ΓΩΓΩ ΠΑΣΧΑΛΗ










                   ΑΠΡΟΣΔΟΚΗΤΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ












Κοιτωντας πισω ολα ειχαν αρχισει με τους καλυτερους οιωνους. Στο Imagine ειχε βαλει οτι ειχε και δεν ειχε. Χρηματα δικα της και αλλα που ειχε δανεισθει η χρεωθει, κοπο, φαντασια, μερακι.
Ηταν αποφασισμενη να το κανει το καλυτερο εστιατοριο της πολης και ολα τα εχεγγυα για κατι τετοιο υπηρχαν. Η διακοσμηση ηταν προσωπικη της επιλογη και κατα γενικη ομολογια ειχε θαμπωσει κι εντυπωσιασει οσους το ειχαν δει. Η ιδεα με τα μικρα περιφερειακα ενυδρεια ηταν πραγματικα εκπληκτικη δινοντας εναν μοναδικο τονο στον χωρο. Η κοπελα της υποδοχης, οι σερβιτοροι, οι μαγειρες, το κοριτσι στα τηλεφωνα, ολο το προσωπικο ειχε επιλεχθει απο την ιδια ξεροντας πως θα δημιουργουσαν μια πραγματικα φανταστικη ομαδα. Οση κουραση και να ειχε οσο πλησιαζε η μερα των εγκαινιων μ' εναν μαγικο τροπο εξαφανιζοταν. Η μερα εκεινη εφθασε. Τα παντα ηταν ετοιμα. Βαση των κρατησεων το μαγαζι θα ηταν πληρες. Εκανε εναν τελευταιο ελεγχο με τον προηγουμενο να εχει γινει πεντε λεπτα νωριτερα. Μαζι με το προσωπικο φορεσαν το πιο πλατυ χαμογελο τους κι ανοιξαν την πορτα.
                         ==================================
Ολα κυλουσαν σε τελεια αρμονια μεχρι την στιγμη του περιστατικου. Ενας εμφανως αγχωμενος σερβιτορος την πλησιασε και την ρωτησε αν οντως υπηρχε στο μενου μαριναρισμενα κολιμπρι.
Κοντεψε να πνιγει. Τον ρωτησε απο πιο τραπεζι ηταν η παραγγελια και πηγε αμεσως εκει.
Οταν ο πελατης της εδειξε τον καταλογο χλωμιασε. Ηταν εκει, μαριναρισμενα κολιμπρι.
Προσπαθησε να δικαιολογηθει καπως και για λιγο τα καταφερε. Οταν ο πελατης ζητησε εναλλακτικα την σουπα απο χελωνα του Βορνεο κοντεψε να παθει αποπληξια. Ζητησε συγγνωμη παμπολλες φορες και πηρε τον καταλογο στα χερια της. Τον ξεφυλλισε προχειρα. Πτερυγιο καρχαρια Ν. Αφρικης, κροταλιας στον ατμο, ψητος κονδορας. Ειχε δει αρκετα. Προσπαθησε να εξηγησει στον πελατη πως αυτος ηταν ενας λαθος καταλογος και θα του εφερνε εναν αλλο μα το κακο ειχε γινει. Αγανακτισμενος ο πελατης σηκωθηκε να φυγει, δυστυχως καθολου διακριτικα. Το υπολοιπο βραδυ κυλησε οπως οπως και μολις εκλεισε το μαγαζι τους εδιωξε ολους και πηγε να κλαψει την μοιρα της, μονη της, στην κουζινα.
                           ================================
Εβαλε το κεφαλι της αναμεσα στα χερια της κι ακουμπησε τους αγκωνες της στο ψυχρο μεταλλο. Ολοι οι αλλοι ειχαν φυγει, τους ειχε διωξει εδω και ωρα. Ηταν καθισμενη στην κουζινα προσπαθωντας να καταλαβει τι ειχε παει στραβα. Η μεγαλη μερα που περιμενε πως και πως με απιστευτο αγχος και ανυπομονησια ειχε στεφθει απο απολυτη αποτυχια. Ενας δυσαρεστημενος πελατης ηταν αρκετος για να τα τιναξει ολα στον αερα και αυτο ειχε συμβει.
Τι αντικτυπο θα ειχε ολο αυτο δεν ηταν σιγουρη ακριβως. Ομως ολοι οσοι ειχαν ερθει εκεινο το βραδυ ηταν σημαινοντα προσωπα, εξεχουσες φυσιογνωμιες κι αυτη ειχε καταφερει να κανει εναν απ' αυτους οχι μονο να φυγει δυσαρεστημενος αλλα να βροντοφωναξει μπροστα σε ολους πως δεν ξαναπαταγε το ποδι του σε μαγαζι που κοροδευαν τον πελατη. Τι καλυτερη δυσφημηση απ' αυτην μπορουσε να υπαρξει ? Εκτος του οτι ο ιδιος δεν θα ξαναρχοταν ηταν σιγουρη πως θα φροντιζε να ενημερωσει ολους του φιλους και γνωστους του. Συντομα το μαγαζι θα μπορουσε να συναγωνιστει σε κοσμο την ζωη που ειχε η ερημος Καλαχαρι.
                   ======================================
Δεν κερδιζε τιποτα ετσι. Αυτο που χρειαζοταν ηταν ενα κρυο ντους και μερικες ωρες υπνου.
Το πρωτο πραγμα που εκανε την αλλη μερα ηταν να παρει τον Σκοτ. Του εξηγησε πως ενας καταλογος ειχε τυπωθει λαθος με αποτελεσμα να γινει ρεζιλι. Απο την αλλη μερια ο Σκοτ, ο τυπογραφος, της εξηγησε πως η εκτυπωση των καταλογων ηταν καθορισμενη, η ολοι θα εβγαιναν λαθος η κανενας. Τοτε δεν υπηρχε αλλη εξηγηση, στους καταλογους της ειχε εισχωρησει κι ενας αλλος, ξενος. Το γιατι ειχε τυπωμενο το ονομα του εστιατοριου ηταν μυστηριο. Ο Σκοτ της ζητησε να του τον στειλει. Μαζεψε ολους τους καταλογους ψαχνοντας εκεινον τον ενα μα δεν βρηκε τιποτα. Ολοι οι καταλογοι ηταν ιδιοι και φυσιολογικοι. Ξεσκονισε ολο το προσωπικο προσπαθωντας να μαθει αν τον ειχε παρει καποιος. Αδικος κοπος. Πηρε ξανα τηλεφωνο τον Σκοτ ζητωντας του συγγνωμη λεγοντας πως δεν τον εβρισκε πουθενα. Αδιαφορουσε για την εικονα που εβγαζε προς τα εξω, σημερα ηταν η δευτερη μερα, επρεπε ολα να ειναι στην εντελεια, δεν ειχε την πολυτελεια για κατι σαν το χθεσινο.
                      =====================================
Οταν μια τρομοκρατημενη σερβιτορα ηρθε να την ρωτησει αν ειχαν οντως φιλετο γκνου ενοιωσε την γη να χανεται κατω απο τα ποδια της. Με απιστευτες αλχημειες τα μπαλωσε οπως οπως, το βραδυ κυλησε φυσιολογικα κι αυτη ειχε παρει τον επαχθη καταλογο και τον ειχε κλειδωσει στο γραφειο της. Λιγο πριν φυγει και η ιδια αναρωτηθηκε τι θα της ελεγε την αλλη μερα ο Σκοτ. Αυτο το ζητημα με τον καταλογο-φαντασμα επρεπε να τελειωνει.
Δεν ηξερε καν τι ηταν αυτο που της ψιθυρισε στο αυτι να ξεφυλλισει μια ακομα φορα τον καταλογο πριν παρει τηλεφωνο τον Σκοτ. Τα ματια της γουρλωσαν, δεν πιστευε οτι εβλεπε.
Ο καταλογος ηταν κανονικοτατος. Ουτε παραξενα ζωα, ουτε εξωπραγματικες συνταγες. 
Αρχισε πια ν' αμφισβητει την πνευματικη της διαυγεια. Οτι και να ηταν αυτο που συνεβαινε ξεφευγε απο τα πλαισια του φυσιολογικου. Πηρε τηλεφωνο ολο το προσωπικο ζητωντας τους να ερθουν ολοι μια ωρα νωριτερα στο Imagine. Πλεον με το πειραμα που ειχε στο μυαλο της να κανει κινδυνευε να βγει θεοπαλαβη στα ματια των αλλων. Το καταφερε σχετικα ευκολα.
                      ====================================
Τους εβαλε ολους να κατσουν σ' ενα τραπεζι και αφησε μπροστα τους τους καταλογους. Τους ζητησε κατ' επαναληψη να παραστησουν τους πελατες, ν' ανοιξουν τους καταλογους και να προσεξουν αν υπηρχε κατι περιεργο τυπωμενο εκει. Ολα ηταν φυσιολογικα, το πειραμα ειχε παντελη αποτυχια. Αυτο δεν την καθησυχασε. Τριτη μερα η σημερινη και δεν ηξερε πως θα εκλεινε το βραδυ. Ελεγξε ξανα και ξανα τα παντα κι ενημερωσε πως αυτη θα αφηνε τους καταλογους στα τραπεζια ενα λεπτο πριν ανοιγε το εστιατοριο. Δεν μπορουσε να γυρισει να τους πει καταμουτρα πως πλεον σιγουρευοταν ολο και περισσοτερο πως επροκειτο για δολιοφθορα.
Ηταν απλο. Καποιος ειχε ενα τετοιον καταλογο μαζι του, με το λογοτυπο του εστιατοριου τυπωμενο πανω του και καποια στιγμη που κανεις δεν τον εβλεπε τον αφηνε σ' ενα τραπεζι. Απορουσε πως δεν το ειχε ανακαλυψει νωριτερα. Ομως σημερα, οποιος και να ηταν αυτος που εκανε το σαμποταζ, δεν θα τα καταφερνε. Τους καταλογους θα τους διενειμε η ιδια για να ειναι σιγουρη. Κατι μεσα της της ελεγε πως αποψε ολα θα κυλουσαν ομαλα.
                      =================================
Αυτο το κατι ψευδοταν ασυστολα. Μιση ωρα μετα ενας οργισμενος πελατης απαιτουσε να του φερουν μπροστα του κοκκινιστο ζαρκαδι Καναδα γιατι την επομενη θα τους διαπομπευε παντου. Ως ηταν αναμενομενο η βραδια εξελιχθηκε σε μια παταγωδη αποτυχια. 
Πολλοι πελατες μετα την φασαρια που ειχε δημιουργηθει σηκωθηκαν κι εφυγαν φανερα δυσαρεστημενοι ενω κι αυτοι που παρεμειναν φαινοταν ολοκαθαρα στα προσωπα τους πως ετρωγαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν για να φυγουν μια ωρα αρχητερα.
Οταν εφυγε και ο τελευταιος πελατης το προσωπικο στεκοταν αμηχανο και μουδιασμενο μην ξεροντας τι θα επακολουθουσε. Προς γενικη καταπληξη ολων τους καληνυχτισε ολους, τους ευχαριστησε και τους ενημερωσε πως την επομενη το Imagine θα εμενε κλειστο. 
-'Θεωρηστε το σαν ενα ρεπο' ειπε η Σιεννα Μονταγκιου. 'Τα λεμε μεθαυριο'.
Ισως ηταν η ιδεα της αλλα ολοι εμοιαζαν να εφευγαν ανακουφισμενοι. Ποιος ξερει, ισως ηδη καποιοι να πιστευαν πως της ειχε λασκαρει καποια βιδα. 
                        =================================
Εκατσε σ' ενα τραπεζι, πηρε ενα μπουκαλι κρασι, γεμισε ενα ποτηρι και κοιταξε τριγυρω. Τους μισουσε εκεινους τους καταλογους, αυτοι θα ηταν η ταφοπετρα του Imagine.
Προσπαθησε να σκεφτει τι ηξερε μεχρι στιγμης μηπως εβγαζε καποια ακρη. Κατ' αρχας ο καταλογος εμφανιζοταν παντα σε διαφορετικο τραπεζι και παντα περιειχε διαφορετικο μενου. Ενα στοιχειο ακομα ηταν το οτι εμφανιζοταν παντα οταν υπηρχε πελατης, οχι στο προσωπικο του μαγαζιου. Με μονο αυτα τα στοιχεια δεν μπορουσε ν' απαντησει ουτε σε στοιχειωδεις ερωτησεις οπως γιατι εκει, πως εμφανιζοταν κι εξαφανιζοταν και το κυριωτερο απ' ολα αν υπηρχε καποιος σκοπος πισω απ' ολα αυτα. Οσο και να προσπαθουσε να συνδεσει τις τελιτσες μεταξυ τους δεν κατορθωνε να εχει ουτε καν ενα αχνο, ακαθοριστο περιγραμμα αυτου που εψαχνε. Αδιεξοδο παντου, οπου και να κοιταγε επεφτε πανω σε συμπαγη τοιχο.
Ισως η αποφαση της να το κρατησει κλειστο την επομενη χαλουσε καποιο σχεδιο η διαταρασσε καποια ισορροπια. Δεν ειχε ιδεα, ουσιαστικα βαδιζε στα τυφλα.
                           ==============================
Εντελως μηχανικα πηρε τον καταλογο που ηταν ακουμπισμενος πανω στο τραπεζι και τον ξεφυλλισε. Το ποτηρι της επεσε απο τα χερια σκορπωντας το ακριβο του περιεχομενο πανω στο ξυλο. Η μια μετα την αλλη ολες οι εξωπραγματικες παραγγελιες που ειχε ακουσει μεχρι στιγμης και πολυ περισσοτερες παρελασαν μπροστα της. Σαλαχι Αυστραλιας, μυαλα μπαμπουινου Κευλανης, μπριζολα λυγκα κι ενα σωρο αλλες απιθανοτητες ηταν εκει, μπροστα της.
Κοιταξε ενδελεχως τον καταλογο. Ηταν ιδιος με τους δικους της με την μονη διαφορα πως αυτα που ανεγραφε μεσα δεν ειχαν απολυτως καμια σχεση με την κουζινα της. 
Εβαλε τα γελια. Νευρικα, δυνατα, εκνευριστικα γελια. Οποιος και να επαιζε με το μυαλο της ηθελε λιγο ακομα για να την σπρωξει σε μια αβυσσο απο την οποια δεν υπηρχε επιστροφη.
Ανοιξε μια τυχαια σελιδα και διχως να βλεπει ακουμπησε το δαχτυλο της σε καποιο σημειο πανω στην σελιδα. Πηρε σοβαρο υφος κι απευθυνθηκε σ' ενα αορατο σερβιτορο.
-'Θα ηθελα ενα φιλετο τιγρης της Βεγγαλης' εκανε σοβαρα.
                     ====================================
Ξαναβαλε τα γελια χτυπωντας αυτη τη φορα επιμονα τις γροθιες της πανω στο τραπεζι.
Το καταλαβαινε, ειχε αρχισει να το χανει. Τα τελευταια ψηγματα λογικης του μυαλου της ηταν ετοιμα να την εγκαταλειψουν οριστικα. Πρεπει να ηταν σε αθλια κατασταση, τωρα νομιζε πως εβλεπε απεναντι της ολοζωντανη, στα δυο μετρα, να την κοιταει μια τιγρη Βεγγαλης.
Εκανε μια κινηση να διωξει την ψευδαισθηση, γελασε τρανταχτα και παλι και ξαναγεμισε το ποτηρι της με το κρασι. Ναι, καποιο σαλεμενο και διαταραγμενο μερος του ετοιμορροπου μυαλου της επεμενε πως απεναντι της ειχε οντως μια τιγρη Βεγγαλης.
Η κινηση του ζωου ηταν πραγματι μαγευτικη. Δεκαδες κιλα ατοφιων μυων διεσχισαν την αποσταση που την χωριζε με την Σιεννα μ' ενα απλο αλμα κι επεσε με δυναμη πανω της.  
Το ζωο, η Σιεννα και το τραπεζι βρεθηκαν ολα μαζι στο πατωμα. Δεν εκανε καμια προσπαθεια ν' αμυνθει απεναντι στο αιλουροειδες. Λιγο μετα, στο θεοσκοτεινο μαγαζι η μονη παρουσια που υπηρχε βρισκοταν στο πατωμα φρικτα κατακρεουργημενη με μια λιμνη αιματος γυρω της.








                                                             ΤΕΛΟΣ