Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                   ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33










Απορουσε και ο ιδιος με την ιδεα που ειχε. Δεν ηταν προιον καποιας ανελπιστης επιφοιτησης ουτε μιας αχαλινωτης φαντασιας. Στην προσπαθεια του να βρει την σωστοτερη επιλογη η μνημη του ειχε φροντισει ν' ανασυρει εικονες απο τα παλια, καταστασεις που ειχε ηδη βιωσει. Ετσι, διχως μια λογικοφανη εξηγηση, του ειχε ερθει η συγκεκριμενη ιδεα. Πριν καιρο ειχε παραδωσει ενα φορτιο μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος σε καποιο μερος που οι κατοικοι του παρουσιαζαν την εξης ιδιομορφια. Ειχαν την ικανοτητα να μεταβαλλουν την μοριακη τους μαζα κατα το δοκουν. Μ' αυτον τον τροπο μπορουσαν να γινουν ελαφρυτεροι απο τον αερα η πολυ βαρυτεροι απ' οτι ηταν ηδη. Η επιλογη του αυτη εμοιαζε να ειναι σωστη αφου καταφερε μετα απο συνεχες περπατημα πανω στο κοκκινο υγρο να φτασει στον αντικειμενικο του στοχο.
Κοιταξε τριγυρω μα δεν φαινοταν κανενας. Αποφασισε να συνεχισει, στην ξηρα πια, μεχρι να συναντουσε την Ρισανι. Τωρα ειχε μια καινουργια προκληση μπροστα του. Επρεπε να βρει τα καταλληλα επιχειρηματα για να την πεισει να ερθει μαζι τους.
                  =====================================
Χτυπησε αποτομα πανω σ' εναν αορατο τοιχο. Οτι και να ηταν αυτο που εμποδιζε τον δρομο ηταν υπαρκτο, οσο υπαρκτος ηταν και ο πονος που ειχε νοιωσει. Σκεφτοταν ηδη πως θα μπορουσε να παρακαμψει το συγκεκριμενο εμποδιο οταν την ειδε λιγα μετρα μακρια του.
Μπορουσε να ηταν οποιοσδηποτε απο τους Διαστικτους, ομως κατι του ελεγε πως ηταν αυτη που αναζητουσε. Ηταν ολογυμνη μα δεν μπορουσε να διακρινει λεπτομερειες πανω της. Ηταν ολοκληρη καλυμμενη με στιγματα που η κινηση τους ανταγωνιζοταν ευκολα την ταχυτητα με την οποια οι σκεψεις του διαδεχοταν η μια την αλλη στο μυαλο του.
Μερικα απ' αυτα τα στιγματα απομακρυνθηκαν απο το κορμι της, σχηματισαν ενα φαινομενικο προσωπο που τον πλησιασε σε αποσταση αναπνοης. Ειχε καταφερει τοσα μεχρι στιγμης, δεν θα επετρεπε στον εαυτο του να λιποψυχησει τωρα.
-'Με αναζητας Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε το προσωπο. Ειμαι η Ρισανι'.
Ο Ελλερυ πηρε μια βαθια ανασα κι αρχισε να μιλαει.
                  =====================================
Η μονη στιγμη που προσεξε καποια διαφοροποιηση ηταν οταν εκανε αναφορα στο ονομα του Μετγκον. Ενα θροισμα περιεργο διετρεξε την βλαστηση που εγερνε συνομωτικα απο πανω τους ενω τα υπολοιπα στιγματα στο κορμι της Ρισανι ακινητοποιηθηκαν για ελαχιστο χρονο.
-'Ο Μετγκον' ? εκανε το προσωπο αλλαζοντας συνεχως εκφρασεις. 'Εχει περασει πολυς χρονος απο τοτε που τ' ονομα αυτο ακουστηκε για τελευταια φορα στον Κιον' προσθεσε.
-'Η αληθεια ειναι πως εγω μολις προσφατα εμαθα γι αυτον' ειπε αφελεστατα ο Ελλερυ.
Το προσωπο παρεμεινε ακινητο για λιγο μελετωντας τον εξονυχιστικα.
-'Ωστε με χρειαζεσαι για να σε βοηθησω εναντια στον Μετγκον' ειπε το προσωπο.
-'Αυτη ειναι η αληθεια. Κοιτα, δεν ειμαι'...
Το προσωπο τον διεκοψε αδιαφορωντας για την καταληξη της φρασης του.
-'Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' αφησω τον Κιον για να ερθω μαζι σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ? ειπε το προσωπο. 'Γιατι να κανω κατι τετοιο' ? προσθεσε.
                   ===================================
Ο Ελλερυ κοιταξε απελπισμενα γυρω για καποια βοηθεια μολονοτι γνωριζε πολυ καλα πως σ' αυτο το κοματι ηταν ολομοναχος. Δεν μπορουσε να ξερει ποια ηταν η σωστη απαντηση για να επειθε την Ρισανι να τους ακολουθησει, ουτε ειχε τον χρονο να πειραματιστει. Αποφασισε να πει αυτο ακριβως που πιστευε ο ιδιος ανεξαρτητου αποτελεσματος.
-'Κοιτα, δεν γνωριζω ουτε ποια εισαι, ουτε τι ακριβως κανεις εδω, ουτε ποσο χρησιμη και απαραιτητη εισαι' αρχισε. 'Ο λογος για τον οποιο σου ζητω να ερθεις μαζι ειναι ενας και απλος.
Ισως να κρινεις πως δεν ειναι αρκετος η τοσο σοβαρος για να εγκαταλειψεις το μερος σου, δεν το ξερω. Αυτο που ξερω, και συνειδητοποιησα, ειναι πως αν αυτος ο Μετγκον πετυχει αυτο που θελει, να γινει ενα ειδος αφεντικου στο συμπαν, θ' αλλαξει τα παντα. Οτι υπαρχει μεχρι στιγμης θα εξαφανιστει και θ' αντικατασταθει με οτι αυτος κρινει πως θελει. Κοσμοι, γαλαξιες, το ιδιο το συμπαν θα παψει να υπαρχει. Οτι γνωριζουμε και ξερουμε θα ειναι μια αναμνηση. Αλλα αναμνησεις εχουν μονο αυτοι που εξακολουθουν να βρισκονται εν ζωη' προσθεσε.
                  =====================================
-'Ισως εσεις εδω, στον Κιον, να εχετε βρει τον τροπο ν' αποτελεσετε εξαιρεση στα επικειμενα σχεδια του Μτεγκον. Ισως εσεις εδω να ξερετε πως ολο αυτο δεν θα σας επηρεασει. Δε εχω αντιλογο γι αυτο, αν ειναι οντως ετσι εχω ερθει μεχρι εδω αδικα. Αν ομως πιστευετε πως κι εσεις θ' αποτελεσετε παρελθον αν ο Μετγκον καταφερει να υλοποιησει οσα πρεσβευει τοτε εχεις δυο επιλογες. Η αναμενεις το αναποφευκτο να ερθει αποδεχομενη την μοιρα σου η προσπαθεις με τις οποιες δυναμεις διαθετεις να σταματησεις αυτην την απειλη. Εγω εχω κανει την επιλογη μου, τωρα ειναι η ωρα να κανεις και συ την δικη σου' ολοκληρωσε ο Ελλερυ.
Ειχε μολις αποσωσει τον λογο του οταν μ' εκπληξη ειδε ενα τσουρμο απο Διαστικτους να εμφανιζεται περιξ της Ρισανι. Ηταν εκει ολη αυτην την ωρα και απλα παρακολουθουσαν τον διαλογο τους ? Ειχαν εμφανιστει αφου περιμεναν υπομονετικα να τελειωσουν την συζητηση τους ? Αυτο δεν το ηξερε αλλα πια, οπως ειχαν τα πραγματα, λιγη σημασια ειχε. 
Ειδε το προσωπο ν' αποτραβιεται αποτομα προς τα πισω και να ενσωματωνεται πανω της.
                   ===================================
Δεν ειχε ιδεα αν ο αορατος τοιχος ηταν ακομα εκει. Επιλεξε να παραμεινει ακινητος στην θεση του παρακολουθωντας την συναξη των Διαστικτων σε μικρη αποσταση απ' αυτον. 
Μπορει να συζητουσαν αν επρεπε η Ρισανι να ερθει μαζι του, μπορει να συζητουσαν με ποιον τροπο θα εξοντωναν τον θρασυ που ειχε ερθει να τους νουθετησει μεσα στο ιδιο τους το σπιτι. 
Οτι και να ηταν επρεπε να περιμενει υπομονετικα. Ειδε την Ρισανι ν' απομακρυνεται απο τους υπολοιπους και να βαδιζει προς το μερος του. Σταθηκε διπλα του και τον κοιταξε.
-'Ειμαι ετοιμη οποτε εισαι κι εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε με μια φωνη που του θυμισε εντονα το θροισμα της καταλευκης βλαστησης. 'Παμε' ?
-'Παρακαλω' εκανε ο Ελλερυ ενω εδειχνε με το χερι του εμπρος. 'Μετα απο σενα'.
-'Δεν ξερω τι προσπαθεις να διακρινεις πανω μου' απαντησε η Ρισανι ' μα οτι και να ειναι αυτο δεν προκειται να το μαθεις ουτε τωρα ουτε αργοτερα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις'.
Ο Ελλερυ ξεροκαταπιε και ξεκινησε να βαδιζει και παλι πανω στην κοκκινη θαλασσα.
                  ===================================
Χρειαστηκε λιγος χρονος για να γινουν οι συστασεις. Εκ μερους της Ρισανι αυτος που της προκαλεσε εντυπωση ηταν η φιγουρα του Ορκοφυλακα. Δεν μπορουσε ακριβως να καταλαβει τι πρεσβευε μα το ενστικτο της φωναζε απο μακρια πως ηταν καποιος που επρεπε να σεβεται. Ο Αζεμουρ απο την αλλη της φανηκε μια τυπικη περιπτωση αρσενικου που εκανε ακριβως τις ιδιες σκεψεις με τον Ελλερυ σπαταλωντας χρονο κοιταζοντας ενδελεχως. Για καλη του τυχη, ο προειδοποιημενος Ελλερυ που καταλαβε τι ακριβως επραττε ο Αζεμουρ, φροντισε να τον ενημερωσει πως αυτο ηταν κατι που ουδολως θα εκτιμουσε η Ρισανι.
Ο σεβασμος της Ρισανι για τον Ορκοφυλακα εγινε ακομα πιο εντονος οταν ο τελευταιος, μ' ενα χτυπημα μονο του σκηπτρου που κρατουσε, τους πηρε ολους απο τον Κιον και τους μετεφερε σ' ενα αστεροειδη που, αδιαφορωντας για την παρουσια τους, συνεχιζε το αεναο ταξιδι του μεσα στο αχανες συμπαν. Τωρα ειχαν να μελετησουν τις επομενες στρατηγικες κινησεις τους, οπως ακριβως το ειχε θεσει ο Ορκοφυλακας. 
                       =================================
Ο Γκαβαρντα ειχε αλλαξει αρκετα απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει εκει, πραγμα που αρχικα της δυσκολεψε τον προσανατολισμο της. Συντομα ομως τα παλια μονοπατια επανηλθαν στην μνημη της και πολυ γρηγορα βρεθηκε να μπαινει στο μπαρ του Γκριντλοκ. Αυτος ο ανθρωπος ηταν ενας γριφος, ποτε δεν σε αφηνε να καταλαβεις ποιες ηταν οι σκεψεις του οταν σ' εβλεπε. Ετσι εγινε και τωρα μολις την ειδε αποτομα μπροστα του.
-'Μεριτα' ειπε 'φαινεται πως αυτος ειναι ο μηνας των εκπληξεων' προσθεσε. 'Εχουμε να τα πουμε πολυ καιρο, πως τα πας ? Και πως και μας θυμηθηκες' ?
-'Πες οτι ξερεις για τον Ελλερυ Γκριντλοκ' εκανε η κοπελα χωρις περιστροφες. 'Ειναι αναγκη να τον βρω, εσυ σιγουρα θα ξερεις'.
-'Η κορυφωση του μηνα των εκπληξεων θα πραγματοποιηθει οταν εβλεπα μπροστα μου τον ιδιο τον Ελλερυ Μεριτα' απαντησε ο Γκριντλοκ. 'Δεν εχω ιδεα που βρισκεται' προσθεσε.
-'Πες μου κατι που θα με βοηθησει, για χαρη των παλιων ημερων' εκανε η Μεριτα.
               ======================================
-'Πριν απο σενα' αρχισε ο Γκριντλοκ 'εμφανιστηκαν εδω ολοι του Γιζγκαρνοφ πλην του Ελλερυ, του Γκραφ και του Κουλσακ. Σαν να μην εφτανε αυτο μ' επισκεφθηκαν ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν. Σκορπισαν Μεριτα, η ομαδα του Ελλερυ προφανως διαλυθηκε αλλα για ποιον λογο ο Κρουξ και οι υπολοιποι τους αναζητουν δεν ξερω. Ομως σημερα εμαθα καποιες ειδησεις που μπορει να σε βοηθησουν' συνεχισε κοιτωντας την κοπελα.
-'Δηλαδη ? Μιλα μου Γκριντλοκ' εκανε η Μεριτα με εκδηλη αδημονια.
-'Συνεβη ενα περιστατικο στον Ζιγκετ που οπως καλα θα ξερεις εκει τα περιστατικα ειναι σπανια. Δυο προσφατα εντεταγμενοι μονιμοι κατοικοι δολοφονηθηκαν μεσα στο ιδιο τους το σπιτι. Οι αρχες ειπαν πως λεγονται Νεκαρ και Μερανγκ. Εχουν δοθει στην δημοσιοτητα τα ονοματα αυτων που διεπραξαν την δολοφονια. Ηταν ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν'.
Για μια στιγμη η Μεριτα προσπαθησε να σταθμισει οτι ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.
-'Λοιπον'? 
                    =====================================
-'Ο ενας απο τους δολοφονους καταφερε να ξεφυγει, ο αλλος βαρια τραυματισμενος, σχεδον ετοιμοθανατος, συνεληφθη. Απ' οτι καταλαβα ακροβατει αναμεσα στην ζωη και τον θανατο. Συμφωνα με τους νομους του Ζιγκετ οποιος δολοφονει μονιμο κατοικο αντιμετωπιζει την θανατικη ποινη. Ειναι ζητημα λιγων ημερων μεχρι να εκτελεσουν τον Ντρισμπειν, γιατι αυτος ειναι που συνεληφθη. Ο Καγιαο ξεφυγε'.
-'Πρεπει να μιλησω με τον Ντρισμπειν Γκριντλοκ, να μαθω τι συμβαινει' εκανε η Μεριτα.
Ο τελευταιος ανασηκωσε τους ωμους σαν να συμφωνουσε μαζι της.
-'Πρεπει να παω στον Ζιγκετ το συντομοτερο δυνατον και χρειαζομαι καποιον εκει να με βοηθησει' ειπε κοιτωντας εντονα τον Γκριντλοκ. 'Μη με κανεις να παρακαλεσω Γκριντλοκ'.
-'Παντα συμπαθουσα εσενα και τον Ελλερυ ξερεις' εκανε ο αντρας. 'Μου αρεσε αυτο που παραλιγο να ειχατε και λυπηθηκα πραγματικα οταν ολο αυτο τελειωσε ετσι αδοξα. Μην με κανεις να λυπηθω παλι Μεριτα επειδη προκειται να σε βοηθησω' κατεληξε ο Γκριντλοκ. 

 
   
     

                            PANOS GEORGAKOPOULOS

             ΑΠ' ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

-'Νομιζω πως αυτη ειναι και η μοναδικη μας επιλογη. Τι λετε' ?

-'Συμφωνω μαζι σου Στηβ. Οσο πιο γρηγορα τοσο το καλυτερο. Εσυ Στηβ' ?

-'Αναμφισβητητα Στηβ' ειπε ο Στηβ. Οπως ειπε και ο Στηβ ειναι η μοναδικη μας επιλογη'.

Στραφηκαν και οι τρεις προς τον τεταρτο που ηταν καθισμενος στο τραπεζι.

-'Εσυ τι λες Στηβ' ? ρωτησαν τον αντρα που δεν ειχε μιλησει καθολου. Επρεπε να συμφωνησουν και οι τεσσερεις διαφορετικα δεν θα μπορουσαν να πραγματοποιησουν το σχεδιο τους.

-'Μακαρι να υπηρχε αλλος τροπος' ειπε στο τελος ο Στηβ 'μα πολυ φοβαμαι πως δεν υπαρχει'.

-'Αρα συμφωνεις κι εσυ Στηβ' ειπε ο Στηβ. 'Κυριοι' συνεχισε 'βλεπω πως υπαρχει ομοψηφια αρα προχωραμε οπως πρεπει. Ποτε βαζουμε το σχεδιο μπροστα' ?

-'Οπως ειπε ο Στηβ το συντομοτερο δυνατον. Νομιζω πως πρεπει να δουμε λιγο τις λεπτομερειες. Αφου πρωτα κανουμε μια προποση για το αισιο τελος που θελουμε'.

Οι τεσσερεις αντρες σηκωθηκαν, υψωσαν τα ποτηρια τους και τ' αδειασαν μονορουφι.

                                ================================

-'Αγαπη μου πολυ τον λατρεψα αυτον τον πυργο' ειπε η ξανθια καλλονη ενω ταυτοχρονα τυλιγε τα χερια της γυρω απο το λαιμο του σε μια προσπαθεια να τον φυλακισει. 'Υποσχεσου μου πως δεν θα τον πουλησεις μεχρι να τελειωσω τα γυρισματα της ταινιας μου. Μετα θα ερθω κατευθειαν στην αγκαλια σου και θα μεινουμε μαζι σ' αυτον τον υπεροχο πυργο'.

Ο Στηβ ΜακΜαχον προσπαθησει να ξεφυγει απο την μεγγενη των χεριων της μα διαπιστωσε πως αυτο ηταν αδυνατον. Το μισο αεροδρομιο πια ειχε γυρισει και τους κοιταγε.

-'Ενταξει Κανισα, υποσχομαι' ειπε σε μια προσπαθεια να την αποκολλησει απο πανω του.

Διαψευστηκε οικτρα αφου η κοπελα γαντζωθηκε ακομα περισσοτερο πανω του πιπιλωντας του το αυτι ενω ταυτοχρονα τον χαιδευε σ' ευαισθητα σημεια. 

-'Θα χασεις την πτηση σου μωρο μου' ειπε ενω την εσπρωχνε διακριτικα. 'Θα σε παιρνω τηλεφωνο καθε βραδυ, ενταξει' ? 

-'Καθε βραδυ, ετσι' ? ειπε η κοπελα στελνοντας του ενα απαστραπτον χαμογελο.

                      =================================

Το μονο που δεν ειχε υπολογισει ηταν η Κανισα. Συνηθως ενθουσιαζοταν με το παραμικρο και συντομα της περνουσε μα αυτη τη φορα τα πραγματα ηταν διαφορετικα. Εδω το διακυβευμα ηταν ολοκληρος πυργος, οχι καποιο κοσμημα η ενα καινουργιο αμαξι.

Οδηγουσε και προσπαθουσε να ταξινομησει τις σκεψεις του. Αυτη η κληρονομια ηταν αναπαντεχη μα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο. Τον θειο του, αδελφο της μητερας του, που του τον ειχε αφησει τον θυμοταν αχνα οταν, πιτσιρικας καποτε, τον ειχαν επισκεφθει οικογενειακα στην Σκωτια. Εκτοτε δεν ειχε προσωπικες επαφες μαζι του. Ηταν εκπληξη οταν ο δικηγορος της διαθηκης τον ενημερωσε για την κληρονομια μα συντομα διαπιστωσε πως οντας ο μοναδικος συγγενης εν ζωη ο πυργος θα περναγε στα δικα του χερια. Ειχε αφησει ολες τις δουλειες του στο Κειπ Ταουν πισω πιστευοντας πως θα ελυνε τα ζητηματα του πυργου συντομα.

Ειχε διαψευστει οικτρα. Εκτος του οτι υπηρχαν ζητηματα με τον πυργο αυτον καθ' αυτον η Καρισα, η αρραβωνιαστικια του, εξελισσοταν σε μεγαλυτερο προβλημα.

                            ==============================

Ο εκτιμητης που ειχε φωναξει για να μαθει το ετησιο κοστος συντηρησης του πυργου ηταν αμειλικτος. Το ποσο ηταν εξωπραγματικο κι ασυμφορο για να διατηρησει κατι που στο καλυτερο ενδεχομενο θα μπορουσε να περασει εκει ενα μηνα το πολυ. Ο επομενος ειδικος που φωναξε για να μαθει τι τιμη θα επιανε ο πυργος αν τον πουλουσε τον απογοητευσε. Διχως τις απαραιτητες επισκευες και διορθωσεις ο πυργος εχανε ενα πολυ σημαντικο τμημα απο την αξια της πωλησης σε περιπτωση που ηταν αψεγαδιαστος. Αν προσθετε σ' αυτο και τα μουτρα που θα του κρατουσε η Καρισα αποφασισε να τα παγωσει ολα, τουλαχιστον μεχρι η Καρισα να εφευγε για τα γυρισματα της ταινιας της στην Τυνησια. Ναι μεν ειχε ξεφορτωθει προσωρινα την μουρμουρα και την γκρινια της καθε φορα που εκανε νυξη για πωληση του πυργου, ομως τωρα η Καρισα ειχε φυγει κι αυτος επρεπε να παρει γρηγορα τις αποφασεις του.

Απο την αφηρημαδα του σχεδον δεν ειδε ολοκληρο κοπαδι απο προβατα. Φρεναρε την τελευταια στιγμη ενω ο βοσκος τον στολιζε σε καποια αγνωστα στον ιδιο αγγλικα. 

                      =================================

Εφτασε στον πυργο, εβαλε ενα ποτηρι ουισκι κι αρχισε να σουλατσαρει. Οσο σκεφτοταν τοσο θολωνε. Αποφασισε να επισκεφτει το μονο μερος που δεν ειχε παει ακομα, την σοφιτα. Οσο τριγυρναγε εκει η Καρισα την ειχε ικανη να τον εξαναγκαζε να μεινουν στην σοφιτα για να ενισχυσουν τον ρομαντισμο που υπηρχε ηδη. Την λατρευε την Καρισα, δεν ηθελε ποτε να της χαλαει χατηρι αλλα μερικες φορες εκανε σαν πεισματαρικο παιδι. Εβλεπε μονο την μια οψη του νομισματος σχετικα με τον πυργο αρνουμενη να δει την αλλη. Παραδοξως η σοφιτα ηταν ευρυχωρη και καθαρη. Φαινοταν πως ο γερακος που ειχε αναλαβει την συντηρηση του εδω και δεκαετιες εκανε καλη δουλεια. Το ματι του το τραβηξε το αντικειμενο που ηταν στον ενα τοιχο καλυμμενο μ' ενα τεραστιο πανι. Το τραβηξε μη ξεροντας τι θ' αντικρυσει.

Ο καθρεφτης ηταν απλα υπεροχος. Ντυμενος με ξυλο που σχεδον μυριζε ακομα, με το κρυσταλλο του απολυτα καθαρο ηταν πραγματικα ενα μικρο αριστουργημα. Σταθηκε καμποση ωρα χαζευοντας τον εαυτο του μεχρι που βαρεθηκε.

                     ===================================

Δεν χορτασε τον υπνο του αφου το κουδουνι της εξωπορτας χτυπησε σχεδον βαθια χαραματα.

Ο τυπος απ' εξω επεμενε πως ηταν το συνεργειο για τον ελεγχο των σωληνωσεων που τους ειχε φωναξει ο ιδιος. Οσο και να επεμενε πως δεν ειχε φωναξει ποτε κανενα οταν του εδειξε μια επιταγη δικη του, υπογεγραμμενη καταπιε την γλωσσα του. Τους αφησε να μπουν. Δεν καταλαβε τι ειχε γινει, το μονο που ηξερε ηταν πως ειχε πληρωσει για κατι που δεν το θυμοταν. 

Οταν το τετραμελες συνεργειο εφυγε αργα το απογευμα εριξε μια ματια στο μπλοκ των επιταγων του. Ειχε οντως εκδωσει επιταγη αλλα γιατι δεν το θυμοταν ?

Δεν εφταναν αυτα αλλα κι ο μεσιτης για την πωληση του πυργου τον πηρε τηλεφωνο για να του πει πως η αποφαση που ειχε παρει ηταν η σωστη. Οσο και να του ελεγε πως δεν ειχε παρει καμια αποφαση ο ανθρωπος δεν ακουγε. Τα πραγματα χειροτερεψαν την επομενη.

Εδιωξε κακην κακως το συνεργειο καλλωπισμου κηπων λεγοντας πως δεν τους φωναξε ποτε κι αυτοι εφυγαν απειλωντας πως θα ξαναγυρισουν. Ξαναγυρισαν.

                      ==================================

Αυτην τη φορα κραδαιναν ενα χαρτι με την προσφορα που ειχαν υποβαλλει και την υπογραφη του φαρδια πλατια. Ενοιωθε πως αρχισε να του σαλευει. Ποτε ειχε μιλησει μ' ολους αυτους ?

Τις επομενες μερες υπηρξε επιδεινωση. Εμφανιστηκαν ανθρωποι για την αναστηλωση της δυτικας πτερυγας, παντα κατοπιν δικης του εντολης, κοσμος για τον καθαρισμο της πισινας, ειδικοι που θα επανεφεραν τους σταβλους στην αρχικη τους κατασταση. Παραλληλα διαφοροι τον επαιρναν να τον ενημερωσουν για λεπτομερειες που οπως ισχυριζονταν ειχε ζητησει ο ιδιος.

Μεσα σ' αυτο τον πανζουρλισμο ειχε ξεχασει να παρει τηλεφωνο την Καρισα κι οταν τον πηρε αυτη τον στολισε για τα καλα. Καθοταν αργα μονος στο σαλονι πινοντας λες και δεν υπηρχε αυριο προσπαθωντας να καταλαβει τι συνεβαινε. Καποιος που τον παριστανε φωναζε συνεργεια κι εκοβε επιταγες μειωνοντας δραματικα τον τραπεζικο του λογαριασμο. Ακροβατουσε πια σε τεντωμενο σχοινι, ενοιωθε την παρανοια να τον ζωνει απο παντου. Διχως να ξερει το γιατι τα ποδια του τον οδηγησαν στην σοφιτα, απεναντι στον μεγαλειωδη εκεινο καθρεφτη.

                              ================================

Κοιταξε τον εαυτο του και σχεδον τον λυπηθηκε. Αξυριστος, με ματια κατακοκκινα, ενα σωστο ερειπιο ετοιμο ανα πασα στιγμη να σωριαστει. Ετοιμαζοταν να επιστρεψει οταν ειδε μεσα στον καθρεφτη τον μεγαλο αδειο πινακα. Του εκανε εντυπωση. Οχι ο πινακας σαν πινακας αλλα η θεση του. Γυρισε και τον ειδε κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο. Ολος ο πυργος ηταν γεματος με τετοιους πινακες. Ολοι σε φυσικο μεγεθος αναπαριστουσαν παλαιους ενοικους, αντρες και γυναικες, που κατα τα φαινομενα ειχαν υπαρξει ιδιοκτητες του εν λογω κτισματος. Αυτος ομως ο πινακας ηταν στη σοφιτα κι αδειος. Σκεφτηκε πως ο θειος του, ο τελευταιος ιδιοκτητης πριν τον ιδιο, ισως ειχε στο προγραμμα να κανει καποιο πορτραιτο του αλλα ο ξαφνικος θανατος τον ειχε προλαβει. Μεσα στο πελαγωμενο μυαλο του μια καθαρη σκεψη εκανε την εμφανιση της.

Δεν μπορει αυτος ο πινακας να προοριζοταν για τον θειο του, ηταν αδυνατον. Ο θειος του ειχε ηδη πινακα στον τοιχο στην σκαλα, θυμοταν καλα που η Καρισα ειχε μαλιστα κανει ενα χοντροκομενο αστειο σχετικα με την εμφανιση του. Τοτε αυτος εδω τι ηταν ?

                        ===============================

Το τηλεφωνο κατω χτυπουσε αδιακοπα μα αδιαφορουσε τελειως. Για καποιο περιεργο λογο ειχε στραφει ξανα στον καθρεφτη και κοιτουσε το ειδωλο του αδειου πινακα. Εμοιαζε να ερχεται ολο και πιο κοντα. Γυρισε και τον κοιταξε. Ηταν ακομα στην ιδια θεση, στον τοιχο. Ξανακοιταξε τον καθρεφτη. Ο πινακας ειχε ερθει τοσο κοντα που πλεον εφαπτοταν κυριολεκτικα πανω στο κρυσταλλο. Μην εχοντας συναισθηση του τι κανει εκανε ενα βημα μπροστα και μετα αλλο ενα.

Το επομενο βημα τον εφερε ακριβως μεσα στο ειδωλο του πινακα στον καθρεφτη.

-'Νομιζω πως ηταν επιβεβλημενο' ειπε ο Στηβ ξεπροβαλλοντας στην εισοδο της σοφιτας. Οι τρεις αντρες που τον ακολουθουσαν κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους.

-'Δεν ειχε καμια ορεξη η διαθεση να κανει το σωστο' ειπε ο ενας. 'Συμφωνεις Στηβ' ?

-'Φανηκε απο την αρχη Στηβ' ειπε ο Στηβ. 'Αν τον αφηναμε θα τα κατεστρεφε ολα'.

-'Να σας θυμισω πως αυτη τη φορα ειναι η σειρα μου να μεινω' ειπε ο Στηβ. 'Νομιζω πως ειναι ωρα να πηγαινετε' προσθεσε δειχνοντας τον καθρεφτη.

                     =====================================

-'Αγαπη μου ειναι υπεροχο' ειπε η Καρισα ενω ταυτοχρονα χωνοταν στην αγκαλια του. 

-'Σ' αρεσει' ? ρωτησε ο Στηβ. 'Τα παντα για το μωρο μου'.

-'Σε λατρευω' ειπε η κοπελα. 'Εισαι ο πιο γλυκος αντρας του κοσμου. Αυτο τι ειναι'? ρωτησε σταματωντας στο πεμπτο σκαλι και κοιταζωντας τον τοιχο.

-'Καλα, ποτε προλαβες να φτιαξεις το πορτραιτο σου' ? ρωτησε εκπληκτη. 'Οποιος το εφτιαξε πρεπει να ειναι μεγαλος καλλιτεχνης. Μοιαζει σαν να ειναι ζωντανο' προσθεσε.

-'Ε, βρηκα λιγο χρονο στα διαλειμματα' εκανε χαριτολογωντας ο Στηβ. 'Εξ' αλλου ολοι οι ιδιοκτητες αυτου του πυργου εχουν το πορτραιτο τους, γιατι οχι κι εγω' ?

-'Και οι αρραβωνιαστικες των ιδιοκτητων' ? εκανε ναζιαρικα η Καρισα. 'Τιποτα γι αυτες ? Καμια προβλεψη ? Ε' ? γουργουρισε και χωθηκε στην αγκαλια του.

Ο Στηβ την κοιταξε με μια αποκοσμη λαμψη στα ματια του που περασε απαρατηρητη.

-'Ισως μπορεσουμε να κανουμε μια εξαιρεση εδω' ειπε ο Στηβ χαιδευοντας της τα μαλλια.

                                                                 ΤΕΛΟΣ  

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ









                                                        ΚΕΦΑΛΑΙΟ 32










Οση ηταν η απλοτητα του τοπιου που ξετυλιγοταν μπροστα τους αλλο τοσο εντυπωσιακη ηταν αισθηση που τους προκαλεσε. Για λιγα λεπτα δεν εκαναν κατι αλλο απο το παρατηρουν τριγυρω τους προσπαθωντας ν' αντιληφθουν τι ακριβως τους περιεβαλλε. Εκτος απο καποια σποραδικα επιφωνηματα δεν ειχαν κατορθωσει ακομα να εφευρουν λογια που θ' αντικατοπτριζαν την επιδραση που ειχε πανω τους το αλλοκοτο εκεινο μερος. Ο μονος που φαινομενικα εμοιαζε αδιαφορος ηταν ο Ορκοφυλακας σαν το τοπιο να του ηταν ηδη γνωστο και συνηθες. 
Ο πρωτος που αποπειραθηκε να εκφραστει με λογια ηταν ο Ελλερυ.
-'Τι υπεροχο θεαμα' ψιθυρισε. 'Δεν το χορταινουν τα ματια μου'.
-'Πραγματικα ειναι εντυπωσιακο' συμπληρωσε ο Αζεμουρ. 'Εχω να υπερηφανευομαι πως εχω βρεθει σε παμπολλα μερη αλλα ποτε σε κατι τοσο ομορφο, τοσο υπεροχο'.
-'Που βρισκομαστε' ? εκανε ο Ελλερυ. 'Ποιο ειναι αυτο το μερος' ?
                      ==================================
-'Κιον λεγεται' απαντησε ο Ορκοφυλακας 'και ειναι ο πλανητης της Διαμορφωμενης Νοησης'.
Γυρισαν και οι δυο ταυτοχρονα και τον κοιταξαν εκπληκτοι.
-'Του τι πλανητης ειπες πως ειναι' ? εκανε ο Ελλερυ.
-'Διαμορφωμενης Νοησης' επενελαβε βαριεστημενα ο Ορκοφυλακας. 'Δεν ειναι κατι δυσκολο να το καταλαβετε, αρκει καποιος να σας το εξηγησει στην γλωσσα που αντιλαμβανεστε'.
Για λιγο ο Ελλερυ με τον Αζεμουρ προσπαθησαν να διαπιστωσουν αν πισω απο το τελευταιο σχολιο του Ορκοφυλακα κρυβοταν καποια ψηγματα ειρωνιας. Αντεδρασαν ενστικτωδως.
-'Ζητω ταπεινα συγγνωμη' εκανε ο Ελλερυ 'που στην διαρκεια της αναπαυλας αναμεσα σε δυο κλοπες μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος που εκανα για να ζησω εγω και οι συντροφοι μου παρελειψα να επισκεφτω τον Κιον, τον πλανητη της Διαμορφωμενης Νοησης' κατεληξε.
Ο Αζεμουρ προτιμησε να μην κανει καποιο σχολιο. Εκτος του οτι ενοιωθε ακομα πολυ νεος στην αλλοκοτη αυτη παρεα θεωρουσε πως η τοποθετηση του Ελλερυ τον καλυπτε.
                        =================================
-'Ολα τα ουρανια σωματα εχουν τις ιδιαιτεροτητες τους, ετσι και ο Κιον. Αυτες οι ιδιαιτεροτητες ειναι διαφορετικες στο καθε ουρανιο σωμα και μοναδικες. Στον Κιον η ιδιαιτεροτητα ειναι η Διαμορφωμενη Νοηση. Καθε ενας που φθανει εδω, για οποιοδηποτε λογο, αντικρυζει αυτο ακριβως που θεαμα που βλεπετε τωρα εσεις. Ολα ομως καθοριζονται απο εκει κει περα απο τον λογο που ο καθε ενας βρισκεται στον Κιον. Αν καποιος ερθει εδω με υλοτομικες προθεσεις το μονο που χρειαζεται να σκεφτει ειναι αφθονα δεντρα. Αν καποιος φτασει εδω με απωτερο σκοπο την αποκτηση νιριου και την εμπορια του δεν εχει παρα να το σκεφτει και αυτο θα υπαρξει. Με δυο λογια, ο Κιον υλοποιει τις σκεψεις και τις επιθυμιες του καθ' ενος, γι αυτο και ειναι ο πλανητης της Διαμορφωμενης Νοησης'.
Τους πηρε λιγο χρονο για ν' αφομοιωσουν οτι ειχαν μολις ακουσει. 
-'Κι αν καποιος ερθει εδω με κακους σκοπους για τον ιδιο τον Κιον' ? ρωτησε ο Αζεμουρ. 'Θα του επιτρεψει ο πλανητης να του κανει κακο εν γνωση του' ?
                  =====================================
-'Ο Κιον υλοποιει σκεψεις, αναγκες, επιθυμιες. Δεν μπορει ν' αποτρεψει η ν' αλλαξει αυτο που καποιος αναζητα. Ομως δεν ειναι απροστατευτος, διαθετει την δικη του αμυνα για τετοιες περιπτωσεις. Αυτη η αμυνα παρεχεται απο τους Διαστικτους' ειπε ο Ορκοφυλακας.
-'Σαν κι αυτην τη Ρισανι που αναζητουμε' εκανε θριαμβευτικα ο Ελλερυ.
-'Ακριβως, σαν την Ρισανι' απαντησε ο Ορκοφυλακας. 'Ο λογος για τον οποιο ειμαστε εδω'.
-'Και πως ακριβως εμποδιζουν καποιον που εχει ασχημες προθεσεις' ? ρωτησε ο Αζεμουρ.
-'Ακομα και οι Διαστικτοι δεν μπορουν ν' αποτρεψουν καποιον απο το πραγματοποιησει την σκεψη η την επιθυμια του' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Με καποιον τροπο που εσεις αγνοειτε μα εγω ξερω πολυ καλα οι Διαστικτοι αποτελουν μερος του Κιον. Καθε τι που συμβαινει στον πλανητη τους γνωστοποιειται αμεσα. Ετσι, εξοντωνοντας τον φορεα των κακοβουλων επιθυμιων ο Κιον επιστρεφει παντα στην αρχικη του κατασταση, σαν να μην ειχε συμβει ποτε τιποτα. Και πιστεψτε με, οι Διαστικτοι ειναι ικανοι για ολα'.
                    ==================================
Στραφηκαν και οι δυο παλι προς το ανεπαναληπτο θεαμα που απλωνοταν μπροστα τους, μονο που στο μυαλο τους πια στροβιλιζονταν ολα αυτα που τους ειχε πει ο Ορκοφυλακας.
Στεκονταν και οι τρεις σε μια στενη λωριδα ξηρας πνιγμενη κυριολεκτικα σε μια καταλευκη βλαστηση. Ηταν περιτριγυρισμενοι απο μια κοκκινη θαλασσα, τοσο ηρεμη και γαληνια που τιποτα δεν διαταρασσε την επιφανεια της. Το υγρο που αποτελουσε αυτην τη θαλασσα τους ηταν αγνωστο, πρωτη φορα εβλεπαν κατι τετοιο. Σε ιση αποσταση πολλων χιλιομετρων, αριστερα και δεξια της θαλασσας, η ιδια καταλευκη βλαστηση με την μορφη πανυψηλων δεντρων σχηματιζε μια τοξωτη ασπιδα που στην κυριολεξια καλυπτε το μεγαλυτερο μερος της υγρης επιφανειας. Ακριβως απεναντι τους, στο βαθος, ενας γαλαζιος ηλιος εστελνε το φως του να παιγνιδιζει τοσο με την λευκη βλαστηση οσο και με την κοκκινη θαλασσα.  Αναμικτοι ηχοι που προερχονταν απο τις γιγαντιαιες φυλλωσιες εφθαναν στ' αυτια τους συνθετοντας μελωδιες που ερωτοτροπουσαν πρωτογνωρα με τις αισθησεις τους.
                  ==================================
-'Τι κανουμε τωρα' ? ρωτησε ο Ελλερυ. 'Που θα βρουμε αυτην την Ρισανι ? Η πρεπει να περιμενουμε να μας βρει αυτη ? 
-'Η επομενη λωριδα ξηρας ειναι εκει στο βαθος' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Εκει βρισκεται η Ρισανι μα μην περιμενετε να ερθει αυτη σε εμας. Οπως και οι υπολοιποι Διαστικτοι αναμενουν στωικα να δουν τις επομενες επιλογες μας για να πραξουν αντιστοιχα. Οχι, εμεις πρεπει να παμε εκει να την βρουμε. Και για να γινω πιο σαφης, εσυ εισαι αυτος που θα παει εκει Ελλερυ Βαν Ντερ Εις για να την πεισεις να ερθει μαζι μας'.
Ασυναισθητα ενα επιφωνημα ανακουφισης βγηκε απο τα χειλη του Αζεμουρ οταν συνειδητοποιησε πως θα παρεμενε ενας απλος θεατης σε ολο αυτο.
-'Και πως θα φθασω εκει' ? εκανε απορημενα ο Ελλερυ. 'Δεν βλεπω εμφανη τροπο'. 
-'Ελλερυ Βαν Ντερ Εις, βρισκεσαι στον Κιον, τον πλανητη της Διαμορφωμενης Νοησης' ειπε ο Ορκοφυλακας. 'Το μυαλο σου θα δημιουργησει τις προυποθεσεις για να τα καταφερεις'.
                   ===================================
-'Καταλαβα' εκανε αποτομα ο Ελλερυ με μια λαμψη να στραφτει στα ματια του. 'Πρεπει απλα να σκεφτω τον τροπο κι αυτος θα πραγματοποιηθει αμεσα' προσθεσε.
-'Ετσι ειναι' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Ομως ακου αυτην τη συβουλη. Βρες τροπο να φτασεις σ' εκεινη την μακρινη ξηρα που ειναι η Ρισανι διχως ν' αλλοιωσεις τιποτα απ' οτι βλεπεις. Μην προσθεσεις κατι, μην αφαιρεσεις κατι. Καθε προσθαφαιρεση, η παραμικρη, του δεδομενου σκηνικου μπορει να εκληφθει σαν πραξη κακοβουλη απεναντι στον Κιον. Αυτο θα σημανει αμεσα την παρεμβαση των Διαστικτων και φοβαμαι πως θα εχεις στερηθει ηδη την ζωη σου πριν να εχεις την ευκαιρια να εξηγησεις τις καλοπροαιρετες προθεσεις σου'.
-'Στασου λιγο να καταλαβω τι μου λες' εκανε φανερα προβληματισμενος ο Ελλερυ. 'Πως θα φτασω εκει αν δεν μπορω να σκεφτω ενα πλοιαριο για να με παει η να ζητησω ενα ζευγαρι φτερουγες για να πεταξω γιατι η εμφανιση οτιδηποτε νεου μπορει ν' αποβει μοιραια ? Τι προτεινεις δηλαδη, να παω κολυμπωντας' ? προσθεσε φανερα αγανακτισμενος.
                   =====================================
-'Δεν μπορω να σε βοηθησω σ' αυτο Ελλερυ' εκανε ο Ορκοφυλακας. 'Μονος σου πρεπει να κανεις την σωστη επιλογη. Αυτη η επιλογη ειναι και το πρωτο βημα για την Ρισανι να σε ακουσει κι ενδεχομενως να δεχτει να συμμετασχει στον σκοπο μας. Αν αποτυχεις απλα θα ειμαστε μ' ενα συμμαχο μειον κι εναν Ελλερυ Βαν Ντερ Εις λιγοτερο'.
Για πρωτη φορα ο Ελλερυ συνειδητοποιησε το βαρος και την σημασια που εκρυβε μια επιλογη του. Οι μερες που επρεπε να καταστρωνει ευφυη σχεδια για την διατηρηση της δυνατοτητας να μπορουν να κλεβουν μεταχειρισμενο ηλιακο φως ηταν πια πολυ πισω του. Εκει ειχε ν' ανταπεξελθει με πλασματα παραπλησιας λογικης με την δικη του, το μονο που ειχε να κανει ηταν να φανει πιο εξυπνος και πιο μεθοδικος. Εδω τα πραγματα ηταν εντελως διαφορετικα.
Οντα με δυνατοτητες περα απο καθε φαντασια απαιτουσαν στρατηγικες που ποτε μεχρι τωρα δεν ειχε χρειαστει να καταφυγει. Αν καποτε το μονο του μελημα ηταν η ομαδα του να βγει αλωβητη εδω διακυβευοταν η υπαρξη του ιδιου του συμπαντος.
             =====================================
Περασαν λιγα λεπτα οπου η απελπισια και η απογνωση φαινοταν ολοκαθαρα στο προσωπο του Ελλερυ. Ηταν φανερο πως προσπαθουσε να βρει την σωστη επιλογη κι ο Ορκοφυλακας φοβοταν πως αυτο το βαρος που σηκωνε καποια στιγμη θα τον τσακιζε. Γι αλλη μια φορα οι αμφιβολιες του ζωντανεψαν κι απειλησαν να τον κυριευσουν.
-'Νομιζω πως βρηκα τι πρεπει να κανω' ειπε ο Ελλερυ με μια απροσδοκητη γαληνη στη φωνη του. 'Αν ειμαι οντως σωστος τοτε ολα θα πανε καλα' προσθεσε και χαμογελασε. 'Αν παλι οχι, ειλικρινα ελπιζω να τα καταφερετε εκει που εγω απετυχα' συμπληρωσε.
Διχως να περιμενει απαντηση η σχολιο τους γυρισε την πλατη και κατευθυνθηκε προς την κοκκινη θαλασσα. Με περισσιο θρασος πατησε με το αριστερο ποδι πανω στο υγρο και μετα με το δεξι. Συνεχισε να περπαταει πανω στο υγρο αδιαφορωντας για το τι συνεβαινε πισω του. 
Ειχε ηδη απομακρυνθει αρκετα διχως να συμβει το παραμικρο. Ο Αζεμουρ ειχε μεινει να παρακολουθει με το στομα ανοιχτο μην περιμενοντας ποτε αυτην την επιλογη.
                     ======================================
Ο Ορκοφυλακας κουνησε το κεφαλι του ελαφρα σε μια κινηση επιδοκιμασιας. Ειχε βρει τον σωστο τροπο, δεν ηξερε πως μα τα ειχε καταφερει. Διχως ν' αλλοιωσει οτιδηποτε ο Ελλερυ ειχε ζητησει να μην βυθιστει ενω θα προχωρουσε πανω στην κοκκινη θαλασσα. Δεν ηταν πια ο Ελλερυ που ειχε αρχικα συναντησει. Το ενοιωθε, το εβλεπε πως σταδιακα μεταμορφωνοταν σε κατι περισσοτερο απο εναν κυνικο, επαγγελματια λαθρεμπορο που το μονο που τον ενοιαζε ηταν η προσκαιρη επιβιωση του. Υπηρχαν πολλα ακομα να γινουν, πολλες προκλησεις και δυσκολιες τους περιμεναν μα με τον τροπο που διαμορφωνοταν οι καταστασεις ο Ορκοφυλακας ανακαλυψε πως δεν ειχε χαθει καθε ελπιδα ν' αντιμετωπισουν τον Μετγκον.
Κοιταξε την φιγουρα που συνεχιζε ν' απομακρυνεται διχως στιγμη να γυρισει να κοιταξει πισω του. Το πρωτο βημα στο να πεισουν την Ρισανι την Διαστικτη να συνδραμει στην προσπαθεια τους ειχε γινει. Ηταν στο χερι του Ελλερυ να τα καταφερει κι αυτος εδω ο Ελλερυ εμοιαζε να μπορει να τα καταφερει.  
    

                                                ELENA LIOUDAKI










                             ΧΡΗΣΙΜΕΣ   ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ









Ο ιδιος υποστηριζε πως ηταν συναισθηματικα δεμενος μαζι του κι ας μην το χρησιμοποιουσε ποτε, ομως ολοι στο γραφειο ηξεραν πως το ελαττωματικο φωτοτυπικο βρισκοταν ακομα σε λειτουργια εξ αιτιας της τσιγκουνιας του. Δουλευε με τις ωρες του, με τις μερες του, με τα κεφια του. Για να εβγαζε καποιος μια απλη φωτοτυπια επρεπε να οπλιστει με γαιδουρινη υπομονη. Οι περισσοτεροι την ειχαν ηδη απωλεσει με αποτελεσμα οι κλωτσιες και τα χτυπηματα που δεχοταν το ατυχο μηχανημα να πολλαπλασιαζονται καθημερινα. Ο μονος που δεν το ειχε χτυπησει ποτε, τουναντιον το φροντιζε, ηταν η Μπετυ Μπονιακ. Δεν εφταιγε το μηχανημα για την ανεπαρκεια του, επρεπε ηδη να εχει αποσυρθει αλλα ας ηταν καλα το αφεντικο. Η μονη περιπτωση να ερχοταν καινουργιο ηταν να χαλαγε τελειως αλλα με καποιο τροπο, ασχετα με την ταλαιπωρια που εβαζε τους παντες, συνεχιζε να δουλευει. Παντως σχεδον ολοι οταν ηθελαν μια φωτοτυπια το ζητουσαν απο την Μπετυ που διεθετε ακομα την υπομονη ν' ασχολειται με το σαραβαλο αρκει να ειχε την ευκαιρια να τους εξυπηρετησει.
                ==================================
Περιμενε υπομονετικα πανω απο το μηχανημα για μια φωτοτυπια που χρειαζοταν. Την ταλαιπωρουσε κι αυτη μα δεν θα κερδιζε κατι χτυπωντας το για να δουλεψει. Δυστυχως οσο και να το επεσημανε στους συναδελφους της αυτοι απλα αδιαφορουσαν και συνεχιζαν.
Πηρε την φωτοτυπια και την κοιταξε. Εμεινε σαν στηλη αλατος. Αυτο ηταν αδυνατον.
'Ο Αλαν Στιτς ειναι παντρεμενος' εγραφε η φωτοτυπια. Κοιτουσε και ξανακοιτουσε το χαρτι διχως να καταλαβαινει τι συνεβαινε. Αυτη ηταν η σκεψη της οταν εβγαζε την φωτοτυπια αλλα βλεποντας την τυπωμενη πανω στο χαρτι τρομαξε. Διπλωσε το χαρτι και το εξαφανισε. Ξαναβαλε το αρχικο εντυπο και εδωσε παλι για αντιγραφο. Αυτη τη φορα αυτο που τυπωθηκε ηταν και το σωστο. Χρησιμοποιησε σαν προσχημα την τουαλετα για ν' απομονωθει. Ξαναβγαλε το χαρτι και διαβασε οτι ηταν γραμμενο. Αυτο που συνεβαινε ηταν περα απο καθε λογικη. Ομως με καποιο τροπο το μηχανημα ειχε τυπωσει την σκεψη της. Πως μπορουσε να γινει κατι τετοιο ? Μηπως πραγματικα το φωτοτυπικο ειχε παραδωσει πνευμα ?
                               =============================== 
Της αρεσε ο Αλαν και δεν ηταν η μονη στο γραφειο που τον λιγουρευοταν μα ολες ειχαν την αισθηση πως ηταν ελευθερος. Εκμεταλλευτηκε μια στιγμη που γεμιζαν και οι δυο τους ενα φλυτζανι καφε και ρωτησε, δηθεν αδιαφορα, τι εκανε η γυναικα του. Ο Αλαν βιαστηκε ν' αρνηθει κατι τετοιο μα η αρχικη του αντιδραση τον ειχε προδωσει. Το μηχανημα οχι μονο ειχε φωτοτυπησει την σκεψη της αλλα γνωριζε και κατι που κανεις αλλος δεν ηξερε. 
Ολη την ημερα στο σπιτι σκεφτοταν το περιστατικο αλλα δεν εβρισκε απαντηση.
Την αλλη μερα, πριν ακομα φτιαξει καφε, πηγε στο μηχανημα να βγαλει μια φωτοτυπια.
'Μετρα παντα τα ρεστα του κ.Τσανγκ' εγραφε αυτη τη φορα.
Σταματησε οπως παντα πριν παει σπιτι στο παντοπωλειο του κ.Τσανγκ, κοντα στο σπιτι της.
Επελεξε οτι ηθελε, εκανε νοερα την προσθεση και τον πληρωσε με εικοσαδολαρο.
Γυρισε σπιτι της κι εκατσε αμεσως να μετρησει τα ρεστα που ειχε παρει. Ελειπαν 30 σεντς.
Αυτο πια πηγαινε παρα πολυ. Συμπτωση η μη επρεπε ν' ανακαλυψει τι συνεβαινε.
                         ==================================
Ειχαν περασει αρκετες μερες διχως να δοκιμασει κατι. Απαντησεις δεν ειχε βρει πουθενα μα το μηχανημα ειχε φροντισει να της αλλαξει καποια πραγματα στην καθημερινη ρουτινα της.
Ο Αλαν πλεον δεν της εκανε καμια εντυπωση, τουναντιον η παρουσια του, η επιτηδευμενη ανεση του και το παλαι ποτε εξαισιο χιουμορ του της ηταν πια σχεδον αποκρουστικα. Στην συνεχεια των αλλαγων επρεπε να βρει καινουργιο μπακαλικο αφου ειχε αποφασισει πως δεν θα ξαναπαταγε το ποδι της ξανα στο παντοπωλειο του κλεφτη κ.Τσανγκ. Φαινεται πως το συμπαν ενοιωθε υποχρεωμενο απεναντι της γιατι φροντισε να την αποζημιωσει εις διπλουν.
Το καινουργιο μπακαλικο μπορει να ηταν λιγο πιο μακρια μα ο νεαρος που το ειχε ηταν να τον πιεις στο ποτηρι. Κατι υπηρξε αναμεσα τους απο την πρωτη στιγμη μα χρειαστηκαν τουλαχιστον δυο βδομαδες μεχρι ν' αρχισουν να βγαινουν κανονικα ραντεβου. Πριν συμπληρωθει μηνας ηταν ηδη ζευγαρι και η Μπετυ πετουσε κυριολεκτικα στα συννεφα.
Ολα τα χρωστουσε σ' εκεινο το μηχανημα, οσο πιο πολυ το σκεφτοταν τοσο το πιστευε.
                 ==================================
Το φωτοτυπικο συνεχιζε να της παρεχει πληροφοριες, αλλες μικρες κι ασημαντες, αλλες πιο σπουδαιες και σημαντικοτερες. Στην δευτερη κατηγορια ανηκε κι αυτη η πληροφορια.
'Η Νταιζη θελει την προαγωγη σου'.
Αυτο ηταν ανηκουστο. Υποτιθεται πως ηταν η καλυτερη φιλη της, της εκμυστηρευοταν τα παντα, μοιραζοταν τα παντα μαζι της. Το μονο που δεν της ειχε αναφερει ποτε ηταν αυτη η ιστορια με το φωτοτυπικο. Ηταν λοιπον στην πραγματικοτητα η Νταιζη φιδι ? Της εσκαβε το λακκο πισω απο την πλατη της για να της αρπαξει την θεση που δικαιωματικα της ανηκε ?
Συντομα διαπιστωσε πως το μηχανημα ειχε απολυτο δικιο. Διοχετευσε στην Νταιζη ψευτικες πληροφοριες για να δει αν αυτες θα εφταναν στ' αυτια του αφεντικου. Οταν αυτο συνεβη και την φωναξε στο γραφειο του η Μπετυ ευκολα απεδειξε την αληθεια εκθετοντας ανεπανορθωτα την Νταιζη. Το αποτελεσμα ηταν το αναμενομενο. Οι μετοχες της Μπετυ ανεβηκαν κατακορυφα ενω η Νταιζη βρεθηκε απο την μια μερα στην αλλη απολυμενη και στην ανεργια.
                  ===================================
Οσο περνουσε ο καιρος η Μπετυ συνεχιζε να πειραματιζεται με το φωτοτυπικο κι ετσι εκανε καποιες νεες ανακαλυψεις. Ειχε δοκιμασει κατ' αρχας να βγαλει φωτοτυπια την ωρα που σκεφτοταν εντονα ποιοι θα ηταν οι αριθμοι του λοττο μα το μηχανημα αδιαφορησε τελειως. Μετα εκατσε κατω κι εβαλε ολα οσα της ειχε αποκαλυψει διαπιστωνοντας τελικα πως δεν τυπωνε τις σκεψεις της. Πολλα απ' αυτα ηταν κυριες και ζωτικες ανησυχιες κι εγνοιες της μεν μα δεν τα σκεφτοταν την ωρα του αντιγραφου. Προφανως η επαφη των δαχτυλων της την συνεδεε με το μηχανημα το οποιο επελεγε κατα το δοκουν τι θα της αποκαλυπτε. 
Το σημαντικο ηταν πως ολα ειχαν βγει και καποια απ' αυτα ειχαν ιδιατερη σημασια και βαρυτητα σχετικα με την μικροκλοπη που πραγματοποιουσε ο κ.Τσανγκ εδω και καιρο.
Αυτο που ειχε υποβαθμισει ομως ασχολουμενη συνεχως με το φωτοτυπικο ηταν οι προθεσεις των υπολοιπων συναδελφων της. Οταν εμαθε πως ειχαν ολοι μαζι κανει προταση στο αφεντικο ν' αντικατασταθει το φωτοτυπικο παγωσε. Αυτο δεν επρεπε να συμβει.
                   =================================
Η παροιμιωδης τσιγκουνια του αφεντικου εγινε αιτια να μην απομακρυνθει το φωτοτυπικο, κατι που προκαλεσε αρχικα ανακουφιση στην Μπετυ. Ομως η ανακοινωση πως θα ερχοταν ειδικος να το διορθωσει την εβαλε σε σκεψεις. Κι αν διορθωνοταν το μηχανημα θα συνεχιζε να της παρεχει πολυτιμες πληροφοριες ? Κι αν ο τεχνικος αποφασιζε πως δεν φτιαχνοταν και ηθελε πεταμα ? Την ημερα της επισκεψης καθοταν σε αναμμενα καρβουνα. Η ετυμηγορια δεν ηταν καλη. Τα χρηματα που χρειαζοταν για την επισκευη μπορουσαν ν' αγορασουν ενα ολοκαινουργιο, η επισκευη δεν ειχε νοημα. Απο την αλλη ο τεχνικος ανηγγειλε πως συντομα το μηχανημα θα σταματουσε να λειτουργει οριστικα, οποτε ας εκαναν λιγη υπομονη. Η Μπετυ επρεπε να συμβιβαστει με την ιδεα πως τα καλα δεν κρατανε για παντα. Ειχε λιγο χρονο μπροστα της να μαθει οτι προλαβαινε, θα φροντιζε να τον εκμεταλλευτει. Αναρωτηθηκε πως θα ηταν η ζωη της διχως την πολυτιμη βοηθεια του φωτοτυπικου κι αναστεναξε. Θα της επαιρνε λιγο καιρο να το συνηθισει μα δεν μπορουσε να κανει κι αλλιως.
                          ================================
Πηγε για μια βιαστικη, τελευταια φωτοτυπια κι αυτο που διαβασε την φοβισε.
'Μην πας απο την συνηθισμενη διαδρομη αποψε σπιτι σου'.
Δεν μπορουσε να μαθει το γιατι μα δεν ειχε λογο να μην εμπιστευτει το μηχανημα. Σχολασε εχοντας συνεχεια στο μυαλο της πως δεν επρεπε να παει σπιτι απο τον δρομο που συνηθιζε.
Προσπερασε το δρομο που χρησιμοποιουσε και συνεχισε να περπαταει ευθεια. Θα εστριβε δεξια τρεις δρομους πιο κατω, θα εκανε εναν μικρο κυκλο και θα εβγαινε σπιτι της απο την πισω μερια. Το βραδυ ηταν υπεροχο, λιγος ποδαροδρομος παραπανω ηταν καλοδεχουμενος.
Μπηκε στο στενο ενω αναρωτιοταν αν ο Ιαν θα ειχε μαγειρεψει κατι η θα παραγγελναν παλι απ' εξω. Ενοιωθε ευτυχισμενη με τον Ιαν, περνουσε τις καλυτερες μερες της ζωης της μαζι του. 
Σκεφτηκε την ζωη της πριν το φωτοτυπικο κι εφριξε. Μεσα σε λιγους μηνες ειχαν αλλαξει ολα προς το καλυτερο κι αυτο το χρωσταγε σ' εκεινο το σαραβαλιασμενο μηχανημα στο γραφειο.
Ηθελε λιγα βηματα πια για να βγει απο το στενο δρομακι.
                        ====================================
Και οι δυο ειδησεις ηταν θαμμενες καπου στην εβδομη σελιδα, τυπωμενες διπλα διπλα.
'Η αστυνομια συνελαβε χθες τρεις ανηλικους που ειχαν στησει καρτερι στους περαστικους σ' ενα στενο του Ντιτον και με απειλη μαχαιριου τους ληστευαν. Για κακη τους τυχη ενα απο τα θυματα ηταν αστυνομικος που προχωρησε στην αμεση συλληψη τους'.
Δεξια, με τα ιδια μικρα γραμματα η αλλη ειδηση ελεγε.
'Ασχημο παιγνιδι επαιξε η μοιρα χθες το βραδυ στην Μπετυ Μπονιακ. Ενω βαδιζε σ' ενα στενο δρομακι για το σπιτι της μια μαρμαρινη πλακα ξεκολλησε απο διαμερισμα του τριτου οροφου χτυπωντας την ατυχη γυναικα στο κεφαλι σκοτωνοντας την ακαριαια. Συναδελφοι στο γραφειο που δουλευε απορησαν για το σημειο που βρεθηκε νεκρη δεδομενου πως χρησιμοποιουσε παντα διαφορετικη διαδρομη για να φτασει στο σπιτι της. Στα παραδοξα δεον να σημειωθει πως στην συνηθισμενη διαδρομη της Μπετυ Μπονιακ την ιδια στιγμη του ατυχου περιστατικου η αστυνομια συνελαβε τρεις ανηλικους που ληστευαν περαστικους υπο την απειλη μαχαιριου'.





                                                              ΤΕΛΟΣ
                             

                            Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ










                                                      ΚΕΦΑΛΑΙΟ 31









Το χρηματικο τιμημα που επρεπε καποιος να πληρωσει για να γινει αποδεκτος σαν μονιμος κατοικος στον Ζιγκετ ηταν απλα εξωφρενικο και κατα συνεπεια απαγορευτικο στους περισσοτερους. Υπηρχαν αλλοι προορισμοι πολυ πιο οικονομικοι για οποιον το βαλαντιο του ηταν ισχνο για να συναντησει τις απαιτησεις του Ζιγκετ, ομως και το συνολικο πακετο υπηρεσιων που θ' απολαμβανε υστερουσε κατα πολυ απ' αυτο του Ζιγκετ. Εχοντας πληρωσει αυτο το αστρονομικο ποσο ο Νεκαρ με τον Μερανγκ βρισκονταν στην ευχαριστη θεση ν' απολαμβανουν προνομια που δεν θα ειχαν πουθενα αλλου. Ενα απ' αυτα τα προνομια φαινοταν πως ηταν σε θεση να τους σωσει την ζωη. Κι αυτο γιατι το συστημα ασφαλειας στον Ζιγκετ φροντιζε να καλυπτει ολες τις πιθανοτητες που μπορουσαν να υπαρξουν σε περιπτωση που η σωματικη ακεραιοτητα των μονιμων κατοικων κινδυνευε. Ο Νεκαρ με τον Μερανγκ ειχαν ενημερωθει για ολα τα προνομια που μπορουσαν ν' απολαυσουν στον Ζιγκετ, κατ' επεκταση ηταν γνωστες του πως ακριβως λειτουργουσε το συστημα ασφαλειας. 
                      ==================================
Το συστημα λειτουργησε αψογα. Μια βασικη κι απαραβατη αρχη στον Ζιγκετ ηταν πως ολο το σπιτι που καποιος μονιμος κατοικος εμενε ηταν συμβατο μονο με τον ιδιοκτητη του. Μια εξελιγμενη κατασταση αναγνωρισης μεσω DNA επετρεπε μονο σ' ενα ατομο την προσβαση στο συγκεκριμενο οικημα διχως να ενεργοποιηθει το συστημα ασφαλειας. Αν οποιοσδηποτε αλλος δοκιμαζε να παραβιασει καποιο σημειο του σπιτιου μια σειρα απο καμερες, τοποθετημενες στα σημεια αρεσκειας του ιδιοκτητη, τον ενημερωναν αμεσα για να λαβει τα μετρα του.
Την ιδια στιγμη που ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ανοιξαν την εξωπορτα οι δυο ενοικοι ειδοποιηθηκαν αμεσα. Δεν υπηρξε κανενα οπτικο η ηχητικο σημα που να προδιδε στους εισβολεις πως για την παρανομη εισβολη τους αυτοι που βρισκονταν μεσα ειχαν ηδη ενημερωθει, ετσι η πλαστιγγα του αιφνιδιασμου ειχε γειρει ολοκληρωτικα προς την μερια των ενοικων εν αγνοια των εισβολεων. Η εκπληξη του Καγιαο και του Ντρισμπειν οταν διαπιστωσαν πως ειχαν εφορμησει σε αδεια δωματια εμελλε να ειναι καθοριστικη.  
                       ==============================
Για την ακριβεια τα δωματια δεν ηταν αδεια, ομως και τα θυματα δεν βρισκονταν στις θεσεις που επρεπε να ειναι. Το πλεονεκτημα που ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν πιστευαν πως ειχαν ειχε χαθει. Η αθλια κατασταση του Νεκαρ ηταν η αιτια που η βολη που εξαπελυσε απο την νοτια γωνια του δωματιου περασε διπλα απο το αυτι του Καγιαο διχως να τον πετυχει. Στην βιασυνη του ο τελευταιος εριξε προς το μερος απ' οπου ειχε προελθει η βολη καμποσες φορες ενω ταυτοχρονα επεφτε στο πατωμα ψαχνοντας σημειο να καλυφθει. Ο Νεκαρ ενοιωσε το χερι της Σορεντιανης να τον σφιγγει στο μπρατσο και μετα να πεφτει μπροστα και να μενει ακινητη, ενω μια κηλιδα λευκου υγρου εξαπλωνοταν γοργα γυρω της. Εχοντας χασει την πρωτη κρισιμη βολη ο Νεκαρ ειχε επιτρεψει στην υπαρχουσα κατασταση να βρισκεται πια σε απολυτη ισορροπια. Ο θανατος της Σορεντιανης ηταν αυτο που τον αφυπνισε ακομα περισσοτερο.
-'Ποιος εισαι' ? ρωτησε παντα καλυμμενος. 'Τι θελεις ? Χρηματα' ?
Ο Καγιαο παρεμεινε σιωπηλος. Οποιος κατερρεε πρωτος ειχε χασει, το ηξερε. 
                       ===============================
Στο αλλο δωματιο ο Μερανγκ χρησιμοποιησε το πλεονεκτημα του αιφνιδιασμου πολυ καλυτερα απ' οτι ο Νεκαρ. Με το που πατησε το ποδι του μεσα στο δωματιο ο Ντρισμπειν δεχτηκε μια δεσμη λειζερ λιγο πανω απο το στηθος. Το χτυπημα ηταν αρκετο για να τον ριξει στο πατωμα ακινητο ενω το οπλο εφυγε απο τα χερια του. Προσεκτικα ο Μερανγκ πλησιασε το ακινητο σωμα και το κλωτσησε προσπαθωντας να δει αντιδρασεις. Οταν διαπιστωσε πως ο εισβολεας εξακολουθουσε να παραμενει σωριασμενος στο δαπεδο βγηκε με ολες τις αισθησεις του σε επιφυλακη. Το ποιος ηταν και τι ζητουσε ηταν κατι που θα τον απασχολουσε μεταγενεστερα, τωρα επρεπε να προστρεξει σε βοηθεια του Νεκαρ. Εφτασε στην πορτα του φιλου του κι εριξε μια προσεκτικη ματια μεσα. Ειδε εναν δευτερο εισβολεα κρυμμενο πισω απο ενα επιπλο με γυρισμενη την πλατη του σ' αυτον και ταυτοχρονα ειδε και τον Νεκαρ που τον ειχε δει κι αυτος. Εφερε το δαχτυλο στα χειλη του και προχωρησε ακομα ενα βημα εχοντας παντα στο στοχαστρο του τον εισβολεα. Το δαχτυλο του ειχε αρχισει να παταει το κουμπι ενεργοποιησης του οπλου.
                  =======================================
-'Πισω σου Μερανγκ' ακουσε τον Νεκαρ να ουρλιαζει. Ολα εγιναν πολυ γρηγορα.
Η δεσμη του λειζερ κινηθηκε γρηγοροτερα απο τον χρονο αντιδρασης του Μερανγκ στην προσπαθεια του να γυρισει να δει τον λογο που ειχε κανει τον Νεκαρ να φωναξει.
Το τελευταιο πραγμα που ενοιωσε ηταν ενα εντονο καψιμο στο πισω μερος του κεφαλιου του, εκει που ο λαιμος συναντιοταν με τους ωμους. Επεσε στο πατωμα νεκρος με μια απορια ζωγραφισμενη στο προσωπο του. Μια δευτερη βολη επισφραγισε το τετελεσμενο.
Ο Νεκαρ βλεποντας τον φιλο του να πεφτει νεκρος απο το υπουλο, πισωπλατο χτυπημα ενος δευτερου εισβολεα που με το ζορι στεκοταν ορθιος στα ποδια του θολωσε. 
Βριζοντας ακαταληπτα βγηκε απο την κρυψωνα του πυροβολωντας αδιακριτως. Αχρηστευσε διαφορα αντικειμενα κι επιπλα μα απετυχε να χτυπησει καποιον απο τους εισβολεις.
Η αποκοτια του να εγκαταλειψει την προχειρη κρυψωνα του ηταν μοιραια. Ο Καγιαο, εχοντας πληρες οπτικο πεδιο, αδειασε το οπλο του πανω του.
                   ===================================
Τρια λεπτα χρειαστηκαν οι Καγιαο και Ντρισμπειν για να εγκαταλειψουν το σπιτι. Πιστοποιησαν τον θανατο των Νεκαρ και Μερανγκ, εκτελεσαν εν ψυχρω και την δευτερη Σορεντιανη απαλειφοντας ετσι καθε πιθανο μαρτυρα και βγηκαν εξω. Ο Ντρισμπειν αδυνατουσε να προχωρησει μονος του, ετσι για να φτασουνε στο γκαρ στηριζοταν πανω στον Καγιαο. Δεν ειχαν χρονο στην διαθεση τους, επρεπε να εγκαταλειψουν τον Ζιγκετ το συντομοτερο δυνατον. Ο Καγιαο προσπαθουσε αφ' ενος να οδηγησει μεσα στο σκοταδι και αφ ετερου προσεχε τον Ντρισμπειν να μην πεσει απο το γκαρ και να μην χασει τις αισθησεις του. Το τραυμα ηταν σοβαρο, αν δεν δεχοταν ιατρικη περιθαλψη αμεσα δυσκολα θα εβγαζε την νυχτα.
Το μυαλο του επεξεργαζοταν ηδη τον τροπο με τον οποιο θα εφταναν στο σκαφος τους και το πως θα εφευγαν απο κει διχως να ριχτουν στο κατοπιν τους ολες οι δυναμεις ασφαλειας του Ζιγκετ. Ο τραυματισμος του Ντρισμπειν δυσκολευε πολυ περισσοτερο τα πραγματα. Αναρωτιοταν αν θ' αντεχε μεχρι να εβρισκε καποιον γιατρο.
                     ===============================
Η αδυναμια του Ντρισμπειν πια να σταθει απλα ορθιος του αλλαξε ολα τα σχεδια. Βρισκονταν κρυμμενοι κοντα στον χωρο σταθμευσης σκαφων των επισκεπτων και ο Καγιαο προσπαθουσε να σκεφτει πως θα εφταναν στο δικος τους σκαφος μα τωρα τα πραγματα ειχαν δυσκολεψει αφανταστα. Επρεπε να διασχισει μια διαδρομη σχεδον εκατον πενηντα μετρων, ακαλυπτος στην πλειοψηφια της, με τον Ντρισμπειν φορτωμενο στον ωμο του. Ηταν καθαρη αυτοκτονια, το ηξερε μα δεν ειχε αλλη επιλογη. Γυρισε στον Ντρισμπειν κι αυτο που ειδε στα ματια του δεν του αρεσε καθολου. Τον ηξερε χρονια ολοκληρα, πρωτη φορα τον κοιτουσε ετσι.
-'Ξεχασε το φιλε' εκανε ξεψυχισμενα ο πληγωμενος. 'Ξερω τι σκεφτεσαι, δεν γινεται, απλα θα πεθανουμε και οι δυο' ειπε κι εφτυσε αιμα απο το στομα. 'Τουλαχιστον ο ενας πρεπει να τα καταφερει, καταλαβες ?  Ξεμειναμε απο επιλογες οσο κι αν δεν μας αρεσει'.
Ο Καγιαο πηγε κατι να πει μα ο Ντρισμπειν δεν τον αφησε.
-'Φυγε τωρα' ειπε. 'Θα σε καλυψω μεχρι να φτασεις στο σκαφος'.
                     ===============================
Υπο διαφορετικες συνθηκες θα χρησιμοποιουσε απλως την καλυψη που του προσεφερε ο Ντρισμπειν και θα φροντιζε να φτασει στο σκαφος σωος κι αβλαβης διχως ν' αναμιχθει σε μαχη με τους φυλακες. Ομως η αισθηση οτι εγκατελειπε τον φιλο του πισω ειχε τρυκιμιασει την ψυχη του. Αντι να εχει πρωταρχικο του σκοπο να βρεθει γρηγορα στο σκαφος μια διεστραμμενη φωνη μεσα του του ελεγε να το κανει αφου σκοτωνε ολους τους φυλακες. Ο ενας ειχε πεσει ηδη νεκρος απο μια βολη του Ντρισμπειν, ειχαν μεινει αλλοι δυο. Πλησιασε κοντα τους εκμεταλλευομενος τον καταιγισμο πυρων που εξαπελυε ο συντροφος του.
Την στιγμη που βγηκαν για λιγο απο την κρυψωνα τους για ν' ανταποδωσουν ο Καγιαο τους εκτελεσε εν ψυχρω απο κοντινη αποσταση. Κοιταξε για λιγο τα πτωματα και μετα στραφηκε προς το σημειο που βρισκοταν ο Ντρισμπειν. Ηταν πολυ αργα για να γυρισει και να τον παρει. Οι φυλακες ειχαν ηδη σημανει συναγερμο, δεν ειχε καθολου χρονο μπροστα του.
Λιγα λεπτα μετα αφηνε πισω του τον Ζιγκετ και τον Ντρισμπειν.
                  ===============================
Ειχε καθορισει πορεια προς τον Αγκελ κι ειχε αφησει τα παντα στον αυτοματο πιλοτο. Δεν υπηρχε τροπος επικοινωνιας με τον Κρουξ, δεν γνωριζε καν που βρισκοταν. Το σχεδιο ηταν να επιστρεψει στην βαση τους, στον Αγκελ, κι απο κει να προσπαθησει να ερθει σε επαφη μαζι του.
Αρχισε εξαφνα να κλωτσαει οτι εβρισκε μπροστα του. Η αποστολη ειχε στεφθει απο επιτυχια μα το τιμημα ηταν δυσαναπληρωτο. Δεν μπορουσε να βγαλει απο το μυαλο του την εικονα του Ντρισμπειν την ωρα που ειχε διαβασει στα ματια του τις αποφασεις του. Ειχε θυσιαστει για να επιβιωσει εκεινος, αυτο ηταν κατι που θα τον στοιχειωνε για την υπολοιπη ζωη του, οση και να ηταν αυτη, αφου σ' αυτην την ιστορια με τον Ελλερυ Βαν Ντερ Εις ειχε ενα προαισθημα πως ο Ντρισμπειν δεν θα ηταν ο μοναδικος που θα πληρωνε με την ζωη του. 
Τους δυο στοχους δεν τους ηξερε, ειχαν προστεθει στην ομαδα του Ελλερυ μετα το σχισμα με τον Κρουξ κι αυτο ειχε κανει την αποστολη του πιο ευκολη. Ομως γνωριζε πως καποια στιγμη θα επεφτε πανω σε παλιους συντροφους κι αυτο του εφερε μια δυσφορια.
                ===================================
Οι δυναμεις που του ειχαν απομεινει πια ηταν μονο για να μπορει ακομα να παιρνει μικρες, κοφτες ανασες. Ενοιωθε την ζωη να γλυστραει σαδιστικα μακρια του μα δεν μπορουσε να κανει κατι αλλο απο το να περιμενει το μοιραιο. Ειχε πια κλεισει τα ματια μιας και η οραση του πλεον τιποτα δεν ειχε να του προσφερει. Ετσι, πιο πολυ ενοιωσε την παρουσια κοσμου απο πανω του παρα τους ειδε. Οι ελαχιστοι ψιθυροι που εφταναν στ' αυτια του που βρισκονταν στο μεταιχμιο της διακοπης λειτουργιας τους δεν εκαναν κανενα νοημα για τον ιδιο. Πεθαινε, το ηξερε, τι χειροτερο θα μπορουσαν να του κανουν ? Στην θολη σκεψη του φανταστηκε τον εαυτο του να χαμογελαει μα δεν υπηρχε τροπος να μπορεσει να πιστοποιησει αν οντως τα ειχε καταφερει.
Θα ηθελε να εχει χαμογελασει, χαρη σ' αυτον ο Καγιαο ηταν ζωντανος.
Ενας αποτομος πονος ηταν αυτος που μονομαχησε με τις τελευταιες ικμαδες δυναμης που του απεμεναν για να μην χασει πληρως τις αισθησεις του και τον νικησε κατα κρατος.
Ο Ντρισμπειν αδιαφορουσε πια για τα παντα.


                     




   

                                  
                  MICHALIS PACHOULAS









          ΜΙΑ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ







Ευθυγραμμιστηκε με την κολωνα και κολλησε επανω της. Δοκιμασε να ελεγξει την αναπνοη του κι εν μερει τα καταφερε. Τ' αυτια του βρισκονταν σε συναγερμο προσπαθωντας ν' ακουσει τον παραμικρο θορυβο ενω ολες του οι αισθησεις βρισκοταν σ' επιφυλακη. Λογικα επρεπε να ειναι καπου κοντα του μα προσεχε κι εκεινος. Ηξερε πως δεν μπορουσε να μεινει για παντα κρυμενος πισω απο την κολωνα, καποια στιγμη θα επρεπε να κανει την κινηση του. Εφερε στο μυαλο του την διαρρυθμιση του χωρου. Δυο επιλογες ειχε. Η θ' ανεβαινε την σκαλα για τον επανω οροφο η θα προσπαθουσε να διασχισει το χωρο για να φτασει στην πορτα στα δυτικα. Στο σημειο που ηταν μπορουσε να ελεγξει και τις δυο επιλογες οποτε επελεξε να κανει λιγη υπομονη ακομα.
Οι πρωτες σταγονες ιδρωτα εκαναν την εμφανιση τους στο μετωπο του ενω ταυτοχρονα ενοιωσε τις παλαμες του υγρες. Τα σκουπισε γρηγορα πανω στο πουκαμισο του και τεντωσε ακομα περισσοτερο τ' αυτια του. Ο ηχος ηταν ανεπαισθητος μα τον ακουσε. Περιμενε λιγο και βγηκε αποτομα απο την κολωνα στραμμενος προς το σημειο που ειχε ακουστει ο θορυβος.
                             ==================================
Ηταν ετοιμος να φυγει οταν ειδε το καλαθι. Απομονωμενο απο τα υπολοιπα προιοντα, ακουμπισμενο σε μια γωνια εμοιαζε παρατημενο. Πλησιασε και χαμογελασε οταν διαβασε την σημανση του. Παρωχημενα παιγνιδια υπολογιστη εικοσαετιας στην τιμη των 2 δολαριων.
Καποια απ' αυτα τα ειχε παιξει οταν ηταν 15 χρονων, καποια αλλα δεν τα ηξερε καν. Απορησε που διαπιστωσε πως υπηρχαν ακομα. Ποιος θ' ασχολιοταν ποτε μαζι τους ? Η εικονα, ο ηχος, τα γραφικα μπορει να εκαναν παταγο καποτε, τωρα μονο γελιο μπορουσαν να προκαλεσουν.
Ηταν ετοιμος να φυγει οταν το ειδε. Η αληθεια ηταν πως αυτο που του τραβηξε την προσοχη ηταν η φραση που υπηρχε τυπωμενη πανω στο κουτι για διαφημιστικους λογους.
'Η πιο ρεαλιστικη μονομαχια που υπηρξε και θα υπαρξει ποτε'.
Γελασε ειρωνικα μα παρ' ολα αυτα το πηρε στα χερια του. 2 δολαρια, σιγα το εξοδο. Τον επιασε μια περιεργη νοσταλγια να θυμηθει πως διασκεδαζε πριν εικοσι χρονια. Αυτο απο μονο του αξιζε κατι περισσοτερο απο δυο δολαρια. Βουτια στο παρελθον σου ερχομαι, σκεφτηκε.
                             ==============================
Για την εποχη που ειχε πρωτοκυκλοφορησει περιειχε μια καινοτομια που σιγουρα τοτε θα το ειχε καταστησει δημοφιλες. Μπορουσες να το παιξεις μ' εναν ακομα χρηστη εξ' αποστασεως αρκει να του εδινες τον κωδικο που υπηρχε στο παιγνιδι. Αυτο ηταν σαφως πιο ενδιαφερον απο το να επαιζε μονος του μα επρεπε να βρει καποιον που να ηθελε να παιξει μαζι του.
Ξεκινησε τα τηλεφωνα στους φιλους και η αληθεια ηταν πως αυτα που ακουσε δεν τα περιμενε.
Ο κοινος παρονομαστης σε ολες τις τις απαντησεις ηταν σχεδον ο ιδιος.
-'Ελα ρε Νταν, σοβαρα μιλας τωρα ? Εχεις τωρα ορεξη ν' ασχοληθεις μ' αυτην την παλιατζουρα ? Να παιξουμε αλλα κανα καινουργιο. Ασε που θα βγαλουμε τα ματια μας με δαυτο'.
Ειχε απογοητευτει πληρως οταν προσεκρουσε πανω στην πρωτη μη αρνητικη απαντηση.
-'Που το βρηκες αυτο ρε συ ? Νομιζω πως καποτε το ειχα παιξει αλλα δεν ειμαι σιγουρος. Αν ειναι παντως αυτο που νομιζω φιλε ημουνα αχτυπητος, δεν ειχα χασει ποτε'.
Ο Νταν Σωντερς ετριψε τα χερια απο ικανοποιηση. Ειχε βρει αντιπαλο.
                       ===============================
Δεν του πηρε πολυ ωρα για να τον πεισει. Λιγο η νοσταλγια του φιλου του, λιγο η αισθηση υπεροχης που ενοιωθε απο τις επιδοσεις του ειπε το πολυποθητο ναι. Εστειλε τον κωδικο για να μπορεσει κι εκεινος να συνδεθει και μετα καθησανε να μελετησουνε το παιγνιδι.
Η πλοκη ηταν το απογειο της αφελειας. Οι δυο χρηστες θα επρεπε να συμφωνησουν στην δημιουργια ενος περιβαλλοντος που θα εξελισσοταν το παιγνιδι. Θα εκαναν τις επιλογες τους σε οπλα απο μια φτωχη για τα τωρινα δεδομενα, πλουσια ομως για το τοτε συλλογη με τα οποια θ' αντιμετωπιζαν ο ενας τον αλλο. Ειχαν επισης το δικαιωμα δημιουργιας δυο χαρακτηρων εκαστος που θ' ανηκαν στην ομαδα του καθενος και με την βοηθεια τους θα προσπαθουσαν να εξοντωσουν τους αντιπαλους τους. Ενταξει, ο ηχος ηταν αθλιος, τα γραφικα παρωχημενα, οι δυνατοτητες κινησης περιορισμενες μα αυτο δεν σημαινε πως δεν μπορουσαν να το διασκεδασουν. Αποτομα οι δυο αντρες ειχαν γινει ξανα πιτσιρικαδες, τοτε που παιγνιδια σαν κι αυτο ηταν κατι περισσοτερο απο αναψυχη, ηταν σκοπος και νοημα.
                     =====================================
Η πρωτη διαφωνια εκανε την εμφανιση της οταν επρεπε να επιλεξουν το περβαλλον που θα λαμβανε χωρα η δραση. Και τι δεν ειχε πεσει στο τραπεζι προσπαθωντας να συμφωνησουν.
Η μια απιθανοτητα διαδεχοταν την αλλη. Τοπιο γουεστερν, ζουγκλα του Αμαζονιου, ερημος της Αφρικης, υποβρυχια αναμετρηση στην Ατλαντιδα, αναμετρηση στο διαστημα, σε απατητα βουνα κι ενα σωρο προτασεις ποτε δεν βρηκαν ανταποκριση κι απο τους δυο.
Καποια στιγμη ο Νταν Σωντερς ειχε μια πιο ρεαλιστικη προταση.
-'Θυμασαι εκεινο το ετοιμορροπο εργοστασιο εξω απο την πολη' ? ειπε. 'Εκεινο το εξαοροφο που εχει εγκαταλειφθει εδω και χρονια ? Γιατι να μην χρησιμοποιησουμε κατι τετοιο ? Το ξερουμε και οι δυο, μπορουμε να κινηθουμε ανετα σ' ενα τετοιο περιβαλλον'.
Η ιδεα βρηκε απολυτα συμφωνο τον φιλο του. Δουλευοντας μαζι πανω σ' αυτο χρειαστηκαν λιγες ωρες για να δημιουργησουν το περιβαλλον της αναμετρησης. Ικανοποιημενοι και οι δυο συμφωνησαν πως το επομενο απογευμα θα ξεκιναγαν να παιξουν.
                      ======================================
Οι δυο χαρακτηρες που δημιουργησε ο Νταν ηταν δυο αντρες οπλισμενοι σαν αστακοι που υποτιθετο πως δουλευαν σαν μισθοφοροι. Οταν ειδε τις επιλογες του φιλου του δεν μπορουσε να σταματησει να γελαει. Ηταν το μονο πραγμα που δεν περιμενε.
-'Σοβαρα θα με αντιμετωπισεις μ' αυτες τις δυο θεογκομενες' ? ρωτησε. 'Ρε φιλε, αυτες ειναι για πασαρελα οχι για μαχη. Θα σπασουν καποιο νυχι, δεν τις λυπασαι' ? προσθεσε.
-'Ακομα καλυτερα για σενα Νταν' ηταν η απαντηση. 'Η μηπως φοβασαι' ?
Ο Νταν το αποδεχτηκε ενω απο μεσα του γελαγε ακομα. 
-'Ειμαι ετοιμος οταν εισαι ετοιμος' ειπε. 'Ας κερδισει ο καλυτερος' συμπληρωσε.
Τοποθετησαν τον εαυτο τους και τους συμμαχους τους ακριβως εξω απο την εισοδο του εικονικου ερημωμενου εργοστασιου. Η συμφωνια που ειχαν κανει ηταν απλη. Ο Νταν και οι δικοι του θα πηγαιναν αριστερα, ο φιλος του με τις κουκλαρες δεξια. Θ' αφηναν να περασουν 5 λεπτα για να οργανωθουν και μετα η αναμετρηση θα ξεκιναγε.
                           ================================
Ο Νταν ειχε επιλεξει την τακτικη του ανταρτοπολεμου πιστευοντας πως αυτο θα του εδινε την νικη. Στην εξελιξη του παιγνιδιου διαψευστηκε οικτρα. Εχασε τους δυο συμμαχους καθαρα απο δικο του λαθος, την ειχε πατησει σαν πρωταρης. Οταν εξαφνα φανερωθηκε μπροστα τους η μια απο τις βοηθους του φιλου του δεν περιμενε ποτε πως θα ηταν ολογυμνη. Βεβαια παιγνιδι ηταν και ο χαρακτηρας της κοπελας ηταν εικονικος μα η εκπληξη του του κοστισε τους συμμαχους του. Πυροβολησε καθυστερημενα δινοντας χρονο στην κοπελα να καλυφθει μα ειχε πια προδωσει την θεση των δυο βοηθων του. Δευτερολεπτα μετα η αλλη κοπελα, ντυμενη, ειχε βρεθει πισω τους και με συνοπτικες διαδικασιες τους ειχε εξοντωσει. Ειχε μεινει πια μονος ενω ο εχθρος δεν ειχε καμια απωλεια. Μεσα απο τ' ακουστικα του μπορουσε ν' ακουσει τα γελια του φιλου του για το καζο του κι αυτο τον πεισμωσε. Δεν ειχε τελειωσει ακομα η μαχη, ηταν ζωντανος και σκοπευε να παραμεινει ετσι. Αποφασισε να καλυφθει προσωρινα πισω απο μια κολωνα μεχρι να σχεδιαζε τις επομενες κινησεις του. 
                        ===============================
Ο θορυβος προερχοταν απο μια πετρα που κυλουσε ακομα. Δεν ηταν τοσο βλακας να την πατησει. Ξαπλωσε στο πατωμα και συρθηκε στο πισω μερος της κολωνας. Με μια γρηγορη κινηση βρεθηκε κατω απο την σκαλα που οδηγουσε στο επομενο οροφο. Κρυφτηκε και περιμενε. Η υπομονη του ανταμειφθηκε. Οι δυο βοηθοι του φιλου του κατεβηκαν προσεκτικα την σκαλα κοιτωντας τριγυρω να τον βρουν. Ειχε καθαρο οπτικο πεδιο για την μια, περιμενε υπομονετικα μεχρι να μπορουσε να βαλει στο στοχαστρο και την αλλη. Ενοιωσε μια αγρια χαρα οταν τις πυροβολησε πισωπλατα και τις ειδε να πεφτουν νεκρες. Μολις ειχε φερει το παιγνιδι στην ισοπαλια. Τωρα επρεπε να εξοντωσει τον φιλο του. Ειχε προδωσει γι αλλη μια φορα τη θεση του. Την στιγμη που εβγαινε απο την κατω μερια της σκαλας δεχτηκε τις αλλεπαλληλες ομοβροντιες απο τον φιλο του διχως ποτε να μαθει που ηταν κρυμμενος.
Στον υπολογιστη του φιλου του με μεγαλα, κεφαλαια γραμματα αναβοσβηνε η λεξη 'Νικητης' ενω ο ιδιος χοροπηδουσε απο την χαρα του για την μεγαλειωδη νικη του.
                     ===============================
-'Λυπαμαι Νταν' ειπε μεσα απο τ' ακουστικα του 'αλλα φιλε το ειχα ξαναπαιξει το παιγνιδι παλια. Η τακτικη του αντιπερισπασμου παντα επιανε. Κατι σαν το σκακι, ξερεις. Θυσιαζεις ενα δυο πιονια για να κανεις την δουλεια σου. Ενταξει, δεν ειχες καμια τυχη, πρωτη σου φορα ηταν αλλα θα τα πας καλυτερα στο επομενο παιγνιδι. Πω πω ρε φιλε, δεν ξερεις ποσο το χαρηκα'.
Υπηρξε μια παρατεταμενη σιωπη απο την αλλη μερια.
-'Ελα ρε Νταν τωρα, μου θυμωσες ? Παιγνιδι ειναι ρε φιλε, δεν κερδιζουν ολοι. Την επομενη θα τα πας καλυτερα. Να ηξερες τι μου θυμισες μ' αυτο το παιγνιδι'.
Η σιωπη εξακολουθουσε να ειναι εκκωφαντικη.
-'Σαν μικρο παιδι κανεις τωρα Νταν. Δεν θα μου μιλας επειδη νικησα' ?
Η υπομονη του για μια απαντηση ειχε εξαντληθει. Δεν περιμενε τετοια αντιμετωπιση απο την πλευρα του Νταν. Εβγαλε τ' ακουστικα κι εκλεισε τον υπολογιστη. Ενταξει, καποια στιγμη θα του περνουσε και θα τον επαιρνε τηλεφωνο. Προφανως η ηττα τον ειχε πειραξει πολυ. 
                        =================================
Οταν τον πηραν απο το τοπικο αστυνομικο τμημα να μεταβει σε μια διευθυνση αναστατωθηκε. Αυτη η διεθυνση ηταν του Νταν. Ειχε συμβει κατι ? Απο τοτε που ειχαν τελειωσει το παιγνιδι ειχαν περασει δυο μερες και δεν ειχε επικοινωνησει μαζι του. Παρκαρε εξω απο το σπιτι του Νταν αναστατωμενος. Οι ερωτησεις που του εκαναν πριν του επιτρεψουν να μπει μεσα τον τρομοκρατησαν. Εχθρους ο Νταν ? Οχι, δεν γνωριζε κανεναν που να ηθελε το κακο του.
Συνοδεια δυο αστυνομικων μπηκε στο σπιτι και κατευθυνθηκαν στο σαλονι. Ειχε καταλαβει πως κατι ασχημο ειχε συμβει για να τους ζητουν να τους πιστοποιησει την ταυτοτητα του αντρα που βρισκοταν στο σαλονι. Το θεαμα που αντικρυσε τον παγωσε.
Το πτωμα του Νταν βρισκοταν στον καναπε φορωντας ακομα τ' ακουστικα του. Καποιος ειχε αδειασει πανω του εναν γεμιστηρα απο επαναληπτικο οπλο, τα παντα ηταν βουτηγμενα στο αιμα. Μπροστα στον νεκρο ηταν ακομα ανοιχτος ο υπολογιστης. Εσκυψε για να δει.
Το εικονικο πτωμα του Νταν ηταν ακομα στο εδαφος του εγκαταλελειμενου εργοστασιου. 






                                                                   


                                                                      ΤΕΛΟΣ  

                                                                         

                          Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ

                                                     ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30











Οσοι δεν επιθυμουσαν μονιμη εγκατασταση στον Ζιγκετ μα ηθελαν απλα να περασουν μερικες μερες σ' εκεινον τον μοναδικο παραδεισο το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να πληρωσουν το εξαιρετικα υψηλο αντιτιμο που ειχε επιβαλλει η κυβερνηση αναλογα με τον χρονο παραμονης τους. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ειχαν πληρωσει για παραμονη τριων ημερολογιακων ημερων αφου κοινη πεποιθηση και στους δυο ηταν πως θα ειχαν τελειωσει την δουλεια για την οποια ειχαν παει στον Ζιγκετ μεσα σ' αυτο το χρονικο οριο. Οι κανονες για τους επισκεπτες διεφεραν απο εκεινους των μονιμων κατοικων, πιο αυστηροι κι ελεγχομενοι δεδομενου πως η κυβερνηση δεν επιθυμουσε να διακινδυνευσει ατυχη περιστατικα που θα εδιναν στον Ζιγκετ μια φημη διαφορετικη απ' αυτην που ειχε τωρα. Ετσι οι δυο επισκεπτες ειχαν δηλωσει χωρο παραμονης ενω το μεταφορικο τους μεσο βρισκοταν σ' ελεγχομενο χωρο σταθμευσης επισκεπτων. Η προβλεπομενη τιμωρια για εκεινους που θα εκαναν καταχρηση του χρονου παραμονης τους παρανομα ηταν μια, μοναδικη και απλη. Θανατικη ποινη, διχως καμια εξαιρεση.
                 ===================================
Ξεροντας πως η προσβαση στα στοιχεια των μονιμων κατοικων απο επισκεπτες ηταν απαγορευμενη και εχοντας ενα περιθωριο μονο τριων ημερων για να φερουν σε περας την δουλεια τους εβαλαν σ' εφαρμογη αμεσα το σχεδιο που ειχαν πονησει κατα την διαρκεια της μεταβασης τους. Το σχεδιο ηταν ευκολο και με πολυ υψηλο βαθμο δοκιμασμενης επιτυχιας. Το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να εβρισκαν τον καταλληλο υπαλληλο που δουλευε στο τμημα Καταχωρησεων Μονιμων Κατοικων κι εναντι αδρας αμοιβης να μαθαιναν τα στοιχεια που τους ενδιεφεραν. Χρονος για χασιμο δεν υπηρχε, ετσι κινηθηκαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν.
Δυστυχως για τους Καγιαο και Ντρισμπειν ο μοναδικος υπαλληλος που βρισκοταν σε υπηρεσια στο τμημα Κ.Μ.Κ φαινοταν πως δουλευε απο χομπι και επρεπε να ηταν αρκετα πλουσιος αφου κανενα χρηματικο δελεαρ δεν καταφερε να τον συγκινησει και να τους πει οτι ηθελαν. 
Εχοντας πεσει σε αδιεξοδο ακομα δεν ειχαν πατησει το ποδι τους στον Ζιγκετ καταλαβαν πως η περισταση απαιτουσε δραστικα μετρα. Την ευθυνη επωμιστηκε ο Ντρισμπειν.
                       =============================
Εφυγαν απο το Κ.Μ.Κ κι επεστρεψαν λιγα λεπτα πριν κλεισει. Πηγαν κατευθειαν στον υπαλληλο που ετοιμαζοταν να σχολασει. Πριν προλαβει να επαναλαβει αυτα που τους ειχε πει νωριτερα, πως δεν μπορουσε να δωσει στοιχεια μονιμων κατοικων απεκτησε μια τεραστια τρυπα στο μετωπο κι επεσε νεκρος στο δαπεδο σαν κεραυνοβολημενος.
-'Κοιτα τα αρχεια' ειπε ο δραστης κρυβοντας το οπλο του. 'Δεν εχουμε πολυ χρονο'.
Ο Καγιαο ετρεξε στην οθονη κι αρχισε το ψαξιμο ενω ο Ντρισμπειν εκρυβε το πτωμα πισω απο τον παγκο και ταυτοχρονα ηλεγχε τον χωρο τριγυρω. Δεν υπηρχε κανενας αλλος εκει.
-'Ετοιμος, φυγαμε' εκανε ο Καγιαο κι αρχισε να βαδιζει προς την εξωπορτα με τον Ντρισμπειν ν' ακολουθει. Ολα ειχαν παει μια χαρα, ειχαν παρει οτι χρειαζονταν.
-'Δυστυχως εκλεισαν' εκανε ο Καγιαο σ' ενα ζευγαρι που ερχοταν απο την αντιθετη μερια. 'Και μεις απο εκει ερχομαστε αλλα ατυχησαμε. Αυριο μας ειπαν'.
Μαζι με το απογοητευμενο ζευγαρι βγηκαν εξω απο το κτιριο.
                    ===================================
-'Σε ποση ωρα θα βρισκομαστε σ' αυτον τον οικισμο' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν φωναζοντας δυνατα πασχιζοντας ν' ακουστει πανω απο τον αερα.
-'Συμφωνα μ' αυτο εδω' απαντησε ο Καγιαο πιεζοντας ενα πληκτρο ' σε λιγοτερο απο μια ωρα'.
Ο Ντρισμπειν πιστοποιησε του λογου το αληθες κοιτωντας την οθονη. Ενοιωθε αβολα πανω στο γκαρ, το ανοιχτο διθεσιο μεταφορικο δρομου που βρισκονταν.
-'Ηθελα να ηξερα γιατι το λενε δρομου' ειπε 'αφου αιωρειται εκατοστα πανω απο το εδαφος'.
-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε ο Καγιαο. 'Την δουλεια του την κανει μια χαρα παντως' προσθεσε.
-'Τι κανουμε μολις φτασουμε εκει' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν.
-'Θα δουμε μολις φτασουμε' απαντησε ο Καγιαο.
-'Παντως δεν τσιγγουνευτηκαν καθολου' επεσημανε ο Ντρισμπειν.
-'Ετσι πρεπει να ειναι η ζωη φιλε μου' ειπε ο Καγιαο. 'Να σου πω την αληθεια τους ζηλευω καπως, σχεδον νοιωθω ασχημα γι αυτο που πρεπει να γινει'.
                     ================================
Εφτασαν στον οικισμο διχως ν' ανταλλαξουν αλλη κουβεντα. Αφησαν στην ακρη του δρομου το γκαρ και περπατωντας βρεθηκαν πανω στο λοφισκο που στους προποδες του ηταν χτισμενος ο οικισμος. Το θεαμα ηταν μαγευτικο, καποιος θα μπορουσε να το θαυμαζει για ωρες. Ομως ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν δεν ειχαν παει εκει γι αναψυχη, ειχαν παει για δουλεια.
Χρησιμοποιωντας ειδικα κυαλια απεκτησαν γρηγορα μια σαφη εικονα του οικισμου. Συμφωνησαν και οι δυο πως μονο σ' ενα μερος θα μπορουσαν να μαθουν λεπτομερειες. Κατεβηκαν τον λοφο, ανεβηκαν παλι στο γκαρ και κινησαν για τον οικισμο. Φροντισαν να το αφησουν σε μερος που να μην ηταν ορατο απο πολυ κοσμο και παριστανοντας τους εκθαμβους επισκεπτες εφτασαν στον αντικειμενικο τους στοχο. Μετα απ' αυτα που ειχαν διαδραματιστει στο Κ.Μ.Κ ο Καγιαο ειχε συστησει μεγαλυτερη προσοχη στην αντιμετωπιση απροβλεπτων συμβαντων και ο Ντρισμπειν ειχε συμμορφωθει. Μπηκαν μαζι στο μπαρ και βαδισαν κατευθειαν στον ανθρωπο που ηταν υπευθυνος παραγγελνοντας δυο ποτα.
                     =================================
Φανηκε πως ο υπευθυνος του μπαρ τα εβγαζε δυσκολα περα αφου δεχτηκε με μεγαλη χαρα τα χρηματα που του ειχαν προσφερει σ' ανταλλαγμα καποιων πληροφοριων. Τους υπενθυμισε πως ποτε δεν ειχαν μαθει κατι απ' αυτον και καταχωνιασε τα χρηματα σε μια τσεπη. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ηπιαν αλλο ενα ποτο, αφησαν μεγαλο φιλοδωρημα κι αποχωρησαν.
Δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα οσο υπηρχε ακομα φως. Επρεπε να περιμενουν υπομονετικα να σκοτεινιασει. Το σπιτι που τους ειχε υποδειξει ο ανθρωπος του μπαρ ηταν στα πεντακοσια μετρα αποσταση μετα το τελος του δρομου. Δεν γινοταν να μην το εβρισκαν, ηταν το μοναδικο που υπηρχε εκει, θα το καταλαβαιναν αμεσως. Φοβουμενοι πως κανοντας ασκοπες βολτες στον οικισμο θα μπορουσαν να προδοθουν επελεξαν να κατασκηνωσουν για τις λιγες ωρες που απεμεναν μεχρι την ελευση της νυχτας σ' ενα σημειο κοντα στον στοχο τους. Σκεπασαν μ' ενα σωρο κλαδια το γκαρ να μην φαινεται κι επελεξαν να κοιμηθουν λιγο. Δεν θα ειχαν χρονο γι αναπαυλα και ξεκουραση μετα, θα επρεπε να εγκαταλειψουν τον Ζιγκετ αμεσα.
                   ===================================
Τρεκλιζαν και οι δυο απο το ποτο σε σημειο που δυσκολευτηκαν πολυ να βρουν τον διακοπτη για τα φωτα. Ενα ακομα ανυπερβλητο εμποδιο ηταν και τα επιπλα που υπηρχαν στο σπιτι, ιδιαιτερα για τον Νεκαρ. Χωμενος εδω και ωρα μεσα στο μπουστο της Σορεντιανης δεν εβλεπε κυριολεκτικα μπροστα του. Οχι πως ο Μερανγκ ηταν σε καλυτερη κατασταση, απλα εμοιαζε να εχει μια πιο καθαρη επαφη με τον περιγυρο. Στην προσπαθεια του ν' απαλλαχθει απο τα ρουχα του ο Νεκαρ κατορθωσε να πεσει μερικες φορες στο πατωμα μα οι πτωσεις αυτες μονο αυξηση της φαιδροτητας και του γελιου επεφερε. Οταν τα καταφερε πηρε ενα μπουκαλι απο το τραπεζακι και σκουντουφλωντας εφτασε στην πορτα της κρεβατοκαμαρας. Την ανοιξε κανοντας νοημα στην Σορεντιανη ν' ακολουθησει. Ο Μερανγκ ειχε χαθει ηδη στο δικο του δωματιο αφου ειχε προηγουμενως φροντισει να εφοδιαστει κι αυτος μ' ενα μπουκαλι.
Συντομα το μονο που ακουγοταν πισω απο τις κλειστες πορτες ηταν γελια και φωνες. Κανεις απο τους δυο τους δεν ηταν σε θεση να θυμηθει αν ειχαν κλειδωσει η οχι την εξωπορτα.
                      ====================================
Η Σορεντιανη εδωσε μια σπρωξια στον ηδη παραπαιοντα Νεκαρ ριχνοντας τον στο κρεβατι αφου πρωτα ειχε φροντισει να του παρει το μπουκαλι απο τα χερια κι αρχισε να γδυνεται. 
Δεν ηταν η πρωτη φορα που βρισκοταν σ' ενα τετοιο σκηνικο, η δουλεια της ηταν, μια δουλεια που της απεφερε αρκετα. Οπως και η φιλη της ειχαν καταλαβει αμεσως πως τουτοι εδω ειχαν χρηματα για ασυλλογιστο ξοδεμα, οποτε φροντισαν να μην τους αφησουν λεπτο απο τα ματια τους στο μπαρ. Δυσκολευτηκαν λιγο να καταλαβουν που ακριβως ηταν το σπιτι τους αλλα τα ειχαν καταφερει. Πλησιασε το κρεβατι, ανεβηκε επανω και προχωρωντας στα τεσσερα αρχισε ν' ανεβαινει προς το προσκεφαλι. Απεφυγε εντεχνα τα χερια του Νεκαρ που προσπαθουσαν να την ακουμπησουν και τελικα βρεθηκε να καθεται επανω του. Του εσπρωξε τα χερια στην εκταση κι εφερε στα χειλη της το δαχτυλο της. Ο Νεκαρ υπακουσε μεσα στην θολοτητα που τον καταπινε αργα κι εβαλε παλι τα γελια. Τα κοφτερα, χαλκινα νυχια της αρχισαν να διατρεχουν το δερμα του αφηνοντας πισω τους μικρα, κοκκινα μονοπατακια. Εγειρε πανω του.
                       ===================================
Σε σαφως καλυτερη κατασταση ο Μερανγκ παρακολουθουσε την Σορεντιανη να γδυνεται και τα ματια του ελαμψαν. Τελικα η επιλογη του Ζιγκετ ηταν οτι καλυτερο μπορουσαν να επιλεξουν. Σκεφτηκε τον Ελλερυ και τους υπολοιπους κι εκανε μια στιγμιαια συγκριση. Κανονικα, αντι να ηταν εδω που βρισκοταν, θα βρισκοταν στο κατοπιν ενος ημιθεου που ειχε σκοπο να καταστρεψει το συμπαν. Ε, ας το κατεστρεφε, διολου δεν τον ενοιαζε. Αρκει να μην το εκανε τωρα. Ας το εκανε την επομενη μερα. Της εκανε νοημα να πλησιασει και η Σορεντιανη υπακουσε. Οι σκεψεις της ηταν εντελως διαφορετικες απ' αυτες του Μερανγκ.
Η φιλη της μπορει και να στεκοταν τυχερη. Ισως να πληρωνοταν αδρα το επομενο πρωινο μονο και μονο για να παρακολουθει τον μεθυσμενο να κοιμαται. Αυτη δεν θα ειχε τετοια τυχη. Αυτος εδω φαινοταν σε καλυτερη κατασταση, μαλλον θα επρεπε να δουλεψει για να πληρωθει.
Της εδωσε εντολη ν' ανεβει στο κρεβατι και η Σορεντιανη υπακουσε παρακολουθωντας τον να γδυνεται. Μετα ανεβηκε και ο ιδιος κι επεσε πανω της.
                ===================================
Η εξωπορτα ανοιξε τοσο οσο ηταν απαραιτητο για να γλυστρησουν μεσα στο σπιτι οι δυο σκιες. Κινουμενες πολυ προσεκτικα για να μην προκαλεσουν κανεναν θορυβο αφησαν να περασουν μερικα δευτερολεπτα μεχρι να εμπεδωσουν πληρως τον χωρο στον οποιο κινουνταν.
Αντικειμενικα τα πραγματα εμοιαζαν πολυ πιο ευκολα απ' οτι ειχαν σχεδιασει στην αρχη. Το φως κατω στις χαραμαδες απο τις δυο πορτες υποδεικνυαν με σιγουρια που βρισκονταν ο Νεκαρ με τον Μερανγκ. Διχως ν' ανταλλαξουν ψιθυρο κανονισαν μεταξυ τους σε ποια πορτα θα πηγαινε ο καθενας. Τα παντα ηταν θεμα συντονισμου. Ειχαν ενα μεγαλο πλεονεκτημα, το στοιχειο του αιφνιδιασμου, και σκοπευαν να το χρησιμοποιησουν καταλληλα.
Ο Καγιαο σηκωσε τρια δαχτυλα στον αερα και σταδιακα κατεβαζε απο ενα. Τα ματια τους ειχαν πια συνηθισει το μισοσκοταδο, ετσι ειχαν μια αψογη συννενοηση.
Οταν τα δαχτυλα του Καγιαο κατεβηκαν ολα σηκωσαν ταυτοχρονα το ποδι τους και κλωτσησαν τις πορτες. Αυτες ανοιξαν διχως καμια δυσκολια διαπλατα.