Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 30
Οσοι δεν επιθυμουσαν μονιμη εγκατασταση στον Ζιγκετ μα ηθελαν απλα να περασουν μερικες μερες σ' εκεινον τον μοναδικο παραδεισο το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να πληρωσουν το εξαιρετικα υψηλο αντιτιμο που ειχε επιβαλλει η κυβερνηση αναλογα με τον χρονο παραμονης τους. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ειχαν πληρωσει για παραμονη τριων ημερολογιακων ημερων αφου κοινη πεποιθηση και στους δυο ηταν πως θα ειχαν τελειωσει την δουλεια για την οποια ειχαν παει στον Ζιγκετ μεσα σ' αυτο το χρονικο οριο. Οι κανονες για τους επισκεπτες διεφεραν απο εκεινους των μονιμων κατοικων, πιο αυστηροι κι ελεγχομενοι δεδομενου πως η κυβερνηση δεν επιθυμουσε να διακινδυνευσει ατυχη περιστατικα που θα εδιναν στον Ζιγκετ μια φημη διαφορετικη απ' αυτην που ειχε τωρα. Ετσι οι δυο επισκεπτες ειχαν δηλωσει χωρο παραμονης ενω το μεταφορικο τους μεσο βρισκοταν σ' ελεγχομενο χωρο σταθμευσης επισκεπτων. Η προβλεπομενη τιμωρια για εκεινους που θα εκαναν καταχρηση του χρονου παραμονης τους παρανομα ηταν μια, μοναδικη και απλη. Θανατικη ποινη, διχως καμια εξαιρεση.
===================================
Ξεροντας πως η προσβαση στα στοιχεια των μονιμων κατοικων απο επισκεπτες ηταν απαγορευμενη και εχοντας ενα περιθωριο μονο τριων ημερων για να φερουν σε περας την δουλεια τους εβαλαν σ' εφαρμογη αμεσα το σχεδιο που ειχαν πονησει κατα την διαρκεια της μεταβασης τους. Το σχεδιο ηταν ευκολο και με πολυ υψηλο βαθμο δοκιμασμενης επιτυχιας. Το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να εβρισκαν τον καταλληλο υπαλληλο που δουλευε στο τμημα Καταχωρησεων Μονιμων Κατοικων κι εναντι αδρας αμοιβης να μαθαιναν τα στοιχεια που τους ενδιεφεραν. Χρονος για χασιμο δεν υπηρχε, ετσι κινηθηκαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν.
Δυστυχως για τους Καγιαο και Ντρισμπειν ο μοναδικος υπαλληλος που βρισκοταν σε υπηρεσια στο τμημα Κ.Μ.Κ φαινοταν πως δουλευε απο χομπι και επρεπε να ηταν αρκετα πλουσιος αφου κανενα χρηματικο δελεαρ δεν καταφερε να τον συγκινησει και να τους πει οτι ηθελαν.
Εχοντας πεσει σε αδιεξοδο ακομα δεν ειχαν πατησει το ποδι τους στον Ζιγκετ καταλαβαν πως η περισταση απαιτουσε δραστικα μετρα. Την ευθυνη επωμιστηκε ο Ντρισμπειν.
=============================
Εφυγαν απο το Κ.Μ.Κ κι επεστρεψαν λιγα λεπτα πριν κλεισει. Πηγαν κατευθειαν στον υπαλληλο που ετοιμαζοταν να σχολασει. Πριν προλαβει να επαναλαβει αυτα που τους ειχε πει νωριτερα, πως δεν μπορουσε να δωσει στοιχεια μονιμων κατοικων απεκτησε μια τεραστια τρυπα στο μετωπο κι επεσε νεκρος στο δαπεδο σαν κεραυνοβολημενος.
-'Κοιτα τα αρχεια' ειπε ο δραστης κρυβοντας το οπλο του. 'Δεν εχουμε πολυ χρονο'.
Ο Καγιαο ετρεξε στην οθονη κι αρχισε το ψαξιμο ενω ο Ντρισμπειν εκρυβε το πτωμα πισω απο τον παγκο και ταυτοχρονα ηλεγχε τον χωρο τριγυρω. Δεν υπηρχε κανενας αλλος εκει.
-'Ετοιμος, φυγαμε' εκανε ο Καγιαο κι αρχισε να βαδιζει προς την εξωπορτα με τον Ντρισμπειν ν' ακολουθει. Ολα ειχαν παει μια χαρα, ειχαν παρει οτι χρειαζονταν.
-'Δυστυχως εκλεισαν' εκανε ο Καγιαο σ' ενα ζευγαρι που ερχοταν απο την αντιθετη μερια. 'Και μεις απο εκει ερχομαστε αλλα ατυχησαμε. Αυριο μας ειπαν'.
Μαζι με το απογοητευμενο ζευγαρι βγηκαν εξω απο το κτιριο.
===================================
-'Σε ποση ωρα θα βρισκομαστε σ' αυτον τον οικισμο' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν φωναζοντας δυνατα πασχιζοντας ν' ακουστει πανω απο τον αερα.
-'Συμφωνα μ' αυτο εδω' απαντησε ο Καγιαο πιεζοντας ενα πληκτρο ' σε λιγοτερο απο μια ωρα'.
Ο Ντρισμπειν πιστοποιησε του λογου το αληθες κοιτωντας την οθονη. Ενοιωθε αβολα πανω στο γκαρ, το ανοιχτο διθεσιο μεταφορικο δρομου που βρισκονταν.
-'Ηθελα να ηξερα γιατι το λενε δρομου' ειπε 'αφου αιωρειται εκατοστα πανω απο το εδαφος'.
-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε ο Καγιαο. 'Την δουλεια του την κανει μια χαρα παντως' προσθεσε.
-'Τι κανουμε μολις φτασουμε εκει' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν.
-'Θα δουμε μολις φτασουμε' απαντησε ο Καγιαο.
-'Παντως δεν τσιγγουνευτηκαν καθολου' επεσημανε ο Ντρισμπειν.
-'Ετσι πρεπει να ειναι η ζωη φιλε μου' ειπε ο Καγιαο. 'Να σου πω την αληθεια τους ζηλευω καπως, σχεδον νοιωθω ασχημα γι αυτο που πρεπει να γινει'.
================================
Εφτασαν στον οικισμο διχως ν' ανταλλαξουν αλλη κουβεντα. Αφησαν στην ακρη του δρομου το γκαρ και περπατωντας βρεθηκαν πανω στο λοφισκο που στους προποδες του ηταν χτισμενος ο οικισμος. Το θεαμα ηταν μαγευτικο, καποιος θα μπορουσε να το θαυμαζει για ωρες. Ομως ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν δεν ειχαν παει εκει γι αναψυχη, ειχαν παει για δουλεια.
Χρησιμοποιωντας ειδικα κυαλια απεκτησαν γρηγορα μια σαφη εικονα του οικισμου. Συμφωνησαν και οι δυο πως μονο σ' ενα μερος θα μπορουσαν να μαθουν λεπτομερειες. Κατεβηκαν τον λοφο, ανεβηκαν παλι στο γκαρ και κινησαν για τον οικισμο. Φροντισαν να το αφησουν σε μερος που να μην ηταν ορατο απο πολυ κοσμο και παριστανοντας τους εκθαμβους επισκεπτες εφτασαν στον αντικειμενικο τους στοχο. Μετα απ' αυτα που ειχαν διαδραματιστει στο Κ.Μ.Κ ο Καγιαο ειχε συστησει μεγαλυτερη προσοχη στην αντιμετωπιση απροβλεπτων συμβαντων και ο Ντρισμπειν ειχε συμμορφωθει. Μπηκαν μαζι στο μπαρ και βαδισαν κατευθειαν στον ανθρωπο που ηταν υπευθυνος παραγγελνοντας δυο ποτα.
=================================
Φανηκε πως ο υπευθυνος του μπαρ τα εβγαζε δυσκολα περα αφου δεχτηκε με μεγαλη χαρα τα χρηματα που του ειχαν προσφερει σ' ανταλλαγμα καποιων πληροφοριων. Τους υπενθυμισε πως ποτε δεν ειχαν μαθει κατι απ' αυτον και καταχωνιασε τα χρηματα σε μια τσεπη. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ηπιαν αλλο ενα ποτο, αφησαν μεγαλο φιλοδωρημα κι αποχωρησαν.
Δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα οσο υπηρχε ακομα φως. Επρεπε να περιμενουν υπομονετικα να σκοτεινιασει. Το σπιτι που τους ειχε υποδειξει ο ανθρωπος του μπαρ ηταν στα πεντακοσια μετρα αποσταση μετα το τελος του δρομου. Δεν γινοταν να μην το εβρισκαν, ηταν το μοναδικο που υπηρχε εκει, θα το καταλαβαιναν αμεσως. Φοβουμενοι πως κανοντας ασκοπες βολτες στον οικισμο θα μπορουσαν να προδοθουν επελεξαν να κατασκηνωσουν για τις λιγες ωρες που απεμεναν μεχρι την ελευση της νυχτας σ' ενα σημειο κοντα στον στοχο τους. Σκεπασαν μ' ενα σωρο κλαδια το γκαρ να μην φαινεται κι επελεξαν να κοιμηθουν λιγο. Δεν θα ειχαν χρονο γι αναπαυλα και ξεκουραση μετα, θα επρεπε να εγκαταλειψουν τον Ζιγκετ αμεσα.
===================================
Τρεκλιζαν και οι δυο απο το ποτο σε σημειο που δυσκολευτηκαν πολυ να βρουν τον διακοπτη για τα φωτα. Ενα ακομα ανυπερβλητο εμποδιο ηταν και τα επιπλα που υπηρχαν στο σπιτι, ιδιαιτερα για τον Νεκαρ. Χωμενος εδω και ωρα μεσα στο μπουστο της Σορεντιανης δεν εβλεπε κυριολεκτικα μπροστα του. Οχι πως ο Μερανγκ ηταν σε καλυτερη κατασταση, απλα εμοιαζε να εχει μια πιο καθαρη επαφη με τον περιγυρο. Στην προσπαθεια του ν' απαλλαχθει απο τα ρουχα του ο Νεκαρ κατορθωσε να πεσει μερικες φορες στο πατωμα μα οι πτωσεις αυτες μονο αυξηση της φαιδροτητας και του γελιου επεφερε. Οταν τα καταφερε πηρε ενα μπουκαλι απο το τραπεζακι και σκουντουφλωντας εφτασε στην πορτα της κρεβατοκαμαρας. Την ανοιξε κανοντας νοημα στην Σορεντιανη ν' ακολουθησει. Ο Μερανγκ ειχε χαθει ηδη στο δικο του δωματιο αφου ειχε προηγουμενως φροντισει να εφοδιαστει κι αυτος μ' ενα μπουκαλι.
Συντομα το μονο που ακουγοταν πισω απο τις κλειστες πορτες ηταν γελια και φωνες. Κανεις απο τους δυο τους δεν ηταν σε θεση να θυμηθει αν ειχαν κλειδωσει η οχι την εξωπορτα.
====================================
Η Σορεντιανη εδωσε μια σπρωξια στον ηδη παραπαιοντα Νεκαρ ριχνοντας τον στο κρεβατι αφου πρωτα ειχε φροντισει να του παρει το μπουκαλι απο τα χερια κι αρχισε να γδυνεται.
Δεν ηταν η πρωτη φορα που βρισκοταν σ' ενα τετοιο σκηνικο, η δουλεια της ηταν, μια δουλεια που της απεφερε αρκετα. Οπως και η φιλη της ειχαν καταλαβει αμεσως πως τουτοι εδω ειχαν χρηματα για ασυλλογιστο ξοδεμα, οποτε φροντισαν να μην τους αφησουν λεπτο απο τα ματια τους στο μπαρ. Δυσκολευτηκαν λιγο να καταλαβουν που ακριβως ηταν το σπιτι τους αλλα τα ειχαν καταφερει. Πλησιασε το κρεβατι, ανεβηκε επανω και προχωρωντας στα τεσσερα αρχισε ν' ανεβαινει προς το προσκεφαλι. Απεφυγε εντεχνα τα χερια του Νεκαρ που προσπαθουσαν να την ακουμπησουν και τελικα βρεθηκε να καθεται επανω του. Του εσπρωξε τα χερια στην εκταση κι εφερε στα χειλη της το δαχτυλο της. Ο Νεκαρ υπακουσε μεσα στην θολοτητα που τον καταπινε αργα κι εβαλε παλι τα γελια. Τα κοφτερα, χαλκινα νυχια της αρχισαν να διατρεχουν το δερμα του αφηνοντας πισω τους μικρα, κοκκινα μονοπατακια. Εγειρε πανω του.
===================================
Σε σαφως καλυτερη κατασταση ο Μερανγκ παρακολουθουσε την Σορεντιανη να γδυνεται και τα ματια του ελαμψαν. Τελικα η επιλογη του Ζιγκετ ηταν οτι καλυτερο μπορουσαν να επιλεξουν. Σκεφτηκε τον Ελλερυ και τους υπολοιπους κι εκανε μια στιγμιαια συγκριση. Κανονικα, αντι να ηταν εδω που βρισκοταν, θα βρισκοταν στο κατοπιν ενος ημιθεου που ειχε σκοπο να καταστρεψει το συμπαν. Ε, ας το κατεστρεφε, διολου δεν τον ενοιαζε. Αρκει να μην το εκανε τωρα. Ας το εκανε την επομενη μερα. Της εκανε νοημα να πλησιασει και η Σορεντιανη υπακουσε. Οι σκεψεις της ηταν εντελως διαφορετικες απ' αυτες του Μερανγκ.
Η φιλη της μπορει και να στεκοταν τυχερη. Ισως να πληρωνοταν αδρα το επομενο πρωινο μονο και μονο για να παρακολουθει τον μεθυσμενο να κοιμαται. Αυτη δεν θα ειχε τετοια τυχη. Αυτος εδω φαινοταν σε καλυτερη κατασταση, μαλλον θα επρεπε να δουλεψει για να πληρωθει.
Της εδωσε εντολη ν' ανεβει στο κρεβατι και η Σορεντιανη υπακουσε παρακολουθωντας τον να γδυνεται. Μετα ανεβηκε και ο ιδιος κι επεσε πανω της.
===================================
Η εξωπορτα ανοιξε τοσο οσο ηταν απαραιτητο για να γλυστρησουν μεσα στο σπιτι οι δυο σκιες. Κινουμενες πολυ προσεκτικα για να μην προκαλεσουν κανεναν θορυβο αφησαν να περασουν μερικα δευτερολεπτα μεχρι να εμπεδωσουν πληρως τον χωρο στον οποιο κινουνταν.
Αντικειμενικα τα πραγματα εμοιαζαν πολυ πιο ευκολα απ' οτι ειχαν σχεδιασει στην αρχη. Το φως κατω στις χαραμαδες απο τις δυο πορτες υποδεικνυαν με σιγουρια που βρισκονταν ο Νεκαρ με τον Μερανγκ. Διχως ν' ανταλλαξουν ψιθυρο κανονισαν μεταξυ τους σε ποια πορτα θα πηγαινε ο καθενας. Τα παντα ηταν θεμα συντονισμου. Ειχαν ενα μεγαλο πλεονεκτημα, το στοιχειο του αιφνιδιασμου, και σκοπευαν να το χρησιμοποιησουν καταλληλα.
Ο Καγιαο σηκωσε τρια δαχτυλα στον αερα και σταδιακα κατεβαζε απο ενα. Τα ματια τους ειχαν πια συνηθισει το μισοσκοταδο, ετσι ειχαν μια αψογη συννενοηση.
Οταν τα δαχτυλα του Καγιαο κατεβηκαν ολα σηκωσαν ταυτοχρονα το ποδι τους και κλωτσησαν τις πορτες. Αυτες ανοιξαν διχως καμια δυσκολια διαπλατα.
Οσοι δεν επιθυμουσαν μονιμη εγκατασταση στον Ζιγκετ μα ηθελαν απλα να περασουν μερικες μερες σ' εκεινον τον μοναδικο παραδεισο το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να πληρωσουν το εξαιρετικα υψηλο αντιτιμο που ειχε επιβαλλει η κυβερνηση αναλογα με τον χρονο παραμονης τους. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ειχαν πληρωσει για παραμονη τριων ημερολογιακων ημερων αφου κοινη πεποιθηση και στους δυο ηταν πως θα ειχαν τελειωσει την δουλεια για την οποια ειχαν παει στον Ζιγκετ μεσα σ' αυτο το χρονικο οριο. Οι κανονες για τους επισκεπτες διεφεραν απο εκεινους των μονιμων κατοικων, πιο αυστηροι κι ελεγχομενοι δεδομενου πως η κυβερνηση δεν επιθυμουσε να διακινδυνευσει ατυχη περιστατικα που θα εδιναν στον Ζιγκετ μια φημη διαφορετικη απ' αυτην που ειχε τωρα. Ετσι οι δυο επισκεπτες ειχαν δηλωσει χωρο παραμονης ενω το μεταφορικο τους μεσο βρισκοταν σ' ελεγχομενο χωρο σταθμευσης επισκεπτων. Η προβλεπομενη τιμωρια για εκεινους που θα εκαναν καταχρηση του χρονου παραμονης τους παρανομα ηταν μια, μοναδικη και απλη. Θανατικη ποινη, διχως καμια εξαιρεση.
===================================
Ξεροντας πως η προσβαση στα στοιχεια των μονιμων κατοικων απο επισκεπτες ηταν απαγορευμενη και εχοντας ενα περιθωριο μονο τριων ημερων για να φερουν σε περας την δουλεια τους εβαλαν σ' εφαρμογη αμεσα το σχεδιο που ειχαν πονησει κατα την διαρκεια της μεταβασης τους. Το σχεδιο ηταν ευκολο και με πολυ υψηλο βαθμο δοκιμασμενης επιτυχιας. Το μονο που ειχαν να κανουν ηταν να εβρισκαν τον καταλληλο υπαλληλο που δουλευε στο τμημα Καταχωρησεων Μονιμων Κατοικων κι εναντι αδρας αμοιβης να μαθαιναν τα στοιχεια που τους ενδιεφεραν. Χρονος για χασιμο δεν υπηρχε, ετσι κινηθηκαν οσο πιο γρηγορα μπορουσαν.
Δυστυχως για τους Καγιαο και Ντρισμπειν ο μοναδικος υπαλληλος που βρισκοταν σε υπηρεσια στο τμημα Κ.Μ.Κ φαινοταν πως δουλευε απο χομπι και επρεπε να ηταν αρκετα πλουσιος αφου κανενα χρηματικο δελεαρ δεν καταφερε να τον συγκινησει και να τους πει οτι ηθελαν.
Εχοντας πεσει σε αδιεξοδο ακομα δεν ειχαν πατησει το ποδι τους στον Ζιγκετ καταλαβαν πως η περισταση απαιτουσε δραστικα μετρα. Την ευθυνη επωμιστηκε ο Ντρισμπειν.
=============================
Εφυγαν απο το Κ.Μ.Κ κι επεστρεψαν λιγα λεπτα πριν κλεισει. Πηγαν κατευθειαν στον υπαλληλο που ετοιμαζοταν να σχολασει. Πριν προλαβει να επαναλαβει αυτα που τους ειχε πει νωριτερα, πως δεν μπορουσε να δωσει στοιχεια μονιμων κατοικων απεκτησε μια τεραστια τρυπα στο μετωπο κι επεσε νεκρος στο δαπεδο σαν κεραυνοβολημενος.
-'Κοιτα τα αρχεια' ειπε ο δραστης κρυβοντας το οπλο του. 'Δεν εχουμε πολυ χρονο'.
Ο Καγιαο ετρεξε στην οθονη κι αρχισε το ψαξιμο ενω ο Ντρισμπειν εκρυβε το πτωμα πισω απο τον παγκο και ταυτοχρονα ηλεγχε τον χωρο τριγυρω. Δεν υπηρχε κανενας αλλος εκει.
-'Ετοιμος, φυγαμε' εκανε ο Καγιαο κι αρχισε να βαδιζει προς την εξωπορτα με τον Ντρισμπειν ν' ακολουθει. Ολα ειχαν παει μια χαρα, ειχαν παρει οτι χρειαζονταν.
-'Δυστυχως εκλεισαν' εκανε ο Καγιαο σ' ενα ζευγαρι που ερχοταν απο την αντιθετη μερια. 'Και μεις απο εκει ερχομαστε αλλα ατυχησαμε. Αυριο μας ειπαν'.
Μαζι με το απογοητευμενο ζευγαρι βγηκαν εξω απο το κτιριο.
===================================
-'Σε ποση ωρα θα βρισκομαστε σ' αυτον τον οικισμο' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν φωναζοντας δυνατα πασχιζοντας ν' ακουστει πανω απο τον αερα.
-'Συμφωνα μ' αυτο εδω' απαντησε ο Καγιαο πιεζοντας ενα πληκτρο ' σε λιγοτερο απο μια ωρα'.
Ο Ντρισμπειν πιστοποιησε του λογου το αληθες κοιτωντας την οθονη. Ενοιωθε αβολα πανω στο γκαρ, το ανοιχτο διθεσιο μεταφορικο δρομου που βρισκονταν.
-'Ηθελα να ηξερα γιατι το λενε δρομου' ειπε 'αφου αιωρειται εκατοστα πανω απο το εδαφος'.
-'Δεν εχω ιδεα' απαντησε ο Καγιαο. 'Την δουλεια του την κανει μια χαρα παντως' προσθεσε.
-'Τι κανουμε μολις φτασουμε εκει' ? ρωτησε ο Ντρισμπειν.
-'Θα δουμε μολις φτασουμε' απαντησε ο Καγιαο.
-'Παντως δεν τσιγγουνευτηκαν καθολου' επεσημανε ο Ντρισμπειν.
-'Ετσι πρεπει να ειναι η ζωη φιλε μου' ειπε ο Καγιαο. 'Να σου πω την αληθεια τους ζηλευω καπως, σχεδον νοιωθω ασχημα γι αυτο που πρεπει να γινει'.
================================
Εφτασαν στον οικισμο διχως ν' ανταλλαξουν αλλη κουβεντα. Αφησαν στην ακρη του δρομου το γκαρ και περπατωντας βρεθηκαν πανω στο λοφισκο που στους προποδες του ηταν χτισμενος ο οικισμος. Το θεαμα ηταν μαγευτικο, καποιος θα μπορουσε να το θαυμαζει για ωρες. Ομως ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν δεν ειχαν παει εκει γι αναψυχη, ειχαν παει για δουλεια.
Χρησιμοποιωντας ειδικα κυαλια απεκτησαν γρηγορα μια σαφη εικονα του οικισμου. Συμφωνησαν και οι δυο πως μονο σ' ενα μερος θα μπορουσαν να μαθουν λεπτομερειες. Κατεβηκαν τον λοφο, ανεβηκαν παλι στο γκαρ και κινησαν για τον οικισμο. Φροντισαν να το αφησουν σε μερος που να μην ηταν ορατο απο πολυ κοσμο και παριστανοντας τους εκθαμβους επισκεπτες εφτασαν στον αντικειμενικο τους στοχο. Μετα απ' αυτα που ειχαν διαδραματιστει στο Κ.Μ.Κ ο Καγιαο ειχε συστησει μεγαλυτερη προσοχη στην αντιμετωπιση απροβλεπτων συμβαντων και ο Ντρισμπειν ειχε συμμορφωθει. Μπηκαν μαζι στο μπαρ και βαδισαν κατευθειαν στον ανθρωπο που ηταν υπευθυνος παραγγελνοντας δυο ποτα.
=================================
Φανηκε πως ο υπευθυνος του μπαρ τα εβγαζε δυσκολα περα αφου δεχτηκε με μεγαλη χαρα τα χρηματα που του ειχαν προσφερει σ' ανταλλαγμα καποιων πληροφοριων. Τους υπενθυμισε πως ποτε δεν ειχαν μαθει κατι απ' αυτον και καταχωνιασε τα χρηματα σε μια τσεπη. Ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν ηπιαν αλλο ενα ποτο, αφησαν μεγαλο φιλοδωρημα κι αποχωρησαν.
Δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα οσο υπηρχε ακομα φως. Επρεπε να περιμενουν υπομονετικα να σκοτεινιασει. Το σπιτι που τους ειχε υποδειξει ο ανθρωπος του μπαρ ηταν στα πεντακοσια μετρα αποσταση μετα το τελος του δρομου. Δεν γινοταν να μην το εβρισκαν, ηταν το μοναδικο που υπηρχε εκει, θα το καταλαβαιναν αμεσως. Φοβουμενοι πως κανοντας ασκοπες βολτες στον οικισμο θα μπορουσαν να προδοθουν επελεξαν να κατασκηνωσουν για τις λιγες ωρες που απεμεναν μεχρι την ελευση της νυχτας σ' ενα σημειο κοντα στον στοχο τους. Σκεπασαν μ' ενα σωρο κλαδια το γκαρ να μην φαινεται κι επελεξαν να κοιμηθουν λιγο. Δεν θα ειχαν χρονο γι αναπαυλα και ξεκουραση μετα, θα επρεπε να εγκαταλειψουν τον Ζιγκετ αμεσα.
===================================
Τρεκλιζαν και οι δυο απο το ποτο σε σημειο που δυσκολευτηκαν πολυ να βρουν τον διακοπτη για τα φωτα. Ενα ακομα ανυπερβλητο εμποδιο ηταν και τα επιπλα που υπηρχαν στο σπιτι, ιδιαιτερα για τον Νεκαρ. Χωμενος εδω και ωρα μεσα στο μπουστο της Σορεντιανης δεν εβλεπε κυριολεκτικα μπροστα του. Οχι πως ο Μερανγκ ηταν σε καλυτερη κατασταση, απλα εμοιαζε να εχει μια πιο καθαρη επαφη με τον περιγυρο. Στην προσπαθεια του ν' απαλλαχθει απο τα ρουχα του ο Νεκαρ κατορθωσε να πεσει μερικες φορες στο πατωμα μα οι πτωσεις αυτες μονο αυξηση της φαιδροτητας και του γελιου επεφερε. Οταν τα καταφερε πηρε ενα μπουκαλι απο το τραπεζακι και σκουντουφλωντας εφτασε στην πορτα της κρεβατοκαμαρας. Την ανοιξε κανοντας νοημα στην Σορεντιανη ν' ακολουθησει. Ο Μερανγκ ειχε χαθει ηδη στο δικο του δωματιο αφου ειχε προηγουμενως φροντισει να εφοδιαστει κι αυτος μ' ενα μπουκαλι.
Συντομα το μονο που ακουγοταν πισω απο τις κλειστες πορτες ηταν γελια και φωνες. Κανεις απο τους δυο τους δεν ηταν σε θεση να θυμηθει αν ειχαν κλειδωσει η οχι την εξωπορτα.
====================================
Η Σορεντιανη εδωσε μια σπρωξια στον ηδη παραπαιοντα Νεκαρ ριχνοντας τον στο κρεβατι αφου πρωτα ειχε φροντισει να του παρει το μπουκαλι απο τα χερια κι αρχισε να γδυνεται.
Δεν ηταν η πρωτη φορα που βρισκοταν σ' ενα τετοιο σκηνικο, η δουλεια της ηταν, μια δουλεια που της απεφερε αρκετα. Οπως και η φιλη της ειχαν καταλαβει αμεσως πως τουτοι εδω ειχαν χρηματα για ασυλλογιστο ξοδεμα, οποτε φροντισαν να μην τους αφησουν λεπτο απο τα ματια τους στο μπαρ. Δυσκολευτηκαν λιγο να καταλαβουν που ακριβως ηταν το σπιτι τους αλλα τα ειχαν καταφερει. Πλησιασε το κρεβατι, ανεβηκε επανω και προχωρωντας στα τεσσερα αρχισε ν' ανεβαινει προς το προσκεφαλι. Απεφυγε εντεχνα τα χερια του Νεκαρ που προσπαθουσαν να την ακουμπησουν και τελικα βρεθηκε να καθεται επανω του. Του εσπρωξε τα χερια στην εκταση κι εφερε στα χειλη της το δαχτυλο της. Ο Νεκαρ υπακουσε μεσα στην θολοτητα που τον καταπινε αργα κι εβαλε παλι τα γελια. Τα κοφτερα, χαλκινα νυχια της αρχισαν να διατρεχουν το δερμα του αφηνοντας πισω τους μικρα, κοκκινα μονοπατακια. Εγειρε πανω του.
===================================
Σε σαφως καλυτερη κατασταση ο Μερανγκ παρακολουθουσε την Σορεντιανη να γδυνεται και τα ματια του ελαμψαν. Τελικα η επιλογη του Ζιγκετ ηταν οτι καλυτερο μπορουσαν να επιλεξουν. Σκεφτηκε τον Ελλερυ και τους υπολοιπους κι εκανε μια στιγμιαια συγκριση. Κανονικα, αντι να ηταν εδω που βρισκοταν, θα βρισκοταν στο κατοπιν ενος ημιθεου που ειχε σκοπο να καταστρεψει το συμπαν. Ε, ας το κατεστρεφε, διολου δεν τον ενοιαζε. Αρκει να μην το εκανε τωρα. Ας το εκανε την επομενη μερα. Της εκανε νοημα να πλησιασει και η Σορεντιανη υπακουσε. Οι σκεψεις της ηταν εντελως διαφορετικες απ' αυτες του Μερανγκ.
Η φιλη της μπορει και να στεκοταν τυχερη. Ισως να πληρωνοταν αδρα το επομενο πρωινο μονο και μονο για να παρακολουθει τον μεθυσμενο να κοιμαται. Αυτη δεν θα ειχε τετοια τυχη. Αυτος εδω φαινοταν σε καλυτερη κατασταση, μαλλον θα επρεπε να δουλεψει για να πληρωθει.
Της εδωσε εντολη ν' ανεβει στο κρεβατι και η Σορεντιανη υπακουσε παρακολουθωντας τον να γδυνεται. Μετα ανεβηκε και ο ιδιος κι επεσε πανω της.
===================================
Η εξωπορτα ανοιξε τοσο οσο ηταν απαραιτητο για να γλυστρησουν μεσα στο σπιτι οι δυο σκιες. Κινουμενες πολυ προσεκτικα για να μην προκαλεσουν κανεναν θορυβο αφησαν να περασουν μερικα δευτερολεπτα μεχρι να εμπεδωσουν πληρως τον χωρο στον οποιο κινουνταν.
Αντικειμενικα τα πραγματα εμοιαζαν πολυ πιο ευκολα απ' οτι ειχαν σχεδιασει στην αρχη. Το φως κατω στις χαραμαδες απο τις δυο πορτες υποδεικνυαν με σιγουρια που βρισκονταν ο Νεκαρ με τον Μερανγκ. Διχως ν' ανταλλαξουν ψιθυρο κανονισαν μεταξυ τους σε ποια πορτα θα πηγαινε ο καθενας. Τα παντα ηταν θεμα συντονισμου. Ειχαν ενα μεγαλο πλεονεκτημα, το στοιχειο του αιφνιδιασμου, και σκοπευαν να το χρησιμοποιησουν καταλληλα.
Ο Καγιαο σηκωσε τρια δαχτυλα στον αερα και σταδιακα κατεβαζε απο ενα. Τα ματια τους ειχαν πια συνηθισει το μισοσκοταδο, ετσι ειχαν μια αψογη συννενοηση.
Οταν τα δαχτυλα του Καγιαο κατεβηκαν ολα σηκωσαν ταυτοχρονα το ποδι τους και κλωτσησαν τις πορτες. Αυτες ανοιξαν διχως καμια δυσκολια διαπλατα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου