ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 89
-'Εκει ! Παγωσε το εκει' ειπε ο Ντεξτερ Γου δειχνοντας με το δαχτυλο του στην οθονη. 'Για να δουμε τι εχουμε εδω' προσθεσε πλησιαζοντας κι αλλο την εικονα. 'Δυο τυποι κι ενα αυτοκινητο στο βαθος. Δεν μπορεις να καθαρισεις λιγο την εικονα η να την φερεις πιο κοντα' ? εκανε απευθυνομενος στον Ρειμοντ που χειριζοταν το μηχανημα.
-'Αυτο ειναι οτι καλυτερο μπορουμε να εχουμε' απαντησε ο Ρειμοντ. 'Δεν καταλαβαινω που ειναι ο Τζορντι' συνεχισε. 'Κανονικα θα επρεπε'...
Ο ηχος στον ασυρματο διεκοψε την φραση του. Η φωνη του Σπενς ακουστηκε ολοκαθαρα.
-'Μαγκες, ελατε τωρα απο δω. Παγιδα 7. Ο Τζορντι εχει προβλημα'.
Δεν χρειαστηκε να μπει σε λεπτομερειες. Ο Ντεξτερ και ο Ρειμοντ ηταν ετοιμοι σε κλασματα δευτερολεπτου. Αφησαν την εικονα της καμερας παγωμενη, πηραν τα οπλα τους και μπηκαν στο δευτερο φορτηγακι που ηταν εξω απο το σπιτι. Μεχρι να φτασουν στο σημειο που τους ειχε υποδειξει ο Σπενς δεν ανταλλαξαν κουβεντα.
==============================
Η Μαρλενα Μπεσον σηκωσε τα ματια της και κοιταξε τον βαρυφορτωμενο ουρανο. Και η σημερινη μερα προμηνυοταν το ιδιο χαλια οπως και η χθεσινη και προφανως και η αυριανη σιγουρα δεν θα εκρυβε ευχαριστες εκπληξεις. Ειχε βαρεθει αυτο το μουντο, μονοτονο σκηνικο που ειχε στησει ο καιρος εδω και λιγες μερες αλλα δεν μπορουσε να κανει και κατι. Η αληθεια ειναι πως ουτε η ποιοτητα της δουλειας της βοηθουσε καθολου. Πεντε μηνες δουλευε σ' αυτο το βενζιναδικο και η αρχικη προβλεψη ελεγε δυο. Ισα ισα να μαζευε πεντε δεκαρες για να την κοπαναγε απο κει σε καποιο πιο ηλιολουστο, πιο θερμο μερος. Μα με τον ψευτομισθο που επαιρνε ισως χρειαζοταν αλλους πεντε και η σκεψη πως θα ηταν ολοι κι απαραλλαχτοι σαν τους προηγουμενους ηταν αρκετη να την βυθισει σε μελαγχολια. Με την ακρη του ματιου της επιασε το αυτοκινητο που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Επιτελους, καποιος ειχε σταματησει. Ισως της δινοταν η ευκαιρια ν' ανταλλαξει δυο κουβεντες αφου απο το πρωι αναθεμα κι αν ειχε αρθρωσει τρεις φρασεις.
=============================
Η πρωτη εντυπωση για την κατασταση του ποδιου του Τζορντι μετα την απεγκλωβιση του απο την παγιδα δεν ηταν και η καλυτερη. Το μονο θετικο που υπηρχε ηταν πως δεν ειχε παθει ζημια καποιο κοκκαλο αλλα η πληγη που ειχε δημιουργηθει ηταν αρκετα βαθια και ταλαιπωρηθηκαν μεχρι να σταματησουν την αιμορραγια. Το υγρο χωμα βοηθησε τ' αδελφια να παρακολουθησουν τα ιχνη απο τα λαστιχα του αυτοκινητου των δυο αντρων και να τους δωσουν ενα στιγμα για την κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει. Αυτο που προειχε τωρα ηταν να πανε πισω στο σπιτι τον Τζορντι και να του παρασχουν μια επιμελεστερη ιατρικη βοηθεια απο μονοι τους αφου δεν υπηρχε περιπτωση ν' απευθυνθουν σε καποιο τοπικο γιατρο για ευνοητους λογους.
Αφου ειχαν κανει οτι περνουσε απο το χερι τους για τον Τζορντι τον αφησαν ν' αποκοιμηθει στο δωματιο και συγκεντρωθηκαν για ενα οικογενειακο συμβουλιο στο σαλονι.
Ηταν ευκολο για τον οποιονδηποτε να διαβασει τα προσωπα τους και να καταλαβει τι σκεφτονταν. Ολος ο χωρος απεπνεε μονο ενα συναισθημα, εκδικηση.
=============================
-'Βλεπω το γεμισατε το ρεζερβουρ' ειπε η Μαρλενα απευθυνομενη στους δυο αντρες που μολις ειχαν μπει μεσα. 'Πατε μακρια' ?
-'Τσωρτσιλ' πεταξε ο ενας απο τους δυο.
-'Πολυ καλα κανατε και γεμισατε' ειπε η κοπελα. 'Δεν θα συναντησετε πολλους σταθμους ακομα μεχρι το Τσωρτσιλ' συμπληρωσε.
-'Αυτο δα μας ελειπε' ειπε ο αντρας που ειχε μιλησει 'να μεινουμε κι απο βενζινη'.
Η κοπελα χαμογελασε διχως να πει κατι. Φαινονταν φιλικοι και το κυριοτερο ανετοι.
-'Χρειαζομαστε κατι αλλο Κερτ' ? ειπε ο αντρας που δεν ειχε ξεστομισει κουβεντα ακομα.
-'Φυσικα' απαντησε ο αλλος. 'Ευκαρια ειναι τωρα να εφοδιαστουμε με τ' απαραιτητα' απαντησε και ταυτοχρονα εκλεισε το ματι στην κοπελα.
-'Που ειναι οι μπυρες'... εκανε και μισοσκυψε μπροστα στην κοπελα προσπαθωντας να διαβασει το ταμπελακι που εγραφε τ' ονομα της ...'Μαρλενα ?
=================================
-'Στο βαθος, στο ψυγειο' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το χερι της. 'Καλα θα κανετε να προσεχετε μην σας σταματησουν ομως γιατι θα μπειτε σε μπελαδες' προσθεσε.
-'Μην αγχωνεσαι ' εκανε ο Κερτ 'δεν οδηγαω εγω'.
-'Φοβαμαι πως δεν παιζει ρολο αυτο' ειπε η Μαρλενα. 'Ειναι παρανομο ακομα και να βρεθει ανοιχτη μπυρα μεσα στο αυτοκινητο εστω κι αν αυτος που οδηγει δεν εχει πιει σταγονα. Καλα το καταλαβα πως δεν ειστε απ' αυτα τα μερη' συμπληρωσε.
-'Τι μας προδωσε' ? εκανε απορημενος ο Κερτ.
-'Το ντυσιμο, η προφορα, ολα αυτα μαζι' ειπε η Μαρλενα.
-'Ακουσες τι ειπε η κοπελα' εκανε ο αλλος αντρας. 'Ξεχνα τις μπυρες'.
-'Δεν νομιζω πως υπαρχει θεμα' επεμεινε ο Κερτ. 'Δεν συντρεχει λογος να μας σταματησουν εκτος κι αν καποιος μας κατεδιδε' ειπε χαμογελωντας πονηρα προς το μερος της κοπελας. 'Φανταζομαι πως η φιλη μας η Μαρλενα απο δω δεν θα εκανε ποτε κατι τετοιο, ε' ?
=========================
-'Δεν μ' αρεσει καθολου η ιδεα ν' αφησουμε μονο του τον Τζορντι' ειπε ο Σπενς.
-'Σε δυο ωρες θα ειναι εδω η ξαδελφη μας' απαντησε ο Ντεξτερ. 'Δεν υπαρχει λογος ανησυχιας'.
-'Σωστα τα λεει ο Ντεξ' ειπε ο Ρειμοντ. 'Αν δεν ξεκινησουμε τωρα αμεσως που προηγουνται μονο μερικες ωρες δεν θα τους βρουμε ποτε. Αυτο θελεις Σπενς' ?
Ο Ντεξτερ αρπαξε το κεφαλι του αδελφου του με τα δυο του χερια και τον κοιταξε βαθια στα ματια. Μετα μιλησε με χαμηλοφωνη μα απιστευτα σταθερη φωνη.
-'Χειροτερα απ' οτι ειναι ο Τζορντι δεν μπορει να γινει. Θες να εισαι εσυ αυτος οταν συνελθει που θα του πεις πως δεν καταδιωξαμε αυτους που του το εκαναν αυτο γιατι επρεπε να μεινουμε κοντα του μηπως χειροτερεψει ?
Ο Σπενς χαμηλωσε το βλεμμα του και υποδεχτηκε ενα ελαφρυ τρανταγμα.
-'Το φανταστηκα' ειπε ο Ντεξτερ. 'Αντε τωρα, ετοιμαστειτε οσο πιο γρηγορα γινεται. Σε πεντε λεπτα φευγουμε κι εχουμε δουλεια πολλη μπροστα μας'.
================================
-'Τι αλλο υπαρχει που θα μπορουσες να μας πεις και να μας φανει χρησιμο μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ' ? ρωτησε ο Κερτ ενω αφηνε τις μπυρες πανω στον παγκο.
-'Αν δεν πεινατε πολυ και μπορειτε ν' αντεξετε, στα εξηντα μιλια απο δω υπαρχει το νοστιμοτερο μπιφτεκι που δοκιμασατε ποτε' απαντησε η κοπελα.
-'Το σημειωσα κιολας' ειπε ο Κερτ. 'Τι αλλο' ?
-'Αν δεν θελετε να οδηγησετε βραδυ για να φτασετε το πρωι στο Τσωρτσιλ μπορειτε να διανυκτερευσετε στο μοτελ Ριμπον, εκατο μιλια απο δω'.
-'Καταγραφηκαν ολα' εκανε ο Κερτ. 'Ευχαριστουμε για τις πληροφοριες'.
-'Μακαρι να ηταν ολοι οι ξενοι τετοιοι πελατες σαν κι εσας' ειπε η κοπελα.
Ο Κερτ γυρισε και κοιταξε τον ξενο με νοημα. Μετα στραφηκε στις προμηθειες του.
-'Νομιζω πως αυτα ειναι ολα' ειπε δειχνοντας με το χερι του ολα οσα ειχε μαζεψει. 'Πες μας τι χρωσταμε μαζι με την βενζινη' συμπληρωσε.
============================
Ισως ηταν η ευγενεια στους τροπους τους, ισως ηταν το μεγαλο φιλοδωρημα που αφησαν, ισως επαιξε ρολο πως ηταν εδω και καιρο οι πρωτοι που δεν χρησιμοποιησαν καποιο προστυχο λεκτικο σχολιο σε μια χοντροκομενη προσπαθεια για ενα χυδαιο φλερτ. Οτι και να ηταν επιασε τον εαυτο της να τους παρακολουθει να μπαινουν στο αυτοκινητο τους και να ξεμακραινουν στο βαθος. Αναστεναξε κι επεστρεψε μεσα. Δεν ηξερε τι δουλειες ειχαν στο Τσωρτσιλ, αυτο που γνωριζε ηταν πως ειχαν καπου να πανε, καπου με σκοπο εν αντιθεσει μ' αυτην που αλλη μια ρουτινιαρικη μερα ερχοταν να προστεθει στις προηγουμενες. Ενα κυμα μελαγχολιας ενεσκηψε απο το πουθενα την στιγμη που προσπαθουσε να δει τον εαυτο της μερικους μηνες πιο μπροστα. Συμβιβαστηκε γρηγορα με το γεγονος πως τιποτα συγκλονιστικο δεν παραμονευε στην επομενη χρονικη γωνια και σχεδον αναπηδησε απο την τρομαρα της ακουγοντας την κορνα του αυτοκινητου που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Ενα ηλικιωμενο ζευγαρι βγηκε απο μεσα και με χαλαρο βηματισμο περπατησε προς το μερος της.
============================
Ηταν η τριτη αποπειρα που εκαναν για να προσπερασουν την προπορευομενη βαρυφορτωμενη νταλικα και ηταν κι αυτη αποτυχημενη οπως και οι αλλες δυο. Αδιαφορωντας για την υπαρξη τους ο οδηγος του μεγαλου οχηματος καταλαμβανε οσο χωρο ακριβως χρειαζοταν στο οδοστρωμα μην δοκιμαζοντας καν να προσπαθησει να τους διευκολυνει στην προσπεραση που ματαια επιχειρουσαν εδω και ωρα. Ο βρεγμενος δρομος απο την βροχη που ειχε προηγηθει εκανε ακομα πιο δυσκολο το εργο τους μα ο νταλικιερης αδιαφορουσε παντελως.
Η ευκαρια δοθηκε σε μια αριστερη ανοιχτη στροφη και το φορτηγακι προσπερασε με την τεταρτη φορα. Ο οδηγος της νταλικας δεν καταδεχτηκε καν να κοιταξει αριστερα την ωρα που τον περναγαν κι αυτο του στοιχισε δραματικα.
Η σφαιρα απο το οπλο του Ρειμοντ Γου διεσχισε αστραπιαια την αποσταση που τους χωριζε, μπηκε ανενοχλητη απο το αριστερο παραθυρο και καρφωθηκε με δυναμη στο υψος του λαιμου.
Το οχημα εστριψε αποτομα προς τα δεξια βγαινοντας απο τον δρομο.
============================
Η αποτομη στροφη, το ανωμαλο εδαφος στο οποιο βρεθηκε η νταλικα και ο τραυματισμενος οδηγος ηταν οι λογοι που καμποσα μετρα πιο περα η νταλικα ανατραπηκε. Το φορτηγακι σταματησε διπλα της και ο Ρειμοντ Γου, παντα με το οπλο στο χερι πλησιασε το ανατραπεν οχημα. Ο τραυματισμενος οδηγος ειχε παγιδευτει στο κουβουκλιο και οι αποπειρες που εκανε ν' απεγκλωβιστει σταματησαν αποτομα βλεποντας τον Ρειμοντ να στεκεται απο πανω του. Θα μπορουσε να μιλησει, να ζητησει βοηθεια, να κανει κατι μα εκεινη τη στιγμη καταλαβε πως δεν ειχε κανενα νοημα. Το υφος του αντρα δεν αφηνε περιθωρια. Η δευτερη σφαιρα του τιναξε τα μυαλα στον αερα ενω οι υπολοιπες που καρφωθηκαν στο κορμι του ειχαν καθαρα διακοσμητικο χαρακτηρα. Ο Ρειμοντ σιγουρευτηκε πως ηταν νεκρος κι επεστρεψε στο φορτηγακι.
Ο Ντεξτερ και ο Σπενς τον κοιταξαν διχως να πουν λεξη.
-'Νομιζουν πως ο δρομος ειναι δικος τους' ειπε ψυχρα ο Ρειμοντ.
Οι αλλοι δυο κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους συμφωνωντας απολυτα μαζι του.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 89
-'Εκει ! Παγωσε το εκει' ειπε ο Ντεξτερ Γου δειχνοντας με το δαχτυλο του στην οθονη. 'Για να δουμε τι εχουμε εδω' προσθεσε πλησιαζοντας κι αλλο την εικονα. 'Δυο τυποι κι ενα αυτοκινητο στο βαθος. Δεν μπορεις να καθαρισεις λιγο την εικονα η να την φερεις πιο κοντα' ? εκανε απευθυνομενος στον Ρειμοντ που χειριζοταν το μηχανημα.
-'Αυτο ειναι οτι καλυτερο μπορουμε να εχουμε' απαντησε ο Ρειμοντ. 'Δεν καταλαβαινω που ειναι ο Τζορντι' συνεχισε. 'Κανονικα θα επρεπε'...
Ο ηχος στον ασυρματο διεκοψε την φραση του. Η φωνη του Σπενς ακουστηκε ολοκαθαρα.
-'Μαγκες, ελατε τωρα απο δω. Παγιδα 7. Ο Τζορντι εχει προβλημα'.
Δεν χρειαστηκε να μπει σε λεπτομερειες. Ο Ντεξτερ και ο Ρειμοντ ηταν ετοιμοι σε κλασματα δευτερολεπτου. Αφησαν την εικονα της καμερας παγωμενη, πηραν τα οπλα τους και μπηκαν στο δευτερο φορτηγακι που ηταν εξω απο το σπιτι. Μεχρι να φτασουν στο σημειο που τους ειχε υποδειξει ο Σπενς δεν ανταλλαξαν κουβεντα.
==============================
Η Μαρλενα Μπεσον σηκωσε τα ματια της και κοιταξε τον βαρυφορτωμενο ουρανο. Και η σημερινη μερα προμηνυοταν το ιδιο χαλια οπως και η χθεσινη και προφανως και η αυριανη σιγουρα δεν θα εκρυβε ευχαριστες εκπληξεις. Ειχε βαρεθει αυτο το μουντο, μονοτονο σκηνικο που ειχε στησει ο καιρος εδω και λιγες μερες αλλα δεν μπορουσε να κανει και κατι. Η αληθεια ειναι πως ουτε η ποιοτητα της δουλειας της βοηθουσε καθολου. Πεντε μηνες δουλευε σ' αυτο το βενζιναδικο και η αρχικη προβλεψη ελεγε δυο. Ισα ισα να μαζευε πεντε δεκαρες για να την κοπαναγε απο κει σε καποιο πιο ηλιολουστο, πιο θερμο μερος. Μα με τον ψευτομισθο που επαιρνε ισως χρειαζοταν αλλους πεντε και η σκεψη πως θα ηταν ολοι κι απαραλλαχτοι σαν τους προηγουμενους ηταν αρκετη να την βυθισει σε μελαγχολια. Με την ακρη του ματιου της επιασε το αυτοκινητο που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Επιτελους, καποιος ειχε σταματησει. Ισως της δινοταν η ευκαιρια ν' ανταλλαξει δυο κουβεντες αφου απο το πρωι αναθεμα κι αν ειχε αρθρωσει τρεις φρασεις.
=============================
Η πρωτη εντυπωση για την κατασταση του ποδιου του Τζορντι μετα την απεγκλωβιση του απο την παγιδα δεν ηταν και η καλυτερη. Το μονο θετικο που υπηρχε ηταν πως δεν ειχε παθει ζημια καποιο κοκκαλο αλλα η πληγη που ειχε δημιουργηθει ηταν αρκετα βαθια και ταλαιπωρηθηκαν μεχρι να σταματησουν την αιμορραγια. Το υγρο χωμα βοηθησε τ' αδελφια να παρακολουθησουν τα ιχνη απο τα λαστιχα του αυτοκινητου των δυο αντρων και να τους δωσουν ενα στιγμα για την κατευθυνση που ειχαν ακολουθησει. Αυτο που προειχε τωρα ηταν να πανε πισω στο σπιτι τον Τζορντι και να του παρασχουν μια επιμελεστερη ιατρικη βοηθεια απο μονοι τους αφου δεν υπηρχε περιπτωση ν' απευθυνθουν σε καποιο τοπικο γιατρο για ευνοητους λογους.
Αφου ειχαν κανει οτι περνουσε απο το χερι τους για τον Τζορντι τον αφησαν ν' αποκοιμηθει στο δωματιο και συγκεντρωθηκαν για ενα οικογενειακο συμβουλιο στο σαλονι.
Ηταν ευκολο για τον οποιονδηποτε να διαβασει τα προσωπα τους και να καταλαβει τι σκεφτονταν. Ολος ο χωρος απεπνεε μονο ενα συναισθημα, εκδικηση.
=============================
-'Βλεπω το γεμισατε το ρεζερβουρ' ειπε η Μαρλενα απευθυνομενη στους δυο αντρες που μολις ειχαν μπει μεσα. 'Πατε μακρια' ?
-'Τσωρτσιλ' πεταξε ο ενας απο τους δυο.
-'Πολυ καλα κανατε και γεμισατε' ειπε η κοπελα. 'Δεν θα συναντησετε πολλους σταθμους ακομα μεχρι το Τσωρτσιλ' συμπληρωσε.
-'Αυτο δα μας ελειπε' ειπε ο αντρας που ειχε μιλησει 'να μεινουμε κι απο βενζινη'.
Η κοπελα χαμογελασε διχως να πει κατι. Φαινονταν φιλικοι και το κυριοτερο ανετοι.
-'Χρειαζομαστε κατι αλλο Κερτ' ? ειπε ο αντρας που δεν ειχε ξεστομισει κουβεντα ακομα.
-'Φυσικα' απαντησε ο αλλος. 'Ευκαρια ειναι τωρα να εφοδιαστουμε με τ' απαραιτητα' απαντησε και ταυτοχρονα εκλεισε το ματι στην κοπελα.
-'Που ειναι οι μπυρες'... εκανε και μισοσκυψε μπροστα στην κοπελα προσπαθωντας να διαβασει το ταμπελακι που εγραφε τ' ονομα της ...'Μαρλενα ?
=================================
-'Στο βαθος, στο ψυγειο' ειπε η κοπελα ενω ταυτοχρονα εδειχνε με το χερι της. 'Καλα θα κανετε να προσεχετε μην σας σταματησουν ομως γιατι θα μπειτε σε μπελαδες' προσθεσε.
-'Μην αγχωνεσαι ' εκανε ο Κερτ 'δεν οδηγαω εγω'.
-'Φοβαμαι πως δεν παιζει ρολο αυτο' ειπε η Μαρλενα. 'Ειναι παρανομο ακομα και να βρεθει ανοιχτη μπυρα μεσα στο αυτοκινητο εστω κι αν αυτος που οδηγει δεν εχει πιει σταγονα. Καλα το καταλαβα πως δεν ειστε απ' αυτα τα μερη' συμπληρωσε.
-'Τι μας προδωσε' ? εκανε απορημενος ο Κερτ.
-'Το ντυσιμο, η προφορα, ολα αυτα μαζι' ειπε η Μαρλενα.
-'Ακουσες τι ειπε η κοπελα' εκανε ο αλλος αντρας. 'Ξεχνα τις μπυρες'.
-'Δεν νομιζω πως υπαρχει θεμα' επεμεινε ο Κερτ. 'Δεν συντρεχει λογος να μας σταματησουν εκτος κι αν καποιος μας κατεδιδε' ειπε χαμογελωντας πονηρα προς το μερος της κοπελας. 'Φανταζομαι πως η φιλη μας η Μαρλενα απο δω δεν θα εκανε ποτε κατι τετοιο, ε' ?
=========================
-'Δεν μ' αρεσει καθολου η ιδεα ν' αφησουμε μονο του τον Τζορντι' ειπε ο Σπενς.
-'Σε δυο ωρες θα ειναι εδω η ξαδελφη μας' απαντησε ο Ντεξτερ. 'Δεν υπαρχει λογος ανησυχιας'.
-'Σωστα τα λεει ο Ντεξ' ειπε ο Ρειμοντ. 'Αν δεν ξεκινησουμε τωρα αμεσως που προηγουνται μονο μερικες ωρες δεν θα τους βρουμε ποτε. Αυτο θελεις Σπενς' ?
Ο Ντεξτερ αρπαξε το κεφαλι του αδελφου του με τα δυο του χερια και τον κοιταξε βαθια στα ματια. Μετα μιλησε με χαμηλοφωνη μα απιστευτα σταθερη φωνη.
-'Χειροτερα απ' οτι ειναι ο Τζορντι δεν μπορει να γινει. Θες να εισαι εσυ αυτος οταν συνελθει που θα του πεις πως δεν καταδιωξαμε αυτους που του το εκαναν αυτο γιατι επρεπε να μεινουμε κοντα του μηπως χειροτερεψει ?
Ο Σπενς χαμηλωσε το βλεμμα του και υποδεχτηκε ενα ελαφρυ τρανταγμα.
-'Το φανταστηκα' ειπε ο Ντεξτερ. 'Αντε τωρα, ετοιμαστειτε οσο πιο γρηγορα γινεται. Σε πεντε λεπτα φευγουμε κι εχουμε δουλεια πολλη μπροστα μας'.
================================
-'Τι αλλο υπαρχει που θα μπορουσες να μας πεις και να μας φανει χρησιμο μεχρι να φτασουμε στο Τσωρτσιλ' ? ρωτησε ο Κερτ ενω αφηνε τις μπυρες πανω στον παγκο.
-'Αν δεν πεινατε πολυ και μπορειτε ν' αντεξετε, στα εξηντα μιλια απο δω υπαρχει το νοστιμοτερο μπιφτεκι που δοκιμασατε ποτε' απαντησε η κοπελα.
-'Το σημειωσα κιολας' ειπε ο Κερτ. 'Τι αλλο' ?
-'Αν δεν θελετε να οδηγησετε βραδυ για να φτασετε το πρωι στο Τσωρτσιλ μπορειτε να διανυκτερευσετε στο μοτελ Ριμπον, εκατο μιλια απο δω'.
-'Καταγραφηκαν ολα' εκανε ο Κερτ. 'Ευχαριστουμε για τις πληροφοριες'.
-'Μακαρι να ηταν ολοι οι ξενοι τετοιοι πελατες σαν κι εσας' ειπε η κοπελα.
Ο Κερτ γυρισε και κοιταξε τον ξενο με νοημα. Μετα στραφηκε στις προμηθειες του.
-'Νομιζω πως αυτα ειναι ολα' ειπε δειχνοντας με το χερι του ολα οσα ειχε μαζεψει. 'Πες μας τι χρωσταμε μαζι με την βενζινη' συμπληρωσε.
============================
Ισως ηταν η ευγενεια στους τροπους τους, ισως ηταν το μεγαλο φιλοδωρημα που αφησαν, ισως επαιξε ρολο πως ηταν εδω και καιρο οι πρωτοι που δεν χρησιμοποιησαν καποιο προστυχο λεκτικο σχολιο σε μια χοντροκομενη προσπαθεια για ενα χυδαιο φλερτ. Οτι και να ηταν επιασε τον εαυτο της να τους παρακολουθει να μπαινουν στο αυτοκινητο τους και να ξεμακραινουν στο βαθος. Αναστεναξε κι επεστρεψε μεσα. Δεν ηξερε τι δουλειες ειχαν στο Τσωρτσιλ, αυτο που γνωριζε ηταν πως ειχαν καπου να πανε, καπου με σκοπο εν αντιθεσει μ' αυτην που αλλη μια ρουτινιαρικη μερα ερχοταν να προστεθει στις προηγουμενες. Ενα κυμα μελαγχολιας ενεσκηψε απο το πουθενα την στιγμη που προσπαθουσε να δει τον εαυτο της μερικους μηνες πιο μπροστα. Συμβιβαστηκε γρηγορα με το γεγονος πως τιποτα συγκλονιστικο δεν παραμονευε στην επομενη χρονικη γωνια και σχεδον αναπηδησε απο την τρομαρα της ακουγοντας την κορνα του αυτοκινητου που μολις ειχε σταματησει μπροστα στις αντλιες. Ενα ηλικιωμενο ζευγαρι βγηκε απο μεσα και με χαλαρο βηματισμο περπατησε προς το μερος της.
============================
Ηταν η τριτη αποπειρα που εκαναν για να προσπερασουν την προπορευομενη βαρυφορτωμενη νταλικα και ηταν κι αυτη αποτυχημενη οπως και οι αλλες δυο. Αδιαφορωντας για την υπαρξη τους ο οδηγος του μεγαλου οχηματος καταλαμβανε οσο χωρο ακριβως χρειαζοταν στο οδοστρωμα μην δοκιμαζοντας καν να προσπαθησει να τους διευκολυνει στην προσπεραση που ματαια επιχειρουσαν εδω και ωρα. Ο βρεγμενος δρομος απο την βροχη που ειχε προηγηθει εκανε ακομα πιο δυσκολο το εργο τους μα ο νταλικιερης αδιαφορουσε παντελως.
Η ευκαρια δοθηκε σε μια αριστερη ανοιχτη στροφη και το φορτηγακι προσπερασε με την τεταρτη φορα. Ο οδηγος της νταλικας δεν καταδεχτηκε καν να κοιταξει αριστερα την ωρα που τον περναγαν κι αυτο του στοιχισε δραματικα.
Η σφαιρα απο το οπλο του Ρειμοντ Γου διεσχισε αστραπιαια την αποσταση που τους χωριζε, μπηκε ανενοχλητη απο το αριστερο παραθυρο και καρφωθηκε με δυναμη στο υψος του λαιμου.
Το οχημα εστριψε αποτομα προς τα δεξια βγαινοντας απο τον δρομο.
============================
Η αποτομη στροφη, το ανωμαλο εδαφος στο οποιο βρεθηκε η νταλικα και ο τραυματισμενος οδηγος ηταν οι λογοι που καμποσα μετρα πιο περα η νταλικα ανατραπηκε. Το φορτηγακι σταματησε διπλα της και ο Ρειμοντ Γου, παντα με το οπλο στο χερι πλησιασε το ανατραπεν οχημα. Ο τραυματισμενος οδηγος ειχε παγιδευτει στο κουβουκλιο και οι αποπειρες που εκανε ν' απεγκλωβιστει σταματησαν αποτομα βλεποντας τον Ρειμοντ να στεκεται απο πανω του. Θα μπορουσε να μιλησει, να ζητησει βοηθεια, να κανει κατι μα εκεινη τη στιγμη καταλαβε πως δεν ειχε κανενα νοημα. Το υφος του αντρα δεν αφηνε περιθωρια. Η δευτερη σφαιρα του τιναξε τα μυαλα στον αερα ενω οι υπολοιπες που καρφωθηκαν στο κορμι του ειχαν καθαρα διακοσμητικο χαρακτηρα. Ο Ρειμοντ σιγουρευτηκε πως ηταν νεκρος κι επεστρεψε στο φορτηγακι.
Ο Ντεξτερ και ο Σπενς τον κοιταξαν διχως να πουν λεξη.
-'Νομιζουν πως ο δρομος ειναι δικος τους' ειπε ψυχρα ο Ρειμοντ.
Οι αλλοι δυο κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους συμφωνωντας απολυτα μαζι του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου