ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88
Ο Τζορντι Γου βρισκοταν σε πλεονεκτικη θεση σε σχεση με τους δυο αντρες οταν τους διεταξε να μεινουν ακινητοι και να πεταξουν το οπλο τους. Τους ειδε να υπακουν διχως αντιρρηση κι αυτο του τονισε την αυτοπεποιηθηση, ισως λιγο περισσοτερο απ' οτι θα επρεπε αφου παραβιασε τον πρωτο κανονα οταν απειλεις καποιον, ποτε να μην πηγαινεις τοσο κοντα ωστε να βρισκεσαι μεσα στην εμβελεια αντιδρασης του. Αλλα αυτο ηταν κατι που θα το πληρωνε σε λιγο, προς το παρον ηταν ικανοποιημενος με το να νοιωθει πως αυτος εκανε κουμαντο.
-'Ποιοι διαολο ειστε εσεις και τι κανετε εδω' ? ρωτησε.
-'Περαστικοι' απαντησε ψυχραιμα ο Κερτ. 'Βγηκαμε απο τον δρομο για να...καταλαβαινεις'....
-'Και πηρατε και το περιστροφο μαζι ε' ? εκανε ειρωνικα ο Τζορντι.
-'Δεν ξερεις τι θα συναντησεις σ' ενα δασος' εκανε ο Κερτ. 'Για σιγουρια κι ασφαλεια'.
-'Ωραια' ειπε ο Τζορντι. 'Τωρα πειτε ποιοι ειστε και τι θελετε εδω αλλιως πυροβολω. Παω στοιχημα πως ειστε ομοσπονδιακοι η ρειντζερς, ετσι δεν ειναι' ?
=============================
Ο Κερτ επανελαβε την δικαιολογια της σωματικης υγιεινης μα ο Τζορντι δεν φαινοταν να πειθεται. Εκανε το λαθος να πλησιασει ακομα πιο κοντα και να κολλησει σχεδον την καραμπινα του στα μουτρα του Κερτ. Οταν μιλησε η φωνη του ηταν βουτηγμενη στο θυμο.
-'Με περνας για βλακα πρωτευουσιανε' ? εκανε ειρωνικα. Με τετοια ρουχα και τετοιο αμαξι'....συμπληρωσε κουνωντας το κεφαλι του. 'Και γιατι ο φιλος σου απο δω φοραει πουκαμισο μουσκεμα στο αιμα ? Λεγε γιατι'....
Ειχε ερθει η στιγμη να πληρωσει το σφαλμα του. Ουτε καν ειδε την κινηση του ξενου, ποσο μαλλον να προλαβαινε ν' αντιδρασει. Σε κλασματα του δευτερολετου ειχε απωλεσει το οπλο του και σαν να μην εφτανε αυτο ενα χτυπημα απο το πουθενα τον εστειλε αρκετα μετρα μακρια λιποθυμο. Ο Κερτ ειχε την ιδια αντιδραση με τον Τζορντι. Μηδενικη.
-'Πως το εκανες αυτο' ? ρωτησε εκπληκτος.
-'Νομιζα πως το γεγονος πως ειμαι ακομα ζωντανος παρουσιαζε περισσοτερο ενδιαφερον' απαντησε ο ξενος χαμογελωντας.
==========================
-'Ελα στην θεση μου' ειπε ο Κερτ. 'Εδω και καμποση ωρα ακουω οτι πιο απιστευτο εχει ποτε λεχθει και πρεπει με καποιον τροπο απλα ν' αποδεχτω πως ολα αυτα ειναι αληθεια. Σε πυροβολω στην καρδια κι εκει που καθε αλλος απλα θα παρεμενε ακινητος στο χωμα εσυ σηκωνεσαι με την μεγαλυτερη ανεση του κοσμου και μ' ενα υφος 'στα λεγα εγω'. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα ενας οπλισμενος τυπος στη μεση πουθενα εμφανιζεται και πανω που ειμαι ετοιμος να πιστεψω πως μεχρι εδω ηταν τον αφοπλιζεις και τον ριχνεις αναισθητο με μια κινηση που δεν προλαβα καν να δω. Ε, λοιπον, προτιμω ν' απορησω με κατι που μοιαζει φυσιολογικο παρα να μπορω στην διαδικασια επεξεργασιας για κατι που δεν γινεται να συμβαινει κι ας το εχω δει με τα ιδια μου τα ματια'.
-'Καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος. 'Τι λες για τουτον εδω λοιπον' ?
-'Καποιος λαθροθηρας που τον πιασαμε επ' αυτοφορω ? Ιδεα δεν εχω'.
-'Παμε να το μαθουμε' απαντησε λακωνικα ο ξενος.
============================
Ηταν το εμπειρο και κοφτερο ματι του ξενου που γλυτωσε απο μια ισως σοβαρη ζημια τον Κερτ. Η προειδοποιηση του ηταν εγκαιρη και τ' ανακλαστικα του Κερτ λειτουργησαν αψογα.
-'Τι στον δαιμονα ειναι αυτο' ? ρωτησε σχεδον εντρομος.
-'Παγιδα για μεγαλο ζωο, ισως καριμπου' απαντησε ο ξενος πλησιαζοντας την μεταλλικη δαγκανα που ηταν εντεχνα καμουφλαρισμενη με φυλλα στο εδαφος. 'Ο φιλος απο δω προφανως ειχε ερθει να τσεκαρει αν ειχε πιαστει κατι. Αλλα αυτο δεν μου κανει εντυπωση'.
-'Αληθεια' ? ρωτησε ο Κερτ. 'Και τι ειναι αυτο που σου εκανε εντυπωση' ?
-'Η ζωνη με τα εργαλεια που φοραει' απαντησε ο ξενος. 'Εργαλεια επιδιορθωσης λεπτοδουλειας' προσθεσε.'Αν ειχε σκοπο να επισκευασει κομπιουτερ θα τα καταλαβαινα αλλα τετοια εργαλεια ειναι παντελως αχρηστα για να χρησιμοποιηθουν σε μια τετοια παγιδα'.
-'Και πως τα ξερεις ολα αυτα για τις παγιδες εσυ' ? εκανε ο Κερτ.
-'Ντοκυμαντερ' απαντησε χαμογελωντας. 'Λατρεια της Κρυσταλ και κατ' επεκταση και δικια μου'.
===============================
Ο Ρειμοντ Γου δαγκωσε μια τεραστια μπουκια απο το σαντουιτς που ετρωγε και ηπιε μια γενναια δοση μπυρας για να την βοηθησει να κατεβει. Ειχε βαλει τα ποδια του πανω στο μεγαλο ξυλινο τραπεζι προσεχοντας να μην χτυπησει την οθονη που υπηρχε επανω και απεικονιζε τις καμερες που υπηρχαν στο δασος. Επρεπε να περιμενει να δει αν η καμερα 4 που ειχε παει να επιδιορθωσει ο Τζορντι λειτουργουσε ξανα. Η αναμονη του ειχε φερει πεινα που ειχε φροντισει να ικανοποιησει μ' ενα προχειρο σαντουιτς. Χαμογελασε οταν ειδε το τετραγωνο που αντιστοιχουσε στην καμερα 4 να επιστρεφει απο την απολυτη μαυριλα ξανα σε εικονα. Ο Τζορντι τα ειχε καταφερει, η καμερα λειτουργουσε ξανα και....
Κοντεψε να πνιγει με το σαντουιτς ενω παραλληλα γλυτωσε την πτωση απο την καρεκλα την τελευταια στιγμη. Πεταχτηκε ορθιος με τα ματια γουρλωμενα και προς στιγμη εμεινε ακινητος σαν να μην ηξερε τι να κανει. Μετα βγηκε σαν τρελος απο το σπιτι.
-'Ντεξ, Σπενς, που να με παρει ο διαολος που ειστε ? Σπενς, Ντεξ τσακιστειτε κι ελατε τωρα'.
=============================
Περιμεναν υπομονετικα να ξυπνησει ο βουνισιος. Φαινοταν ακομα ζαλισμενος απο το χτυπημα.
-'Δικη σου ειναι η παγιδα λιγο πιο πανω' ? ρωτησε ο Κερτ.
Αντι απαντησεως ο Τζορντι Γου εφτυσε στο εδαφος.
-'Αρα ειναι δικη σου' συνεχισε ο Κερτ κουνωντας το κεφαλι του.
-'Υπαρχουν κι αλλες απο δαυτες' ? ρωτησε με την σειρα του ο ξενος.
Παλι αντι απαντησεως ο Τζορντι εφτυσε με κατευθυνση τον αντρα που τον ειχε αφοπλισει κι αφησει λιποθυμο. Δεν τον πετυχε λογω αποστασης αλλα ειχε δωσει το στιγμα του.
-'Τετοιοι διαλογοι σου φτιαχνουν πραγματι την ημερα' σχολιασε ο Κερτ.
Ο ξενος συμφωνησε κουνωντας καταφατικα το κεφαλι του.
-'Να πατε και οι δυο στο διαβολο' ουρλιαξε ο Τζορντι με οση δυναμη μπορουσε.
-'Να παμε ? Τι λες' ? εκανε ειρωνικα ο Κερτ απευθυνομενος στον ξενο.
-'Παμε, ναι' απαντησε ο τελευταιος. 'Αλλα πρωτα εχουμε να φροντισουμε μια δουλιτσα'.
================================
Τα τρια αδελφια σταθηκαν μαρμαρωμενα με το βλεμμα στυλωμενο στην εικονα που μετεδιδε η νεοεπιδιορθωσεισα καμερα 4. Το προσωπο του Ντεξτερ Γου ειχε σφιχτει τοσο πολυ που εμοιαζε πετρινο. Ο Σπενς περνουσε συνεχως το χερι του μεσα απο τα μαλλια του σε μια κινηση που προδιδε απελπισια κι αμηχανια. Ο Ρειμοντ, αυτος που τους ειχε φωναξει, εβριζε συνεχως και κλωτσουσε οτι εβρισκε μπροστα του. Η φωνη του Ντεξτερ εδωσε ενα τελος σ' ολα αυτα.
-'Σπενς' εκανε επιτακτικα 'παρε το φορτηγακι και πηγαινε τωρα εκει. Προσεχε' συμπληρωσε πιανοντας τον αδελφο του απο το μανικι 'μηπως ειναι ακομα εκει. Σε λιγο θα ερθουμε και μεις, μην κανεις καμια ανοησια. Ρευ, βρες μια αλλη καμερα που να εχει πιασει οτι εγινε και γυρνα την πισω. Θελω να δω τι εχει συμβει'.
Ο Σπενς πηρε την καραμπινα του κι ενα επαναληπτικο μαζι μ' εναν ασυρματο και βγηκε απο το σπιτι. Λιγα δευτερολεπτα μετα η θορυβος της μηχανης του αμαξιου εσπασε την εξωτερικη σιγαλια. Τα χερια του Ρειμοντ δουλευαν ακαταπαυστα προσπαθωντας να ικανοποιησουν το αιτημα του αδελφου του.
=============================
Οτι ζωη και να υπηρχε σε αποσταση μερικων δεκαδων μετρων πρεπει να τρομαξε τοσο πολυ με το ουρλιαχτο του Τζορντι Γου που θα πρεπει να σκορπισε πανικοβλητη διχως να ριξει μια ματια πισω της. Ενα δευτερο που ακολουθησε το πρωτο ηταν σαφως πιο χαμηλοφωνο μα εκρυβε τον ιδιο πονο που ειχε χρωματισει και το αρχικο. Ο Κερτ κοιταζε μια τον ξενο και μια το μπατζακι του τζιν που φορουσε ο Τζορντι και ειχε βαφτει κατακοκκινο απο το αιμα που ερεε αφθονο. Το συναισθημα πως αποδιδοταν καποιο ειδος δικαιοσυνης ηταν αυτο που του περιοριζε αισθητα την σκεψη πως αυτο που μολις ειχε συμβει στον βουνισιο ηταν απλα βαρβαρο. Οι αρχικες αποπειρες του Τζορντι ν' απεγκλωβισει το δεξι του ποδι απο την παγιδα για τα καριμπου, εκει που του το ειχε βαλει ο ξενος, επεσαν στο κενο και ο συνδυασμος πονου και αιμοραγιας ηταν αυτο που τον οδηγησε στην λιποθυμια. Την αφυσικη σιωπη εσπασε ο ξενος.
-'Τωρα γνωριζει πως αισθανονται τα ζωα που πιανονται στις παγιδες του' ειπε ψυχρα. 'Παμε να φυγουμε απο δω' συνεχισε κι αρχισε να βαδιζει προς το σημειο που ηταν το αυτοκινητο.
================================
Ειχε τρομαξει. Φυσικα δεν το εδειχνε μα ειχε τρομαξει. Η αισθηση πως ισως να μην ηξερε καθολου τον αντρα που προπορευοταν μπροστα του του εφερε ενα ριγος. Αν καποιος στοιχηματιζε μαζι του πριν μερικες μερες για το αν ηταν ικανος για κατι τετοιο ο Κερτ θα σκεφτοταν πως θα ηταν τα πιο ευκολα χρηματα που θα ειχε κερδισει ποτε σε στοιχημα. Ο καλλιεργημενος, εξυπνος και πνευματωδης επιχειρηματιας εκρυβε μια πλευρα πιο σκοτεινη, πιο ομιχλωδη. Δεν ηταν αυτο που τον ενοχλουσε τοσο. Ολοι ειχαν μια αθεατη πλευρα φορτωμενη με προσωπικους δαιμονες που ενιοτε τους ωθουσαν σε αρρωστημενα μονοπατια. Ακομα και ο ιδιος δεν αποτελουσε εξαιρεση. Οχι, αλλο ηταν αυτο που τον τρομαζε. Ηταν η αισθηση που μολις ειχε αποκομισει πως κατι παραπλησιο οχι μονο ειχε συμβει κατ' επαναληψη και στο παρελθον, οχι μονο ηταν συνηθισμενος σε μια τετοια διαχειριση αλλα κατα εναν απροσδιοριστο τροπο το απολαμβανε λες και ηταν κατι που το απολαμβανε και τον ετρεφε. Η προειδοποιηση που του εστελνε ο εγκεφαλος του με τεραστια, φωτεινα γραμματα ηταν πως σε καμια περιπτωση δεν επρεπε να κανει αυτον τον ανθρωπο εχθρο του αν δεν συνετρεχε σοβαροτατος λογος.
=============================
Εβγαλε ενα καθαρο πουκαμισο απο την βαλιτσα του, το φορεσε, πεταξε το ματωμενο σε μια συσταδα θαμνων, μπηκε στο αυτοκινητο, εβαλε μπροστα και περιμενε να κατσει διπλα του ο Κερτ. Στραφηκε προς το μερος του.
-'Ξερω πως εχεις ενα σωρο αποριες κι ενα σωρο ερωτησεις να κανεις πανω στην κουβεντα που ειχαμε πριν διακοπει απο το απροοπτο αυτο επεισοδιο' ειπε. 'Ειμαι ετοιμος να σου απαντησω σε οσα απ' αυτα που θα με ρωτησεις μπορω'.
-'Η αληθεια ειναι πως απο αποριες αλλο τιποτα' απαντησε ο Κερτ 'αν και κι ομολογω πως το θεμα του πυροβολισμου οσες ερωτησεις μου απαντησε αλλες τοσες μου δημιουργησε'.
-'Εχουμε ολο το χρονο μπροστα μας' σχολιασε ο ξενος και ενα χαμογελο διαγραφηκε στα χειλη του 'μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ'.
Το αμαξι επεστρεψε απο την ιδια διαδρομη στον αυτοκινητοδρομο. Μερικες σταγονες βροχης εκαναν την εμφανιση τους και γαντζωθηκαν στο παρμπριζ σαν να προσπαθουσαν εναγωνιως να λαθρακουσουν την συζητηση που μολις ξεκινουσε στο εσωτερικο του αυτοκινητου.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 88
Ο Τζορντι Γου βρισκοταν σε πλεονεκτικη θεση σε σχεση με τους δυο αντρες οταν τους διεταξε να μεινουν ακινητοι και να πεταξουν το οπλο τους. Τους ειδε να υπακουν διχως αντιρρηση κι αυτο του τονισε την αυτοπεποιηθηση, ισως λιγο περισσοτερο απ' οτι θα επρεπε αφου παραβιασε τον πρωτο κανονα οταν απειλεις καποιον, ποτε να μην πηγαινεις τοσο κοντα ωστε να βρισκεσαι μεσα στην εμβελεια αντιδρασης του. Αλλα αυτο ηταν κατι που θα το πληρωνε σε λιγο, προς το παρον ηταν ικανοποιημενος με το να νοιωθει πως αυτος εκανε κουμαντο.
-'Ποιοι διαολο ειστε εσεις και τι κανετε εδω' ? ρωτησε.
-'Περαστικοι' απαντησε ψυχραιμα ο Κερτ. 'Βγηκαμε απο τον δρομο για να...καταλαβαινεις'....
-'Και πηρατε και το περιστροφο μαζι ε' ? εκανε ειρωνικα ο Τζορντι.
-'Δεν ξερεις τι θα συναντησεις σ' ενα δασος' εκανε ο Κερτ. 'Για σιγουρια κι ασφαλεια'.
-'Ωραια' ειπε ο Τζορντι. 'Τωρα πειτε ποιοι ειστε και τι θελετε εδω αλλιως πυροβολω. Παω στοιχημα πως ειστε ομοσπονδιακοι η ρειντζερς, ετσι δεν ειναι' ?
=============================
Ο Κερτ επανελαβε την δικαιολογια της σωματικης υγιεινης μα ο Τζορντι δεν φαινοταν να πειθεται. Εκανε το λαθος να πλησιασει ακομα πιο κοντα και να κολλησει σχεδον την καραμπινα του στα μουτρα του Κερτ. Οταν μιλησε η φωνη του ηταν βουτηγμενη στο θυμο.
-'Με περνας για βλακα πρωτευουσιανε' ? εκανε ειρωνικα. Με τετοια ρουχα και τετοιο αμαξι'....συμπληρωσε κουνωντας το κεφαλι του. 'Και γιατι ο φιλος σου απο δω φοραει πουκαμισο μουσκεμα στο αιμα ? Λεγε γιατι'....
Ειχε ερθει η στιγμη να πληρωσει το σφαλμα του. Ουτε καν ειδε την κινηση του ξενου, ποσο μαλλον να προλαβαινε ν' αντιδρασει. Σε κλασματα του δευτερολετου ειχε απωλεσει το οπλο του και σαν να μην εφτανε αυτο ενα χτυπημα απο το πουθενα τον εστειλε αρκετα μετρα μακρια λιποθυμο. Ο Κερτ ειχε την ιδια αντιδραση με τον Τζορντι. Μηδενικη.
-'Πως το εκανες αυτο' ? ρωτησε εκπληκτος.
-'Νομιζα πως το γεγονος πως ειμαι ακομα ζωντανος παρουσιαζε περισσοτερο ενδιαφερον' απαντησε ο ξενος χαμογελωντας.
==========================
-'Ελα στην θεση μου' ειπε ο Κερτ. 'Εδω και καμποση ωρα ακουω οτι πιο απιστευτο εχει ποτε λεχθει και πρεπει με καποιον τροπο απλα ν' αποδεχτω πως ολα αυτα ειναι αληθεια. Σε πυροβολω στην καρδια κι εκει που καθε αλλος απλα θα παρεμενε ακινητος στο χωμα εσυ σηκωνεσαι με την μεγαλυτερη ανεση του κοσμου και μ' ενα υφος 'στα λεγα εγω'. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα ενας οπλισμενος τυπος στη μεση πουθενα εμφανιζεται και πανω που ειμαι ετοιμος να πιστεψω πως μεχρι εδω ηταν τον αφοπλιζεις και τον ριχνεις αναισθητο με μια κινηση που δεν προλαβα καν να δω. Ε, λοιπον, προτιμω ν' απορησω με κατι που μοιαζει φυσιολογικο παρα να μπορω στην διαδικασια επεξεργασιας για κατι που δεν γινεται να συμβαινει κι ας το εχω δει με τα ιδια μου τα ματια'.
-'Καταλαβαινω' απαντησε ο ξενος. 'Τι λες για τουτον εδω λοιπον' ?
-'Καποιος λαθροθηρας που τον πιασαμε επ' αυτοφορω ? Ιδεα δεν εχω'.
-'Παμε να το μαθουμε' απαντησε λακωνικα ο ξενος.
============================
Ηταν το εμπειρο και κοφτερο ματι του ξενου που γλυτωσε απο μια ισως σοβαρη ζημια τον Κερτ. Η προειδοποιηση του ηταν εγκαιρη και τ' ανακλαστικα του Κερτ λειτουργησαν αψογα.
-'Τι στον δαιμονα ειναι αυτο' ? ρωτησε σχεδον εντρομος.
-'Παγιδα για μεγαλο ζωο, ισως καριμπου' απαντησε ο ξενος πλησιαζοντας την μεταλλικη δαγκανα που ηταν εντεχνα καμουφλαρισμενη με φυλλα στο εδαφος. 'Ο φιλος απο δω προφανως ειχε ερθει να τσεκαρει αν ειχε πιαστει κατι. Αλλα αυτο δεν μου κανει εντυπωση'.
-'Αληθεια' ? ρωτησε ο Κερτ. 'Και τι ειναι αυτο που σου εκανε εντυπωση' ?
-'Η ζωνη με τα εργαλεια που φοραει' απαντησε ο ξενος. 'Εργαλεια επιδιορθωσης λεπτοδουλειας' προσθεσε.'Αν ειχε σκοπο να επισκευασει κομπιουτερ θα τα καταλαβαινα αλλα τετοια εργαλεια ειναι παντελως αχρηστα για να χρησιμοποιηθουν σε μια τετοια παγιδα'.
-'Και πως τα ξερεις ολα αυτα για τις παγιδες εσυ' ? εκανε ο Κερτ.
-'Ντοκυμαντερ' απαντησε χαμογελωντας. 'Λατρεια της Κρυσταλ και κατ' επεκταση και δικια μου'.
===============================
Ο Ρειμοντ Γου δαγκωσε μια τεραστια μπουκια απο το σαντουιτς που ετρωγε και ηπιε μια γενναια δοση μπυρας για να την βοηθησει να κατεβει. Ειχε βαλει τα ποδια του πανω στο μεγαλο ξυλινο τραπεζι προσεχοντας να μην χτυπησει την οθονη που υπηρχε επανω και απεικονιζε τις καμερες που υπηρχαν στο δασος. Επρεπε να περιμενει να δει αν η καμερα 4 που ειχε παει να επιδιορθωσει ο Τζορντι λειτουργουσε ξανα. Η αναμονη του ειχε φερει πεινα που ειχε φροντισει να ικανοποιησει μ' ενα προχειρο σαντουιτς. Χαμογελασε οταν ειδε το τετραγωνο που αντιστοιχουσε στην καμερα 4 να επιστρεφει απο την απολυτη μαυριλα ξανα σε εικονα. Ο Τζορντι τα ειχε καταφερει, η καμερα λειτουργουσε ξανα και....
Κοντεψε να πνιγει με το σαντουιτς ενω παραλληλα γλυτωσε την πτωση απο την καρεκλα την τελευταια στιγμη. Πεταχτηκε ορθιος με τα ματια γουρλωμενα και προς στιγμη εμεινε ακινητος σαν να μην ηξερε τι να κανει. Μετα βγηκε σαν τρελος απο το σπιτι.
-'Ντεξ, Σπενς, που να με παρει ο διαολος που ειστε ? Σπενς, Ντεξ τσακιστειτε κι ελατε τωρα'.
=============================
Περιμεναν υπομονετικα να ξυπνησει ο βουνισιος. Φαινοταν ακομα ζαλισμενος απο το χτυπημα.
-'Δικη σου ειναι η παγιδα λιγο πιο πανω' ? ρωτησε ο Κερτ.
Αντι απαντησεως ο Τζορντι Γου εφτυσε στο εδαφος.
-'Αρα ειναι δικη σου' συνεχισε ο Κερτ κουνωντας το κεφαλι του.
-'Υπαρχουν κι αλλες απο δαυτες' ? ρωτησε με την σειρα του ο ξενος.
Παλι αντι απαντησεως ο Τζορντι εφτυσε με κατευθυνση τον αντρα που τον ειχε αφοπλισει κι αφησει λιποθυμο. Δεν τον πετυχε λογω αποστασης αλλα ειχε δωσει το στιγμα του.
-'Τετοιοι διαλογοι σου φτιαχνουν πραγματι την ημερα' σχολιασε ο Κερτ.
Ο ξενος συμφωνησε κουνωντας καταφατικα το κεφαλι του.
-'Να πατε και οι δυο στο διαβολο' ουρλιαξε ο Τζορντι με οση δυναμη μπορουσε.
-'Να παμε ? Τι λες' ? εκανε ειρωνικα ο Κερτ απευθυνομενος στον ξενο.
-'Παμε, ναι' απαντησε ο τελευταιος. 'Αλλα πρωτα εχουμε να φροντισουμε μια δουλιτσα'.
================================
Τα τρια αδελφια σταθηκαν μαρμαρωμενα με το βλεμμα στυλωμενο στην εικονα που μετεδιδε η νεοεπιδιορθωσεισα καμερα 4. Το προσωπο του Ντεξτερ Γου ειχε σφιχτει τοσο πολυ που εμοιαζε πετρινο. Ο Σπενς περνουσε συνεχως το χερι του μεσα απο τα μαλλια του σε μια κινηση που προδιδε απελπισια κι αμηχανια. Ο Ρειμοντ, αυτος που τους ειχε φωναξει, εβριζε συνεχως και κλωτσουσε οτι εβρισκε μπροστα του. Η φωνη του Ντεξτερ εδωσε ενα τελος σ' ολα αυτα.
-'Σπενς' εκανε επιτακτικα 'παρε το φορτηγακι και πηγαινε τωρα εκει. Προσεχε' συμπληρωσε πιανοντας τον αδελφο του απο το μανικι 'μηπως ειναι ακομα εκει. Σε λιγο θα ερθουμε και μεις, μην κανεις καμια ανοησια. Ρευ, βρες μια αλλη καμερα που να εχει πιασει οτι εγινε και γυρνα την πισω. Θελω να δω τι εχει συμβει'.
Ο Σπενς πηρε την καραμπινα του κι ενα επαναληπτικο μαζι μ' εναν ασυρματο και βγηκε απο το σπιτι. Λιγα δευτερολεπτα μετα η θορυβος της μηχανης του αμαξιου εσπασε την εξωτερικη σιγαλια. Τα χερια του Ρειμοντ δουλευαν ακαταπαυστα προσπαθωντας να ικανοποιησουν το αιτημα του αδελφου του.
=============================
Οτι ζωη και να υπηρχε σε αποσταση μερικων δεκαδων μετρων πρεπει να τρομαξε τοσο πολυ με το ουρλιαχτο του Τζορντι Γου που θα πρεπει να σκορπισε πανικοβλητη διχως να ριξει μια ματια πισω της. Ενα δευτερο που ακολουθησε το πρωτο ηταν σαφως πιο χαμηλοφωνο μα εκρυβε τον ιδιο πονο που ειχε χρωματισει και το αρχικο. Ο Κερτ κοιταζε μια τον ξενο και μια το μπατζακι του τζιν που φορουσε ο Τζορντι και ειχε βαφτει κατακοκκινο απο το αιμα που ερεε αφθονο. Το συναισθημα πως αποδιδοταν καποιο ειδος δικαιοσυνης ηταν αυτο που του περιοριζε αισθητα την σκεψη πως αυτο που μολις ειχε συμβει στον βουνισιο ηταν απλα βαρβαρο. Οι αρχικες αποπειρες του Τζορντι ν' απεγκλωβισει το δεξι του ποδι απο την παγιδα για τα καριμπου, εκει που του το ειχε βαλει ο ξενος, επεσαν στο κενο και ο συνδυασμος πονου και αιμοραγιας ηταν αυτο που τον οδηγησε στην λιποθυμια. Την αφυσικη σιωπη εσπασε ο ξενος.
-'Τωρα γνωριζει πως αισθανονται τα ζωα που πιανονται στις παγιδες του' ειπε ψυχρα. 'Παμε να φυγουμε απο δω' συνεχισε κι αρχισε να βαδιζει προς το σημειο που ηταν το αυτοκινητο.
================================
Ειχε τρομαξει. Φυσικα δεν το εδειχνε μα ειχε τρομαξει. Η αισθηση πως ισως να μην ηξερε καθολου τον αντρα που προπορευοταν μπροστα του του εφερε ενα ριγος. Αν καποιος στοιχηματιζε μαζι του πριν μερικες μερες για το αν ηταν ικανος για κατι τετοιο ο Κερτ θα σκεφτοταν πως θα ηταν τα πιο ευκολα χρηματα που θα ειχε κερδισει ποτε σε στοιχημα. Ο καλλιεργημενος, εξυπνος και πνευματωδης επιχειρηματιας εκρυβε μια πλευρα πιο σκοτεινη, πιο ομιχλωδη. Δεν ηταν αυτο που τον ενοχλουσε τοσο. Ολοι ειχαν μια αθεατη πλευρα φορτωμενη με προσωπικους δαιμονες που ενιοτε τους ωθουσαν σε αρρωστημενα μονοπατια. Ακομα και ο ιδιος δεν αποτελουσε εξαιρεση. Οχι, αλλο ηταν αυτο που τον τρομαζε. Ηταν η αισθηση που μολις ειχε αποκομισει πως κατι παραπλησιο οχι μονο ειχε συμβει κατ' επαναληψη και στο παρελθον, οχι μονο ηταν συνηθισμενος σε μια τετοια διαχειριση αλλα κατα εναν απροσδιοριστο τροπο το απολαμβανε λες και ηταν κατι που το απολαμβανε και τον ετρεφε. Η προειδοποιηση που του εστελνε ο εγκεφαλος του με τεραστια, φωτεινα γραμματα ηταν πως σε καμια περιπτωση δεν επρεπε να κανει αυτον τον ανθρωπο εχθρο του αν δεν συνετρεχε σοβαροτατος λογος.
=============================
Εβγαλε ενα καθαρο πουκαμισο απο την βαλιτσα του, το φορεσε, πεταξε το ματωμενο σε μια συσταδα θαμνων, μπηκε στο αυτοκινητο, εβαλε μπροστα και περιμενε να κατσει διπλα του ο Κερτ. Στραφηκε προς το μερος του.
-'Ξερω πως εχεις ενα σωρο αποριες κι ενα σωρο ερωτησεις να κανεις πανω στην κουβεντα που ειχαμε πριν διακοπει απο το απροοπτο αυτο επεισοδιο' ειπε. 'Ειμαι ετοιμος να σου απαντησω σε οσα απ' αυτα που θα με ρωτησεις μπορω'.
-'Η αληθεια ειναι πως απο αποριες αλλο τιποτα' απαντησε ο Κερτ 'αν και κι ομολογω πως το θεμα του πυροβολισμου οσες ερωτησεις μου απαντησε αλλες τοσες μου δημιουργησε'.
-'Εχουμε ολο το χρονο μπροστα μας' σχολιασε ο ξενος και ενα χαμογελο διαγραφηκε στα χειλη του 'μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ'.
Το αμαξι επεστρεψε απο την ιδια διαδρομη στον αυτοκινητοδρομο. Μερικες σταγονες βροχης εκαναν την εμφανιση τους και γαντζωθηκαν στο παρμπριζ σαν να προσπαθουσαν εναγωνιως να λαθρακουσουν την συζητηση που μολις ξεκινουσε στο εσωτερικο του αυτοκινητου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου