ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 91
Ο Γκρειαμ Χιλ δοκιμασε να κατσει πιο αναπαυτικα στο καθισμα του περιπολικου μα η μικρη αυτη κινηση ηταν αρκετη για να του δημιουργησει εναν οξυ πονο στο δεξι γονατο. Παλιο τραυμα, ενθυμιο απο μια επικη ανταλλαγη πυροβολισμων σχεδον μια δεκαετια πριν, οταν προσπαθησε να σταματησει τρεις επιδοξους κλεφτες της μοναδικης τραπεζας του Φορτ Σεβερν.
Ηταν και η μοναδικη αξιομνημονευτη στιγμη στα εγκληματικα χρονικα του Φορτ Σεβερν, μιας μικρης κοινοτητας στο βορειοτερο σημειο του Ονταριο με πληθυσμο που μετα βιας αγγιζε τις 500 ψυχες. Η ληστεια ειχε αποτραπει, οι κλεφτες ειχαν συλληφθει αφηνοντας μοναδικη αναμνηση στον Γκρειαμ μια σφαιρα στο γονατο. Το παραξενο ηταν πως ποτε σχεδον δεν τον ποναγε με τις αλλαγες του καιρου, οπως θα ηταν και το φυσιολογικο αλλα καθε φορα που κατι ασχημο και κακο επροκειτο να συμβει. Και σημερα, απο το πρωι, δεν ειχε σταματησει να του δινει συνεχεις οχλησεις. Εμελλε απλα να πιστοποιηθει αν το γονατο του θα επαληθευοταν ακομα μια φορα η θα διαψευδοταν μετα απο πολυ καιρο.
=================================
Η φωνη της Λεισι Ντε Παλμα ακουστηκε παραμορφωμενη στον ασυρματο.
-'Ελα Λεισι, πες μου' εκανε ο σεριφης.
-'Θα παω το περιπολικο στην Λεσλι' ειπε η βοηθος του. 'Εξακολουθει και κανει αυτον τον περιεργο θορυβο, δεν μ' αρεσει καθολου'.
-'Ενταξει Λεισι' απαντησε ο Γκρειαμ. 'Μονο μην ξεχαστεις και σε παρει η νυχτα'.
Το γελιο απο την αλλη μερια του ασυρματου ακουστηκε κι αυτο παραμορφωμενο.
-'Μην φοβασαι, δεν θα την αφησω να με παρασυρει' απαντησε η Λεισι.
-'Εγινε' ειπε ο Γκρειαμ. 'Τα λεμε αργοτερα στο τμημα'.
Εκλεισε καπως βιαστικα την συνομιλια γιατι το βλεμμα του ειχε εστιασει στο αυτοκινητο που ερχοταν απο το βαθος. Περασε απο μπροστα του διχως να τον αντιληφθει ετσι οπως ηταν καμουφλαρισμενος μεσα στις συσταδες σχετικα αργα δινοντας του την ευκαιρια να δει τις πινακιδες του. Ο πονος στο γονατο εγινε πιο οξυς και μια γκριματσα απλωθηκε στο προσωπο του.
==========================
Το Τσωρτσιλ δεν τους δυσκολεψε σχεδον καθολου. Ηταν πολυ ευκολο σε μια τοσο μικρη πολη να εντοπισουν γρηγορα την φορτωτικη που ειχε υποδεχτει την αποστολη των βιβλιων απο το Γουννιπεγκ. Στην δευτερη κιολας που ρωτησαν πηραν θετικη απαντηση. Ναι, σ' αυτους ειχαν ερθει τα πραγματα μα τα ειχαν προωθησει σχεδον αμεσως. Εκει ακριβως ηταν που σκονταψαν προσωρινα. Ο υπευθυνος με τον οποιο ειχαν μιλησει ειχε αρνηθει κατηγορηματικα να τους δωσει και το παραμικρο στοιχειο για την τυχη των βιβλιων. Σαν βελονα που ειχε κολλησει στον δισκο επαναλαμβανε συνεχως, ρητως και κατηγορηματικως πως δεν επιτρεποταν να τους γνωστοποιησει οποιοδηποτε στοιχειο που αφορουσε την συγκεκριμενη συναλλαγη. Εφυγαν απογοητευμενοι μα ο Κερτ δεν ειχε εξαντλησει ολα τα χαρτια του. Εξηγησε στον ξενο τι θα εκαναν κι αυτος συμφωνησε μαζι του. Το μονο που επρεπε ηταν να περιμενουν λιγο.
Εκμεταλλευομενοι τον απροσμενο χρονο που τους ειχε δοθει καθισαν στο ρεστωραν απεναντι απο τα γραφεια της μεταφορικης, παρηγγειλαν κατι να φανε και κοιταζαν συνεχως στην αλλη πλευρα του δρομου.
===============================
Οταν ειδαν τον σχολαστικο υπαλληλο να φευγει περιμεναν δυο λεπτα και ο Κερτ σηκωθηκε και πηγε ξανα στα γραφεια. Αν υπηρχε κατι που τα χρηματα δεν μπορουσαν να δωσουν λυση ο Κερτ δεν το ειχε συναντησει ακομα και δεν θα το συναντουσε ουτε σημερα. Ο αντικαταστατης του επιμονου υπαλληλου γουρλωσε τα ματια του οταν ειδε τα τρια μεγαλα χαρτονομισματα απλωμενα σαν βενταλια μπροστα του. Αμφιταλαντευτηκε μερικα δευτερολεπτα, εχωσε με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση τα χαρτονομισματα στην τσεπη του κι επεστρεψε μετα απο λιγο με καποια χαρτια στα χερια του. Αφου σιγουρευτηκε απο τις διαβεβαιωσεις του Κερτ πως κανενας ποτε δεν θα μαθαινε τιποτα του τα εδωσε. Βγαινοντας απο τα γραφεια δεν εκανε καν τον κοπο να επιστρεψει στο ρεστωραν. Μ' ενα νοημα εδωσε στο ξενο να καταλαβει πως η αποστολη ειχε επιτυχει και βαδισε προς το αυτοκινητο. Τον αφησε για λιγο να μελετησει τα χαρτια.
-'Λοιπον ? Πιασανε τοπο τα χρηματα' ? ρωτησε.
Ο ξενος γυρισε, χαμογελασε και το αυτοκινητο φωτιστηκε ολοκληρο.
============================
Ειχαν κατορθωσει υπομονετικα να ξετυλιξουν τον μιτο της Αριαδνης και αυτα που αναφερονταν σ' εκεινα τα καλοπληρωμενα χαρτια ηταν λογικα το τελος της αναζητησης τους.
Η μεταφορικη ειχε προωθησει τις κουτες με τα βιβλια σε μια κωμοπολη σχετικα μακρια απο το Τσωρτσιλ, στο Φορτ Σεβερν. Απο μονο του αυτο γεννουσε καποια ερωτηματικα, οπως το ποιος μπορει να χρειαζοταν μια τετοια ποσοτητα τετοιων βιβλιων σε μια πολη που ο πληθυσμος της απειχε πολυ απο τετραψηφιο νουμερο. Ενα αλλο ερωτηματικο ηταν η διευθυνση που ειχαν παραδοθει. Μπαρ 'Αστρα Γουαλι' σε δυο γυναικεια ονοματα. Ευα Φιντσερ και Σαρλοτ Λιουμετ. Απ' οποια μερια και να το κοιταζες κατι δεν κολλαγε καπου. Ομως το σημαντικο ηταν πως ειχαν τοπο προορισμου και διευθυνση και τωρα κατευθυνονταν προς τα κει. Ο Κερτ εκμεταλλευτηκε την ευκαιρια οταν εβαζαν βενζινη να παρει ενα τηλεφωνο την Κρυσταλ αλλα η γραμμη ηταν τοσο κακη που δεν ακουσε ουτε τα μισα και δεν ηξερε τι ειχε ακουσει η αλλη μερια. Θα δοκιμαζε καποια στιγμη ξανα αργοτερα οταν του δινοταν και παλι ευκαιρια.
==============================
Ο Λωρενς Ραιμι και η Βαλερι Εντουαρντς βρισκονταν σε απολυτο αδιεξοδο οταν ξαφνικα μια απροσδοκητη πληροφορια φανηκε να φωτιζει λιγο το σκοταδι που τυλιγε ολες αυτες τις δολοφονιες. Η καταθεση ενος μαρτυρα απο το πουθενα τους επανατροφοδοτησε μ' ελπιδα.
Ηταν η καταθεση ενος οδηγου που ερχομενος απο την αντιθετη κατευθυνση απο κεινη που ειχε το φορτηγο ειχε δει την ανατραπεισα νταλικα και ειχε σταματησει για να βοηθησει. Το μονο αλλο αυτοκινητο που ειχε προσεξει να ερχεται απο την πλευρα της νταλικας ηταν ενα θηριωδες φορτηγακι με δυο η τρεις αντρες μεσα. Συγκρινοντας την εκθεση του ιατροδικαστη με την καταθεση του μαρτυρα ο Λωρενς με την Βαλερι εφθαναν στο σχεδον ασφαλες συμπερασμα πως οι υπευθυνοι της δολοφονιας του νταλικιερη πρεπει να ηταν οι επιβατες απο το φορτηγακι.
Δυστυχως ο μαρτυρας δεν ειχε συγκρατησει μοντελο η πινακιδες, μονο το χρωμα για το οποιο ηταν κατηγορηματικος πως ηταν σκουρο καφε. Το σημα για την ανευρευση του υποπτου οχηματος ειχε δοθει αλλα οσο περναγε η ωρα οι ελπιδες εξανεμιζονταν.
=============================
Ηταν ιδεα της Βαλερι να κοιταξουν τις ποσοτητες βενζινης που ειχε βαλει εκεινη την ημερα η Μαρλενα Μπεσον. Κατοπιν μετρησαν το ταμειο. Ολα τα χρηματα ηταν εκει, σωστα, ολα εκτος απο μια μικρη ανακολουθια. Φαινοταν σαν καποιος να ειχε βαλει μια ποσοτητα βενζινης διχως να πληρωσει. Διαιρεσαν το ποσο που ελειπε με την τρεχουσα τιμη της βενζινης του πρατηριου.
Αλλο ενα συμπερασμα που βοηθουσε μολις ειχε βγει στην επιφανεια. Η αριθμος των γαλονιων που αντιστοιχουσαν στο ποσο ηταν τοσο μεγαλος που ελαχιστα συμβατικα, απλα αυτοκινητα μπορεσαν να χωρεσουν στο ρεζερβουαρ τους. Ομως ανετα γεμιζαν το ρεζερβουαρ ενος οχηματος σαν κι αυτο που ειχε περιγραψει ο μαρτυρας. Μπορει να μην ηταν τιποτα, μπορει και να ηταν. Οπως και να ειχε ηταν κατι που επρεπε να ελεγξουν. Αυτο που εμενε να γινει ηταν να συνεχισουν προς τα βορεια, στηριγμενοι παντα στην περιγραφη που ειχαν, μηπως κι εντοπιζαν το υποπτο οχημα. Στο μονο που συμφωνουσαν απολυτα και οι δυο πρακτορες ηταν πως αυτες οι εν ψυχρω δολοφονιες δεν ηταν σιγουρα και οι τελευταιες.
=============================
Η αληθεια ηταν πως για τον Ρειμοντ και τον Σπενς ο χρονος κυλουσε διαφορετικα απ' οτι για τον Ντεξ. Ηταν ολοι μαζι σ' αυτο, ηταν δεδομενο πως θα εβρισκαν αυτους που ειχαν κανει ολα αυτα τα πραγματα στον Τζορντι αλλα για τους δυο πρωτους η εκδικηση ηταν επιβεβλημενη μεν αλλα δεν θα ειχαν θεμα αν αυτο γινοταν και κατω απο καθεστως χαλαρο. Για τον Ντεξ τα πραγματα ηταν αλλιως. Ανυπομονουσε να πιασει στα χερια του αυτους τους δυο και καθε καθυστερηση που προκαλουσαν αθελα τους τ' αδελφια του του ανεβαζαν το αιμα στο κεφαλι.
Κοντεψε να ερθει στα χερια με τον Σπενς οταν αυτος χαριεντιζονταν με μια σερβιτορα σ' ενα σταθμο αυτοκινητων και δεν ελεγε να ξεκολλησει ενω ο Ρειμοντ ειχε γινει εκνευριστικος ρωτωντας συνεχως ποτε θα σταματουσαν καπου να κοιμηθουνε δυο ωρες. Ο Ντεξ καταλαβαινε πως δεν επρεπε να πιεζει τα πραγματα στα ακρα και προσπαθουσε να κρατησει καποιες ισοροπιες. Ομως καθε φορα που η αισθηση πως αυτοι οι δυο υπηρχε περιπτωση να ξεφυγουν γιγαντωνοταν το μυαλο του θολωνε και η κριση του χανοταν σε λαβυρινθωδη σκοταδια.
===========================
Ηταν ξαπλωμενος στο σαραβαλιασμενο κρεβατι ενος φτηνου μοτελ μελετωντας ενα χαρτη που ειχε ανοιξει μπροστα του. Στα διπλανα δωματια ο Σπενς με τον Ρειμοντ κοιμοντουσαν προσπαθωντας ν' ανακτησουν απωλεσθεντες δυναμεις. Κυκλωσε μ' ενα στυλο το ονομα μιας πολης, σχετικα μακρια απο το σημειο που βρισκονταν τωρα. Τσωρτσιλ. Κατι του ελεγε πως αυτοι που εψαχναν μπορει να βρισκονταν εκει. Η πορτα του δωματιου του ανοιξε αποτομα.
-'Δεν κοιμηθηκες' ? ρωτησε ενας αγουροξυπνημενος Σπενς.
-'Οχι, δεν μου κολλαγε υπνος. Ο Ρευ' ?
-'Ερχεται τωρα' κι επιβεβαιωθηκε αμεσα με την εισοδο και του ετερου αδελφου.
-'Ειμαστε ετοιμοι' ? ρωτησε ο νεοφερμενος. 'Για που τραβαμε' ?
-'Τσωρτσιλ' απαντησε μονολεκτικα ο Ντεξ κι εδειξε με το δαχτυλο στον χαρτη.
-'Ωραια' ειπε ο Σπενς. 'Παω να ετοιμασω το αυτοκινητο' προσθεσε και βγηκε απο το δωματιο.
-'Εγω παω να πληρωσω' ειπε ο Ρειμοντ. Ο Ντεξ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
=============================
Η στιγμιαια λαμψη μεσα στις φυλλωσιες ηταν αρκετη για να ενεργοποιησει τον εσωτερικο του συναγερμο. Σ' αυτο το υψος δεν υπηρχαν πολλα αντικειμενα που θ' αντανακλουσαν το ασθενικο φως του ηλιου. Εξ' αλλου δεν ηταν πρωταρης. Εκοψε ταχυτητα φροντιζοντας να κινειται αναμεσα στα ορια που εθετε η τελευταια πινακιδα που ειχαν συναντησει. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν να τους σταματησει περιπολικο για υπερβολικη ταχυτητα. Περνωντας μπροστα απο το κρυμμενο οχημα δεν μπηκε καν στον πειρασμο να κοιταξει, εστω και κλεφτα, προς τα δεξια του. Εστρεψε κατευθειαν τα ματια του στον αριστερο και τον κεντρικο εσωτερικο καθρεφτη του αυτοκινητου. Αν τιποτα δεν εβγαινε απο τις φυλλωσιες ολα θα ηταν μια χαρα. Δεκα δευτερολεπτα ηταν ακομα και του φανηκαν αιωνας. Μια εκφραση απογοητευσης εκανε την εμφανιση της στο προσωπο του βλεποντας το περιπολικο να βγαινει απο την κρυψωνα του και να τους ακολουθει. Το μονο καλο σημαδι ηταν πως δεν ειχε αναψει τους φαρους. Παραλιγο να τον πιασουν τα γελια οταν το ειδε να συμβαινει κι αυτο.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 91
Ο Γκρειαμ Χιλ δοκιμασε να κατσει πιο αναπαυτικα στο καθισμα του περιπολικου μα η μικρη αυτη κινηση ηταν αρκετη για να του δημιουργησει εναν οξυ πονο στο δεξι γονατο. Παλιο τραυμα, ενθυμιο απο μια επικη ανταλλαγη πυροβολισμων σχεδον μια δεκαετια πριν, οταν προσπαθησε να σταματησει τρεις επιδοξους κλεφτες της μοναδικης τραπεζας του Φορτ Σεβερν.
Ηταν και η μοναδικη αξιομνημονευτη στιγμη στα εγκληματικα χρονικα του Φορτ Σεβερν, μιας μικρης κοινοτητας στο βορειοτερο σημειο του Ονταριο με πληθυσμο που μετα βιας αγγιζε τις 500 ψυχες. Η ληστεια ειχε αποτραπει, οι κλεφτες ειχαν συλληφθει αφηνοντας μοναδικη αναμνηση στον Γκρειαμ μια σφαιρα στο γονατο. Το παραξενο ηταν πως ποτε σχεδον δεν τον ποναγε με τις αλλαγες του καιρου, οπως θα ηταν και το φυσιολογικο αλλα καθε φορα που κατι ασχημο και κακο επροκειτο να συμβει. Και σημερα, απο το πρωι, δεν ειχε σταματησει να του δινει συνεχεις οχλησεις. Εμελλε απλα να πιστοποιηθει αν το γονατο του θα επαληθευοταν ακομα μια φορα η θα διαψευδοταν μετα απο πολυ καιρο.
=================================
Η φωνη της Λεισι Ντε Παλμα ακουστηκε παραμορφωμενη στον ασυρματο.
-'Ελα Λεισι, πες μου' εκανε ο σεριφης.
-'Θα παω το περιπολικο στην Λεσλι' ειπε η βοηθος του. 'Εξακολουθει και κανει αυτον τον περιεργο θορυβο, δεν μ' αρεσει καθολου'.
-'Ενταξει Λεισι' απαντησε ο Γκρειαμ. 'Μονο μην ξεχαστεις και σε παρει η νυχτα'.
Το γελιο απο την αλλη μερια του ασυρματου ακουστηκε κι αυτο παραμορφωμενο.
-'Μην φοβασαι, δεν θα την αφησω να με παρασυρει' απαντησε η Λεισι.
-'Εγινε' ειπε ο Γκρειαμ. 'Τα λεμε αργοτερα στο τμημα'.
Εκλεισε καπως βιαστικα την συνομιλια γιατι το βλεμμα του ειχε εστιασει στο αυτοκινητο που ερχοταν απο το βαθος. Περασε απο μπροστα του διχως να τον αντιληφθει ετσι οπως ηταν καμουφλαρισμενος μεσα στις συσταδες σχετικα αργα δινοντας του την ευκαιρια να δει τις πινακιδες του. Ο πονος στο γονατο εγινε πιο οξυς και μια γκριματσα απλωθηκε στο προσωπο του.
==========================
Το Τσωρτσιλ δεν τους δυσκολεψε σχεδον καθολου. Ηταν πολυ ευκολο σε μια τοσο μικρη πολη να εντοπισουν γρηγορα την φορτωτικη που ειχε υποδεχτει την αποστολη των βιβλιων απο το Γουννιπεγκ. Στην δευτερη κιολας που ρωτησαν πηραν θετικη απαντηση. Ναι, σ' αυτους ειχαν ερθει τα πραγματα μα τα ειχαν προωθησει σχεδον αμεσως. Εκει ακριβως ηταν που σκονταψαν προσωρινα. Ο υπευθυνος με τον οποιο ειχαν μιλησει ειχε αρνηθει κατηγορηματικα να τους δωσει και το παραμικρο στοιχειο για την τυχη των βιβλιων. Σαν βελονα που ειχε κολλησει στον δισκο επαναλαμβανε συνεχως, ρητως και κατηγορηματικως πως δεν επιτρεποταν να τους γνωστοποιησει οποιοδηποτε στοιχειο που αφορουσε την συγκεκριμενη συναλλαγη. Εφυγαν απογοητευμενοι μα ο Κερτ δεν ειχε εξαντλησει ολα τα χαρτια του. Εξηγησε στον ξενο τι θα εκαναν κι αυτος συμφωνησε μαζι του. Το μονο που επρεπε ηταν να περιμενουν λιγο.
Εκμεταλλευομενοι τον απροσμενο χρονο που τους ειχε δοθει καθισαν στο ρεστωραν απεναντι απο τα γραφεια της μεταφορικης, παρηγγειλαν κατι να φανε και κοιταζαν συνεχως στην αλλη πλευρα του δρομου.
===============================
Οταν ειδαν τον σχολαστικο υπαλληλο να φευγει περιμεναν δυο λεπτα και ο Κερτ σηκωθηκε και πηγε ξανα στα γραφεια. Αν υπηρχε κατι που τα χρηματα δεν μπορουσαν να δωσουν λυση ο Κερτ δεν το ειχε συναντησει ακομα και δεν θα το συναντουσε ουτε σημερα. Ο αντικαταστατης του επιμονου υπαλληλου γουρλωσε τα ματια του οταν ειδε τα τρια μεγαλα χαρτονομισματα απλωμενα σαν βενταλια μπροστα του. Αμφιταλαντευτηκε μερικα δευτερολεπτα, εχωσε με μια ταχυδακτυλουργικη κινηση τα χαρτονομισματα στην τσεπη του κι επεστρεψε μετα απο λιγο με καποια χαρτια στα χερια του. Αφου σιγουρευτηκε απο τις διαβεβαιωσεις του Κερτ πως κανενας ποτε δεν θα μαθαινε τιποτα του τα εδωσε. Βγαινοντας απο τα γραφεια δεν εκανε καν τον κοπο να επιστρεψει στο ρεστωραν. Μ' ενα νοημα εδωσε στο ξενο να καταλαβει πως η αποστολη ειχε επιτυχει και βαδισε προς το αυτοκινητο. Τον αφησε για λιγο να μελετησει τα χαρτια.
-'Λοιπον ? Πιασανε τοπο τα χρηματα' ? ρωτησε.
Ο ξενος γυρισε, χαμογελασε και το αυτοκινητο φωτιστηκε ολοκληρο.
============================
Ειχαν κατορθωσει υπομονετικα να ξετυλιξουν τον μιτο της Αριαδνης και αυτα που αναφερονταν σ' εκεινα τα καλοπληρωμενα χαρτια ηταν λογικα το τελος της αναζητησης τους.
Η μεταφορικη ειχε προωθησει τις κουτες με τα βιβλια σε μια κωμοπολη σχετικα μακρια απο το Τσωρτσιλ, στο Φορτ Σεβερν. Απο μονο του αυτο γεννουσε καποια ερωτηματικα, οπως το ποιος μπορει να χρειαζοταν μια τετοια ποσοτητα τετοιων βιβλιων σε μια πολη που ο πληθυσμος της απειχε πολυ απο τετραψηφιο νουμερο. Ενα αλλο ερωτηματικο ηταν η διευθυνση που ειχαν παραδοθει. Μπαρ 'Αστρα Γουαλι' σε δυο γυναικεια ονοματα. Ευα Φιντσερ και Σαρλοτ Λιουμετ. Απ' οποια μερια και να το κοιταζες κατι δεν κολλαγε καπου. Ομως το σημαντικο ηταν πως ειχαν τοπο προορισμου και διευθυνση και τωρα κατευθυνονταν προς τα κει. Ο Κερτ εκμεταλλευτηκε την ευκαιρια οταν εβαζαν βενζινη να παρει ενα τηλεφωνο την Κρυσταλ αλλα η γραμμη ηταν τοσο κακη που δεν ακουσε ουτε τα μισα και δεν ηξερε τι ειχε ακουσει η αλλη μερια. Θα δοκιμαζε καποια στιγμη ξανα αργοτερα οταν του δινοταν και παλι ευκαιρια.
==============================
Ο Λωρενς Ραιμι και η Βαλερι Εντουαρντς βρισκονταν σε απολυτο αδιεξοδο οταν ξαφνικα μια απροσδοκητη πληροφορια φανηκε να φωτιζει λιγο το σκοταδι που τυλιγε ολες αυτες τις δολοφονιες. Η καταθεση ενος μαρτυρα απο το πουθενα τους επανατροφοδοτησε μ' ελπιδα.
Ηταν η καταθεση ενος οδηγου που ερχομενος απο την αντιθετη κατευθυνση απο κεινη που ειχε το φορτηγο ειχε δει την ανατραπεισα νταλικα και ειχε σταματησει για να βοηθησει. Το μονο αλλο αυτοκινητο που ειχε προσεξει να ερχεται απο την πλευρα της νταλικας ηταν ενα θηριωδες φορτηγακι με δυο η τρεις αντρες μεσα. Συγκρινοντας την εκθεση του ιατροδικαστη με την καταθεση του μαρτυρα ο Λωρενς με την Βαλερι εφθαναν στο σχεδον ασφαλες συμπερασμα πως οι υπευθυνοι της δολοφονιας του νταλικιερη πρεπει να ηταν οι επιβατες απο το φορτηγακι.
Δυστυχως ο μαρτυρας δεν ειχε συγκρατησει μοντελο η πινακιδες, μονο το χρωμα για το οποιο ηταν κατηγορηματικος πως ηταν σκουρο καφε. Το σημα για την ανευρευση του υποπτου οχηματος ειχε δοθει αλλα οσο περναγε η ωρα οι ελπιδες εξανεμιζονταν.
=============================
Ηταν ιδεα της Βαλερι να κοιταξουν τις ποσοτητες βενζινης που ειχε βαλει εκεινη την ημερα η Μαρλενα Μπεσον. Κατοπιν μετρησαν το ταμειο. Ολα τα χρηματα ηταν εκει, σωστα, ολα εκτος απο μια μικρη ανακολουθια. Φαινοταν σαν καποιος να ειχε βαλει μια ποσοτητα βενζινης διχως να πληρωσει. Διαιρεσαν το ποσο που ελειπε με την τρεχουσα τιμη της βενζινης του πρατηριου.
Αλλο ενα συμπερασμα που βοηθουσε μολις ειχε βγει στην επιφανεια. Η αριθμος των γαλονιων που αντιστοιχουσαν στο ποσο ηταν τοσο μεγαλος που ελαχιστα συμβατικα, απλα αυτοκινητα μπορεσαν να χωρεσουν στο ρεζερβουαρ τους. Ομως ανετα γεμιζαν το ρεζερβουαρ ενος οχηματος σαν κι αυτο που ειχε περιγραψει ο μαρτυρας. Μπορει να μην ηταν τιποτα, μπορει και να ηταν. Οπως και να ειχε ηταν κατι που επρεπε να ελεγξουν. Αυτο που εμενε να γινει ηταν να συνεχισουν προς τα βορεια, στηριγμενοι παντα στην περιγραφη που ειχαν, μηπως κι εντοπιζαν το υποπτο οχημα. Στο μονο που συμφωνουσαν απολυτα και οι δυο πρακτορες ηταν πως αυτες οι εν ψυχρω δολοφονιες δεν ηταν σιγουρα και οι τελευταιες.
=============================
Η αληθεια ηταν πως για τον Ρειμοντ και τον Σπενς ο χρονος κυλουσε διαφορετικα απ' οτι για τον Ντεξ. Ηταν ολοι μαζι σ' αυτο, ηταν δεδομενο πως θα εβρισκαν αυτους που ειχαν κανει ολα αυτα τα πραγματα στον Τζορντι αλλα για τους δυο πρωτους η εκδικηση ηταν επιβεβλημενη μεν αλλα δεν θα ειχαν θεμα αν αυτο γινοταν και κατω απο καθεστως χαλαρο. Για τον Ντεξ τα πραγματα ηταν αλλιως. Ανυπομονουσε να πιασει στα χερια του αυτους τους δυο και καθε καθυστερηση που προκαλουσαν αθελα τους τ' αδελφια του του ανεβαζαν το αιμα στο κεφαλι.
Κοντεψε να ερθει στα χερια με τον Σπενς οταν αυτος χαριεντιζονταν με μια σερβιτορα σ' ενα σταθμο αυτοκινητων και δεν ελεγε να ξεκολλησει ενω ο Ρειμοντ ειχε γινει εκνευριστικος ρωτωντας συνεχως ποτε θα σταματουσαν καπου να κοιμηθουνε δυο ωρες. Ο Ντεξ καταλαβαινε πως δεν επρεπε να πιεζει τα πραγματα στα ακρα και προσπαθουσε να κρατησει καποιες ισοροπιες. Ομως καθε φορα που η αισθηση πως αυτοι οι δυο υπηρχε περιπτωση να ξεφυγουν γιγαντωνοταν το μυαλο του θολωνε και η κριση του χανοταν σε λαβυρινθωδη σκοταδια.
===========================
Ηταν ξαπλωμενος στο σαραβαλιασμενο κρεβατι ενος φτηνου μοτελ μελετωντας ενα χαρτη που ειχε ανοιξει μπροστα του. Στα διπλανα δωματια ο Σπενς με τον Ρειμοντ κοιμοντουσαν προσπαθωντας ν' ανακτησουν απωλεσθεντες δυναμεις. Κυκλωσε μ' ενα στυλο το ονομα μιας πολης, σχετικα μακρια απο το σημειο που βρισκονταν τωρα. Τσωρτσιλ. Κατι του ελεγε πως αυτοι που εψαχναν μπορει να βρισκονταν εκει. Η πορτα του δωματιου του ανοιξε αποτομα.
-'Δεν κοιμηθηκες' ? ρωτησε ενας αγουροξυπνημενος Σπενς.
-'Οχι, δεν μου κολλαγε υπνος. Ο Ρευ' ?
-'Ερχεται τωρα' κι επιβεβαιωθηκε αμεσα με την εισοδο και του ετερου αδελφου.
-'Ειμαστε ετοιμοι' ? ρωτησε ο νεοφερμενος. 'Για που τραβαμε' ?
-'Τσωρτσιλ' απαντησε μονολεκτικα ο Ντεξ κι εδειξε με το δαχτυλο στον χαρτη.
-'Ωραια' ειπε ο Σπενς. 'Παω να ετοιμασω το αυτοκινητο' προσθεσε και βγηκε απο το δωματιο.
-'Εγω παω να πληρωσω' ειπε ο Ρειμοντ. Ο Ντεξ κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.
=============================
Η στιγμιαια λαμψη μεσα στις φυλλωσιες ηταν αρκετη για να ενεργοποιησει τον εσωτερικο του συναγερμο. Σ' αυτο το υψος δεν υπηρχαν πολλα αντικειμενα που θ' αντανακλουσαν το ασθενικο φως του ηλιου. Εξ' αλλου δεν ηταν πρωταρης. Εκοψε ταχυτητα φροντιζοντας να κινειται αναμεσα στα ορια που εθετε η τελευταια πινακιδα που ειχαν συναντησει. Το τελευταιο που χρειαζοταν ηταν να τους σταματησει περιπολικο για υπερβολικη ταχυτητα. Περνωντας μπροστα απο το κρυμμενο οχημα δεν μπηκε καν στον πειρασμο να κοιταξει, εστω και κλεφτα, προς τα δεξια του. Εστρεψε κατευθειαν τα ματια του στον αριστερο και τον κεντρικο εσωτερικο καθρεφτη του αυτοκινητου. Αν τιποτα δεν εβγαινε απο τις φυλλωσιες ολα θα ηταν μια χαρα. Δεκα δευτερολεπτα ηταν ακομα και του φανηκαν αιωνας. Μια εκφραση απογοητευσης εκανε την εμφανιση της στο προσωπο του βλεποντας το περιπολικο να βγαινει απο την κρυψωνα του και να τους ακολουθει. Το μονο καλο σημαδι ηταν πως δεν ειχε αναψει τους φαρους. Παραλιγο να τον πιασουν τα γελια οταν το ειδε να συμβαινει κι αυτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου