ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 85
Η κοπελα που τους υποδεχτηκε στο μαγαζι ηταν μια μικροκαμωμενη, σγουρομαλλα μελαχροινη που τους αφησε λιγα δευτερολεπτα για να τιναξουν απο πανω τους τις σταγονες της βροχης.
-'Καλημερα σας' ειπε. 'Ασχημο καιρο εχουμε σημερα. Πως μπορω να βοηθησω' ?
-'Εισαι η υπευθυνη εδω' ? ρωτησε βλοσυρα ο ξενος.
-'Οχι, εγω απλα δουλευω εδω' ειπε η κοπελα. 'Πειτε μου τι θελετε και ισως..'
-'Φωναξε την υπευθυνη' ειπε ξερα ο ιδιος αντρας.
Βλεποντας το απορημενο υφος της κοπελας ο Κερτ Κοπολα την πλησιασε γρηγορα προλαβαινοντας την οποια απαντηση ετοιμαζοταν να βγει απο το στομα της.
-'Κανε μου την χαρη και φωναξε την υπευθυνη' της ειπε τραβωντας την πιο μακρια. 'Μην φοβασαι, δεν ειναι κατι κακο, ο τυπος που βλεπεις ειναι ο ιδιοκτητης του βιβλιοπωλειου'.
Η τελευταια φραση του φανηκε να επαναφερει μια ατμοσφαιρα ηρεμιας.
-'Περιμενετε λιγο σας παρακαλω' ειπε. 'Ερχομαι αμεσως'.
========================
-'Δεν ξερω τι μυγα σε τσιμπησε αλλα δεν μπορεις να μιλας ετσι στον κοσμο' γυρισε με στομφο και ειπε στον ξενο μολις η κοπελα χαθηκε πισω απο μια μικρη πορτα στο βαθος. 'Στο κατω κατω της γραφης ηταν απλα ευγενικη κι εξυπηρετικη'.
Ο ξενος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του.
-'Εχεις δικιο' απαντησε. 'Αλλα αν ηξερες'....
-'Οχι δεν ξερω μα περιμενω να μαθω' ειπε μεσα απο τα δοντια του ο Κερτ. 'Και το καλο που σου θελω ειναι να εχεις μια πολυ καλη δικαολογια για ολα αυτα'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μα δεν προλαβε να πει κατι. Μια ψηλη, ξανθια, με μια σχεδον ελκυστικη χλωμαδα στο προσωπο εμφανιστηκε στο χωρο και βαδισε προς το μερος τους.
-'Ειμαι η Τζιλιαν Κιουμπρικ' ειπε χαμηλοφωνα τεινοντας το χερι της μπροστα η διευθυντρια του βιβλιοπωλειου 'και η κοπελα απο δω ειναι η Στελλα Σκορτσεζε, βοηθος μου. Μου ειπε πως με ζητησατε προσωπικα. Τι μπορω να κανω για σας' ?
=============================
-'Πριν λιγες μερες εγινε μια περιεργη αγορα βιβλιων απο δω, απο σας, απο καποιον που αγορασε ολα τα βιβλια απο μια κοπια, πληρωσε μετρητα και ζητησε να σταλουν στο Τσωρτσιλ με μεταφορικη. Χρειαζομαι τα στοιχεια αυτου του ανθρωπου' ειπε ο ξενος.
-'Συγγνωμη, ποιος ειπαμε πως ειστε ? Και για ποιον λογο ενδιαφερεστε για κατι τετοιο' ?
-'Ειμαι ο ιδιοκτητης του εκδοτικου ομιλου 'Αιναρ' και ολων των βιβλιοπωλειων με αυτο το λογοτυπο, κατ' επεκταση και τουτου εδω' απαντησε ο ξενος ενω ενας ελαφρυς εκνευρισμος σκιαζε τον τονο της φωνης του. 'Οσο για το ποιος ειναι ο λογος που μ' ενδιαφερει η συγκεκριμενη αγοραπωλησια μπορω μονο να σας πω πως ειναι καθαρα προσωπικος'.
Η Τζιλιαν Κιουμπρικ δεν φανηκε να καμπτεται παρα τα οσα ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.
-'Αν δεν σας πειραζει θα ηθελα να πιστοποιησω αυτο που λετε, το οτι ειστε δηλαδη ο ιδιοκτητης. Μ' ενα απλο τηλεφωνο θα το σιγουρεψουμε αμεσως. Φανταζομαι να μην σας ενοχλει κατι τετοιο' απαντησε μια μια απαλη ειρωνια στην φωνη.
================================
Ηταν η σειρα του ξενου τωρα να οδηγηθει προς την εξοδο του μαγαζιου κατω απο το στιβαρο χερι του Κερτ που παραλληλα του ψιθυριζε χαμηλοφωνα.
-'Ενταξει, μια χαρα τα καταφερες. Δυο αντιπαθειες στις δυο τοσο συντομα θα πρεπει να ειναι ατομικο προσωπικο σου επιτευγμα. Πριν χειροτερεψεις τα πραγματα περιμενε με εξω κι ασε με να το αναλαβω προσωπικα μηπως και βγαλουμε καποια ακρη σημερα'.
Υπακουσε πειθηνια κι ο Κερτ επεστρεψε στο μαγαζι.
-'Παρτε τηλεφωνο την Γκρεις Καρπεντερ, την προσωπικη του γραμματεα. Θα σας επιβεβαιωσει αυτα που θελετε να μαθετε αμεσα' ειπε απευθυνομενος στην Τζιλιαν.
Η τελευταια εκανε ενα νοημα στην Στελλα που πηγε αμεσως στην συσκευη.
Λιγα λεπτα αργοτερα η επισημη διαβεβαιωση ηταν πραγματικοτητα.
-'Τι ακριβως θελετε κυριε'....εκανε η Τζιλιαν αφηνοντας την συνεχεια μετεωρη.
-'Κοπολα. Κερτ Κοπολα' απαντησε. 'Ουτε και γω δεν ξερω για να πω την αληθεια'.
==============================
-'Εχει να κανει μ' εκεινη τη μαζικη αγορα τις προαλλες' επενεβη η Στελλα. 'Θελουν να βρουν τον αγοραστη'.
-'Αυτο το γνωριζω ηδη' απαντησε η Τζιλιαν. 'Το πως μπορουμε εμεις να βοηθησουμε δεν εχω καταλαβει ακομη'.
-'Καταλαβαινω πως ολα αυτα επεσαν λιγο μαζεμενα' ειπε ο Κερτ προσπαθωντας ν' απαλυνει λιγο το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εχω να προτεινω κατι' συμπληρωσε κοιταζοντας τις δυο γυναικες και συνεχισε αφου καμια δεν τον διεκοψε.
-'Συγκεντρωστε οτι στοιχεια εχετε γι αυτην την υποθεση με την ησυχια σας και μολις κλεισετε το βιβλιοπωλειο μπορουμε να τα συζητησουμε τρωγοντας σ' ενα καλο εστιατοριο. Μην μου πειτε, καποιο καλο εστιατοριο θα υπαρχει σ' αυτην τη πολη. Μεχρι τοτε θα εχει ηρεμησει' ειπε δειχνοντας με το χερι του την φιγουρα του ξενου μεσα απο την βιτρινα του καταστηματος. 'Ετσι θα μας δωσετε και την ευκαιρια για να επανορθωσουμε την ασχημη εντυπωση που δωσαμε'.
================================
Λιγα λεπτα αργοτερα ηταν εξω στο δρομο αφου ειχε αποσπασει θετικη απαντηση στην προταση του. Τραβηξε τον ξενο μεσα στο αυτοκινητο ενω η βροχη συνεχιζε απτοητη.
-'Δεν σ' αναγνωριζω' ειπε. 'Μπορει να σου ανηκει το βιβλιοπωλειο αλλα αυτο δεν σου δινει το δικαιωμα να φερεσαι ετσι στους ανθρωπους που το δουλευουν. Παρατας την Κρυσταλ, με τραβας στον Καναδα διχως καμια εξηγηση κι ερχεσαι εδω με μια αθλια συμπεριφορα λες και σου φταινε τα παντα. Που να με παρει ο διαβολος, δεν προκειται να το ανεχτω αυτο'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μ' ενα υφος σαν να παραδεχοταν τα παντα αλλα τελικα η μονη φραση που βγηκε απο το στομα του ηταν 'τι εγινε τελικα' ?
Ο Κερτ του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε κανονισει και βιαστηκε να μιλησει προλαβαινοντας τον αλλο με το που διεκρινε ενα υφος δυσφοριας στο προσωπο του.
-'Αν δεν σου αρεσει οπως τα κανονισα κανε μονος σου οτι θες απο δω και περα'.
Μ' αυτη τη φραση καθε πιθανη αντιρρηση καταπνιγηκε εν τη γενεσει της.
=============================
-'Τι ηταν αυτο σημερα' ? ρωτησε απορημενη η Στελλα. 'Καταλαβες τιποτα ?
-'Εννοεις περαν του γεγονοτος πως ο ιδιοκτητης ειναι προβληματικος' ?
-'Δεν ξερω' μουρμουρισε η κοπελα. 'Μου φανηκε πως ηταν τελειως αλλου'.
-'Αναρωτιεμαι προς τι ολος αυτος ο πανικος για μια αγορα' εκανε η Τζιλιαν.
-'Ε, δεν την λες και συνηθισμενη' ειπε η Στελλα.
-'Οχι, συνηθισμενη σιγουρα δεν ειναι αλλα για να ερθει ο ιδιος αυτοπροσωπως ολη αυτη τη διαδρομη κατι υπαρχει απο πισω που δεν μπορουμε να καταλαβουμε'.
-'Ισως μαθουμε κατι το βραδυ που θα παμε για φαγητο' ειπε η Στελλα. 'Ωραια εισαι και συ' συμπληρωσε γελωντας ' στο 529 Γουελλιγκτον τους ειπες, απο τα πιο ακριβα της πολης'.
-'Δεν νομιζω πως πασχουν απο ελλειψη χρηματων' απαντησε η Τζιλιαν ενω ενα σαρδονιο χαμογελο εκανε την εμφανιση του στο προσωπο της. 'Εξ' αλλου, που θα ξαναβρουν δυο κοριτσια σαν κι εμας τετοια ευκαιρια για να φανε σ' εστιατοριο υπερπολυτελειας' ?
=================================
Επρεπε να ελεγξει τις παρορμησεις του και να χαλιναγωγησει τη συμπεριφορα του. Ηταν λαθος του που ειχε αφεθει να παρασυρθει απο την επανεργοποιηση του κυβου, ενα λαθος που ενδεχομενως να του κοστιζε αν δεν προσεχε. Ειχε ξεχασει τελειως την υπαρξη της Κρυσταλ, ειχε να εξηγησει πολλα στον Κερτ για τον οποιο ηξερε πως ειχε τρελη αδυναμια στην Κρυσταλ μα το κυριοτερο ηταν πως ενιωθε εναν ανεξηγητο εκνευρισμο να τον δυναστευει.
Τι θα συνεβαινε μολις ολοκληρωνε την αποστολη του ? Ο γερος του ειχε πει πως θα ηταν ετοιμος να επιστρεψει πισω, πραγμα που σημαινε πως ισως, μεσα σε λιγα λεπτα ενδεχομενως, απλα να εξαφανιζοταν απο την παρουσα εποχη σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε. Ηταν ετοιμος για κατι τετοιο ? Πως θα συνεβαινε οταν γινοταν ? Μυριαδες ερωτηματικα τον βομβαρδιζαν συνεχως μα καταλαβαινε πως επρεπε πρωτα να ολοκληρωσει οτι ειχε αρχισει και μετα ν' ασχοληθει μ' ολα τ' αλλα. Ο Κερτ ειχε δικιο. Εχανε τον ελεγχο μ' οτι αυτο σημαινε. Επρεπε να επαναπροσδιορισει τα παντα το συντομοτερο δυνατον, το επομενο λεπτο κιολας.
===============================
Βρηκε την ευκαιρια να παρει τηλεφωνο την Κρυσταλ καποια στιγμη που ειχε βρεθει μονος του στο λομπυ του ξενοδοχειου. Το προβλημα ηταν πως σε καθε φραση του δημιουργουσε ενα πληθος ερωτησεων απο την μερια της κοπελας για τα οποια δεν ειχε καμια σαφη απαντηση. Περιοριστηκε στο να την διαβεβαιωσει πως ηταν μαζι στο Γουννιπεγκ του Καναδα προσπαθωντας να εντοπισουν εναν αορατο αγοραστη και πως μολις μαθαινε κατι περισσοτερο θα την επαιρνε να την ενημερωσει. Ειχε τον τροπο του ο Κερτ να την καθησυχαζει, να την ηρεμει οχι τοσο με τον πειστικο του λογο οσο με το γεγονος πως αφου ηταν μαζι για καποιο θεμα δουλειας θα μπορουσε να τον προσεχει και να τον ελεγχει. Οταν εκλεισαν το τηλεφωνο ο Κερτ δεν ηταν τοσο σιγουρος για το ποιος προσεχε και ηλεγχε ποιον. Αυτη η πλευρα του ξενου που αντικρυζε ηταν ολοκαινουργια και βαθια μεσα του αναρωτιοταν τι αλλο εμελλε να βγει στην επιφανεια. Ομως δεν ειχε εναλλακτικες επιλογες. Απο την στιγμη που ειχε δεχτει να συμμετασχει σ' ολο αυτο επρεπε να παει μεχρι τελους αν ηθελε απαντησεις στις ερωτησεις του.
=================================
Η Τζιλιαν Κιουμπρικ εριξε αλλη μια τελευταια ματια στα χαρτια που ειχε συγκεντωσει μπροστα της κι αφορουσαν εκεινη την θρυλικη πια αγορα μα και παλι δεν εβγαλε κανενα συμπερασμα. Τα στοιχεια ηταν ελαχιστα, δεν μπορουσε να καταλαβει πως θα βοηθουσαν εκεινους τους δυο νεοφερμενους και κουνησε τους ωμους της. Δεν ηταν δικη της δουλεια.
Εβαλε τα χαρτια στην τσαντα της, εριξε μια τελευταια ματια σε κατι πολυ πιο σημαντικο, τον καθρεφτη της, βγηκε απο το διαμερισμα της κι εψαξε για ταξι.
Η Στελλα Σκορτσεζε δεν συμμεριζοταν τις ιδιες ανησυχιες. Αποψε θα ετρωγε σ' ενα απο τα καλυτερα ρεστωραν της πολης και μαλιστα στην παρεα θα υπηρχε κι ενας πολυ ελκυστικος αντρας. Κερτ Κοπολα τον ελεγαν και κατι πανω του την ειχε τραβηξει σχεδον αμεσως.
Εριξε μια εξονυχυστικη ματια στον καθρεφτη της και το αποτελεσμα αποτυπωθηκε σ' ενα φαντασμαγορικο χαμογελο που πλαισιωσε τα χαρακτηριστικα της.
Κλειδωσε πισω της, βγηκε στον δρομο κι αρχισε την αναζητηση για ταξι.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 85
Η κοπελα που τους υποδεχτηκε στο μαγαζι ηταν μια μικροκαμωμενη, σγουρομαλλα μελαχροινη που τους αφησε λιγα δευτερολεπτα για να τιναξουν απο πανω τους τις σταγονες της βροχης.
-'Καλημερα σας' ειπε. 'Ασχημο καιρο εχουμε σημερα. Πως μπορω να βοηθησω' ?
-'Εισαι η υπευθυνη εδω' ? ρωτησε βλοσυρα ο ξενος.
-'Οχι, εγω απλα δουλευω εδω' ειπε η κοπελα. 'Πειτε μου τι θελετε και ισως..'
-'Φωναξε την υπευθυνη' ειπε ξερα ο ιδιος αντρας.
Βλεποντας το απορημενο υφος της κοπελας ο Κερτ Κοπολα την πλησιασε γρηγορα προλαβαινοντας την οποια απαντηση ετοιμαζοταν να βγει απο το στομα της.
-'Κανε μου την χαρη και φωναξε την υπευθυνη' της ειπε τραβωντας την πιο μακρια. 'Μην φοβασαι, δεν ειναι κατι κακο, ο τυπος που βλεπεις ειναι ο ιδιοκτητης του βιβλιοπωλειου'.
Η τελευταια φραση του φανηκε να επαναφερει μια ατμοσφαιρα ηρεμιας.
-'Περιμενετε λιγο σας παρακαλω' ειπε. 'Ερχομαι αμεσως'.
========================
-'Δεν ξερω τι μυγα σε τσιμπησε αλλα δεν μπορεις να μιλας ετσι στον κοσμο' γυρισε με στομφο και ειπε στον ξενο μολις η κοπελα χαθηκε πισω απο μια μικρη πορτα στο βαθος. 'Στο κατω κατω της γραφης ηταν απλα ευγενικη κι εξυπηρετικη'.
Ο ξενος κουνησε συγκαταβατικα το κεφαλι του.
-'Εχεις δικιο' απαντησε. 'Αλλα αν ηξερες'....
-'Οχι δεν ξερω μα περιμενω να μαθω' ειπε μεσα απο τα δοντια του ο Κερτ. 'Και το καλο που σου θελω ειναι να εχεις μια πολυ καλη δικαολογια για ολα αυτα'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μα δεν προλαβε να πει κατι. Μια ψηλη, ξανθια, με μια σχεδον ελκυστικη χλωμαδα στο προσωπο εμφανιστηκε στο χωρο και βαδισε προς το μερος τους.
-'Ειμαι η Τζιλιαν Κιουμπρικ' ειπε χαμηλοφωνα τεινοντας το χερι της μπροστα η διευθυντρια του βιβλιοπωλειου 'και η κοπελα απο δω ειναι η Στελλα Σκορτσεζε, βοηθος μου. Μου ειπε πως με ζητησατε προσωπικα. Τι μπορω να κανω για σας' ?
=============================
-'Πριν λιγες μερες εγινε μια περιεργη αγορα βιβλιων απο δω, απο σας, απο καποιον που αγορασε ολα τα βιβλια απο μια κοπια, πληρωσε μετρητα και ζητησε να σταλουν στο Τσωρτσιλ με μεταφορικη. Χρειαζομαι τα στοιχεια αυτου του ανθρωπου' ειπε ο ξενος.
-'Συγγνωμη, ποιος ειπαμε πως ειστε ? Και για ποιον λογο ενδιαφερεστε για κατι τετοιο' ?
-'Ειμαι ο ιδιοκτητης του εκδοτικου ομιλου 'Αιναρ' και ολων των βιβλιοπωλειων με αυτο το λογοτυπο, κατ' επεκταση και τουτου εδω' απαντησε ο ξενος ενω ενας ελαφρυς εκνευρισμος σκιαζε τον τονο της φωνης του. 'Οσο για το ποιος ειναι ο λογος που μ' ενδιαφερει η συγκεκριμενη αγοραπωλησια μπορω μονο να σας πω πως ειναι καθαρα προσωπικος'.
Η Τζιλιαν Κιουμπρικ δεν φανηκε να καμπτεται παρα τα οσα ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.
-'Αν δεν σας πειραζει θα ηθελα να πιστοποιησω αυτο που λετε, το οτι ειστε δηλαδη ο ιδιοκτητης. Μ' ενα απλο τηλεφωνο θα το σιγουρεψουμε αμεσως. Φανταζομαι να μην σας ενοχλει κατι τετοιο' απαντησε μια μια απαλη ειρωνια στην φωνη.
================================
Ηταν η σειρα του ξενου τωρα να οδηγηθει προς την εξοδο του μαγαζιου κατω απο το στιβαρο χερι του Κερτ που παραλληλα του ψιθυριζε χαμηλοφωνα.
-'Ενταξει, μια χαρα τα καταφερες. Δυο αντιπαθειες στις δυο τοσο συντομα θα πρεπει να ειναι ατομικο προσωπικο σου επιτευγμα. Πριν χειροτερεψεις τα πραγματα περιμενε με εξω κι ασε με να το αναλαβω προσωπικα μηπως και βγαλουμε καποια ακρη σημερα'.
Υπακουσε πειθηνια κι ο Κερτ επεστρεψε στο μαγαζι.
-'Παρτε τηλεφωνο την Γκρεις Καρπεντερ, την προσωπικη του γραμματεα. Θα σας επιβεβαιωσει αυτα που θελετε να μαθετε αμεσα' ειπε απευθυνομενος στην Τζιλιαν.
Η τελευταια εκανε ενα νοημα στην Στελλα που πηγε αμεσως στην συσκευη.
Λιγα λεπτα αργοτερα η επισημη διαβεβαιωση ηταν πραγματικοτητα.
-'Τι ακριβως θελετε κυριε'....εκανε η Τζιλιαν αφηνοντας την συνεχεια μετεωρη.
-'Κοπολα. Κερτ Κοπολα' απαντησε. 'Ουτε και γω δεν ξερω για να πω την αληθεια'.
==============================
-'Εχει να κανει μ' εκεινη τη μαζικη αγορα τις προαλλες' επενεβη η Στελλα. 'Θελουν να βρουν τον αγοραστη'.
-'Αυτο το γνωριζω ηδη' απαντησε η Τζιλιαν. 'Το πως μπορουμε εμεις να βοηθησουμε δεν εχω καταλαβει ακομη'.
-'Καταλαβαινω πως ολα αυτα επεσαν λιγο μαζεμενα' ειπε ο Κερτ προσπαθωντας ν' απαλυνει λιγο το κλιμα που ειχε δημιουργηθει. 'Εχω να προτεινω κατι' συμπληρωσε κοιταζοντας τις δυο γυναικες και συνεχισε αφου καμια δεν τον διεκοψε.
-'Συγκεντρωστε οτι στοιχεια εχετε γι αυτην την υποθεση με την ησυχια σας και μολις κλεισετε το βιβλιοπωλειο μπορουμε να τα συζητησουμε τρωγοντας σ' ενα καλο εστιατοριο. Μην μου πειτε, καποιο καλο εστιατοριο θα υπαρχει σ' αυτην τη πολη. Μεχρι τοτε θα εχει ηρεμησει' ειπε δειχνοντας με το χερι του την φιγουρα του ξενου μεσα απο την βιτρινα του καταστηματος. 'Ετσι θα μας δωσετε και την ευκαιρια για να επανορθωσουμε την ασχημη εντυπωση που δωσαμε'.
================================
Λιγα λεπτα αργοτερα ηταν εξω στο δρομο αφου ειχε αποσπασει θετικη απαντηση στην προταση του. Τραβηξε τον ξενο μεσα στο αυτοκινητο ενω η βροχη συνεχιζε απτοητη.
-'Δεν σ' αναγνωριζω' ειπε. 'Μπορει να σου ανηκει το βιβλιοπωλειο αλλα αυτο δεν σου δινει το δικαιωμα να φερεσαι ετσι στους ανθρωπους που το δουλευουν. Παρατας την Κρυσταλ, με τραβας στον Καναδα διχως καμια εξηγηση κι ερχεσαι εδω με μια αθλια συμπεριφορα λες και σου φταινε τα παντα. Που να με παρει ο διαβολος, δεν προκειται να το ανεχτω αυτο'.
Ο ξενος γυρισε και τον κοιταξε μ' ενα υφος σαν να παραδεχοταν τα παντα αλλα τελικα η μονη φραση που βγηκε απο το στομα του ηταν 'τι εγινε τελικα' ?
Ο Κερτ του εξηγησε συνοπτικα τι ειχε κανονισει και βιαστηκε να μιλησει προλαβαινοντας τον αλλο με το που διεκρινε ενα υφος δυσφοριας στο προσωπο του.
-'Αν δεν σου αρεσει οπως τα κανονισα κανε μονος σου οτι θες απο δω και περα'.
Μ' αυτη τη φραση καθε πιθανη αντιρρηση καταπνιγηκε εν τη γενεσει της.
=============================
-'Τι ηταν αυτο σημερα' ? ρωτησε απορημενη η Στελλα. 'Καταλαβες τιποτα ?
-'Εννοεις περαν του γεγονοτος πως ο ιδιοκτητης ειναι προβληματικος' ?
-'Δεν ξερω' μουρμουρισε η κοπελα. 'Μου φανηκε πως ηταν τελειως αλλου'.
-'Αναρωτιεμαι προς τι ολος αυτος ο πανικος για μια αγορα' εκανε η Τζιλιαν.
-'Ε, δεν την λες και συνηθισμενη' ειπε η Στελλα.
-'Οχι, συνηθισμενη σιγουρα δεν ειναι αλλα για να ερθει ο ιδιος αυτοπροσωπως ολη αυτη τη διαδρομη κατι υπαρχει απο πισω που δεν μπορουμε να καταλαβουμε'.
-'Ισως μαθουμε κατι το βραδυ που θα παμε για φαγητο' ειπε η Στελλα. 'Ωραια εισαι και συ' συμπληρωσε γελωντας ' στο 529 Γουελλιγκτον τους ειπες, απο τα πιο ακριβα της πολης'.
-'Δεν νομιζω πως πασχουν απο ελλειψη χρηματων' απαντησε η Τζιλιαν ενω ενα σαρδονιο χαμογελο εκανε την εμφανιση του στο προσωπο της. 'Εξ' αλλου, που θα ξαναβρουν δυο κοριτσια σαν κι εμας τετοια ευκαιρια για να φανε σ' εστιατοριο υπερπολυτελειας' ?
=================================
Επρεπε να ελεγξει τις παρορμησεις του και να χαλιναγωγησει τη συμπεριφορα του. Ηταν λαθος του που ειχε αφεθει να παρασυρθει απο την επανεργοποιηση του κυβου, ενα λαθος που ενδεχομενως να του κοστιζε αν δεν προσεχε. Ειχε ξεχασει τελειως την υπαρξη της Κρυσταλ, ειχε να εξηγησει πολλα στον Κερτ για τον οποιο ηξερε πως ειχε τρελη αδυναμια στην Κρυσταλ μα το κυριοτερο ηταν πως ενιωθε εναν ανεξηγητο εκνευρισμο να τον δυναστευει.
Τι θα συνεβαινε μολις ολοκληρωνε την αποστολη του ? Ο γερος του ειχε πει πως θα ηταν ετοιμος να επιστρεψει πισω, πραγμα που σημαινε πως ισως, μεσα σε λιγα λεπτα ενδεχομενως, απλα να εξαφανιζοταν απο την παρουσα εποχη σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε. Ηταν ετοιμος για κατι τετοιο ? Πως θα συνεβαινε οταν γινοταν ? Μυριαδες ερωτηματικα τον βομβαρδιζαν συνεχως μα καταλαβαινε πως επρεπε πρωτα να ολοκληρωσει οτι ειχε αρχισει και μετα ν' ασχοληθει μ' ολα τ' αλλα. Ο Κερτ ειχε δικιο. Εχανε τον ελεγχο μ' οτι αυτο σημαινε. Επρεπε να επαναπροσδιορισει τα παντα το συντομοτερο δυνατον, το επομενο λεπτο κιολας.
===============================
Βρηκε την ευκαιρια να παρει τηλεφωνο την Κρυσταλ καποια στιγμη που ειχε βρεθει μονος του στο λομπυ του ξενοδοχειου. Το προβλημα ηταν πως σε καθε φραση του δημιουργουσε ενα πληθος ερωτησεων απο την μερια της κοπελας για τα οποια δεν ειχε καμια σαφη απαντηση. Περιοριστηκε στο να την διαβεβαιωσει πως ηταν μαζι στο Γουννιπεγκ του Καναδα προσπαθωντας να εντοπισουν εναν αορατο αγοραστη και πως μολις μαθαινε κατι περισσοτερο θα την επαιρνε να την ενημερωσει. Ειχε τον τροπο του ο Κερτ να την καθησυχαζει, να την ηρεμει οχι τοσο με τον πειστικο του λογο οσο με το γεγονος πως αφου ηταν μαζι για καποιο θεμα δουλειας θα μπορουσε να τον προσεχει και να τον ελεγχει. Οταν εκλεισαν το τηλεφωνο ο Κερτ δεν ηταν τοσο σιγουρος για το ποιος προσεχε και ηλεγχε ποιον. Αυτη η πλευρα του ξενου που αντικρυζε ηταν ολοκαινουργια και βαθια μεσα του αναρωτιοταν τι αλλο εμελλε να βγει στην επιφανεια. Ομως δεν ειχε εναλλακτικες επιλογες. Απο την στιγμη που ειχε δεχτει να συμμετασχει σ' ολο αυτο επρεπε να παει μεχρι τελους αν ηθελε απαντησεις στις ερωτησεις του.
=================================
Η Τζιλιαν Κιουμπρικ εριξε αλλη μια τελευταια ματια στα χαρτια που ειχε συγκεντωσει μπροστα της κι αφορουσαν εκεινη την θρυλικη πια αγορα μα και παλι δεν εβγαλε κανενα συμπερασμα. Τα στοιχεια ηταν ελαχιστα, δεν μπορουσε να καταλαβει πως θα βοηθουσαν εκεινους τους δυο νεοφερμενους και κουνησε τους ωμους της. Δεν ηταν δικη της δουλεια.
Εβαλε τα χαρτια στην τσαντα της, εριξε μια τελευταια ματια σε κατι πολυ πιο σημαντικο, τον καθρεφτη της, βγηκε απο το διαμερισμα της κι εψαξε για ταξι.
Η Στελλα Σκορτσεζε δεν συμμεριζοταν τις ιδιες ανησυχιες. Αποψε θα ετρωγε σ' ενα απο τα καλυτερα ρεστωραν της πολης και μαλιστα στην παρεα θα υπηρχε κι ενας πολυ ελκυστικος αντρας. Κερτ Κοπολα τον ελεγαν και κατι πανω του την ειχε τραβηξει σχεδον αμεσως.
Εριξε μια εξονυχυστικη ματια στον καθρεφτη της και το αποτελεσμα αποτυπωθηκε σ' ενα φαντασμαγορικο χαμογελο που πλαισιωσε τα χαρακτηριστικα της.
Κλειδωσε πισω της, βγηκε στον δρομο κι αρχισε την αναζητηση για ταξι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου