ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 87
Ο Τζορντι Γου γλιστρησε στο νοτισμενο χωμα, κρατησε την ισοροπια του την τελευταια στιγμη κι απεφυγε μια πτωση μεσα στις λασπες. Βριζοντας μεσα απο τα δοντια του κλωτσησε για τιμωρια το υγρο εδαφος κι αναψε τσιγαρο για να καλμαρει τα νευρα του. Η βδομαδα του ειχε ξεκινησει ασχημα και συνεχιζοταν ακομα πιο αθλια. Σαν να μην εφτανε ο καβγας με την Λου Ανν κι εκεινη την καταστροφικη παρτιδα ποκερ τις προαλλες ηταν η σειρα του αυτην τη βδομαδα για τον ελεγχο των παγιδων. Σ' ολα αυτα ειχε ερθει να προστεθει και το προβλημα με την καμερα 4 με αποτελεσμα αντι να ειναι σπιτι με τ' αδελφια του πινοντας ουισκι και χαζευοντας τον αγωνα χοκευ αυτος να βρισκεται στην καρδια του δασους κατω απο τετοιες καιρικες συνθηκες. Εβρισε αλλη μια φορα, πιο γενικα τωρα, και προσπαθησε να θυμηθει που ακριβως βρισκοταν η καμερα 4 για να ελεγξει το προβλημα. Μετα θα κοιταζε τις παγιδες αν ειχαν πιασει στα σιδερενια σαγονια τους καποιο θηραμα και αφου τελειωνε μ' ολα θα επεστρεφε πισω μηπως προλαβαινε εστω και το τελος του αγωνα.
==============================
Με οτι και να καταπιανονταν τ' αδελφια Γου ο κοινος παρανομαστης ηταν ενας, η παρανομια. Παρανομο ηταν το αποστακτηριο ουισκι που διατηρουσαν κρυφο απο αδιακριτα ματια, παρανομες ηταν και οι παγιδες που ειχαν σπειρει σε διαφορα σημεια στο δασος για να πιανουν τα καριμπου που εκαναν το λαθος να επιλεξουν αυτην την διαδρομη και παρανομο ηταν και τ' οπλοστασιο που διεθεταν στο υπογειο του σπιτιου που εμεναν. Ομως απο αποψη οργανωσης η αληθεια ηταν πως ειχαν κανει το καλυτερο δυνατον. Το δασος ειχε γεμισει κρυφες καμερες που παρακολουθουσαν καθε σπιθαμη γυρω απο το αποστακτηριο, τις παγιδες και το σπιτι μειωνοντας ετσι στο απειροελαχιστο τον κινδυνο να βρεθουν μπροστα σε δυσαρεστες εκπληξεις. Τεσσερα αδελφια, εκ περιτροπης ενα για καθε εβδομαδα που αναλαμβανε τον ελεγχο σε ολα τα ζωτικα σημεια που χρειαζοταν και δυστυχως για τον Τζορντι αυτη ηταν η δικη του, προβληματικη βδομαδα που δεν βρισκοταν ουτε καν στην μεση. Τιποτα δεν θα διορθωνοταν μονο του, ετσι ο Τζορντι ξεφυσηξε και ξεκινησε δουλεια.
================================
Χρειαστηκε ενα γεματο δεκαλεπτο για να εντοπισει το προβλημα στην καμερα 4 και αλλα εικοσι λεπτα για να το διορθωσει. Οι καμερες ηταν οτι πιο εξυπνο ειχαν σκεφτει τ' αδελφια Γου. Γνωριζαν αμεσα ποτε τα θηραματα τους παγιδευονταν αλλα ταυτοχρονα τους ενημερωναν αποτελεσματικα αν καποιος παρεισακτος ειχε μπει στην περιοχη τους κι ετσι λαμβαναν γρηγορα μετρα για την αποτροπη μιας δυσαρεστης γι αυτους κατασταση. Ειχαν τοποθετηθει σε αθεατα σημεια, σημεια που μονο τ' αδελφια Γου γνωριζαν. Αυτο που απεμενε τωρα, μετα την επιδιορθωση της καμερας, ηταν να ριξει μια ματια και στις παγιδες αν ολες ηταν ενταξει.
Ο ηχος του πυροβολισμου τον παγωσε προς στιγμη ενω μηχανικα το χερι του πηγε προς το οπλο του. Ειχε ακουστει απο κοντα, πολυ κοντα αλλα δεν ειχε ιδεα ποιος η τι ηταν και τι συνεβαινε.
Κινουμενος αθορυβα προχωρησε προς το σημειο που φαινοταν πως ειχε ακουστει ο πυροβολισμος. Κρυμενος πισω απο ενα θεορατο δεντρο αντικρυσε ενα θεαμα που ηταν και το τελευταιο που περιμενε να δει. Η βδομαδα πηγαινε απο το κακο στο χειροτερο.
============================
Ειχε περασει μια ωρα σχεδον διαδρομης με το αυτοκινητο και δεν ειχαν ανταλλαξει ουτε μια κουβεντα. Καποιος επρεπε να κανει την αρχη μα κανενας απο τους δυο δεν φαινοταν διατεθειμενος ν' αναλαβει πρωτοβουλια. Ο Κερτ ηταν αυτος που εσπασε την σιωπη.
-'Φανταζομαι πως δεν επικοινωνησες με την Κρυσταλ' ειπε προσπαθωντας απο καπου ν' αρχισει να ξετυλιγει το κουβαρι του μυστηριου.
-'Οχι' απαντησε ο ξενος διχως να τραβηξει τα ματια του απο τον δρομο. 'Θα ειχε νοημα αν ηξερα η ειχα κατι για να πω' συμπληρωσε.
-'Ολα αυτα και ακουγονται μα και ειναι περιεργα' ειπε ο Κερτ. 'Χρωστας ηδη αρκετες εξηγησεις σε πολλα ατομα και καποια στιγμη πρεπει να το κανεις'.
-'Εχεις απολυτο δικιο' απαντησε ο ξενος. 'Δεδομενου πως εσυ εισαι εδω τωρα και οχι η Κρυσταλ σκεφτομουνα να ξεκινησω απο σενα'.
-'Ειμαι ολος αυτια' ειπε ο Κερτ μ' ενα τονο ανυπομονησιας στη φωνη.
===============================
Ηταν η πρωτη φορα που αποφασιζε να μιλησει σε καποιον για ολα. Ευκαιριες τετοιες του ειχαν δοθει και στο παρελθον μα παρεμειναν απλες σκεψεις που συντομα εσβηναν εν τη γενεσει τους.
Ποιος ο λογος ? Ποιος θα μπορουσε ποτε , ακομα κι αν τον πιστευε, να καταλαβαινε ποτε τι συμφωνια ειχε δεχτει να κανει ? Μια συμφωνια εξω απο τα ανθρωπινα ορια, μακρια απο την περιορισμενη και ατελη αντιληψη θνητων υπαρξεων που διεγραφαν εναν ασημαντο κι ασκοπο κυκλο ζωης σκονης σε σκονη. Οχι, δεν υπηρχε απολυτως κανενας λογος η νοημα. Μα τωρα βαδιζε ολοταχως για την τελευταια του αποστολη, για την ολοκληρωση μιας πορειας που ειχε διαρκεσει χιλιαδες χρονια. Τι θα συνεβαινε μετα ? Ολα θ' αλλαζαν. Θα χανοταν σε μια δινη του χρονου ετσι ακριβως οπως το επιθυμουσε ολη του η υπαρξη και θα επεστρεφε εκει απ' οπου ειχε αρχισει. Δεν ηξερε καν αν ολοι αυτοι που θ' αφηνε πισω στον παροντα χρονο θα υπηρχαν εστω και σαν αναμνηση στη σκεψη του. Ενοιωθε πως οι μερες του συντομευαν, ηξερε πως αν ηταν να εκμυστηρευτει κατι σε καποιον αυτη ηταν η τελευταια του ευκαιρια.
==============================
Προσπαθησε ν' αφησει απ' εξω λεπτομερειες αχρειαστες και περιοριστηκε στο να εξιστορησει εναν βασικο σκελετο, τον κορμο μιας τοσο μεγαλης, συνθετης και πολυπλοκης ιστοριας. Οση ωρα αφηγοταν δεν εστρεψε ουτε μια φορα το βλεμμα του δεξια για να παρακολουθησει τις αντιδρασεις του Κερτ. Ομως κι ο τελευταιος τον ειχε αφησει να διηγειται διχως να παρεμβληθει ουτε μια φορα, διχως να τον διακοψει ουτε για μια ερωτηση η διευκρινηση.
Ολα οσα επρεπε να λεχθουν ειχαν πια ειπωθει. Ο θησυρος του Γιοντοκ, η περιπλανηση του στην Ινζεμ, η συναντηση με τον παραξενο γερο, ο κυβος που του ειχε δοθει απο το φιδι, η αρχη της αναζητησης και η πορεια του μεσα στον χρονο μεχρι τις ημερες που ζουσαν τωρα. Δεν τον ενδιεφερε πραγματικα αν ο Κερτ θα τον πιστευε η θα φωναζε να τον μαζεψουν σε καποιο ασυλο. Και μολονοτι ειχε παραβει την εντολη του γερου πως ποτε κανενας δεν επρεπε να μαθει κατι για την ιστορια του δεν το ειχε μετανοιωσει. Τωρα πια απλα επρεπε να διαπιστωσει τις αντιδρασεις του Κερτ σ' ολα αυτα που μολις ειχε ακουσει.
==============================
Η αληθεια ειναι πως οτι κι αν περιμενε ο Κερτ ν' ακουσει σιγουρα δεν πλησιαζε καν αυτα που ειχε ξεστομισει ο ξενος. Ειχε προετοιμασει τον εαυτο του για ενα σωρο δικαιολογιες, αληθινες και μη, λογικες κι ευφανταστες και ειχε αποφασισει πως θα προσπαθουσε να εχει ανοιχτο οριζοντα σκεψης και αντιμετωπισης. Εξ' αλλου σ' ολη του τη ζωη ακουγε δικαιολογιες απο τον καθενα που τον περιεβαλλε. Οι δε ιστοριες ? Αμετρητες. Δεν ειχε λογο καν να υποψιαστει πως ολα οσα θ' ακουγε θα υπερεβαιναν ακομα κι αυτην την πλουσια και αχαλινωτη φαντασια του.
Κατι τετοιο ομως ειχε μολις συμβει. Δεν ηταν ο ογκος των πληροφοριων μεγαλος, ηταν η υφη αυτου του ογκου που ο εγκεφαλος του ειχε αρνηθει αρχικα να επεξεργαστει και μετα με παραπληγικα βηματα απεπειραθη ν' αφομοιωσει. Οσο η λογικη του απερριπτε κατηγορηματικα καθε τι που ειχε ξεστομιστει, αλλο τοσο ενα ακαθοριστο, αχνο συναισθημα κρυμενο σε μια αθεατη γωνια προσπαθουσε δειλα να τον πεισει πως δεν υπηρχαν απλα καποια ψηγματα αληθειας σ' ολα αυτα αλλα ηταν η αληθεια αυτη καθ' αυτη.
==============================
Ηταν απο τις λιγες φορες στη ζωη του Κερτ που ειχε την απεριοριστη δυνατοτητα για ενα ευρυ φασμα πρωτης ερωτησης και μολονοτι ενα σωρο απο δαυτες συνωστιζονταν μεσα στο κεφαλι του παλευοντας για το ποια θα εβγαινε πρωτη απορησε και ο ιδιος με τον εαυτο του οταν τον ακουσε να μιλαει αφου ο ξενος ειχε σταματησει την αφηγηση του.
-'Δηλαδη τωρα παμε να βρουμε καποιον για να τον σκοτωσουμε' ? ρωτησε.
Ηταν μια ερωτηση που ουτε ο ξενος δεν περιμενε κι αιφνιδιαστηκε. Ο Κερτ συνεχισε.
-'Ο λογος που ψαχνεις να βρεις τον αγοραστη ειναι γιατι ειναι το επομενο και τελευταιο θυμα στην λιστα σου' ? επεμεινε.
-'Οχι, οχι' απαντησε ο ξενος. 'Αλλα σιγουρα αυτος θα με οδηγησει σ' αυτον που ψαχνω'.
Ο Κερτ εμεινε σιωπηλος για λιγο.
-'Καταλαβαινεις πως πρεπει να μου αποδειξεις κατι απ' ολα αυτα' ειπε.
-'Φυσικα' απαντησε ο ξενος κι εστριψε αποτομα το τιμονι του αυτοκινητου δεξια.
==============================
Το αυτοκινητο βαρυγκομησε βγαινοντας απο τον ασφαλτοστρωμενο κεντρικο δρομο μπαινοντας στον ανωμαλο, λασπωμενο χωματοδρομο. Ο ξενος δεν σταματησε παρα μονο οταν ο δρομος ειχε μικρυνει τοσο πολυ που πια εμοιαζε με μονοπατι. Ειχαν χωθει αρκετα βαθια στο δασος, μακρια απο καθε ανεπιθυμητο. Βγηκε πρωτος απο το αμαξι και περιμενε τον Κερτ. Ο τελευταιος εκανε μια κινηση σαν να ρωταγε τι διαολο εκαναν εκει περα.
-'Ζητησες αποδειξεις' ειπε ο ξενος 'και θα τις εχεις'.
Ο Κερτ εξακολουθουσε να κοιταει παραξενεμενος. Ο ξενος ανοιξε το ντουλαπακι του συνοδηγου κι εβγαλε ενα περιστροφο. Αθελα του ο Κερτ οπισθοχωρησε ενα βημα. Ο ξενος τον πλησιασε και του εδωσε το περιστροφο κρατωντας το απο την καννη.
-'Ριξε μου και θα εχεις την αποδειξη που ζητας' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εχεις τρελαθει εντελως' ? ρωτησε ο Κερτ παιρνοντας το οπλο.
-'Εδω' ειπε ο ξενος δειχνοντας το σημειο της καρδιας 'για να εισαι σιγουρος'.
===========================
Δεν κρατας κλαμπ στην Νεα Υορκη αν δεν εχεις πολλες στιγμες συνοδοιπορο σου την βια κι αν αυτο γινεται συχνα ειναι απολυτα φυσιολογικο ν' αντιδρας πια μηχανικα. Κανονικα ο Κερτ θα επρεπε να τον μεταπεισει για το ανοητο της σκεψης του, να τον συνετισει και ν' αρνηθει να λαβει μερος σε κατι τοσο αφυσικο. Αντ' αυτου απασφαλισε το οπλο, το ζυγισε στο χερι του και σημαδεψε εκει ακριβως που του ειχε δειξει ο ξενος.
-'Ωραιο οπλο' ειπε χαιδευοντας με το βλεμμα του το μεταλλικο περιβλημα.
Αμεσως μετα πατησε την σκανδαλη. Απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αδυνατον ν' αστοχουσε, απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αναμενομενο το χτυπημα σχεδον να σηκωσει μερικα εκατοστα τον ξενο στον αερα και να τον στειλει να σωριαστει λιγα μετρα πιο περα.
Ο Κερτ παρακολουθησε το ακινητο σωμα πανω στο νοτισμενο εδαφος και ειδε τον κοκκινο λεκε στο υψος της καρδιας να μεγαλωνει ομοιομορφα γυρω απο το τραυμα.
Μετα ειδε τον ξενο να σηκωνεται τρεκλιζοντας και να στεκεται απεναντι του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 87
Ο Τζορντι Γου γλιστρησε στο νοτισμενο χωμα, κρατησε την ισοροπια του την τελευταια στιγμη κι απεφυγε μια πτωση μεσα στις λασπες. Βριζοντας μεσα απο τα δοντια του κλωτσησε για τιμωρια το υγρο εδαφος κι αναψε τσιγαρο για να καλμαρει τα νευρα του. Η βδομαδα του ειχε ξεκινησει ασχημα και συνεχιζοταν ακομα πιο αθλια. Σαν να μην εφτανε ο καβγας με την Λου Ανν κι εκεινη την καταστροφικη παρτιδα ποκερ τις προαλλες ηταν η σειρα του αυτην τη βδομαδα για τον ελεγχο των παγιδων. Σ' ολα αυτα ειχε ερθει να προστεθει και το προβλημα με την καμερα 4 με αποτελεσμα αντι να ειναι σπιτι με τ' αδελφια του πινοντας ουισκι και χαζευοντας τον αγωνα χοκευ αυτος να βρισκεται στην καρδια του δασους κατω απο τετοιες καιρικες συνθηκες. Εβρισε αλλη μια φορα, πιο γενικα τωρα, και προσπαθησε να θυμηθει που ακριβως βρισκοταν η καμερα 4 για να ελεγξει το προβλημα. Μετα θα κοιταζε τις παγιδες αν ειχαν πιασει στα σιδερενια σαγονια τους καποιο θηραμα και αφου τελειωνε μ' ολα θα επεστρεφε πισω μηπως προλαβαινε εστω και το τελος του αγωνα.
==============================
Με οτι και να καταπιανονταν τ' αδελφια Γου ο κοινος παρανομαστης ηταν ενας, η παρανομια. Παρανομο ηταν το αποστακτηριο ουισκι που διατηρουσαν κρυφο απο αδιακριτα ματια, παρανομες ηταν και οι παγιδες που ειχαν σπειρει σε διαφορα σημεια στο δασος για να πιανουν τα καριμπου που εκαναν το λαθος να επιλεξουν αυτην την διαδρομη και παρανομο ηταν και τ' οπλοστασιο που διεθεταν στο υπογειο του σπιτιου που εμεναν. Ομως απο αποψη οργανωσης η αληθεια ηταν πως ειχαν κανει το καλυτερο δυνατον. Το δασος ειχε γεμισει κρυφες καμερες που παρακολουθουσαν καθε σπιθαμη γυρω απο το αποστακτηριο, τις παγιδες και το σπιτι μειωνοντας ετσι στο απειροελαχιστο τον κινδυνο να βρεθουν μπροστα σε δυσαρεστες εκπληξεις. Τεσσερα αδελφια, εκ περιτροπης ενα για καθε εβδομαδα που αναλαμβανε τον ελεγχο σε ολα τα ζωτικα σημεια που χρειαζοταν και δυστυχως για τον Τζορντι αυτη ηταν η δικη του, προβληματικη βδομαδα που δεν βρισκοταν ουτε καν στην μεση. Τιποτα δεν θα διορθωνοταν μονο του, ετσι ο Τζορντι ξεφυσηξε και ξεκινησε δουλεια.
================================
Χρειαστηκε ενα γεματο δεκαλεπτο για να εντοπισει το προβλημα στην καμερα 4 και αλλα εικοσι λεπτα για να το διορθωσει. Οι καμερες ηταν οτι πιο εξυπνο ειχαν σκεφτει τ' αδελφια Γου. Γνωριζαν αμεσα ποτε τα θηραματα τους παγιδευονταν αλλα ταυτοχρονα τους ενημερωναν αποτελεσματικα αν καποιος παρεισακτος ειχε μπει στην περιοχη τους κι ετσι λαμβαναν γρηγορα μετρα για την αποτροπη μιας δυσαρεστης γι αυτους κατασταση. Ειχαν τοποθετηθει σε αθεατα σημεια, σημεια που μονο τ' αδελφια Γου γνωριζαν. Αυτο που απεμενε τωρα, μετα την επιδιορθωση της καμερας, ηταν να ριξει μια ματια και στις παγιδες αν ολες ηταν ενταξει.
Ο ηχος του πυροβολισμου τον παγωσε προς στιγμη ενω μηχανικα το χερι του πηγε προς το οπλο του. Ειχε ακουστει απο κοντα, πολυ κοντα αλλα δεν ειχε ιδεα ποιος η τι ηταν και τι συνεβαινε.
Κινουμενος αθορυβα προχωρησε προς το σημειο που φαινοταν πως ειχε ακουστει ο πυροβολισμος. Κρυμενος πισω απο ενα θεορατο δεντρο αντικρυσε ενα θεαμα που ηταν και το τελευταιο που περιμενε να δει. Η βδομαδα πηγαινε απο το κακο στο χειροτερο.
============================
Ειχε περασει μια ωρα σχεδον διαδρομης με το αυτοκινητο και δεν ειχαν ανταλλαξει ουτε μια κουβεντα. Καποιος επρεπε να κανει την αρχη μα κανενας απο τους δυο δεν φαινοταν διατεθειμενος ν' αναλαβει πρωτοβουλια. Ο Κερτ ηταν αυτος που εσπασε την σιωπη.
-'Φανταζομαι πως δεν επικοινωνησες με την Κρυσταλ' ειπε προσπαθωντας απο καπου ν' αρχισει να ξετυλιγει το κουβαρι του μυστηριου.
-'Οχι' απαντησε ο ξενος διχως να τραβηξει τα ματια του απο τον δρομο. 'Θα ειχε νοημα αν ηξερα η ειχα κατι για να πω' συμπληρωσε.
-'Ολα αυτα και ακουγονται μα και ειναι περιεργα' ειπε ο Κερτ. 'Χρωστας ηδη αρκετες εξηγησεις σε πολλα ατομα και καποια στιγμη πρεπει να το κανεις'.
-'Εχεις απολυτο δικιο' απαντησε ο ξενος. 'Δεδομενου πως εσυ εισαι εδω τωρα και οχι η Κρυσταλ σκεφτομουνα να ξεκινησω απο σενα'.
-'Ειμαι ολος αυτια' ειπε ο Κερτ μ' ενα τονο ανυπομονησιας στη φωνη.
===============================
Ηταν η πρωτη φορα που αποφασιζε να μιλησει σε καποιον για ολα. Ευκαιριες τετοιες του ειχαν δοθει και στο παρελθον μα παρεμειναν απλες σκεψεις που συντομα εσβηναν εν τη γενεσει τους.
Ποιος ο λογος ? Ποιος θα μπορουσε ποτε , ακομα κι αν τον πιστευε, να καταλαβαινε ποτε τι συμφωνια ειχε δεχτει να κανει ? Μια συμφωνια εξω απο τα ανθρωπινα ορια, μακρια απο την περιορισμενη και ατελη αντιληψη θνητων υπαρξεων που διεγραφαν εναν ασημαντο κι ασκοπο κυκλο ζωης σκονης σε σκονη. Οχι, δεν υπηρχε απολυτως κανενας λογος η νοημα. Μα τωρα βαδιζε ολοταχως για την τελευταια του αποστολη, για την ολοκληρωση μιας πορειας που ειχε διαρκεσει χιλιαδες χρονια. Τι θα συνεβαινε μετα ? Ολα θ' αλλαζαν. Θα χανοταν σε μια δινη του χρονου ετσι ακριβως οπως το επιθυμουσε ολη του η υπαρξη και θα επεστρεφε εκει απ' οπου ειχε αρχισει. Δεν ηξερε καν αν ολοι αυτοι που θ' αφηνε πισω στον παροντα χρονο θα υπηρχαν εστω και σαν αναμνηση στη σκεψη του. Ενοιωθε πως οι μερες του συντομευαν, ηξερε πως αν ηταν να εκμυστηρευτει κατι σε καποιον αυτη ηταν η τελευταια του ευκαιρια.
==============================
Προσπαθησε ν' αφησει απ' εξω λεπτομερειες αχρειαστες και περιοριστηκε στο να εξιστορησει εναν βασικο σκελετο, τον κορμο μιας τοσο μεγαλης, συνθετης και πολυπλοκης ιστοριας. Οση ωρα αφηγοταν δεν εστρεψε ουτε μια φορα το βλεμμα του δεξια για να παρακολουθησει τις αντιδρασεις του Κερτ. Ομως κι ο τελευταιος τον ειχε αφησει να διηγειται διχως να παρεμβληθει ουτε μια φορα, διχως να τον διακοψει ουτε για μια ερωτηση η διευκρινηση.
Ολα οσα επρεπε να λεχθουν ειχαν πια ειπωθει. Ο θησυρος του Γιοντοκ, η περιπλανηση του στην Ινζεμ, η συναντηση με τον παραξενο γερο, ο κυβος που του ειχε δοθει απο το φιδι, η αρχη της αναζητησης και η πορεια του μεσα στον χρονο μεχρι τις ημερες που ζουσαν τωρα. Δεν τον ενδιεφερε πραγματικα αν ο Κερτ θα τον πιστευε η θα φωναζε να τον μαζεψουν σε καποιο ασυλο. Και μολονοτι ειχε παραβει την εντολη του γερου πως ποτε κανενας δεν επρεπε να μαθει κατι για την ιστορια του δεν το ειχε μετανοιωσει. Τωρα πια απλα επρεπε να διαπιστωσει τις αντιδρασεις του Κερτ σ' ολα αυτα που μολις ειχε ακουσει.
==============================
Η αληθεια ειναι πως οτι κι αν περιμενε ο Κερτ ν' ακουσει σιγουρα δεν πλησιαζε καν αυτα που ειχε ξεστομισει ο ξενος. Ειχε προετοιμασει τον εαυτο του για ενα σωρο δικαιολογιες, αληθινες και μη, λογικες κι ευφανταστες και ειχε αποφασισει πως θα προσπαθουσε να εχει ανοιχτο οριζοντα σκεψης και αντιμετωπισης. Εξ' αλλου σ' ολη του τη ζωη ακουγε δικαιολογιες απο τον καθενα που τον περιεβαλλε. Οι δε ιστοριες ? Αμετρητες. Δεν ειχε λογο καν να υποψιαστει πως ολα οσα θ' ακουγε θα υπερεβαιναν ακομα κι αυτην την πλουσια και αχαλινωτη φαντασια του.
Κατι τετοιο ομως ειχε μολις συμβει. Δεν ηταν ο ογκος των πληροφοριων μεγαλος, ηταν η υφη αυτου του ογκου που ο εγκεφαλος του ειχε αρνηθει αρχικα να επεξεργαστει και μετα με παραπληγικα βηματα απεπειραθη ν' αφομοιωσει. Οσο η λογικη του απερριπτε κατηγορηματικα καθε τι που ειχε ξεστομιστει, αλλο τοσο ενα ακαθοριστο, αχνο συναισθημα κρυμενο σε μια αθεατη γωνια προσπαθουσε δειλα να τον πεισει πως δεν υπηρχαν απλα καποια ψηγματα αληθειας σ' ολα αυτα αλλα ηταν η αληθεια αυτη καθ' αυτη.
==============================
Ηταν απο τις λιγες φορες στη ζωη του Κερτ που ειχε την απεριοριστη δυνατοτητα για ενα ευρυ φασμα πρωτης ερωτησης και μολονοτι ενα σωρο απο δαυτες συνωστιζονταν μεσα στο κεφαλι του παλευοντας για το ποια θα εβγαινε πρωτη απορησε και ο ιδιος με τον εαυτο του οταν τον ακουσε να μιλαει αφου ο ξενος ειχε σταματησει την αφηγηση του.
-'Δηλαδη τωρα παμε να βρουμε καποιον για να τον σκοτωσουμε' ? ρωτησε.
Ηταν μια ερωτηση που ουτε ο ξενος δεν περιμενε κι αιφνιδιαστηκε. Ο Κερτ συνεχισε.
-'Ο λογος που ψαχνεις να βρεις τον αγοραστη ειναι γιατι ειναι το επομενο και τελευταιο θυμα στην λιστα σου' ? επεμεινε.
-'Οχι, οχι' απαντησε ο ξενος. 'Αλλα σιγουρα αυτος θα με οδηγησει σ' αυτον που ψαχνω'.
Ο Κερτ εμεινε σιωπηλος για λιγο.
-'Καταλαβαινεις πως πρεπει να μου αποδειξεις κατι απ' ολα αυτα' ειπε.
-'Φυσικα' απαντησε ο ξενος κι εστριψε αποτομα το τιμονι του αυτοκινητου δεξια.
==============================
Το αυτοκινητο βαρυγκομησε βγαινοντας απο τον ασφαλτοστρωμενο κεντρικο δρομο μπαινοντας στον ανωμαλο, λασπωμενο χωματοδρομο. Ο ξενος δεν σταματησε παρα μονο οταν ο δρομος ειχε μικρυνει τοσο πολυ που πια εμοιαζε με μονοπατι. Ειχαν χωθει αρκετα βαθια στο δασος, μακρια απο καθε ανεπιθυμητο. Βγηκε πρωτος απο το αμαξι και περιμενε τον Κερτ. Ο τελευταιος εκανε μια κινηση σαν να ρωταγε τι διαολο εκαναν εκει περα.
-'Ζητησες αποδειξεις' ειπε ο ξενος 'και θα τις εχεις'.
Ο Κερτ εξακολουθουσε να κοιταει παραξενεμενος. Ο ξενος ανοιξε το ντουλαπακι του συνοδηγου κι εβγαλε ενα περιστροφο. Αθελα του ο Κερτ οπισθοχωρησε ενα βημα. Ο ξενος τον πλησιασε και του εδωσε το περιστροφο κρατωντας το απο την καννη.
-'Ριξε μου και θα εχεις την αποδειξη που ζητας' ειπε με σταθερη φωνη.
-'Εχεις τρελαθει εντελως' ? ρωτησε ο Κερτ παιρνοντας το οπλο.
-'Εδω' ειπε ο ξενος δειχνοντας το σημειο της καρδιας 'για να εισαι σιγουρος'.
===========================
Δεν κρατας κλαμπ στην Νεα Υορκη αν δεν εχεις πολλες στιγμες συνοδοιπορο σου την βια κι αν αυτο γινεται συχνα ειναι απολυτα φυσιολογικο ν' αντιδρας πια μηχανικα. Κανονικα ο Κερτ θα επρεπε να τον μεταπεισει για το ανοητο της σκεψης του, να τον συνετισει και ν' αρνηθει να λαβει μερος σε κατι τοσο αφυσικο. Αντ' αυτου απασφαλισε το οπλο, το ζυγισε στο χερι του και σημαδεψε εκει ακριβως που του ειχε δειξει ο ξενος.
-'Ωραιο οπλο' ειπε χαιδευοντας με το βλεμμα του το μεταλλικο περιβλημα.
Αμεσως μετα πατησε την σκανδαλη. Απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αδυνατον ν' αστοχουσε, απο τοσο κοντινη αποσταση ηταν αναμενομενο το χτυπημα σχεδον να σηκωσει μερικα εκατοστα τον ξενο στον αερα και να τον στειλει να σωριαστει λιγα μετρα πιο περα.
Ο Κερτ παρακολουθησε το ακινητο σωμα πανω στο νοτισμενο εδαφος και ειδε τον κοκκινο λεκε στο υψος της καρδιας να μεγαλωνει ομοιομορφα γυρω απο το τραυμα.
Μετα ειδε τον ξενο να σηκωνεται τρεκλιζοντας και να στεκεται απεναντι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου