PANOS GEORGAKOPOULOS

             ΑΠ' ΤΟΝ ΚΑΘΡΕΦΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ

-'Νομιζω πως αυτη ειναι και η μοναδικη μας επιλογη. Τι λετε' ?

-'Συμφωνω μαζι σου Στηβ. Οσο πιο γρηγορα τοσο το καλυτερο. Εσυ Στηβ' ?

-'Αναμφισβητητα Στηβ' ειπε ο Στηβ. Οπως ειπε και ο Στηβ ειναι η μοναδικη μας επιλογη'.

Στραφηκαν και οι τρεις προς τον τεταρτο που ηταν καθισμενος στο τραπεζι.

-'Εσυ τι λες Στηβ' ? ρωτησαν τον αντρα που δεν ειχε μιλησει καθολου. Επρεπε να συμφωνησουν και οι τεσσερεις διαφορετικα δεν θα μπορουσαν να πραγματοποιησουν το σχεδιο τους.

-'Μακαρι να υπηρχε αλλος τροπος' ειπε στο τελος ο Στηβ 'μα πολυ φοβαμαι πως δεν υπαρχει'.

-'Αρα συμφωνεις κι εσυ Στηβ' ειπε ο Στηβ. 'Κυριοι' συνεχισε 'βλεπω πως υπαρχει ομοψηφια αρα προχωραμε οπως πρεπει. Ποτε βαζουμε το σχεδιο μπροστα' ?

-'Οπως ειπε ο Στηβ το συντομοτερο δυνατον. Νομιζω πως πρεπει να δουμε λιγο τις λεπτομερειες. Αφου πρωτα κανουμε μια προποση για το αισιο τελος που θελουμε'.

Οι τεσσερεις αντρες σηκωθηκαν, υψωσαν τα ποτηρια τους και τ' αδειασαν μονορουφι.

                                ================================

-'Αγαπη μου πολυ τον λατρεψα αυτον τον πυργο' ειπε η ξανθια καλλονη ενω ταυτοχρονα τυλιγε τα χερια της γυρω απο το λαιμο του σε μια προσπαθεια να τον φυλακισει. 'Υποσχεσου μου πως δεν θα τον πουλησεις μεχρι να τελειωσω τα γυρισματα της ταινιας μου. Μετα θα ερθω κατευθειαν στην αγκαλια σου και θα μεινουμε μαζι σ' αυτον τον υπεροχο πυργο'.

Ο Στηβ ΜακΜαχον προσπαθησει να ξεφυγει απο την μεγγενη των χεριων της μα διαπιστωσε πως αυτο ηταν αδυνατον. Το μισο αεροδρομιο πια ειχε γυρισει και τους κοιταγε.

-'Ενταξει Κανισα, υποσχομαι' ειπε σε μια προσπαθεια να την αποκολλησει απο πανω του.

Διαψευστηκε οικτρα αφου η κοπελα γαντζωθηκε ακομα περισσοτερο πανω του πιπιλωντας του το αυτι ενω ταυτοχρονα τον χαιδευε σ' ευαισθητα σημεια. 

-'Θα χασεις την πτηση σου μωρο μου' ειπε ενω την εσπρωχνε διακριτικα. 'Θα σε παιρνω τηλεφωνο καθε βραδυ, ενταξει' ? 

-'Καθε βραδυ, ετσι' ? ειπε η κοπελα στελνοντας του ενα απαστραπτον χαμογελο.

                      =================================

Το μονο που δεν ειχε υπολογισει ηταν η Κανισα. Συνηθως ενθουσιαζοταν με το παραμικρο και συντομα της περνουσε μα αυτη τη φορα τα πραγματα ηταν διαφορετικα. Εδω το διακυβευμα ηταν ολοκληρος πυργος, οχι καποιο κοσμημα η ενα καινουργιο αμαξι.

Οδηγουσε και προσπαθουσε να ταξινομησει τις σκεψεις του. Αυτη η κληρονομια ηταν αναπαντεχη μα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο. Τον θειο του, αδελφο της μητερας του, που του τον ειχε αφησει τον θυμοταν αχνα οταν, πιτσιρικας καποτε, τον ειχαν επισκεφθει οικογενειακα στην Σκωτια. Εκτοτε δεν ειχε προσωπικες επαφες μαζι του. Ηταν εκπληξη οταν ο δικηγορος της διαθηκης τον ενημερωσε για την κληρονομια μα συντομα διαπιστωσε πως οντας ο μοναδικος συγγενης εν ζωη ο πυργος θα περναγε στα δικα του χερια. Ειχε αφησει ολες τις δουλειες του στο Κειπ Ταουν πισω πιστευοντας πως θα ελυνε τα ζητηματα του πυργου συντομα.

Ειχε διαψευστει οικτρα. Εκτος του οτι υπηρχαν ζητηματα με τον πυργο αυτον καθ' αυτον η Καρισα, η αρραβωνιαστικια του, εξελισσοταν σε μεγαλυτερο προβλημα.

                            ==============================

Ο εκτιμητης που ειχε φωναξει για να μαθει το ετησιο κοστος συντηρησης του πυργου ηταν αμειλικτος. Το ποσο ηταν εξωπραγματικο κι ασυμφορο για να διατηρησει κατι που στο καλυτερο ενδεχομενο θα μπορουσε να περασει εκει ενα μηνα το πολυ. Ο επομενος ειδικος που φωναξε για να μαθει τι τιμη θα επιανε ο πυργος αν τον πουλουσε τον απογοητευσε. Διχως τις απαραιτητες επισκευες και διορθωσεις ο πυργος εχανε ενα πολυ σημαντικο τμημα απο την αξια της πωλησης σε περιπτωση που ηταν αψεγαδιαστος. Αν προσθετε σ' αυτο και τα μουτρα που θα του κρατουσε η Καρισα αποφασισε να τα παγωσει ολα, τουλαχιστον μεχρι η Καρισα να εφευγε για τα γυρισματα της ταινιας της στην Τυνησια. Ναι μεν ειχε ξεφορτωθει προσωρινα την μουρμουρα και την γκρινια της καθε φορα που εκανε νυξη για πωληση του πυργου, ομως τωρα η Καρισα ειχε φυγει κι αυτος επρεπε να παρει γρηγορα τις αποφασεις του.

Απο την αφηρημαδα του σχεδον δεν ειδε ολοκληρο κοπαδι απο προβατα. Φρεναρε την τελευταια στιγμη ενω ο βοσκος τον στολιζε σε καποια αγνωστα στον ιδιο αγγλικα. 

                      =================================

Εφτασε στον πυργο, εβαλε ενα ποτηρι ουισκι κι αρχισε να σουλατσαρει. Οσο σκεφτοταν τοσο θολωνε. Αποφασισε να επισκεφτει το μονο μερος που δεν ειχε παει ακομα, την σοφιτα. Οσο τριγυρναγε εκει η Καρισα την ειχε ικανη να τον εξαναγκαζε να μεινουν στην σοφιτα για να ενισχυσουν τον ρομαντισμο που υπηρχε ηδη. Την λατρευε την Καρισα, δεν ηθελε ποτε να της χαλαει χατηρι αλλα μερικες φορες εκανε σαν πεισματαρικο παιδι. Εβλεπε μονο την μια οψη του νομισματος σχετικα με τον πυργο αρνουμενη να δει την αλλη. Παραδοξως η σοφιτα ηταν ευρυχωρη και καθαρη. Φαινοταν πως ο γερακος που ειχε αναλαβει την συντηρηση του εδω και δεκαετιες εκανε καλη δουλεια. Το ματι του το τραβηξε το αντικειμενο που ηταν στον ενα τοιχο καλυμμενο μ' ενα τεραστιο πανι. Το τραβηξε μη ξεροντας τι θ' αντικρυσει.

Ο καθρεφτης ηταν απλα υπεροχος. Ντυμενος με ξυλο που σχεδον μυριζε ακομα, με το κρυσταλλο του απολυτα καθαρο ηταν πραγματικα ενα μικρο αριστουργημα. Σταθηκε καμποση ωρα χαζευοντας τον εαυτο του μεχρι που βαρεθηκε.

                     ===================================

Δεν χορτασε τον υπνο του αφου το κουδουνι της εξωπορτας χτυπησε σχεδον βαθια χαραματα.

Ο τυπος απ' εξω επεμενε πως ηταν το συνεργειο για τον ελεγχο των σωληνωσεων που τους ειχε φωναξει ο ιδιος. Οσο και να επεμενε πως δεν ειχε φωναξει ποτε κανενα οταν του εδειξε μια επιταγη δικη του, υπογεγραμμενη καταπιε την γλωσσα του. Τους αφησε να μπουν. Δεν καταλαβε τι ειχε γινει, το μονο που ηξερε ηταν πως ειχε πληρωσει για κατι που δεν το θυμοταν. 

Οταν το τετραμελες συνεργειο εφυγε αργα το απογευμα εριξε μια ματια στο μπλοκ των επιταγων του. Ειχε οντως εκδωσει επιταγη αλλα γιατι δεν το θυμοταν ?

Δεν εφταναν αυτα αλλα κι ο μεσιτης για την πωληση του πυργου τον πηρε τηλεφωνο για να του πει πως η αποφαση που ειχε παρει ηταν η σωστη. Οσο και να του ελεγε πως δεν ειχε παρει καμια αποφαση ο ανθρωπος δεν ακουγε. Τα πραγματα χειροτερεψαν την επομενη.

Εδιωξε κακην κακως το συνεργειο καλλωπισμου κηπων λεγοντας πως δεν τους φωναξε ποτε κι αυτοι εφυγαν απειλωντας πως θα ξαναγυρισουν. Ξαναγυρισαν.

                      ==================================

Αυτην τη φορα κραδαιναν ενα χαρτι με την προσφορα που ειχαν υποβαλλει και την υπογραφη του φαρδια πλατια. Ενοιωθε πως αρχισε να του σαλευει. Ποτε ειχε μιλησει μ' ολους αυτους ?

Τις επομενες μερες υπηρξε επιδεινωση. Εμφανιστηκαν ανθρωποι για την αναστηλωση της δυτικας πτερυγας, παντα κατοπιν δικης του εντολης, κοσμος για τον καθαρισμο της πισινας, ειδικοι που θα επανεφεραν τους σταβλους στην αρχικη τους κατασταση. Παραλληλα διαφοροι τον επαιρναν να τον ενημερωσουν για λεπτομερειες που οπως ισχυριζονταν ειχε ζητησει ο ιδιος.

Μεσα σ' αυτο τον πανζουρλισμο ειχε ξεχασει να παρει τηλεφωνο την Καρισα κι οταν τον πηρε αυτη τον στολισε για τα καλα. Καθοταν αργα μονος στο σαλονι πινοντας λες και δεν υπηρχε αυριο προσπαθωντας να καταλαβει τι συνεβαινε. Καποιος που τον παριστανε φωναζε συνεργεια κι εκοβε επιταγες μειωνοντας δραματικα τον τραπεζικο του λογαριασμο. Ακροβατουσε πια σε τεντωμενο σχοινι, ενοιωθε την παρανοια να τον ζωνει απο παντου. Διχως να ξερει το γιατι τα ποδια του τον οδηγησαν στην σοφιτα, απεναντι στον μεγαλειωδη εκεινο καθρεφτη.

                              ================================

Κοιταξε τον εαυτο του και σχεδον τον λυπηθηκε. Αξυριστος, με ματια κατακοκκινα, ενα σωστο ερειπιο ετοιμο ανα πασα στιγμη να σωριαστει. Ετοιμαζοταν να επιστρεψει οταν ειδε μεσα στον καθρεφτη τον μεγαλο αδειο πινακα. Του εκανε εντυπωση. Οχι ο πινακας σαν πινακας αλλα η θεση του. Γυρισε και τον ειδε κρεμασμενο στον απεναντι τοιχο. Ολος ο πυργος ηταν γεματος με τετοιους πινακες. Ολοι σε φυσικο μεγεθος αναπαριστουσαν παλαιους ενοικους, αντρες και γυναικες, που κατα τα φαινομενα ειχαν υπαρξει ιδιοκτητες του εν λογω κτισματος. Αυτος ομως ο πινακας ηταν στη σοφιτα κι αδειος. Σκεφτηκε πως ο θειος του, ο τελευταιος ιδιοκτητης πριν τον ιδιο, ισως ειχε στο προγραμμα να κανει καποιο πορτραιτο του αλλα ο ξαφνικος θανατος τον ειχε προλαβει. Μεσα στο πελαγωμενο μυαλο του μια καθαρη σκεψη εκανε την εμφανιση της.

Δεν μπορει αυτος ο πινακας να προοριζοταν για τον θειο του, ηταν αδυνατον. Ο θειος του ειχε ηδη πινακα στον τοιχο στην σκαλα, θυμοταν καλα που η Καρισα ειχε μαλιστα κανει ενα χοντροκομενο αστειο σχετικα με την εμφανιση του. Τοτε αυτος εδω τι ηταν ?

                        ===============================

Το τηλεφωνο κατω χτυπουσε αδιακοπα μα αδιαφορουσε τελειως. Για καποιο περιεργο λογο ειχε στραφει ξανα στον καθρεφτη και κοιτουσε το ειδωλο του αδειου πινακα. Εμοιαζε να ερχεται ολο και πιο κοντα. Γυρισε και τον κοιταξε. Ηταν ακομα στην ιδια θεση, στον τοιχο. Ξανακοιταξε τον καθρεφτη. Ο πινακας ειχε ερθει τοσο κοντα που πλεον εφαπτοταν κυριολεκτικα πανω στο κρυσταλλο. Μην εχοντας συναισθηση του τι κανει εκανε ενα βημα μπροστα και μετα αλλο ενα.

Το επομενο βημα τον εφερε ακριβως μεσα στο ειδωλο του πινακα στον καθρεφτη.

-'Νομιζω πως ηταν επιβεβλημενο' ειπε ο Στηβ ξεπροβαλλοντας στην εισοδο της σοφιτας. Οι τρεις αντρες που τον ακολουθουσαν κουνησαν καταφατικα το κεφαλι τους.

-'Δεν ειχε καμια ορεξη η διαθεση να κανει το σωστο' ειπε ο ενας. 'Συμφωνεις Στηβ' ?

-'Φανηκε απο την αρχη Στηβ' ειπε ο Στηβ. 'Αν τον αφηναμε θα τα κατεστρεφε ολα'.

-'Να σας θυμισω πως αυτη τη φορα ειναι η σειρα μου να μεινω' ειπε ο Στηβ. 'Νομιζω πως ειναι ωρα να πηγαινετε' προσθεσε δειχνοντας τον καθρεφτη.

                     =====================================

-'Αγαπη μου ειναι υπεροχο' ειπε η Καρισα ενω ταυτοχρονα χωνοταν στην αγκαλια του. 

-'Σ' αρεσει' ? ρωτησε ο Στηβ. 'Τα παντα για το μωρο μου'.

-'Σε λατρευω' ειπε η κοπελα. 'Εισαι ο πιο γλυκος αντρας του κοσμου. Αυτο τι ειναι'? ρωτησε σταματωντας στο πεμπτο σκαλι και κοιταζωντας τον τοιχο.

-'Καλα, ποτε προλαβες να φτιαξεις το πορτραιτο σου' ? ρωτησε εκπληκτη. 'Οποιος το εφτιαξε πρεπει να ειναι μεγαλος καλλιτεχνης. Μοιαζει σαν να ειναι ζωντανο' προσθεσε.

-'Ε, βρηκα λιγο χρονο στα διαλειμματα' εκανε χαριτολογωντας ο Στηβ. 'Εξ' αλλου ολοι οι ιδιοκτητες αυτου του πυργου εχουν το πορτραιτο τους, γιατι οχι κι εγω' ?

-'Και οι αρραβωνιαστικες των ιδιοκτητων' ? εκανε ναζιαρικα η Καρισα. 'Τιποτα γι αυτες ? Καμια προβλεψη ? Ε' ? γουργουρισε και χωθηκε στην αγκαλια του.

Ο Στηβ την κοιταξε με μια αποκοσμη λαμψη στα ματια του που περασε απαρατηρητη.

-'Ισως μπορεσουμε να κανουμε μια εξαιρεση εδω' ειπε ο Στηβ χαιδευοντας της τα μαλλια.

                                                                 ΤΕΛΟΣ