, κοφτερα δοντια που φροντιζε εντεχνα να μπηγει συνεχως στα σημεια του σωματος τους που δεν ηταν καταλληλα προστατευμενα. Το προσωπο της πολης ηταν μουντο και σκυθρωπο, σαν την φατσα πιτσιρικα που μολις διαπιστωνε πως δεν θα του γινοταν το χατηρι που ειχε ζητησει. Η μονοτονια των αδειων, νοτισμενων δρομων εσπαγε απο την λιγοστη, σποραδικη εμφανιση καποιων κατοικων που τυλιγμενοι μεσα στα ζεστα τους ρουχα βαδιζαν αδιαφοροι. 
Οι καπνοι απο τις εξατμισεις των αυτοκινητων που προπορευονταν ηταν ενα ακομα στοιχειο που συμπληρωνε τον χειμωνιατικο αυτο πινακα αλλα υπενθυμιζε στον Κερτ και τον ξενο ποσο ψηλα ειχαν ανεβει, σ' εναν αλλο κλιματολογικα πλανητη. Το μονο καλο που υπηρχε ηταν πως συμφωνα με τον χαρτη το ξενοδοχειο που εψαχναν ηταν πολυ κοντα.  

                      GEORGE LAB





 ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ







Ο Μιλτον Βοιτσεκ ανεβηκε προσεκτικα στο περβαζι και κοιταξε κατω. Η ζωη συνεχιζοταν απροσκοπτα, με τους ανθρωπους σε μεγεθος μυρμηγκιου να κινουνται συνεχως ενω το φωτεινο φιδι απο τ' αυτοκινητα εμοιαζε ατελειωτο. Ουδολως τους απασχολουσε τι συνεβαινε 40 πατωματα πιο πανω απ' αυτους και αυτος ηταν και ο ουσιαστικος λογος που ο Μιλτον Βοιτσεκ στεκοταν τωρα στην ακρη του πανυψηλου κτιριου ετοιμος να βουτηξει. Κανενας πια δεν ενδιαφεροταν γι αυτον. Ζουσε η πεθαινε ηταν κατι που απαντες εκει κατω αδιαφορουσαν πληρως. Μετα απ'οσα ειχαν συμβει ο Μιλτον δεν εβλεπε αλλη λυση παρα μονο αυτη.
Η αυγουστιατικη νυχτα ηταν ζεστη και υγρη κι ακομα και σε τοσο μεγαλο υψος που βρισκοταν ο αερας ηταν αρκουντως δροσιστικος, ανακατευοντας τα μαλλια του και θροιζοντας αναμεσα στα ρουχα του. Μετακινηθηκε λιγο προς τ' αριστερα σαν να προσπαθουσε να κεντραρει το σημειο στο οποιο θα προσγειωνοταν μολονοτι κατι τετοιο ηταν αδυνατο. Πηρε μια βαθια ανασα, εκλεισε τα ματια κι εκανε ενα μεγαλο βημα μπροστα. 
               =================================
Ο οξυς πονος στο κεφαλι ηταν το ασχημο μηνυμα οτι λιαν συντομως σ' εκεινο το σημειο θα εμφανιζοταν ενα μεγαλο καρουμπαλο μα αυτο ηταν το τελευταιο που τον απασχολουσε.
Εριξε μια ματια διπλα του και ειδε τον σκιουρο να χειριζεται το κατι σαν τιμονι που ειχε μπροστα του με απαραμιλλη δεξιοτεχνια. Αυτο συνεβαινε λοιπον αφου καποιος πεθαινε ?
Ενας πονος στο κεφαλι και μια συναντηση μ' εναν σκιουρο που οδηγουσε ? Δεν ηξερε τι να περιμενει αλλα αυτο σιγουρα δεν το ειχε καν υποψιαστει. Μετα τα πραγματα μπερδευτηκαν ακομα περισσοτερο αυξανοντας τις αποριες του στο μεγιστο.
-'Εισαι ενταξει φιλαρακι' ? ειπε ο σκιουρος. 'Παραλιγο να μην προλαβω ξερεις'.
Ενταξει, δεν ηταν και τοσο τρομακτικο. Ο σκιουρος μιλουσε. Φυσιολογικα πραγματα.
-'Μην αγχωνεσαι καθολου' συνεχισε απτοητος ο σκιουρος καθως επαιρνε μια αποτομη στροφη στον αερα. 'Χαλαρωσε κι απολαυσε την διαδρομη'.
Τοτε προσεξε πως βρισκοταν σ' ενα ιπταμενο οχημα. Συνηθισμενες καταστασεις. 
                     ==============================
-'Εσυ με υποδεχεσαι τωρα που πεθανα' ? ρωτησε ο Μιλτον. 'Που εχεις εντολη να με πας' ? Θελω να πω, παμε στον παραδεισο η στην κολαση ? Εννοω πως'... Ο σκιουρος γυρισε και τον κοιταξε περιεργα και μετα ξεσπασε σ' ενα γελιο που εμοιαζε με τριξιμο πορτας.
-'Φιλαρακι ηρεμησε' ειπε. 'Δεν πεθανες, ζεις ακομα. Αφου στο ειπα πως προλαβα'.
-'Τι διαβολο γινεται εδω' ? εκανε ο Μιλτον. 'Ποιος εισαι ? Τι εισαι ? Πως βρεθηκα εδω ? Μου εστριψε, βλεπω παραισθησεις ? Γιατι δεν πεθανα ? Επεσα απο 40 πατωματα και'....
Σταματησε βλεποντας τον σκιουρο να επαναλαμβανει το τριξιμο της πορτας.
-'Παμε καπου να εχουμε την ησυχια μας' ειπε ο σκιουρος. 'Να, εκει ας πουμε' κι εδειξε με το μπροστινο του ποδι την ταρατσα ενος ουρανοξυστη στο βαθος. 'Θα στα εξηγησω ολα, ηρεμησε. Απλα αραξε πισω και ασε τα υπολοιπα πανω μου' προσθεσε και του εκλεισε το ματι.
Αν υπηρχε φωτεινη πινακιδα που να διατυπωνε την νοητικη κατασταση του Μιλτον εκεινη τη στιγμη θα εγραφε με κεφαλαια, φωτεινα γραμματα 'Ανεπανορθωτη δυσλειτουργια'. Μα δεν υπηρχε.  
                  ==============================
Μπορει να ηταν σκιουρος αλλα οσον αφορουσε το θεμα της οδηγησης ηταν καλυτερος και απο ανθρωπο. Η προσγειωση στην ταρατσα του ουρανοξυστη ηταν τοσο απαλη κι ομαλη που ο Μιλτον δεν καταλαβε πως ειχαν προσγειωθει. Μετα ο σκιουρος βγηκε εξω και του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Δεν ειχε και πολλες επιλογες. Υπακουσε μηχανικα.
-'Τσιγαρακι ? εκανε ο σκιουρος. 'Μια γουλια απ' αυτο για να πανε κατω τα φαρμακια' ? συνεχισε προτεινοντας του μια ασημενια φλασκα που μυριζε ουισκι απο μακρια.
-'Δεν καπνιζω ουτε πινω' ηρθε η ξερη απαντηση του Μιλτον.
-'Δεν ξεκινησαμε καλα' μονολογησε ο σκιουρος ενω ταυτοχρονα αναβε τσιγαρο συνοδευοντας το απο μια γενναια γουλια απο την φλασκα. 'Τι κανεις αλλο δηλαδη' ? ρωτησε.
-'Αυτο δεν σε αφορα' απαντησε οργισμενα ο Μιλτον. 'Ενα πραγμα ηθελα να κανω και ουτε κι αυτο δεν μπορεσα εξ' αιτιας σου. Δωσε μου τωρα απαντησεις γιατι αλλιως'....
Ο σκιουρος γυρισε, τον κοιταξε και το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε ολη την ταρατσα.
                     =============================
-'Ενταξει αφεντικο' εκανε ο σκιουρος. 'Δικαιουσαι να μαθεις τι ακριβως συμβαινει'.
Απομακρυνθηκε προς την ακρη της ταρατσας και μετα γυρισε προς τον Μιλτον.
-'Οπως καταλαβες δεν ανηκω στο ειδος σου, με δυο λογια ειμαι αυτο που θα χαρακτηριζες εξωγηινος. Βρισκομαστε αναμεσα σας εδω και πολυ καιρο αλλα δεν εχετε τροπο να μας αντιληφθειτε. Συμβιωνουμε αρμονικα μαζι σας μα αυτο συνεβαινε οταν ημασταν μερικες δεκαδες. Απο τοτε ο πληθυσμος μας αυξηθηκε ραγδαια και πλεον επρεπε καποια στιγμη να σας γνωστοποιησουμε την υπαρξη μας. Οχι αποτομα, οχι ξαφνικα αλλα σταδιακα. Ετσι εδω και καιρο προετοιμαζουμε αυτην την αποκαλυψη που χαρη στα τεχνολογικα μας μεσα ξερουμε την ακριβη στιγμη που πρεπει να γινει για να εχουμε το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Αυτο που πηγαινες να κανεις σημερα θα εφερνε τα πανω κατω και θα ακυρωνε ουσιαστικα αυτην την καταλληλη στιγμη. Αντιλαμβανεσαι πως δεν μπορουσαμε να επιτρεψουμε κατι τετοιο κι ετσι αυτη τη στιγμη ζεις ακομα και μιλας μαζι μου'.  
                     ===========================
Αν ο Μιλτον Βοιτσεκ επρεπε να διαλεξει αναμεσα στην επιλυση μιας εξισωσης του Αινσταιν και στην αποδοχη ολων αυτων που μολις ειχε ακουσει ηταν σιγουρος πως θα επελεγε το πρωτο.
-'Δηλαδη η δικη μου αποπειρα δημιουργησε θεμα στον στρατηγικο σχεδιασμο που ειχατε κανει σχετικα με το θεμα της παρουσιασης της υπαρξης σας στον κοσμο' ειπε με μια ανασα.
-'Ναι, γεια σου, ουτε εγω δεν θα το ελεγα καλυτερα' ειπε ο σκιουρος.'Ετσι ακριβως ειναι, ειδες που μ' επιασες με την πρωτη ? Δεν στο ειχα, για να λεμε την αληθεια'.
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εβγαλε ενα ουρλιαχτο μακρας διαρκειας μεχρι που ξεμεινε απο ανασα.
-'Δεν πινω, δεν καπνιζω, δεν εχω παρει ποτε παραισθησιογονα, πηρα την πιο γενναια αποφαση που εχω παρει ποτε και ανταμοιβομαι πως ? Με το να βρισκομαι σε μια ταρατσα, να μιλαω μ' ενα σκιουρο και ν' ακουω τις μεγαλυτερες απιθανοτητες. Γιατι τιμωρουμαι ετσι' ?
Ο σκιουρος εσβησε το τσιγαρο, ηπιε αλλη μια γουλια και κουνησε το κεφαλι του.
-'Παραηταν τελειο για να ειναι αληθινο' μουρμουρισε. 
                  ==============================
-'Απορω πως καποιος που πρακτικα δεν εχει κανει και τιποτα στη ζωη του καταληγει στο συμπερασμα πως η μοναδικη λυση που του απομενει ειναι να βουτηξει στο κενο' ειπε ο σκιουρος. 'Οσο χαλια και να ειναι τα πραγματα πως φτανεις εκει' ?
-'Κοιτα, δεν ξερω γιατι θα επρεπε ν' απολογουμαι σ' εναν εξωγηινο σκιουρο αλλα να εισαι σιγουρος πως εφτασα σ' αυτην τη λυση μετα απο ωριμη σκεψη'.
-'Αυτην την ωριμη σκεψη που λες, δεν την χρησιμοποιεις για λιγο και τωρα μηπως και βγαλουμε ακρη ? Θελεις να μου πεις πως εξακολουθεις να εχεις την ιδια γνωμη οπως και πριν' ?
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εμεινε για λιγο σιωπηλος. Συνειδητοποιουσε εξαφνα πως δεν ειχε καμια διαθεση να επαναλαβει το εγχειρημα του κι αυτο ισως οφειλοταν εν μερει στο γεγονος πως εδω υπηρχε κατι που επρεπε να το γνωστοποιησει σε ολους. Εξωγηινοι ζουσαν αναμεσα τους.
-'Ποιο ηταν το προβλημα κι επρεπε να με σωσεις αποψε' ? ρωτησε.
-'Αντε κι αναρωτιομουν ποτε θα μπεις στην ουσια' εκανε ο σκιουρος.
                      =============================
-'Χαρη στα εξελιγμενα μηχανηματα μας εχουμε την δυνατοτητα να βλεπουμε μια βδομαδα μπροστα στον χρονο. Αν σε αφηναμε να πεσεις σημερα, σ' εκεινο το σημειο εκεινη την στιγμη, ενας αστυνομικος που θα ερχοταν για την υποθεση σου θ' ανακαλυπτε κατα λαθος ενα στοιχειο που θα τον εβαζε στην διαδικασια να το ψαξει περαιτερω και στο τελος θα εφτανε σ' εμας και την πρωιμη αποκαλυψη μας. Τωρα ομως δεν εχουμε συμβαν, δεν θα ερθει αστυνομια οποτε ο κινδυνος απαλειφθηκε. Τα μηχανηματα τωρα δειχνουν πως δεν υπαρχει προβλημα. Καταλαβες' ?
Ειχε καταλαβει. Αφου σχεδον ειχε πιστεψει τα υπολοιπα ειχε πιστεψει κι αυτο. Τωρα επρεπε να βρει τροπο να ξεφυγει και να ειδοποιησει τον κοσμο. Δοκιμασε την μεθοδο της παραπλανησης.
-'Πως και τοσον καιρο δεν ετυχε ν' αποκαλυφθειτε' ? ρωτησε.
-'Εχουμε την δυνατοτητα να γινομαστε αορατοι' ειπε ο σκιουρος. 'Μας βλεπουν μονο οσοι εμεις θελουμε. Ειναι τοσο ευκολο που'.... Ενας βομβος απο το σκαφος του τον διεκοψε.
-'Με συγχωρεις λιγο, πρεπει να ειναι απο τα κεντρικα μας' ειπε και αποχωρησε. 
                        ============================
-'Κοιτα, καταλαβαινω πως και για σενα δεν ηταν ευκολο ολο αυτο οπως και για μενα' ειπε μολις επεστρεψε απο το σκαφος. 'Ελα, εχω εντολη να σε αφησω να συνεχισεις απο κει ακριβως που σε διεκοψα' προσθεσε.
-'Θα με αφησεις ετσι απλα' ? ρωτησε καχυποπτα ο Μιλτον. 'Δεν φοβασαι οτι θα πω σε ολους για την υπαρξη σας ? Μπορω να φυγω ελευθερος' ?
Αλλη μια φορα η ηχος απο το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε τον χωρο.
-'Και ποιος θα σε πιστευε ? Κανεις δεν μπορει να μας δει. Εξ' αλλου, εχεις τις δουλειες σου και μεις τις δικες μας. Ελα, παμε να φυγουμε απο δω'.
Ο Μιλτον υπακουσε σκεπτομενος πια πως θα μπορουσε να πεισει τους υπολοιπους γι ολα αυτα που ειχε ζησει. Ο σκιουρος διπλα του πιλοταριζε με την χαρακτηριστικη του ανεση.
Ενοιωσε αποτομα το στομαχι του ν' ανεβαινει στο υψος του κεφαλιου και εκεινος ο απαλος, γλυκος, αυγουστιατικος αερας χωθηκε ξανα αναμεσα στα ρουχα του και τα μαλλια του.
Κοιταξε εντρομος το αχανεστατο κενο που μεγαλωνε γοργα απο κατω του και του κοπηκε η ανασα.   
                         ==========================
Η εντολη που ειχε παρει ο σκιουρος πιλοτος ηταν λιγο παραξενη μα δεν αφηνε περιθωρια παρερμηνευσης η ανυπακοης. Απο τα κεντρικα του ειχαν δωσει 5 διαφορετικα σημεια για τα επομενα δεκα λεπτα που θα μπορουσε ν' 'αφησει' τον επιβατη του πατωντας το κουμπι που θα δημιουργουσε το χασμα κατω απο τα ποδια του. Τα μηχανηματα ηταν ξεκαθαρα, δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα. Ο γηινος θα συνεχιζε απο κει ακριβως που ειχε σταματησει.
Δεν ειχαν καμια προθεση να παρεμβουν σε οτι ειχε αποφασισει να κανει. Δικη του ηταν η ζωη, δικες του οι επιλογες. Απλα φροντισαν να τελεστει το γεγονος αυτο σε σημειο και χρονο τετοιο που ουσιαστικα να μην επηρεαζε αρνητικα ουτε τον ιδιο ουτε αυτους. Θα ολοκληρωνε το απονενοημενο του διαβημα καπου αλλου με τις ιδιες ακριβως επιπτωσεις. Ο σκιουρος εριξε μια ματια απο το παραθυρο του σκαφους προς το κορμι που στροβιλιζοταν στο κενο και σταδιακα μικραινε μεχρι που χαθηκε τελειως απο το οπτικο του πεδιο. Αναρωτηθηκε αν ο γηινος ειχε μετανοιωσει για οτι σκοπευε να κανει. Μπα, τον ειχε καταλαβει αυτος. Ηταν ενας αποφασισμενος αντρας να κανει το καλυτερο και ποιος ηταν αυτος που θα του αλλαζε γνωμη. 
Αναψε ενα τσιγαρο, ηπιε μια γουλια απο τη φλασκα και κινησε για τα κεντρικα.







                                                       ΤΕΛΟΣ

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 89








-'Εκει ! Παγωσε το εκει' ειπε ο Ντεξτερ Γου δειχνοντας με το δαχτυλο του στην οθονη. 'Για να δουμε τι εχουμε εδω' προσθεσε πλησιαζοντας κι αλλο την εικονα. 'Δυο τυποι κι ενα αυτοκινητο στο βαθος. Δεν μπορεις να καθαρισεις λιγο την εικονα η να την φερεις πιο κοντα' ? εκανε απευθυνομενος στον Ρειμοντ που χειριζοταν το μηχανημα.
-'Αυτο ειναι οτι καλυτερο μπορουμε να εχουμε' απαντησε ο Ρειμοντ. 'Δεν καταλαβαινω που ειναι ο Τζορντι' συνεχισε. 'Κανονικα θα επρεπε'...
Ο ηχος στον ασυρματο διεκοψε την φραση του. Η φωνη του Σπενς ακουστηκε ολοκαθαρα.
-'Μαγκες, ελατε τωρα απο δω. Παγιδα 7. Ο Τζορντι εχει προβλημα'.
Δεν χρειαστηκε να μπει σε λεπτομερειες. Ο Ντεξτερ και ο Ρειμοντ ηταν ετοιμοι σε κλασματα δευτερολεπτου. Αφησαν την εικονα της καμερας παγωμενη, πηραν τα οπλα τους και μπηκαν στο δευτερο φορτηγακι που ηταν εξω απο το σπιτι. Μεχρι να φτασουν στο σημειο που τους ειχε υποδειξει ο Σπενς δεν ανταλλαξαν κουβεντα.
                    ==============================
Η Μαρλενα Μπεσον σηκωσε τα ματια της και κοιταξε τον βαρυφορτωμενο ουρανο. Και η σημερινη μερα προμηνυοταν το ιδιο χαλια οπως και η χθεσινη και προφανως και η αυριανη σιγουρα δεν θα εκρυβε ευχαριστες εκπληξεις. Ειχε βαρεθει αυτο το μουντο, μονοτονο σκηνικο που ειχε στησει ο καιρος εδω και λιγες μερες αλλα δεν μπορουσε να κανει και κατι. Η αληθεια ειναι πως ουτε η ποιοτητα της δουλειας της βοηθουσε καθολου. Πεντε μηνες δουλευε σ' αυτο το βενζιναδικο και η αρχικη προβλεψη ελεγε δυο. Ισα ισα να μαζευε πεντε δεκαρες για να την κοπαναγε απο κει σε καποιο πιο ηλιολουστο, πιο θερμο μερος. Μα με τον ψευτομισθο που επαιρνε ισως χρειαζοταν αλλους πεντε και η σκεψη πως θα ηταν ολοι κι απαραλλαχτοι σαν τους προηγουμενους ηταν αρκετη να την βυθισει σε μελαγχολια. Με την ακρη του ματιου της επιασε το αυτοκινητο που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Επιτελους, καποιος ειχε σταματησει. Ισως της δινοταν η ευκαιρια ν' ανταλλαξει δυο κουβεντες αφου απο το πρωι αναθεμα κι αν ειχε αρθρωσει τρεις φρασεις.
                   =============================
Η πρωτη εντυπωση για την κατασταση του ποδιου του Τζορντι μετα την απεγκλωβιση του απο την παγιδα δεν ηταν και η καλυτερη. Το μονο θετικο που υπηρχε ηταν πως δεν ειχε παθει ζημια καποιο κοκκαλο αλλα η πληγη που ειχε δημιουργηθει ηταν αρκετα βαθια και ταλαιπωρηθηκαν μεχρι να σταματησουν την αιμορραγια. Το υγρο χωμα βοηθησε τ' αδελφια να παρακολουθησουν τα ιχνη απο τα λαστιχα του αυτοκινητου των δυο αντρων και να τους δωσουν ενα στιγμα για την κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει. Αυτο που προειχε τωρα ηταν να πανε πισω στο σπιτι τον Τζορντι και να του παρασχουν μια επιμελεστερη ιατρικη βοηθεια απο μονοι τους αφου δεν υπηρχε περιπτωση ν' απευθυνθουν σε καποιο τοπικο γιατρο για ευνοητους λογους.
Αφου ειχαν κανει οτι περνουσε απο το χερι τους για τον Τζορντι τον αφησαν ν' αποκοιμηθει στο δωματιο και συγκεντρωθηκαν για ενα οικογενειακο συμβουλιο στο σαλονι. 
Ηταν ευκολο για τον οποιονδηποτε να διαβασει τα προσωπα τους και να καταλαβει τι σκεφτονταν. Ολος ο χωρος απεπνεε μονο ενα συναισθημα, εκδικηση. 
                     =============================
-'Βλεπω το γεμισατε το ρεζερβουρ' ειπε η Μαρλενα απευθυνομενη στους δυο αντρες που μολις ειχαν μπει μεσα. 'Πατε μακρια' ?
-'Τσωρτσιλ' πεταξε ο ενας απο τους δυο.
-'Πολυ καλα κανατε και γεμισατε' ειπε η κοπελα. 'Δεν θα συναντησετε πολλους σταθμους ακομα μεχρι το Τσωρτσιλ' συμπληρωσε.
-'Αυτο δα μας ελειπε' ειπε ο αντρας που ειχε μιλησει 'να μεινουμε κι απο βενζινη'.
Η κοπελα χαμογελασε διχως να πει κατι. Φαινονταν φιλικοι και το κυριοτερο ανετοι.
-'Χρειαζομαστε κατι αλλο Κερτ' ? ειπε ο αντρας που δεν ειχε ξεστομισει κουβεντα ακομα.
-'Φυσικα' απαντησε ο αλλος. 'Ευκαρια ειναι τωρα να εφοδιαστουμε με τ' απαραιτητα' απαντησε και ταυτοχρονα εκλεισε το ματι στην κοπελα. 
-'Που ειναι οι μπυρες'... εκανε και μισοσκυψε μπροστα στην κοπελα προσπαθωντας να διαβασει το ταμπελακι που εγραφε τ' ονομα της ...'Μαρλενα ?
                ================================= 
-'Στο βαθος, στο ψυγειο' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το χερι της. 'Καλα θα κανετε να προσεχετε μην σας σταματησουν ομως γιατι θα μπειτε σε μπελαδες' προσθεσε.
-'Μην αγχωνεσαι ' εκανε ο Κερτ 'δεν οδηγαω εγω'.
-'Φοβαμαι πως δεν παιζει ρολο αυτο' ειπε η Μαρλενα. 'Ειναι παρανομο ακομα και να βρεθει ανοιχτη μπυρα μεσα στο αυτοκινητο εστω κι αν αυτος που οδηγει δεν εχει πιει σταγονα. Καλα το καταλαβα πως δεν ειστε απ' αυτα τα μερη' συμπληρωσε.
-'Τι μας προδωσε' ? εκανε απορημενος ο Κερτ.
-'Το ντυσιμο, η προφορα, ολα αυτα μαζι' ειπε η Μαρλενα. 
-'Ακουσες τι ειπε η κοπελα' εκανε ο αλλος αντρας. 'Ξεχνα τις μπυρες'.
-'Δεν νομιζω πως υπαρχει θεμα' επεμεινε ο Κερτ. 'Δεν συντρεχει λογος να μας σταματησουν εκτος κι αν καποιος μας κατεδιδε' ειπε χαμογελωντας πονηρα προς το μερος της κοπελας. 'Φανταζομαι πως η φιλη μας η Μαρλενα απο δω δεν θα εκανε ποτε κατι τετοιο, ε' ?
                        =========================
-'Δεν μ' αρεσει καθολου η ιδεα ν' αφησουμε μονο του τον Τζορντι' ειπε ο Σπενς.
-'Σε δυο ωρες θα ειναι εδω η ξαδελφη μας' απαντησε ο Ντεξτερ. 'Δεν υπαρχει λογος ανησυχιας'.
-'Σωστα τα λεει ο Ντεξ' ειπε ο Ρειμοντ. 'Αν δεν ξεκινησουμε τωρα αμεσως που προηγουνται μονο μερικες ωρες δεν θα τους βρουμε ποτε. Αυτο θελεις Σπενς' ?
Ο Ντεξτερ αρπαξε το κεφαλι του αδελφου του με τα δυο του χερια και τον κοιταξε βαθια στα ματια. Μετα μιλησε με χαμηλοφωνη μα απιστευτα σταθερη φωνη.
-'Χειροτερα απ' οτι ειναι ο Τζορντι δεν μπορει να γινει. Θες να εισαι εσυ αυτος οταν συνελθει που θα του πεις πως δεν καταδιωξαμε αυτους που του το εκαναν αυτο γιατι επρεπε να μεινουμε κοντα του μηπως χειροτερεψει ?
Ο Σπενς χαμηλωσε το βλεμμα του και υποδεχτηκε ενα ελαφρυ τρανταγμα.
-'Το φανταστηκα' ειπε ο Ντεξτερ. 'Αντε τωρα, ετοιμαστειτε οσο πιο γρηγορα γινεται. Σε πεντε λεπτα φευγουμε κι εχουμε δουλεια πολλη μπροστα μας'.  
                 ================================
-'Τι αλλο υπαρχει που θα μπορουσες να μας πεις και να μας φανει χρησιμο μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ' ? ρωτησε ο Κερτ ενω αφηνε τις μπυρες πανω στον παγκο.
-'Αν δεν πεινατε πολυ και μπορειτε ν' αντεξετε, στα εξηντα μιλια απο δω υπαρχει το νοστιμοτερο μπιφτεκι που δοκιμασατε ποτε' απαντησε η κοπελα.
-'Το σημειωσα κιολας' ειπε ο Κερτ. 'Τι αλλο' ?
-'Αν δεν θελετε να οδηγησετε βραδυ για να φτασετε το πρωι στο Τσωρτσιλ μπορειτε να διανυκτερευσετε στο μοτελ Ριμπον, εκατο μιλια απο δω'.
-'Καταγραφηκαν ολα' εκανε ο Κερτ. 'Ευχαριστουμε για τις πληροφοριες'.
-'Μακαρι να ηταν ολοι οι ξενοι τετοιοι πελατες σαν κι εσας' ειπε η κοπελα.
Ο Κερτ γυρισε και κοιταξε τον ξενο με νοημα. Μετα στραφηκε στις προμηθειες του.
-'Νομιζω πως αυτα ειναι ολα' ειπε δειχνοντας με το χερι του ολα οσα ειχε μαζεψει. 'Πες μας τι χρωσταμε μαζι με την βενζινη' συμπληρωσε.
                   ============================
Ισως ηταν η ευγενεια στους τροπους τους, ισως ηταν το μεγαλο φιλοδωρημα που αφησαν, ισως επαιξε ρολο πως ηταν εδω και καιρο οι πρωτοι που δεν χρησιμοποιησαν καποιο προστυχο λεκτικο σχολιο σε μια χοντροκομενη προσπαθεια για ενα χυδαιο φλερτ. Οτι και να ηταν επιασε τον εαυτο της να τους παρακολουθει να μπαινουν στο αυτοκινητο τους και να ξεμακραινουν στο βαθος. Αναστεναξε κι επεστρεψε μεσα. Δεν ηξερε τι δουλειες ειχαν στο Τσωρτσιλ, αυτο που γνωριζε ηταν πως ειχαν καπου να πανε, καπου με σκοπο εν αντιθεσει μ' αυτην που αλλη μια ρουτινιαρικη μερα ερχοταν να προστεθει στις προηγουμενες. Ενα κυμα μελαγχολιας ενεσκηψε απο το πουθενα την στιγμη που προσπαθουσε να δει τον εαυτο της μερικους μηνες πιο μπροστα. Συμβιβαστηκε γρηγορα με το γεγονος πως τιποτα συγκλονιστικο δεν παραμονευε στην επομενη χρονικη γωνια και σχεδον αναπηδησε απο την τρομαρα της ακουγοντας την κορνα του αυτοκινητου που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Ενα ηλικιωμενο ζευγαρι βγηκε απο μεσα και με χαλαρο βηματισμο περπατησε προς το μερος της.
                   ============================
Ηταν η τριτη αποπειρα που εκαναν για να προσπερασουν την προπορευομενη βαρυφορτωμενη νταλικα και ηταν κι αυτη αποτυχημενη οπως και οι αλλες δυο. Αδιαφορωντας για την υπαρξη τους ο οδηγος του μεγαλου οχηματος καταλαμβανε οσο χωρο ακριβως χρειαζοταν στο οδοστρωμα μην δοκιμαζοντας καν να προσπαθησει να τους διευκολυνει στην προσπεραση που ματαια επιχειρουσαν εδω και ωρα. Ο βρεγμενος δρομος απο την βροχη που ειχε προηγηθει εκανε ακομα πιο δυσκολο το εργο τους μα ο νταλικιερης αδιαφορουσε παντελως.
Η ευκαρια δοθηκε σε μια αριστερη ανοιχτη στροφη και το φορτηγακι προσπερασε με την τεταρτη φορα. Ο οδηγος της νταλικας δεν καταδεχτηκε καν να κοιταξει αριστερα την ωρα που τον περναγαν κι αυτο του στοιχισε δραματικα.
Η σφαιρα απο το οπλο του Ρειμοντ Γου διεσχισε αστραπιαια την αποσταση που τους χωριζε, μπηκε ανενοχλητη απο το αριστερο παραθυρο και καρφωθηκε με δυναμη στο υψος του λαιμου.
Το οχημα εστριψε αποτομα προς τα δεξια βγαινοντας απο τον δρομο.
                    ============================
Η αποτομη στροφη, το ανωμαλο εδαφος στο οποιο βρεθηκε η νταλικα και ο τραυματισμενος οδηγος ηταν οι λογοι που καμποσα μετρα πιο περα η νταλικα ανατραπηκε. Το φορτηγακι σταματησε διπλα της και ο Ρειμοντ Γου, παντα με το οπλο στο χερι πλησιασε το ανατραπεν οχημα. Ο τραυματισμενος οδηγος ειχε παγιδευτει στο κουβουκλιο και οι αποπειρες που εκανε ν' απεγκλωβιστει σταματησαν αποτομα βλεποντας τον Ρειμοντ να στεκεται απο πανω του. Θα μπορουσε να μιλησει, να ζητησει βοηθεια, να κανει κατι μα εκεινη τη στιγμη καταλαβε πως δεν ειχε κανενα νοημα. Το υφος του αντρα δεν αφηνε περιθωρια. Η δευτερη σφαιρα του τιναξε τα μυαλα στον αερα ενω οι υπολοιπες που καρφωθηκαν στο κορμι του ειχαν καθαρα διακοσμητικο χαρακτηρα. Ο Ρειμοντ σιγουρευτηκε πως ηταν νεκρος κι επεστρεψε στο φορτηγακι.
Ο Ντεξτερ και ο Σπενς τον κοιταξαν διχως να πουν λεξη.
-'Νομιζουν πως ο δρομος ειναι δικος τους' ειπε ψυχρα ο Ρειμοντ.
Οι αλλοι δυο κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους συμφωνωντας απολυτα μαζι του.




  

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88







Ο Τζορντι Γου βρισκοταν σε πλεονεκτικη θεση σε σχεση με τους δυο αντρες οταν τους διεταξε να μεινουν ακινητοι και να πεταξουν το οπλο τους. Τους ειδε να υπακουν διχως αντιρρηση κι αυτο του τονισε την αυτοπεποιηθηση, ισως λιγο περισσοτερο απ' οτι θα επρεπε αφου παραβιασε τον πρωτο κανονα οταν απειλεις καποιον, ποτε να μην πηγαινεις τοσο κοντα ωστε να βρισκεσαι μεσα στην εμβελεια αντιδρασης του. Αλλα αυτο ηταν κατι που θα το πληρωνε σε λιγο, προς το παρον ηταν ικανοποιημενος με το να νοιωθει πως αυτος εκανε κουμαντο.
-'Ποιοι διαολο ειστε εσεις και τι κανετε εδω' ? ρωτησε.
-'Περαστικοι' απαντησε ψυχραιμα ο Κερτ. 'Βγηκαμε απο τον δρομο για να...καταλαβαινεις'....
-'Και πηρατε και το περιστροφο μαζι ε' ? εκανε ειρωνικα ο Τζορντι.
-'Δεν ξερεις τι θα συναντησεις σ' ενα δασος' εκανε ο Κερτ. 'Για σιγουρια κι ασφαλεια'.
-'Ωραια' ειπε ο Τζορντι. 'Τωρα πειτε ποιοι ειστε και τι θελετε εδω αλλιως πυροβολω. Παω στοιχημα πως ειστε ομοσπονδιακοι η ρειντζερς, ετσι δεν ειναι' ?
                    =============================
Ο Κερτ επανελαβε την δικαιολογια της σωματικης υγιεινης μα ο Τζορντι δεν φαινοταν να πειθεται. Εκανε το λαθος να πλησιασει ακομα πιο κοντα και να κολλησει σχεδον την καραμπινα του στα μουτρα του Κερτ. Οταν μιλησε η φωνη του ηταν βουτηγμενη στο θυμο.
-'Με περνας για βλακα πρωτευουσιανε' ? εκανε ειρωνικα. Με τετοια ρουχα και τετοιο αμαξι'....συμπληρωσε κουνωντας το κεφαλι του. 'Και γιατι ο φιλος σου απο δω φοραει πουκαμισο μουσκεμα στο αιμα ? Λεγε γιατι'....
Ειχε ερθει η στιγμη να πληρωσει το σφαλμα του. Ουτε καν ειδε την κινηση του ξενου, ποσο μαλλον να προλαβαινε ν' αντιδρασει. Σε κλασματα του δευτερολετου ειχε απωλεσει το οπλο του και σαν να μην εφτανε αυτο ενα χτυπημα απο το πουθενα τον εστειλε αρκετα μετρα μακρια λιποθυμο. Ο Κερτ ειχε την ιδια αντιδραση με τον Τζορντι. Μηδενικη.
-'Πως το εκανες αυτο' ? ρωτησε εκπληκτος.
-'Νομιζα πως το γεγονος πως ειμαι ακομα ζωντανος παρουσιαζε περισσοτερο ενδιαφερον' απαντησε ο ξενος χαμογελωντας. 
                       ==========================
-'Ελα στην θεση μου' ειπε ο Κερτ. 'Εδω και καμποση ωρα ακουω οτι πιο απιστευτο εχει ποτε λεχθει και πρεπει με καποιον τροπο απλα ν' αποδεχτω πως ολα αυτα ειναι αληθεια. Σε πυροβολω στην καρδια κι εκει που καθε αλλος απλα θα παρεμενε ακινητος στο χωμα εσυ σηκωνεσαι με την μεγαλυτερη ανεση του κοσμου και μ' ενα υφος 'στα λεγα εγω'. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα ενας οπλισμενος τυπος στη μεση πουθενα εμφανιζεται και πανω που ειμαι ετοιμος να πιστεψω πως μεχρι εδω ηταν τον αφοπλιζεις και τον ριχνεις αναισθητο με μια κινηση που δεν προλαβα καν να δω. Ε, λοιπον, προτιμω ν' απορησω με κατι που μοιαζει φυσιολογικο παρα να μπορω στην διαδικασια επεξεργασιας για κατι που δεν γινεται να συμβαινει κι ας το εχω δει με τα ιδια μου τα ματια'.
-'Καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος. 'Τι λες για τουτον εδω λοιπον' ?
-'Καποιος λαθροθηρας που τον πιασαμε επ' αυτοφορω ? Ιδεα δεν εχω'.
-'Παμε να το μαθουμε' απαντησε λακωνικα ο ξενος.  
                    ============================
Ηταν το εμπειρο και κοφτερο ματι του ξενου που γλυτωσε απο μια ισως σοβαρη ζημια τον Κερτ. Η προειδοποιηση του ηταν εγκαιρη και τ' ανακλαστικα του Κερτ λειτουργησαν αψογα.
-'Τι στον δαιμονα ειναι αυτο' ? ρωτησε σχεδον εντρομος.
-'Παγιδα για μεγαλο ζωο, ισως καριμπου' απαντησε ο ξενος πλησιαζοντας την μεταλλικη δαγκανα που ηταν εντεχνα καμουφλαρισμενη με φυλλα στο εδαφος. 'Ο φιλος απο δω προφανως ειχε ερθει να τσεκαρει αν ειχε πιαστει κατι. Αλλα αυτο δεν μου κανει εντυπωση'.
-'Αληθεια' ? ρωτησε ο Κερτ. 'Και τι ειναι αυτο που σου εκανε εντυπωση' ?
-'Η ζωνη με τα εργαλεια που φοραει' απαντησε ο ξενος. 'Εργαλεια επιδιορθωσης λεπτοδουλειας' προσθεσε.'Αν ειχε σκοπο να επισκευασει κομπιουτερ θα τα καταλαβαινα αλλα τετοια εργαλεια ειναι παντελως αχρηστα για να χρησιμοποιηθουν σε μια τετοια παγιδα'.
-'Και πως τα ξερεις ολα αυτα για τις παγιδες εσυ' ? εκανε ο Κερτ.
-'Ντοκυμαντερ' απαντησε χαμογελωντας. 'Λατρεια της Κρυσταλ και κατ' επεκταση και δικια μου'.
                 ===============================
Ο Ρειμοντ Γου δαγκωσε μια τεραστια μπουκια απο το σαντουιτς που ετρωγε και ηπιε μια γενναια δοση μπυρας για να την βοηθησει να κατεβει. Ειχε βαλει τα ποδια του πανω στο μεγαλο ξυλινο τραπεζι προσεχοντας να μην χτυπησει την οθονη που υπηρχε επανω και απεικονιζε τις καμερες που υπηρχαν στο δασος. Επρεπε να περιμενει να δει αν η καμερα 4 που ειχε παει να επιδιορθωσει ο Τζορντι λειτουργουσε ξανα. Η αναμονη του ειχε φερει πεινα που ειχε φροντισει να ικανοποιησει μ' ενα προχειρο σαντουιτς. Χαμογελασε οταν ειδε το τετραγωνο που αντιστοιχουσε στην καμερα 4 να επιστρεφει απο την απολυτη μαυριλα ξανα σε εικονα. Ο Τζορντι τα ειχε καταφερει, η καμερα λειτουργουσε ξανα και....
Κοντεψε να πνιγει με το σαντουιτς ενω παραλληλα γλυτωσε την πτωση απο την καρεκλα την τελευταια στιγμη. Πεταχτηκε ορθιος με τα ματια γουρλωμενα και προς στιγμη εμεινε ακινητος σαν να μην ηξερε τι να κανει. Μετα βγηκε σαν τρελος απο το σπιτι.
-'Ντεξ, Σπενς, που να με παρει ο διαολος που ειστε ? Σπενς, Ντεξ τσακιστειτε κι ελατε τωρα'.
                     =============================
Περιμεναν υπομονετικα να ξυπνησει ο βουνισιος. Φαινοταν ακομα ζαλισμενος απο το χτυπημα.
-'Δικη σου ειναι η παγιδα λιγο πιο πανω' ? ρωτησε ο Κερτ.
Αντι απαντησεως ο Τζορντι Γου εφτυσε στο εδαφος.
-'Αρα ειναι δικη σου' συνεχισε ο Κερτ κουνωντας το κεφαλι του.
-'Υπαρχουν κι αλλες απο δαυτες' ? ρωτησε με την σειρα του ο ξενος.
Παλι αντι απαντησεως ο Τζορντι εφτυσε με κατευθυνση τον αντρα που τον ειχε αφοπλισει κι αφησει λιποθυμο. Δεν τον πετυχε λογω αποστασης αλλα ειχε δωσει το στιγμα του.
-'Τετοιοι διαλογοι σου φτιαχνουν πραγματι την ημερα' σχολιασε ο Κερτ.
Ο ξενος συμφωνησε κουνωντας καταφατικα το κεφαλι του.
-'Να πατε και οι δυο στο διαβολο' ουρλιαξε ο Τζορντι με οση δυναμη μπορουσε. 
-'Να παμε ? Τι λες' ? εκανε ειρωνικα ο Κερτ απευθυνομενος στον ξενο.
-'Παμε, ναι' απαντησε ο τελευταιος. 'Αλλα πρωτα εχουμε να φροντισουμε μια δουλιτσα'.
                 ================================
Τα τρια αδελφια σταθηκαν μαρμαρωμενα με το βλεμμα στυλωμενο στην εικονα που μετεδιδε η νεοεπιδιορθωσεισα καμερα 4. Το προσωπο του Ντεξτερ Γου ειχε σφιχτει τοσο πολυ που εμοιαζε πετρινο. Ο Σπενς περνουσε συνεχως το χερι του μεσα απο τα μαλλια του σε μια κινηση που προδιδε απελπισια κι αμηχανια. Ο Ρειμοντ, αυτος που τους ειχε φωναξει, εβριζε συνεχως και κλωτσουσε οτι εβρισκε μπροστα του. Η φωνη του Ντεξτερ εδωσε ενα τελος σ' ολα αυτα.
-'Σπενς' εκανε επιτακτικα 'παρε το φορτηγακι και πηγαινε τωρα εκει. Προσεχε' συμπληρωσε πιανοντας τον αδελφο του απο το μανικι 'μηπως ειναι ακομα εκει. Σε λιγο θα ερθουμε και μεις, μην κανεις καμια ανοησια. Ρευ, βρες μια αλλη καμερα που να εχει πιασει οτι εγινε και γυρνα την πισω. Θελω να δω τι εχει συμβει'.
Ο Σπενς πηρε την καραμπινα του κι ενα επαναληπτικο μαζι μ' εναν ασυρματο και βγηκε απο το σπιτι. Λιγα δευτερολεπτα μετα η θορυβος της μηχανης του αμαξιου εσπασε την εξωτερικη σιγαλια. Τα χερια του Ρειμοντ δουλευαν ακαταπαυστα προσπαθωντας να ικανοποιησουν το αιτημα του αδελφου του.
                   =============================
Οτι ζωη και να υπηρχε σε αποσταση μερικων δεκαδων μετρων πρεπει να τρομαξε τοσο πολυ με το ουρλιαχτο του Τζορντι Γου που θα πρεπει να σκορπισε πανικοβλητη διχως να ριξει μια ματια πισω της. Ενα δευτερο που ακολουθησε το πρωτο ηταν σαφως πιο χαμηλοφωνο μα εκρυβε τον ιδιο πονο που ειχε χρωματισει και το αρχικο. Ο Κερτ κοιταζε μια τον ξενο και μια το μπατζακι του τζιν που φορουσε ο Τζορντι και ειχε βαφτει κατακοκκινο απο το αιμα που ερεε αφθονο. Το συναισθημα πως αποδιδοταν καποιο ειδος δικαιοσυνης ηταν αυτο που του περιοριζε αισθητα την σκεψη πως αυτο που μολις ειχε συμβει στον βουνισιο ηταν απλα βαρβαρο. Οι αρχικες αποπειρες του Τζορντι ν' απεγκλωβισει το δεξι του ποδι απο την παγιδα για τα καριμπου, εκει που του το ειχε βαλει ο ξενος, επεσαν στο κενο και ο συνδυασμος πονου και αιμοραγιας ηταν αυτο που τον οδηγησε στην λιποθυμια. Την αφυσικη σιωπη εσπασε ο ξενος.
-'Τωρα γνωριζει πως αισθανονται τα ζωα που πιανονται στις παγιδες του' ειπε ψυχρα. 'Παμε να φυγουμε απο δω' συνεχισε κι αρχισε να βαδιζει προς το σημειο που ηταν το αυτοκινητο.     
                ================================
Ειχε τρομαξει. Φυσικα δεν το εδειχνε μα ειχε τρομαξει. Η αισθηση πως ισως να μην ηξερε καθολου τον αντρα που προπορευοταν μπροστα του του εφερε ενα ριγος. Αν καποιος στοιχηματιζε μαζι του πριν μερικες μερες για το αν ηταν ικανος για κατι τετοιο ο Κερτ θα σκεφτοταν πως θα ηταν τα πιο ευκολα χρηματα που θα ειχε κερδισει ποτε σε στοιχημα. Ο καλλιεργημενος, εξυπνος και πνευματωδης επιχειρηματιας εκρυβε μια πλευρα πιο σκοτεινη, πιο ομιχλωδη. Δεν ηταν αυτο που τον ενοχλουσε τοσο. Ολοι ειχαν μια αθεατη πλευρα φορτωμενη με προσωπικους δαιμονες που ενιοτε τους ωθουσαν σε αρρωστημενα μονοπατια. Ακομα και ο ιδιος δεν αποτελουσε εξαιρεση. Οχι, αλλο ηταν αυτο που τον τρομαζε. Ηταν η αισθηση που μολις ειχε αποκομισει πως κατι παραπλησιο οχι μονο ειχε συμβει κατ' επαναληψη και στο παρελθον, οχι μονο ηταν συνηθισμενος σε μια τετοια διαχειριση αλλα κατα εναν απροσδιοριστο τροπο το απολαμβανε λες και ηταν κατι που το απολαμβανε και τον ετρεφε. Η προειδοποιηση που του εστελνε ο εγκεφαλος του με τεραστια, φωτεινα γραμματα ηταν πως σε καμια περιπτωση δεν επρεπε να κανει αυτον τον ανθρωπο εχθρο του αν δεν συνετρεχε σοβαροτατος λογος. 
                  =============================
Εβγαλε ενα καθαρο πουκαμισο απο την βαλιτσα του, το φορεσε, πεταξε το ματωμενο σε μια συσταδα θαμνων, μπηκε στο αυτοκινητο, εβαλε μπροστα και περιμενε να κατσει διπλα του ο Κερτ. Στραφηκε προς το μερος του.
-'Ξερω πως εχεις ενα σωρο αποριες κι ενα σωρο ερωτησεις να κανεις πανω στην κουβεντα που ειχαμε πριν διακοπει απο το απροοπτο αυτο επεισοδιο' ειπε. 'Ειμαι ετοιμος να σου απαντησω σε οσα απ' αυτα που θα με ρωτησεις μπορω'.
-'Η αληθεια ειναι πως απο αποριες αλλο τιποτα' απαντησε ο Κερτ 'αν και κι ομολογω πως το θεμα του πυροβολισμου οσες ερωτησεις μου απαντησε αλλες τοσες μου δημιουργησε'.
-'Εχουμε ολο το χρονο μπροστα μας' σχολιασε ο ξενος και ενα χαμογελο διαγραφηκε στα χειλη του 'μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ'.
Το αμαξι επεστρεψε απο την ιδια διαδρομη στον αυτοκινητοδρομο. Μερικες σταγονες βροχης εκαναν την εμφανιση τους και γαντζωθηκαν στο παρμπριζ σαν να προσπαθουσαν εναγωνιως να λαθρακουσουν την συζητηση που μολις ξεκινουσε στο εσωτερικο του αυτοκινητου.

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                         ΚΕΦΑΛΑΙΟ 87






Ο Τζορντι Γου γλιστρησε στο νοτισμενο χωμα, κρατησε την ισοροπια του την τελευταια στιγμη κι απεφυγε μια πτωση μεσα στις λασπες. Βριζοντας μεσα απο τα δοντια του κλωτσησε για τιμωρια το υγρο εδαφος κι αναψε τσιγαρο για να καλμαρει τα νευρα του. Η βδομαδα του ειχε ξεκινησει ασχημα και συνεχιζοταν ακομα πιο αθλια. Σαν να μην εφτανε ο καβγας με την Λου Ανν κι εκεινη την καταστροφικη παρτιδα ποκερ τις προαλλες ηταν η σειρα του αυτην τη βδομαδα για τον ελεγχο των παγιδων. Σ' ολα αυτα ειχε ερθει να προστεθει και το προβλημα με την καμερα 4 με αποτελεσμα αντι να ειναι σπιτι με τ' αδελφια του πινοντας ουισκι και χαζευοντας τον αγωνα χοκευ αυτος να βρισκεται στην καρδια του δασους κατω απο τετοιες καιρικες συνθηκες. Εβρισε αλλη μια φορα, πιο γενικα τωρα, και προσπαθησε να θυμηθει που ακριβως βρισκοταν η καμερα 4 για να ελεγξει το προβλημα. Μετα θα κοιταζε τις παγιδες αν ειχαν πιασει στα σιδερενια σαγονια τους καποιο θηραμα και αφου τελειωνε μ' ολα θα επεστρεφε πισω μηπως προλαβαινε εστω και το τελος του αγωνα. 
                   ==============================
Με οτι και να καταπιανονταν τ' αδελφια Γου ο κοινος παρανομαστης ηταν ενας, η παρανομια. Παρανομο ηταν το αποστακτηριο ουισκι που διατηρουσαν κρυφο απο αδιακριτα ματια, παρανομες ηταν και οι παγιδες που ειχαν σπειρει σε διαφορα σημεια στο δασος για να πιανουν τα καριμπου που εκαναν το λαθος να επιλεξουν αυτην την διαδρομη και παρανομο ηταν και τ' οπλοστασιο που διεθεταν στο υπογειο του σπιτιου που εμεναν. Ομως απο αποψη οργανωσης η αληθεια ηταν πως ειχαν κανει το καλυτερο δυνατον. Το δασος ειχε γεμισει κρυφες καμερες που παρακολουθουσαν καθε σπιθαμη γυρω απο το αποστακτηριο, τις παγιδες και το σπιτι μειωνοντας ετσι στο απειροελαχιστο τον κινδυνο να βρεθουν μπροστα σε δυσαρεστες εκπληξεις. Τεσσερα αδελφια, εκ περιτροπης ενα για καθε εβδομαδα που αναλαμβανε τον ελεγχο σε ολα τα ζωτικα σημεια που χρειαζοταν και δυστυχως για τον Τζορντι αυτη ηταν η δικη του, προβληματικη βδομαδα που δεν βρισκοταν ουτε καν στην μεση. Τιποτα δεν θα διορθωνοταν μονο του, ετσι ο Τζορντι ξεφυσηξε και ξεκινησε δουλεια. 
                 ================================
Χρειαστηκε ενα γεματο δεκαλεπτο για να εντοπισει το προβλημα στην καμερα 4 και αλλα εικοσι λεπτα για να το διορθωσει. Οι καμερες ηταν οτι πιο εξυπνο ειχαν σκεφτει τ' αδελφια Γου. Γνωριζαν αμεσα ποτε τα θηραματα τους παγιδευονταν αλλα ταυτοχρονα τους ενημερωναν αποτελεσματικα αν καποιος παρεισακτος ειχε μπει στην περιοχη τους κι ετσι λαμβαναν γρηγορα μετρα για την αποτροπη μιας δυσαρεστης γι αυτους κατασταση. Ειχαν τοποθετηθει σε αθεατα σημεια, σημεια που μονο τ' αδελφια Γου γνωριζαν. Αυτο που απεμενε τωρα, μετα την επιδιορθωση της καμερας, ηταν να ριξει μια ματια και στις παγιδες αν ολες ηταν ενταξει.
Ο ηχος του πυροβολισμου τον παγωσε προς στιγμη ενω μηχανικα το χερι του πηγε προς το οπλο του. Ειχε ακουστει απο κοντα, πολυ κοντα αλλα δεν ειχε ιδεα ποιος η τι ηταν και τι συνεβαινε.
Κινουμενος αθορυβα προχωρησε προς το σημειο που φαινοταν πως ειχε ακουστει ο πυροβολισμος. Κρυμενος πισω απο ενα θεορατο δεντρο αντικρυσε ενα θεαμα που ηταν και το τελευταιο που περιμενε να δει. Η βδομαδα πηγαινε απο το κακο στο χειροτερο. 
                   ============================
Ειχε περασει μια ωρα σχεδον διαδρομης με το αυτοκινητο και δεν ειχαν ανταλλαξει ουτε μια κουβεντα. Καποιος επρεπε να κανει την αρχη μα κανενας απο τους δυο δεν φαινοταν διατεθειμενος ν' αναλαβει πρωτοβουλια. Ο Κερτ ηταν αυτος που εσπασε την σιωπη.
-'Φανταζομαι πως δεν επικοινωνησες με την Κρυσταλ' ειπε προσπαθωντας απο καπου ν' αρχισει να ξετυλιγει το κουβαρι του μυστηριου.
-'Οχι' απαντησε ο ξενος διχως να τραβηξει τα ματια του απο τον δρομο. 'Θα ειχε νοημα αν ηξερα η ειχα κατι για να πω' συμπληρωσε.
-'Ολα αυτα και ακουγονται μα και ειναι περιεργα' ειπε ο Κερτ. 'Χρωστας ηδη αρκετες εξηγησεις σε πολλα ατομα και καποια στιγμη πρεπει να το κανεις'.
-'Εχεις απολυτο δικιο' απαντησε ο ξενος. 'Δεδομενου πως εσυ εισαι εδω τωρα και οχι η Κρυσταλ σκεφτομουνα να ξεκινησω απο σενα'.
-'Ειμαι ολος αυτια' ειπε ο Κερτ μ' ενα τονο ανυπομονησιας στη φωνη.
                   ===============================
Ηταν η πρωτη φορα που αποφασιζε να μιλησει σε καποιον για ολα. Ευκαιριες τετοιες του ειχαν δοθει και στο παρελθον μα παρεμειναν απλες σκεψεις που συντομα εσβηναν εν τη γενεσει τους.
Ποιος ο λογος ? Ποιος θα μπορουσε ποτε , ακομα κι αν τον πιστευε, να καταλαβαινε ποτε τι συμφωνια ειχε δεχτει να κανει ? Μια συμφωνια εξω απο τα ανθρωπινα ορια, μακρια απο την περιορισμενη και ατελη αντιληψη θνητων υπαρξεων που διεγραφαν εναν ασημαντο κι ασκοπο κυκλο ζωης σκονης σε σκονη.  Οχι, δεν υπηρχε απολυτως κανενας λογος η νοημα. Μα τωρα βαδιζε ολοταχως για την τελευταια του αποστολη, για την ολοκληρωση μιας πορειας που ειχε διαρκεσει χιλιαδες χρονια. Τι θα συνεβαινε μετα ? Ολα θ' αλλαζαν. Θα χανοταν σε μια δινη του χρονου ετσι ακριβως οπως το επιθυμουσε ολη του η υπαρξη και θα επεστρεφε εκει απ' οπου ειχε αρχισει. Δεν ηξερε καν αν ολοι αυτοι που θ' αφηνε πισω στον παροντα χρονο θα υπηρχαν εστω και σαν αναμνηση στη σκεψη του. Ενοιωθε πως οι μερες του συντομευαν, ηξερε πως αν ηταν να εκμυστηρευτει κατι σε καποιον αυτη ηταν η τελευταια του ευκαιρια.
                    ==============================
Προσπαθησε ν' αφησει απ' εξω λεπτομερειες αχρειαστες και περιοριστηκε στο να εξιστορησει εναν βασικο σκελετο, τον κορμο μιας τοσο μεγαλης, συνθετης και πολυπλοκης ιστοριας. Οση ωρα αφηγοταν δεν εστρεψε ουτε μια φορα το βλεμμα του δεξια για να παρακολουθησει τις αντιδρασεις του Κερτ. Ομως κι ο τελευταιος τον ειχε αφησει να διηγειται διχως να παρεμβληθει ουτε μια φορα, διχως να τον διακοψει ουτε για μια ερωτηση η διευκρινηση.
Ολα οσα επρεπε να λεχθουν ειχαν πια ειπωθει. Ο θησυρος του Γιοντοκ, η περιπλανηση του στην Ινζεμ, η συναντηση με τον παραξενο γερο, ο κυβος που του ειχε δοθει απο το φιδι, η αρχη της αναζητησης και η πορεια του μεσα στον χρονο μεχρι τις ημερες που ζουσαν τωρα. Δεν τον ενδιεφερε πραγματικα αν ο Κερτ θα τον πιστευε η θα φωναζε να τον μαζεψουν σε καποιο ασυλο. Και μολονοτι ειχε παραβει την εντολη του γερου πως ποτε κανενας δεν επρεπε να μαθει κατι για την ιστορια του δεν το ειχε μετανοιωσει. Τωρα πια απλα επρεπε να διαπιστωσει τις αντιδρασεις του Κερτ σ' ολα αυτα που μολις ειχε ακουσει.
                   ==============================
Η αληθεια ειναι πως οτι κι αν περιμενε ο Κερτ ν' ακουσει σιγουρα δεν πλησιαζε καν αυτα που ειχε ξεστομισει ο ξενος. Ειχε προετοιμασει τον εαυτο του για ενα σωρο δικαιολογιες, αληθινες και μη, λογικες κι ευφανταστες και ειχε αποφασισει πως θα προσπαθουσε να εχει ανοιχτο οριζοντα σκεψης και αντιμετωπισης. Εξ' αλλου σ' ολη του τη ζωη ακουγε δικαιολογιες απο τον καθενα που τον περιεβαλλε. Οι δε ιστοριες ? Αμετρητες. Δεν ειχε λογο καν να υποψιαστει πως ολα οσα θ' ακουγε θα υπερεβαιναν ακομα κι αυτην την πλουσια και αχαλινωτη φαντασια του.
Κατι τετοιο ομως ειχε μολις συμβει. Δεν ηταν ο ογκος των πληροφοριων μεγαλος, ηταν η υφη αυτου του ογκου που ο εγκεφαλος του ειχε αρνηθει αρχικα να επεξεργαστει και μετα με παραπληγικα βηματα απεπειραθη ν' αφομοιωσει. Οσο η λογικη του απερριπτε κατηγορηματικα καθε τι που ειχε ξεστομιστει, αλλο τοσο ενα ακαθοριστο, αχνο συναισθημα κρυμενο σε μια αθεατη γωνια προσπαθουσε δειλα να τον πεισει πως δεν υπηρχαν απλα καποια ψηγματα αληθειας σ' ολα αυτα αλλα ηταν η αληθεια αυτη καθ' αυτη.
                 ==============================
Ηταν απο τις λιγες φορες στη ζωη του Κερτ που ειχε την απεριοριστη δυνατοτητα για ενα ευρυ φασμα πρωτης ερωτησης και μολονοτι ενα σωρο απο δαυτες συνωστιζονταν μεσα στο κεφαλι του παλευοντας για το ποια θα εβγαινε πρωτη απορησε και ο ιδιος με τον εαυτο του οταν τον ακουσε να μιλαει αφου ο ξενος ειχε σταματησει την αφηγηση του.
-'Δηλαδη τωρα παμε να βρουμε καποιον για να τον σκοτωσουμε' ? ρωτησε.
Ηταν μια ερωτηση που ουτε ο ξενος δεν περιμενε κι αιφνιδιαστηκε. Ο Κερτ συνεχισε.
-'Ο λογος που ψαχνεις να βρεις τον αγοραστη ειναι γιατι ειναι το επομενο και τελευταιο θυμα στην λιστα σου' ? επεμεινε.
-'Οχι, οχι' απαντησε ο ξενος. 'Αλλα σιγουρα αυτος θα με οδηγησει σ' αυτον που ψαχνω'.
Ο Κερτ εμεινε σιωπηλος για λιγο.
-'Καταλαβαινεις πως πρεπει να μου αποδειξεις κατι απ' ολα αυτα' ειπε.
-'Φυσικα' απαντησε ο ξενος κι εστριψε αποτομα το τιμονι του αυτοκινητου δεξια.
                    ==============================
Το αυτοκινητο βαρυγκομησε βγαινοντας απο τον ασφαλτοστρωμενο κεντρικο δρομο μπαινοντας στον ανωμαλο, λασπωμενο χωματοδρομο. Ο ξενος δεν σταματησε παρα μονο οταν ο δρομος ειχε μικρυνει τοσο πολυ που πια εμοιαζε με μονοπατι. Ειχαν χωθει αρκετα βαθια στο δασος, μακρια απο καθε ανεπιθυμητο. Βγηκε πρωτος απο το αμαξι και περιμενε τον Κερτ. Ο τελευταιος εκανε μια κινηση σαν να ρωταγε τι διαολο εκαναν εκει περα.
-'Ζητησες αποδειξεις' ειπε ο ξενος 'και θα τις εχεις'.
Ο Κερτ εξακολουθουσε να κοιταει παραξενεμενος. Ο ξενος ανοιξε το ντουλαπακι του συνοδηγου κι εβγαλε ενα περιστροφο. Αθελα του ο Κερτ οπισθοχωρησε ενα βημα. Ο ξενος τον πλησιασε και του εδωσε το περιστροφο κρατωντας το απο την καννη.
-'Ριξε μου και θα εχεις την αποδειξη που ζητας' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εχεις τρελαθει εντελως' ? ρωτησε ο Κερτ παιρνοντας το οπλο.
-'Εδω' ειπε ο ξενος δειχνοντας το σημειο της καρδιας 'για να εισαι σιγουρος'.
                   ===========================
Δεν κρατας κλαμπ στην Νεα Υορκη αν δεν εχεις πολλες στιγμες συνοδοιπορο σου την βια κι αν αυτο γινεται συχνα ειναι απολυτα φυσιολογικο ν' αντιδρας πια μηχανικα. Κανονικα ο Κερτ θα επρεπε να τον μεταπεισει για το ανοητο της σκεψης του, να τον συνετισει και ν' αρνηθει να λαβει μερος σε κατι τοσο αφυσικο. Αντ' αυτου απασφαλισε το οπλο, το ζυγισε στο χερι του και σημαδεψε εκει ακριβως που του ειχε δειξει ο ξενος.
-'Ωραιο οπλο' ειπε χαιδευοντας με το βλεμμα του το μεταλλικο περιβλημα.
Αμεσως μετα πατησε την σκανδαλη. Απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αδυνατον ν' αστοχουσε, απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αναμενομενο το χτυπημα σχεδον να σηκωσει μερικα εκατοστα τον ξενο στον αερα και να τον στειλει να σωριαστει λιγα μετρα πιο περα.
Ο Κερτ παρακολουθησε το ακινητο σωμα πανω στο νοτισμενο εδαφος και ειδε τον κοκκινο λεκε στο υψος της καρδιας να μεγαλωνει ομοιομορφα γυρω απο το τραυμα.
Μετα ειδε τον ξενο να σηκωνεται τρεκλιζοντας και να στεκεται απεναντι του. 

  ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ




                       ΚΕΦΑΛΑΙΟ 86






Αυτος που συναντησαν το βραδυ δεν ειχε καμια απολυτως σχεση με τον ανθρωπο που το ιδιο πρωι ειχε μπει μεσα στο 'Αιναρ'. Δεν ηταν εκπληξη μονο για την Τζιλιαν και την Στελλα αλλα και για τον Κερτ. Αναλαφρος, ευθυμος, σχεδον χαμογελαστος σαν να προσπαθουσε να διαγραψει την πρωτη αρνητικη εντυπωση που ειχε καταγραφει εις βαρος του. Εδωσε λυση στο διλημμα της παραγγελιας αφου φροντισε να ερθει στο τραπεζι καθε τι που ηθελε ο καθενας και αρχικα περιοριστηκε σε ανουσιες κουβεντες και συζητησεις σχετικα με θεματα της πολης και κατ' επεκταση του βιβλιοπωλειου παραβλεποντας φαινομενικα τον λογο που ειχαν βρεθει ολοι μαζι εκει. Ηταν η Τζιλιαν εκεινη που αφου ειχαν ολοκληρωσει με τα εδεσματα που υπηρχαν εν αφθονια στο τραπεζι ανοιξε την κουβεντα σχετικα με το θεμα.
Ο ξενος εριξε μια βιαστικη και μαλλον επιπολαια ματια στα χαρτια που του ειχε δωσει, αρκετη ομως για να συνειδητοποιησει πως τιποτα νεο δεν θα μαθαινε απο κει. Της τα επεστρεψε, ηπιε μια γουλια απο το κρασι του και μιλησε.
                   =============================
-'Τι αλλο μπορειτε να μου πειτε που θα με βοηθουσε' ? εκανε απευθυνομενος και στις δυο.
-'Κατ' αρχας ας παρουμε τα πραγματα απο την αρχη' ειπε η Τζιλιαν βλεποντας πως ειχαν φτασει στο φλεγον ζητημα. 'Ηταν η πρωτη φορα που βλεπαμε αυτον τον ανθρωπο στο μαγαζι' συνεχισε κοιτωντας προς την μερια της Στελλας για επιβεβαιωση. Την πηρε και συνεχισε.
-'Ρωτησε αν εχουμε ολον το καταλογο των βιβλιων και του ειπαμε πως πλην ορισμενων που ειχαν τελειωσει ολα τ' αλλα υπηρχαν διαθεσιμα.' 
-'Με ρωτησε ποση ωρα χρειαζομασταν για να συγκεντρωσουμε ολα τα βιβλια απο ενα αντιτυπο και του ειπα οτι κατι τετοιο απαιτουσε μερικες ωρες' ειπε η Στελλα.
Οι δυο αντρες παρακολουθουσαν την αφηγηση διχως να επεμβαινουν πουθενα.
-'Φανηκε ικανοποιημενος απο τον χρονο που του ειπαμε' συνεχισε και παλι η Τζιλιαν 'και μας ζητησε να τα εχουμε ετοιμα πριν την ωρα που θα κλειναμε'.
Ενας σερβιτορος αφησε ενα νεο μπουκαλι κρασι διακοπτοντας τους αθελα του κι απομακρυνθηκε διακριτικα.
                ==============================
-'Ζητησε να τα συσκευασουμε σε κουτες, να τα σφραγισουμε και πως θα επεστρεφε μια ωρα πριν κλεισουμε να μας πει τι θα καναμε' ειπε η Στελλα κοιτωντας καθε φορα που ειχε την ευκαιρια προς τον Κερτ. Ο τελευταιος το ειχε αντιληφθει μα φροντισε να μην το δειξει.
-'Λοιπον' ? ρωτησε ο ξενος ηρεμα.
-'Στην αρχη φανταστηκαμε πως ηταν καποιου ειδους αστειο μα φαινοταν αρκετα σοβαρος για να ηταν ολο αυτο μια φαρσα. Καναμε οπως το ζητησε. Τα συγκεντρωσαμε ολα, τα περασαμε στο ταμειο, τα βαλαμε στις κουτες, τις σφραγισαμε και απλα περιμεναμε'.
-'Τα κανατε ολα αυτα διχως να ξερετε αν και πως θα σας πληρωσει' ? ρωτησε απορημενα ο Κερτ. 'Αν δεν επεστρεφε καθολου' ?
-'Αφησε ενα πολυ μεγαλο χρηματικο ποσο σαν προκαταβολη' απαντησε η Τζιλιαν 'διχως να ζητησει κανενα αποδεικτικο στοιχειο. Αν δεν επεστρεφε απλα θα ειχε χασει τα χρηματα του'.
-'Σωστα' εκανε ο ξενος. 'Τι εγινε μετα' ?
                   ================================
-'Ηρθε ακριβως μια ωρα πριν κλεισουμε' ειπε η Στελλα και το βλεμμα της φτερουγισε και παλι στον Κερτ. 'Ρωτησε τι οφειλε, μας πληρωσε, πηρε την αποδειξη του και μετα μας ειπε τι ηθελε να κανουμε αφου τον διαβεβαιωσαμε πως υπηρχε μονο ενα αντιτυπο απο το καθε βιβλιο'.
Ο Κερτ εκανε μια κινηση αδημονιας με το χερι του σαν να βιαζοταν να μαθει την συνεχεια.
-'Μας ενημερωσε πως σε λιγο θα ερχοταν καποια μεταφορικη για να παραλαβει τα κιβωτια, μας καληνυχτισε κι αποχωρησε το ιδιο αθορυβα οπως ειχε ερθει' συνεχισε η κοπελα.
-'Παραδωσαμε τα κιβωτια στην μεταφορικη κι αυτο ηταν ολο' εκλεισε την αφηγηση η Τζιλιαν κοιτωντας εντονα τον ξενο προσπαθωντας να καταλαβει τι εντυπωση του ειχαν αφησει τα λεγομενα τους. Οτι και να σκεφτοταν ομως το ειχε αποκρυψει εντεχνα.
-'Η διευθυνση της μεταφορικης'....εκανε να πει ο ξενος και η Τζιλιαν συμπληρωσε αμεσα.
-'Βρισκεται επανω στην αποδειξη παραλαβης, στα χαρτια που σου εδωσα πριν'.
Ο ξενος δεν μπηκε καν στον κοπο να ζητησει ξανα να δει τα χαρτια που της ειχε επιστρεψει. 
                ================================
-'Ειχε κατι το περιεργο επανω του, κατι που να προκαλουσε το ενδιαφερον η να τραβαγε την προσοχη' ? ρωτησε ο ξενος ενω ο Κερτ τον κοιτουσε περιεργα.
-'Οχι, στα δικα μου ματια δεν υπηρξε κατι αξιοπεριεργο' απαντησε με σιγουρια η Τζιλιαν. 'Εκει γυρω στα σαραντα, καλοντυμενος, ευγενικος. Αυτο που προσεξα ηταν πως η φωνη του ειχε μια γλυκια αρμονια, σχεδον υπνωτιστικη που ηταν αδυνατον να μην την προσεξεις'.
-'Αυτο με την φωνη το διαπιστωσα κι εγω' πεταχτηκε η Στελλα. 'Απο την πρωτη κιολας λεξη αντιλαμβανοσουνα πως ηταν απ' αυτους τους πελατες που πραγματικα χαιρεσαι να εξυπηρετεις. Μακαρι να ηταν ολοι σαν κι αυτον' συμπληρωσε.
Αδιεξοδο. Καμια απο τις δυο γυναικες δεν φαινοταν να μπορουν να βοηθησουν περισσοτερο. Αυτα που ειχε στα χερια του ηταν πολυ λιγα, ομως η κυβος ειχε ζωντανεψει και μολονοτι η ζωντανια του ηταν σε πολυ χαλαρα επειπεδα ηταν κατι που δεν μπορουσε να προσπερασει η ν' αδιαφορησει. Εστρεψε και παλι την προσοχη του στους συνομιλητες του.
                       =============================
-'Καταλαβαινω πως ολο αυτο ειναι πολυ παραξενο για σας' ειπε απευθυνομενος στις κοπελες 'μα για μενα ειναι πολυ σημαντικο να μπορεσω να βρω αυτον τον ανθρωπο'.
Σχεδον ταυτοχρονα και οι δυο εκαναν μια κινηση σαν να ελεγαν πως αντιλαμβανονταν τι τους ελεγε μα δεν ειχαν κατι περισσοτερο να προσθεσουν. Ο Κερτ μιλησε μετα απο ωρα.
-'Νομιζω πως αντεχουμε ακομα ενα μπουκαλι κρασι' και διχως να περιμενει εκανε νοημα στον σερβιτορο. 'Εξ' αλλου φαινεται πως η παρεα το σηκωνει'.
Η Στελλα χαμογελασε μ' ενα χαμογελο ελευθερας μεταφρασης.
-'Καιρο ειχα να περασω τοσο καλα' ειπε με νοημα.
-'Και το βραδυ εχει διαδρομη ακομα' συμπληρωσε ο Κερτ.
-'Οχι για μενα' ειπε η Τζιλιαν. 'Ενα ποτηρι ακομα θα το πιω μα μετα πρεπει να φυγω. Καποιος πρεπει ν' ανοιξει το μαγαζι αυριο' συμπληρωσε. 'Ετσι δεν ειναι Στελλα' ? ρωτησε την κοπελα.
Η τελευταια δεν ειπε κατι μα φανηκε να συμφωνει σιωπηλα.
                     ==============================
Ο Κερτ επεμενε να τις παει στα σπιτια τους με το αυτοκινητο και η Τζιλιαν με την Στελλα το δεχτηκαν. Μετα τις εκατερωθεν καληνυχτες ο ξενος μετακομισε στο μπαρ του ξενοδοχειου ενω ο Κερτ εφυγε με τις κοπελες. Παρηγγειλε ενα διπλο ιρλανδεζικο και βυθιστηκε στις σκεψεις του. Τι ειχε μεχρι στιγμης ? Ουσιαστικα τιποτα. Ο αγοραστης εξακολουθουσε να παραμενει φαντασμα και οι πιθανοτητες να τον εντοπισει ειχαν κατρακυλησει ασχημα σε πολυ χαμηλα επιπεδα. Οσο περνουσε η ωρα τοσο η πλειοψηφια των εναλλακτικων τροπων σχεδιασμου αποσυρονταν βλοσυρα μεχρι που απεμεινε μια και μοναδικη. Δεν υπηρχε αλλος τροπος, αν ηθελε να εντοπισει τον αγοραστη αυτος ηταν ο μοναδικος τροπος. Ηπιε αλλο ενα διπλο, ζητησε να του στειλουν ενα σφραγισμενο μπουκαλι στο δωματιο του κι αποσυρθηκε.
Ηταν κι η κουβεντα που επρεπε να κανει με τον Κερτ. Ειχε δειξει υπομονη μεχρι στιγμης μα σιγουρα δεν ηταν ανεξαντλητη. Σκεφτηκε αν ειχε κανει καλα που τον ειχε παρει μαζι του. Τα θετικα στοιχεια βαρυναν την ζυγαρια στα υπερ κι αυτο τον ικανοποιησε. 
                  ===============================
Ειχε αδειασει το μπουκαλι απο ωρα μα ουτε το αλκοολ φαινοταν πως μπορουσε να τον σπρωξει στην σπλαχνικη αγκαλια του Μορφεα. Σε λιγες ωρες θα ξημερωνε και ηταν αποφασισμενος να βαλει μπροστα το μοναδικο σχεδιο που ειχε στη διαθεση του. Αυτο που χρειαζοταν ηταν να συμφωνησει και ο Κερτ. Μηχανικα βρεθηκε να χτυπαει την πορτα του δωματιου του.
Το πρωτο που του εκανε εντυπωση ηταν πως δεν εμοιαζε με καποιον που μολις τον ειχαν ξυπνησει στα αγρια χαραματα. Το δευτερο πως δεν ανοιξε εντελως την πορτα και το τριτο πως η σταση του σωματος του εμοιαζε σαν να στεκοταν εμποδιο απεναντι σε καποιον ανεπιθυμητο εισβολεα. Οταν μπηκε τελικα μεσα η κατασταση του δωματιου δεν αφηνε πολλα περιθωρια αμφιβολιας. Προτιμησε να παραστησει τον ανηξερο.
-'Το πρωι φευγουμε για το Τσωρτσιλ' ειπε ξερα. 'Θα παμε με το αυτοκινητο' συνεχισε 'ετσι θα εχω την ευκαρια να σου εξηγησω και να σου λυσω ολες τις αποριες που εχεις'.
Δεν γνωριζε τι θα του απαντουσε ο Κερτ μα σιγουρα αυτο που ακουσε δεν το περιμενε. 
                 ================================
-'Ενταξει, το πρωι φευγουμε για οπου διαολο θες και θα μου εξηγησεις τα παντα στην διαδρομη. Τωρα τραβα για υπνο κι ασε με και μενα να κοιμηθω'.
Μεσα του ειχε ξεσπασει σε αυθορμητα γελια μα δεν εδειξε τιποτα. Καληνυχτησε κι επεστρεψε στο δωματιο του. Αυτος ο Κερτ ηταν το κατι αλλο.
-'Θα φυγεις το πρωι' ? εκανε παραπονιαρικα η Στελλα προσπαθωντας ματαια να γεμισει το τεραστιο διπλο κρεβατι με το μικροκαμωμενο σωμα της.
-'Δεν γινεται αλλιως' απαντησε μ' εναν αναστεναγμο ο Κερτ ενω ταυτοχρονα καθοταν στην ακρη του κρεβατιου. 'Εξ' αλλου δεν θα μεναμε μονιμα εδω' συμπληρωσε.
-'Δεν θελω να φυγεις' ειπε μ' ενα στεναχωρημενο, διχως καμια επιτηδευση υφος η Στελλα.
-'Μην αφηνεις μια λεπτομερεια να χαλασει ενα τετοιο υπεροχο βραδυ μικρη μου' απαντησε ο Κερτ και χωθηκε κατω απο τα σεντονια με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση. Το πρωι θ' αργησει ακομα' συμπληρωσε και την φιλησε αχορταγα στο στομα.
                     ==============================
Ο υπνος ειχε κανει οτι περνουσε απο το χερι του για να τυλιξει στα πλανα πεπλα του εκεινο το βραδυ τους δυο αντρες μα για διαφορετικους λογους για τον καθενα ειχε αποτυχει παταγωδως.
Ο Κερτ μαζεψε τα λιγοστα του πραγματα σαν αθορυβη σκια, αφησε ενα σημειωμα πανω στο κομοδινο που διπλα του κοιμοταν γαληνια η Στελλα, βγηκε απο το δωματιο κι εκλεισε την πορτα πισω του. Ο ξενος ηταν ηδη στο λομπυ και μολις ειχε ολοκληρωσει τις ενεργειες πληρωμης του λογαριασμου. Ουτε κι εκεινος ειχε κλεισει ματι. Μπηκαν στο αυτοκινητο και περιμεναν λιγα δευτερολεπτα για να ζεσταθει ο κινητηρας.
-'Τι ειναι σ' αυτο το Τσωρτσιλ που θα παμε' ? ρωτησε ο Κερτ.
-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε ο ξενος. 'Ισως μια απαντηση'.
-'Θα προσεξες πως τα ερωτηματικα αυξανονται ραγδαια' εκανε ο Κερτ.
-'Ναι, το προσεξα' απαντησε ο ξενος ξεκινωντας το αυτοκινητο.
-'Ωραια' εκανε ο Κερτ. 'Νομιζα πως μονο εγω το ειχα παρατηρησει'.