GEORGE LAB
ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
Ο Μιλτον Βοιτσεκ ανεβηκε προσεκτικα στο περβαζι και κοιταξε κατω. Η ζωη συνεχιζοταν απροσκοπτα, με τους ανθρωπους σε μεγεθος μυρμηγκιου να κινουνται συνεχως ενω το φωτεινο φιδι απο τ' αυτοκινητα εμοιαζε ατελειωτο. Ουδολως τους απασχολουσε τι συνεβαινε 40 πατωματα πιο πανω απ' αυτους και αυτος ηταν και ο ουσιαστικος λογος που ο Μιλτον Βοιτσεκ στεκοταν τωρα στην ακρη του πανυψηλου κτιριου ετοιμος να βουτηξει. Κανενας πια δεν ενδιαφεροταν γι αυτον. Ζουσε η πεθαινε ηταν κατι που απαντες εκει κατω αδιαφορουσαν πληρως. Μετα απ'οσα ειχαν συμβει ο Μιλτον δεν εβλεπε αλλη λυση παρα μονο αυτη.
Η αυγουστιατικη νυχτα ηταν ζεστη και υγρη κι ακομα και σε τοσο μεγαλο υψος που βρισκοταν ο αερας ηταν αρκουντως δροσιστικος, ανακατευοντας τα μαλλια του και θροιζοντας αναμεσα στα ρουχα του. Μετακινηθηκε λιγο προς τ' αριστερα σαν να προσπαθουσε να κεντραρει το σημειο στο οποιο θα προσγειωνοταν μολονοτι κατι τετοιο ηταν αδυνατο. Πηρε μια βαθια ανασα, εκλεισε τα ματια κι εκανε ενα μεγαλο βημα μπροστα.
=================================
Ο οξυς πονος στο κεφαλι ηταν το ασχημο μηνυμα οτι λιαν συντομως σ' εκεινο το σημειο θα εμφανιζοταν ενα μεγαλο καρουμπαλο μα αυτο ηταν το τελευταιο που τον απασχολουσε.
Εριξε μια ματια διπλα του και ειδε τον σκιουρο να χειριζεται το κατι σαν τιμονι που ειχε μπροστα του με απαραμιλλη δεξιοτεχνια. Αυτο συνεβαινε λοιπον αφου καποιος πεθαινε ?
Ενας πονος στο κεφαλι και μια συναντηση μ' εναν σκιουρο που οδηγουσε ? Δεν ηξερε τι να περιμενει αλλα αυτο σιγουρα δεν το ειχε καν υποψιαστει. Μετα τα πραγματα μπερδευτηκαν ακομα περισσοτερο αυξανοντας τις αποριες του στο μεγιστο.
-'Εισαι ενταξει φιλαρακι' ? ειπε ο σκιουρος. 'Παραλιγο να μην προλαβω ξερεις'.
Ενταξει, δεν ηταν και τοσο τρομακτικο. Ο σκιουρος μιλουσε. Φυσιολογικα πραγματα.
-'Μην αγχωνεσαι καθολου' συνεχισε απτοητος ο σκιουρος καθως επαιρνε μια αποτομη στροφη στον αερα. 'Χαλαρωσε κι απολαυσε την διαδρομη'.
Τοτε προσεξε πως βρισκοταν σ' ενα ιπταμενο οχημα. Συνηθισμενες καταστασεις.
==============================
-'Εσυ με υποδεχεσαι τωρα που πεθανα' ? ρωτησε ο Μιλτον. 'Που εχεις εντολη να με πας' ? Θελω να πω, παμε στον παραδεισο η στην κολαση ? Εννοω πως'... Ο σκιουρος γυρισε και τον κοιταξε περιεργα και μετα ξεσπασε σ' ενα γελιο που εμοιαζε με τριξιμο πορτας.
-'Φιλαρακι ηρεμησε' ειπε. 'Δεν πεθανες, ζεις ακομα. Αφου στο ειπα πως προλαβα'.
-'Τι διαβολο γινεται εδω' ? εκανε ο Μιλτον. 'Ποιος εισαι ? Τι εισαι ? Πως βρεθηκα εδω ? Μου εστριψε, βλεπω παραισθησεις ? Γιατι δεν πεθανα ? Επεσα απο 40 πατωματα και'....
Σταματησε βλεποντας τον σκιουρο να επαναλαμβανει το τριξιμο της πορτας.
-'Παμε καπου να εχουμε την ησυχια μας' ειπε ο σκιουρος. 'Να, εκει ας πουμε' κι εδειξε με το μπροστινο του ποδι την ταρατσα ενος ουρανοξυστη στο βαθος. 'Θα στα εξηγησω ολα, ηρεμησε. Απλα αραξε πισω και ασε τα υπολοιπα πανω μου' προσθεσε και του εκλεισε το ματι.
Αν υπηρχε φωτεινη πινακιδα που να διατυπωνε την νοητικη κατασταση του Μιλτον εκεινη τη στιγμη θα εγραφε με κεφαλαια, φωτεινα γραμματα 'Ανεπανορθωτη δυσλειτουργια'. Μα δεν υπηρχε.
==============================
Μπορει να ηταν σκιουρος αλλα οσον αφορουσε το θεμα της οδηγησης ηταν καλυτερος και απο ανθρωπο. Η προσγειωση στην ταρατσα του ουρανοξυστη ηταν τοσο απαλη κι ομαλη που ο Μιλτον δεν καταλαβε πως ειχαν προσγειωθει. Μετα ο σκιουρος βγηκε εξω και του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Δεν ειχε και πολλες επιλογες. Υπακουσε μηχανικα.
-'Τσιγαρακι ? εκανε ο σκιουρος. 'Μια γουλια απ' αυτο για να πανε κατω τα φαρμακια' ? συνεχισε προτεινοντας του μια ασημενια φλασκα που μυριζε ουισκι απο μακρια.
-'Δεν καπνιζω ουτε πινω' ηρθε η ξερη απαντηση του Μιλτον.
-'Δεν ξεκινησαμε καλα' μονολογησε ο σκιουρος ενω ταυτοχρονα αναβε τσιγαρο συνοδευοντας το απο μια γενναια γουλια απο την φλασκα. 'Τι κανεις αλλο δηλαδη' ? ρωτησε.
-'Αυτο δεν σε αφορα' απαντησε οργισμενα ο Μιλτον. 'Ενα πραγμα ηθελα να κανω και ουτε κι αυτο δεν μπορεσα εξ' αιτιας σου. Δωσε μου τωρα απαντησεις γιατι αλλιως'....
Ο σκιουρος γυρισε, τον κοιταξε και το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε ολη την ταρατσα.
=============================
-'Ενταξει αφεντικο' εκανε ο σκιουρος. 'Δικαιουσαι να μαθεις τι ακριβως συμβαινει'.
Απομακρυνθηκε προς την ακρη της ταρατσας και μετα γυρισε προς τον Μιλτον.
-'Οπως καταλαβες δεν ανηκω στο ειδος σου, με δυο λογια ειμαι αυτο που θα χαρακτηριζες εξωγηινος. Βρισκομαστε αναμεσα σας εδω και πολυ καιρο αλλα δεν εχετε τροπο να μας αντιληφθειτε. Συμβιωνουμε αρμονικα μαζι σας μα αυτο συνεβαινε οταν ημασταν μερικες δεκαδες. Απο τοτε ο πληθυσμος μας αυξηθηκε ραγδαια και πλεον επρεπε καποια στιγμη να σας γνωστοποιησουμε την υπαρξη μας. Οχι αποτομα, οχι ξαφνικα αλλα σταδιακα. Ετσι εδω και καιρο προετοιμαζουμε αυτην την αποκαλυψη που χαρη στα τεχνολογικα μας μεσα ξερουμε την ακριβη στιγμη που πρεπει να γινει για να εχουμε το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Αυτο που πηγαινες να κανεις σημερα θα εφερνε τα πανω κατω και θα ακυρωνε ουσιαστικα αυτην την καταλληλη στιγμη. Αντιλαμβανεσαι πως δεν μπορουσαμε να επιτρεψουμε κατι τετοιο κι ετσι αυτη τη στιγμη ζεις ακομα και μιλας μαζι μου'.
===========================
Αν ο Μιλτον Βοιτσεκ επρεπε να διαλεξει αναμεσα στην επιλυση μιας εξισωσης του Αινσταιν και στην αποδοχη ολων αυτων που μολις ειχε ακουσει ηταν σιγουρος πως θα επελεγε το πρωτο.
-'Δηλαδη η δικη μου αποπειρα δημιουργησε θεμα στον στρατηγικο σχεδιασμο που ειχατε κανει σχετικα με το θεμα της παρουσιασης της υπαρξης σας στον κοσμο' ειπε με μια ανασα.
-'Ναι, γεια σου, ουτε εγω δεν θα το ελεγα καλυτερα' ειπε ο σκιουρος.'Ετσι ακριβως ειναι, ειδες που μ' επιασες με την πρωτη ? Δεν στο ειχα, για να λεμε την αληθεια'.
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εβγαλε ενα ουρλιαχτο μακρας διαρκειας μεχρι που ξεμεινε απο ανασα.
-'Δεν πινω, δεν καπνιζω, δεν εχω παρει ποτε παραισθησιογονα, πηρα την πιο γενναια αποφαση που εχω παρει ποτε και ανταμοιβομαι πως ? Με το να βρισκομαι σε μια ταρατσα, να μιλαω μ' ενα σκιουρο και ν' ακουω τις μεγαλυτερες απιθανοτητες. Γιατι τιμωρουμαι ετσι' ?
Ο σκιουρος εσβησε το τσιγαρο, ηπιε αλλη μια γουλια και κουνησε το κεφαλι του.
-'Παραηταν τελειο για να ειναι αληθινο' μουρμουρισε.
==============================
-'Απορω πως καποιος που πρακτικα δεν εχει κανει και τιποτα στη ζωη του καταληγει στο συμπερασμα πως η μοναδικη λυση που του απομενει ειναι να βουτηξει στο κενο' ειπε ο σκιουρος. 'Οσο χαλια και να ειναι τα πραγματα πως φτανεις εκει' ?
-'Κοιτα, δεν ξερω γιατι θα επρεπε ν' απολογουμαι σ' εναν εξωγηινο σκιουρο αλλα να εισαι σιγουρος πως εφτασα σ' αυτην τη λυση μετα απο ωριμη σκεψη'.
-'Αυτην την ωριμη σκεψη που λες, δεν την χρησιμοποιεις για λιγο και τωρα μηπως και βγαλουμε ακρη ? Θελεις να μου πεις πως εξακολουθεις να εχεις την ιδια γνωμη οπως και πριν' ?
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εμεινε για λιγο σιωπηλος. Συνειδητοποιουσε εξαφνα πως δεν ειχε καμια διαθεση να επαναλαβει το εγχειρημα του κι αυτο ισως οφειλοταν εν μερει στο γεγονος πως εδω υπηρχε κατι που επρεπε να το γνωστοποιησει σε ολους. Εξωγηινοι ζουσαν αναμεσα τους.
-'Ποιο ηταν το προβλημα κι επρεπε να με σωσεις αποψε' ? ρωτησε.
-'Αντε κι αναρωτιομουν ποτε θα μπεις στην ουσια' εκανε ο σκιουρος.
=============================
-'Χαρη στα εξελιγμενα μηχανηματα μας εχουμε την δυνατοτητα να βλεπουμε μια βδομαδα μπροστα στον χρονο. Αν σε αφηναμε να πεσεις σημερα, σ' εκεινο το σημειο εκεινη την στιγμη, ενας αστυνομικος που θα ερχοταν για την υποθεση σου θ' ανακαλυπτε κατα λαθος ενα στοιχειο που θα τον εβαζε στην διαδικασια να το ψαξει περαιτερω και στο τελος θα εφτανε σ' εμας και την πρωιμη αποκαλυψη μας. Τωρα ομως δεν εχουμε συμβαν, δεν θα ερθει αστυνομια οποτε ο κινδυνος απαλειφθηκε. Τα μηχανηματα τωρα δειχνουν πως δεν υπαρχει προβλημα. Καταλαβες' ?
Ειχε καταλαβει. Αφου σχεδον ειχε πιστεψει τα υπολοιπα ειχε πιστεψει κι αυτο. Τωρα επρεπε να βρει τροπο να ξεφυγει και να ειδοποιησει τον κοσμο. Δοκιμασε την μεθοδο της παραπλανησης.
-'Πως και τοσον καιρο δεν ετυχε ν' αποκαλυφθειτε' ? ρωτησε.
-'Εχουμε την δυνατοτητα να γινομαστε αορατοι' ειπε ο σκιουρος. 'Μας βλεπουν μονο οσοι εμεις θελουμε. Ειναι τοσο ευκολο που'.... Ενας βομβος απο το σκαφος του τον διεκοψε.
-'Με συγχωρεις λιγο, πρεπει να ειναι απο τα κεντρικα μας' ειπε και αποχωρησε.
============================
-'Κοιτα, καταλαβαινω πως και για σενα δεν ηταν ευκολο ολο αυτο οπως και για μενα' ειπε μολις επεστρεψε απο το σκαφος. 'Ελα, εχω εντολη να σε αφησω να συνεχισεις απο κει ακριβως που σε διεκοψα' προσθεσε.
-'Θα με αφησεις ετσι απλα' ? ρωτησε καχυποπτα ο Μιλτον. 'Δεν φοβασαι οτι θα πω σε ολους για την υπαρξη σας ? Μπορω να φυγω ελευθερος' ?
Αλλη μια φορα η ηχος απο το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε τον χωρο.
-'Και ποιος θα σε πιστευε ? Κανεις δεν μπορει να μας δει. Εξ' αλλου, εχεις τις δουλειες σου και μεις τις δικες μας. Ελα, παμε να φυγουμε απο δω'.
Ο Μιλτον υπακουσε σκεπτομενος πια πως θα μπορουσε να πεισει τους υπολοιπους γι ολα αυτα που ειχε ζησει. Ο σκιουρος διπλα του πιλοταριζε με την χαρακτηριστικη του ανεση.
Ενοιωσε αποτομα το στομαχι του ν' ανεβαινει στο υψος του κεφαλιου και εκεινος ο απαλος, γλυκος, αυγουστιατικος αερας χωθηκε ξανα αναμεσα στα ρουχα του και τα μαλλια του.
Κοιταξε εντρομος το αχανεστατο κενο που μεγαλωνε γοργα απο κατω του και του κοπηκε η ανασα.
==========================
Η εντολη που ειχε παρει ο σκιουρος πιλοτος ηταν λιγο παραξενη μα δεν αφηνε περιθωρια παρερμηνευσης η ανυπακοης. Απο τα κεντρικα του ειχαν δωσει 5 διαφορετικα σημεια για τα επομενα δεκα λεπτα που θα μπορουσε ν' 'αφησει' τον επιβατη του πατωντας το κουμπι που θα δημιουργουσε το χασμα κατω απο τα ποδια του. Τα μηχανηματα ηταν ξεκαθαρα, δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα. Ο γηινος θα συνεχιζε απο κει ακριβως που ειχε σταματησει.
Δεν ειχαν καμια προθεση να παρεμβουν σε οτι ειχε αποφασισει να κανει. Δικη του ηταν η ζωη, δικες του οι επιλογες. Απλα φροντισαν να τελεστει το γεγονος αυτο σε σημειο και χρονο τετοιο που ουσιαστικα να μην επηρεαζε αρνητικα ουτε τον ιδιο ουτε αυτους. Θα ολοκληρωνε το απονενοημενο του διαβημα καπου αλλου με τις ιδιες ακριβως επιπτωσεις. Ο σκιουρος εριξε μια ματια απο το παραθυρο του σκαφους προς το κορμι που στροβιλιζοταν στο κενο και σταδιακα μικραινε μεχρι που χαθηκε τελειως απο το οπτικο του πεδιο. Αναρωτηθηκε αν ο γηινος ειχε μετανοιωσει για οτι σκοπευε να κανει. Μπα, τον ειχε καταλαβει αυτος. Ηταν ενας αποφασισμενος αντρας να κανει το καλυτερο και ποιος ηταν αυτος που θα του αλλαζε γνωμη.
Αναψε ενα τσιγαρο, ηπιε μια γουλια απο τη φλασκα και κινησε για τα κεντρικα.
ΤΕΛΟΣ
ΚΑΠΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ
Ο Μιλτον Βοιτσεκ ανεβηκε προσεκτικα στο περβαζι και κοιταξε κατω. Η ζωη συνεχιζοταν απροσκοπτα, με τους ανθρωπους σε μεγεθος μυρμηγκιου να κινουνται συνεχως ενω το φωτεινο φιδι απο τ' αυτοκινητα εμοιαζε ατελειωτο. Ουδολως τους απασχολουσε τι συνεβαινε 40 πατωματα πιο πανω απ' αυτους και αυτος ηταν και ο ουσιαστικος λογος που ο Μιλτον Βοιτσεκ στεκοταν τωρα στην ακρη του πανυψηλου κτιριου ετοιμος να βουτηξει. Κανενας πια δεν ενδιαφεροταν γι αυτον. Ζουσε η πεθαινε ηταν κατι που απαντες εκει κατω αδιαφορουσαν πληρως. Μετα απ'οσα ειχαν συμβει ο Μιλτον δεν εβλεπε αλλη λυση παρα μονο αυτη.
Η αυγουστιατικη νυχτα ηταν ζεστη και υγρη κι ακομα και σε τοσο μεγαλο υψος που βρισκοταν ο αερας ηταν αρκουντως δροσιστικος, ανακατευοντας τα μαλλια του και θροιζοντας αναμεσα στα ρουχα του. Μετακινηθηκε λιγο προς τ' αριστερα σαν να προσπαθουσε να κεντραρει το σημειο στο οποιο θα προσγειωνοταν μολονοτι κατι τετοιο ηταν αδυνατο. Πηρε μια βαθια ανασα, εκλεισε τα ματια κι εκανε ενα μεγαλο βημα μπροστα.
=================================
Ο οξυς πονος στο κεφαλι ηταν το ασχημο μηνυμα οτι λιαν συντομως σ' εκεινο το σημειο θα εμφανιζοταν ενα μεγαλο καρουμπαλο μα αυτο ηταν το τελευταιο που τον απασχολουσε.
Εριξε μια ματια διπλα του και ειδε τον σκιουρο να χειριζεται το κατι σαν τιμονι που ειχε μπροστα του με απαραμιλλη δεξιοτεχνια. Αυτο συνεβαινε λοιπον αφου καποιος πεθαινε ?
Ενας πονος στο κεφαλι και μια συναντηση μ' εναν σκιουρο που οδηγουσε ? Δεν ηξερε τι να περιμενει αλλα αυτο σιγουρα δεν το ειχε καν υποψιαστει. Μετα τα πραγματα μπερδευτηκαν ακομα περισσοτερο αυξανοντας τις αποριες του στο μεγιστο.
-'Εισαι ενταξει φιλαρακι' ? ειπε ο σκιουρος. 'Παραλιγο να μην προλαβω ξερεις'.
Ενταξει, δεν ηταν και τοσο τρομακτικο. Ο σκιουρος μιλουσε. Φυσιολογικα πραγματα.
-'Μην αγχωνεσαι καθολου' συνεχισε απτοητος ο σκιουρος καθως επαιρνε μια αποτομη στροφη στον αερα. 'Χαλαρωσε κι απολαυσε την διαδρομη'.
Τοτε προσεξε πως βρισκοταν σ' ενα ιπταμενο οχημα. Συνηθισμενες καταστασεις.
==============================
-'Εσυ με υποδεχεσαι τωρα που πεθανα' ? ρωτησε ο Μιλτον. 'Που εχεις εντολη να με πας' ? Θελω να πω, παμε στον παραδεισο η στην κολαση ? Εννοω πως'... Ο σκιουρος γυρισε και τον κοιταξε περιεργα και μετα ξεσπασε σ' ενα γελιο που εμοιαζε με τριξιμο πορτας.
-'Φιλαρακι ηρεμησε' ειπε. 'Δεν πεθανες, ζεις ακομα. Αφου στο ειπα πως προλαβα'.
-'Τι διαβολο γινεται εδω' ? εκανε ο Μιλτον. 'Ποιος εισαι ? Τι εισαι ? Πως βρεθηκα εδω ? Μου εστριψε, βλεπω παραισθησεις ? Γιατι δεν πεθανα ? Επεσα απο 40 πατωματα και'....
Σταματησε βλεποντας τον σκιουρο να επαναλαμβανει το τριξιμο της πορτας.
-'Παμε καπου να εχουμε την ησυχια μας' ειπε ο σκιουρος. 'Να, εκει ας πουμε' κι εδειξε με το μπροστινο του ποδι την ταρατσα ενος ουρανοξυστη στο βαθος. 'Θα στα εξηγησω ολα, ηρεμησε. Απλα αραξε πισω και ασε τα υπολοιπα πανω μου' προσθεσε και του εκλεισε το ματι.
Αν υπηρχε φωτεινη πινακιδα που να διατυπωνε την νοητικη κατασταση του Μιλτον εκεινη τη στιγμη θα εγραφε με κεφαλαια, φωτεινα γραμματα 'Ανεπανορθωτη δυσλειτουργια'. Μα δεν υπηρχε.
==============================
Μπορει να ηταν σκιουρος αλλα οσον αφορουσε το θεμα της οδηγησης ηταν καλυτερος και απο ανθρωπο. Η προσγειωση στην ταρατσα του ουρανοξυστη ηταν τοσο απαλη κι ομαλη που ο Μιλτον δεν καταλαβε πως ειχαν προσγειωθει. Μετα ο σκιουρος βγηκε εξω και του εκανε νοημα να τον ακολουθησει. Δεν ειχε και πολλες επιλογες. Υπακουσε μηχανικα.
-'Τσιγαρακι ? εκανε ο σκιουρος. 'Μια γουλια απ' αυτο για να πανε κατω τα φαρμακια' ? συνεχισε προτεινοντας του μια ασημενια φλασκα που μυριζε ουισκι απο μακρια.
-'Δεν καπνιζω ουτε πινω' ηρθε η ξερη απαντηση του Μιλτον.
-'Δεν ξεκινησαμε καλα' μονολογησε ο σκιουρος ενω ταυτοχρονα αναβε τσιγαρο συνοδευοντας το απο μια γενναια γουλια απο την φλασκα. 'Τι κανεις αλλο δηλαδη' ? ρωτησε.
-'Αυτο δεν σε αφορα' απαντησε οργισμενα ο Μιλτον. 'Ενα πραγμα ηθελα να κανω και ουτε κι αυτο δεν μπορεσα εξ' αιτιας σου. Δωσε μου τωρα απαντησεις γιατι αλλιως'....
Ο σκιουρος γυρισε, τον κοιταξε και το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε ολη την ταρατσα.
=============================
-'Ενταξει αφεντικο' εκανε ο σκιουρος. 'Δικαιουσαι να μαθεις τι ακριβως συμβαινει'.
Απομακρυνθηκε προς την ακρη της ταρατσας και μετα γυρισε προς τον Μιλτον.
-'Οπως καταλαβες δεν ανηκω στο ειδος σου, με δυο λογια ειμαι αυτο που θα χαρακτηριζες εξωγηινος. Βρισκομαστε αναμεσα σας εδω και πολυ καιρο αλλα δεν εχετε τροπο να μας αντιληφθειτε. Συμβιωνουμε αρμονικα μαζι σας μα αυτο συνεβαινε οταν ημασταν μερικες δεκαδες. Απο τοτε ο πληθυσμος μας αυξηθηκε ραγδαια και πλεον επρεπε καποια στιγμη να σας γνωστοποιησουμε την υπαρξη μας. Οχι αποτομα, οχι ξαφνικα αλλα σταδιακα. Ετσι εδω και καιρο προετοιμαζουμε αυτην την αποκαλυψη που χαρη στα τεχνολογικα μας μεσα ξερουμε την ακριβη στιγμη που πρεπει να γινει για να εχουμε το καλυτερο δυνατο αποτελεσμα. Αυτο που πηγαινες να κανεις σημερα θα εφερνε τα πανω κατω και θα ακυρωνε ουσιαστικα αυτην την καταλληλη στιγμη. Αντιλαμβανεσαι πως δεν μπορουσαμε να επιτρεψουμε κατι τετοιο κι ετσι αυτη τη στιγμη ζεις ακομα και μιλας μαζι μου'.
===========================
Αν ο Μιλτον Βοιτσεκ επρεπε να διαλεξει αναμεσα στην επιλυση μιας εξισωσης του Αινσταιν και στην αποδοχη ολων αυτων που μολις ειχε ακουσει ηταν σιγουρος πως θα επελεγε το πρωτο.
-'Δηλαδη η δικη μου αποπειρα δημιουργησε θεμα στον στρατηγικο σχεδιασμο που ειχατε κανει σχετικα με το θεμα της παρουσιασης της υπαρξης σας στον κοσμο' ειπε με μια ανασα.
-'Ναι, γεια σου, ουτε εγω δεν θα το ελεγα καλυτερα' ειπε ο σκιουρος.'Ετσι ακριβως ειναι, ειδες που μ' επιασες με την πρωτη ? Δεν στο ειχα, για να λεμε την αληθεια'.
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εβγαλε ενα ουρλιαχτο μακρας διαρκειας μεχρι που ξεμεινε απο ανασα.
-'Δεν πινω, δεν καπνιζω, δεν εχω παρει ποτε παραισθησιογονα, πηρα την πιο γενναια αποφαση που εχω παρει ποτε και ανταμοιβομαι πως ? Με το να βρισκομαι σε μια ταρατσα, να μιλαω μ' ενα σκιουρο και ν' ακουω τις μεγαλυτερες απιθανοτητες. Γιατι τιμωρουμαι ετσι' ?
Ο σκιουρος εσβησε το τσιγαρο, ηπιε αλλη μια γουλια και κουνησε το κεφαλι του.
-'Παραηταν τελειο για να ειναι αληθινο' μουρμουρισε.
==============================
-'Απορω πως καποιος που πρακτικα δεν εχει κανει και τιποτα στη ζωη του καταληγει στο συμπερασμα πως η μοναδικη λυση που του απομενει ειναι να βουτηξει στο κενο' ειπε ο σκιουρος. 'Οσο χαλια και να ειναι τα πραγματα πως φτανεις εκει' ?
-'Κοιτα, δεν ξερω γιατι θα επρεπε ν' απολογουμαι σ' εναν εξωγηινο σκιουρο αλλα να εισαι σιγουρος πως εφτασα σ' αυτην τη λυση μετα απο ωριμη σκεψη'.
-'Αυτην την ωριμη σκεψη που λες, δεν την χρησιμοποιεις για λιγο και τωρα μηπως και βγαλουμε ακρη ? Θελεις να μου πεις πως εξακολουθεις να εχεις την ιδια γνωμη οπως και πριν' ?
Ο Μιλτον Βοιτσεκ εμεινε για λιγο σιωπηλος. Συνειδητοποιουσε εξαφνα πως δεν ειχε καμια διαθεση να επαναλαβει το εγχειρημα του κι αυτο ισως οφειλοταν εν μερει στο γεγονος πως εδω υπηρχε κατι που επρεπε να το γνωστοποιησει σε ολους. Εξωγηινοι ζουσαν αναμεσα τους.
-'Ποιο ηταν το προβλημα κι επρεπε να με σωσεις αποψε' ? ρωτησε.
-'Αντε κι αναρωτιομουν ποτε θα μπεις στην ουσια' εκανε ο σκιουρος.
=============================
-'Χαρη στα εξελιγμενα μηχανηματα μας εχουμε την δυνατοτητα να βλεπουμε μια βδομαδα μπροστα στον χρονο. Αν σε αφηναμε να πεσεις σημερα, σ' εκεινο το σημειο εκεινη την στιγμη, ενας αστυνομικος που θα ερχοταν για την υποθεση σου θ' ανακαλυπτε κατα λαθος ενα στοιχειο που θα τον εβαζε στην διαδικασια να το ψαξει περαιτερω και στο τελος θα εφτανε σ' εμας και την πρωιμη αποκαλυψη μας. Τωρα ομως δεν εχουμε συμβαν, δεν θα ερθει αστυνομια οποτε ο κινδυνος απαλειφθηκε. Τα μηχανηματα τωρα δειχνουν πως δεν υπαρχει προβλημα. Καταλαβες' ?
Ειχε καταλαβει. Αφου σχεδον ειχε πιστεψει τα υπολοιπα ειχε πιστεψει κι αυτο. Τωρα επρεπε να βρει τροπο να ξεφυγει και να ειδοποιησει τον κοσμο. Δοκιμασε την μεθοδο της παραπλανησης.
-'Πως και τοσον καιρο δεν ετυχε ν' αποκαλυφθειτε' ? ρωτησε.
-'Εχουμε την δυνατοτητα να γινομαστε αορατοι' ειπε ο σκιουρος. 'Μας βλεπουν μονο οσοι εμεις θελουμε. Ειναι τοσο ευκολο που'.... Ενας βομβος απο το σκαφος του τον διεκοψε.
-'Με συγχωρεις λιγο, πρεπει να ειναι απο τα κεντρικα μας' ειπε και αποχωρησε.
============================
-'Κοιτα, καταλαβαινω πως και για σενα δεν ηταν ευκολο ολο αυτο οπως και για μενα' ειπε μολις επεστρεψε απο το σκαφος. 'Ελα, εχω εντολη να σε αφησω να συνεχισεις απο κει ακριβως που σε διεκοψα' προσθεσε.
-'Θα με αφησεις ετσι απλα' ? ρωτησε καχυποπτα ο Μιλτον. 'Δεν φοβασαι οτι θα πω σε ολους για την υπαρξη σας ? Μπορω να φυγω ελευθερος' ?
Αλλη μια φορα η ηχος απο το τριξιμο της πορτας πλημμυρισε τον χωρο.
-'Και ποιος θα σε πιστευε ? Κανεις δεν μπορει να μας δει. Εξ' αλλου, εχεις τις δουλειες σου και μεις τις δικες μας. Ελα, παμε να φυγουμε απο δω'.
Ο Μιλτον υπακουσε σκεπτομενος πια πως θα μπορουσε να πεισει τους υπολοιπους γι ολα αυτα που ειχε ζησει. Ο σκιουρος διπλα του πιλοταριζε με την χαρακτηριστικη του ανεση.
Ενοιωσε αποτομα το στομαχι του ν' ανεβαινει στο υψος του κεφαλιου και εκεινος ο απαλος, γλυκος, αυγουστιατικος αερας χωθηκε ξανα αναμεσα στα ρουχα του και τα μαλλια του.
Κοιταξε εντρομος το αχανεστατο κενο που μεγαλωνε γοργα απο κατω του και του κοπηκε η ανασα.
==========================
Η εντολη που ειχε παρει ο σκιουρος πιλοτος ηταν λιγο παραξενη μα δεν αφηνε περιθωρια παρερμηνευσης η ανυπακοης. Απο τα κεντρικα του ειχαν δωσει 5 διαφορετικα σημεια για τα επομενα δεκα λεπτα που θα μπορουσε ν' 'αφησει' τον επιβατη του πατωντας το κουμπι που θα δημιουργουσε το χασμα κατω απο τα ποδια του. Τα μηχανηματα ηταν ξεκαθαρα, δεν θα υπηρχε κανενα απολυτως προβλημα. Ο γηινος θα συνεχιζε απο κει ακριβως που ειχε σταματησει.
Δεν ειχαν καμια προθεση να παρεμβουν σε οτι ειχε αποφασισει να κανει. Δικη του ηταν η ζωη, δικες του οι επιλογες. Απλα φροντισαν να τελεστει το γεγονος αυτο σε σημειο και χρονο τετοιο που ουσιαστικα να μην επηρεαζε αρνητικα ουτε τον ιδιο ουτε αυτους. Θα ολοκληρωνε το απονενοημενο του διαβημα καπου αλλου με τις ιδιες ακριβως επιπτωσεις. Ο σκιουρος εριξε μια ματια απο το παραθυρο του σκαφους προς το κορμι που στροβιλιζοταν στο κενο και σταδιακα μικραινε μεχρι που χαθηκε τελειως απο το οπτικο του πεδιο. Αναρωτηθηκε αν ο γηινος ειχε μετανοιωσει για οτι σκοπευε να κανει. Μπα, τον ειχε καταλαβει αυτος. Ηταν ενας αποφασισμενος αντρας να κανει το καλυτερο και ποιος ηταν αυτος που θα του αλλαζε γνωμη.
Αναψε ενα τσιγαρο, ηπιε μια γουλια απο τη φλασκα και κινησε για τα κεντρικα.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου