Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΕ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33
Απορουσε και ο ιδιος με την ιδεα που ειχε. Δεν ηταν προιον καποιας ανελπιστης επιφοιτησης ουτε μιας αχαλινωτης φαντασιας. Στην προσπαθεια του να βρει την σωστοτερη επιλογη η μνημη του ειχε φροντισει ν' ανασυρει εικονες απο τα παλια, καταστασεις που ειχε ηδη βιωσει. Ετσι, διχως μια λογικοφανη εξηγηση, του ειχε ερθει η συγκεκριμενη ιδεα. Πριν καιρο ειχε παραδωσει ενα φορτιο μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος σε καποιο μερος που οι κατοικοι του παρουσιαζαν την εξης ιδιομορφια. Ειχαν την ικανοτητα να μεταβαλλουν την μοριακη τους μαζα κατα το δοκουν. Μ' αυτον τον τροπο μπορουσαν να γινουν ελαφρυτεροι απο τον αερα η πολυ βαρυτεροι απ' οτι ηταν ηδη. Η επιλογη του αυτη εμοιαζε να ειναι σωστη αφου καταφερε μετα απο συνεχες περπατημα πανω στο κοκκινο υγρο να φτασει στον αντικειμενικο του στοχο.
Κοιταξε τριγυρω μα δεν φαινοταν κανενας. Αποφασισε να συνεχισει, στην ξηρα πια, μεχρι να συναντουσε την Ρισανι. Τωρα ειχε μια καινουργια προκληση μπροστα του. Επρεπε να βρει τα καταλληλα επιχειρηματα για να την πεισει να ερθει μαζι τους.
=====================================
Χτυπησε αποτομα πανω σ' εναν αορατο τοιχο. Οτι και να ηταν αυτο που εμποδιζε τον δρομο ηταν υπαρκτο, οσο υπαρκτος ηταν και ο πονος που ειχε νοιωσει. Σκεφτοταν ηδη πως θα μπορουσε να παρακαμψει το συγκεκριμενο εμποδιο οταν την ειδε λιγα μετρα μακρια του.
Μπορουσε να ηταν οποιοσδηποτε απο τους Διαστικτους, ομως κατι του ελεγε πως ηταν αυτη που αναζητουσε. Ηταν ολογυμνη μα δεν μπορουσε να διακρινει λεπτομερειες πανω της. Ηταν ολοκληρη καλυμμενη με στιγματα που η κινηση τους ανταγωνιζοταν ευκολα την ταχυτητα με την οποια οι σκεψεις του διαδεχοταν η μια την αλλη στο μυαλο του.
Μερικα απ' αυτα τα στιγματα απομακρυνθηκαν απο το κορμι της, σχηματισαν ενα φαινομενικο προσωπο που τον πλησιασε σε αποσταση αναπνοης. Ειχε καταφερει τοσα μεχρι στιγμης, δεν θα επετρεπε στον εαυτο του να λιποψυχησει τωρα.
-'Με αναζητας Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε το προσωπο. Ειμαι η Ρισανι'.
Ο Ελλερυ πηρε μια βαθια ανασα κι αρχισε να μιλαει.
=====================================
Η μονη στιγμη που προσεξε καποια διαφοροποιηση ηταν οταν εκανε αναφορα στο ονομα του Μετγκον. Ενα θροισμα περιεργο διετρεξε την βλαστηση που εγερνε συνομωτικα απο πανω τους ενω τα υπολοιπα στιγματα στο κορμι της Ρισανι ακινητοποιηθηκαν για ελαχιστο χρονο.
-'Ο Μετγκον' ? εκανε το προσωπο αλλαζοντας συνεχως εκφρασεις. 'Εχει περασει πολυς χρονος απο τοτε που τ' ονομα αυτο ακουστηκε για τελευταια φορα στον Κιον' προσθεσε.
-'Η αληθεια ειναι πως εγω μολις προσφατα εμαθα γι αυτον' ειπε αφελεστατα ο Ελλερυ.
Το προσωπο παρεμεινε ακινητο για λιγο μελετωντας τον εξονυχιστικα.
-'Ωστε με χρειαζεσαι για να σε βοηθησω εναντια στον Μετγκον' ειπε το προσωπο.
-'Αυτη ειναι η αληθεια. Κοιτα, δεν ειμαι'...
Το προσωπο τον διεκοψε αδιαφορωντας για την καταληξη της φρασης του.
-'Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' αφησω τον Κιον για να ερθω μαζι σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ? ειπε το προσωπο. 'Γιατι να κανω κατι τετοιο' ? προσθεσε.
===================================
Ο Ελλερυ κοιταξε απελπισμενα γυρω για καποια βοηθεια μολονοτι γνωριζε πολυ καλα πως σ' αυτο το κοματι ηταν ολομοναχος. Δεν μπορουσε να ξερει ποια ηταν η σωστη απαντηση για να επειθε την Ρισανι να τους ακολουθησει, ουτε ειχε τον χρονο να πειραματιστει. Αποφασισε να πει αυτο ακριβως που πιστευε ο ιδιος ανεξαρτητου αποτελεσματος.
-'Κοιτα, δεν γνωριζω ουτε ποια εισαι, ουτε τι ακριβως κανεις εδω, ουτε ποσο χρησιμη και απαραιτητη εισαι' αρχισε. 'Ο λογος για τον οποιο σου ζητω να ερθεις μαζι ειναι ενας και απλος.
Ισως να κρινεις πως δεν ειναι αρκετος η τοσο σοβαρος για να εγκαταλειψεις το μερος σου, δεν το ξερω. Αυτο που ξερω, και συνειδητοποιησα, ειναι πως αν αυτος ο Μετγκον πετυχει αυτο που θελει, να γινει ενα ειδος αφεντικου στο συμπαν, θ' αλλαξει τα παντα. Οτι υπαρχει μεχρι στιγμης θα εξαφανιστει και θ' αντικατασταθει με οτι αυτος κρινει πως θελει. Κοσμοι, γαλαξιες, το ιδιο το συμπαν θα παψει να υπαρχει. Οτι γνωριζουμε και ξερουμε θα ειναι μια αναμνηση. Αλλα αναμνησεις εχουν μονο αυτοι που εξακολουθουν να βρισκονται εν ζωη' προσθεσε.
=====================================
-'Ισως εσεις εδω, στον Κιον, να εχετε βρει τον τροπο ν' αποτελεσετε εξαιρεση στα επικειμενα σχεδια του Μτεγκον. Ισως εσεις εδω να ξερετε πως ολο αυτο δεν θα σας επηρεασει. Δε εχω αντιλογο γι αυτο, αν ειναι οντως ετσι εχω ερθει μεχρι εδω αδικα. Αν ομως πιστευετε πως κι εσεις θ' αποτελεσετε παρελθον αν ο Μετγκον καταφερει να υλοποιησει οσα πρεσβευει τοτε εχεις δυο επιλογες. Η αναμενεις το αναποφευκτο να ερθει αποδεχομενη την μοιρα σου η προσπαθεις με τις οποιες δυναμεις διαθετεις να σταματησεις αυτην την απειλη. Εγω εχω κανει την επιλογη μου, τωρα ειναι η ωρα να κανεις και συ την δικη σου' ολοκληρωσε ο Ελλερυ.
Ειχε μολις αποσωσει τον λογο του οταν μ' εκπληξη ειδε ενα τσουρμο απο Διαστικτους να εμφανιζεται περιξ της Ρισανι. Ηταν εκει ολη αυτην την ωρα και απλα παρακολουθουσαν τον διαλογο τους ? Ειχαν εμφανιστει αφου περιμεναν υπομονετικα να τελειωσουν την συζητηση τους ? Αυτο δεν το ηξερε αλλα πια, οπως ειχαν τα πραγματα, λιγη σημασια ειχε.
Ειδε το προσωπο ν' αποτραβιεται αποτομα προς τα πισω και να ενσωματωνεται πανω της.
===================================
Δεν ειχε ιδεα αν ο αορατος τοιχος ηταν ακομα εκει. Επιλεξε να παραμεινει ακινητος στην θεση του παρακολουθωντας την συναξη των Διαστικτων σε μικρη αποσταση απ' αυτον.
Μπορει να συζητουσαν αν επρεπε η Ρισανι να ερθει μαζι του, μπορει να συζητουσαν με ποιον τροπο θα εξοντωναν τον θρασυ που ειχε ερθει να τους νουθετησει μεσα στο ιδιο τους το σπιτι.
Οτι και να ηταν επρεπε να περιμενει υπομονετικα. Ειδε την Ρισανι ν' απομακρυνεται απο τους υπολοιπους και να βαδιζει προς το μερος του. Σταθηκε διπλα του και τον κοιταξε.
-'Ειμαι ετοιμη οποτε εισαι κι εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε με μια φωνη που του θυμισε εντονα το θροισμα της καταλευκης βλαστησης. 'Παμε' ?
-'Παρακαλω' εκανε ο Ελλερυ ενω εδειχνε με το χερι του εμπρος. 'Μετα απο σενα'.
-'Δεν ξερω τι προσπαθεις να διακρινεις πανω μου' απαντησε η Ρισανι ' μα οτι και να ειναι αυτο δεν προκειται να το μαθεις ουτε τωρα ουτε αργοτερα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις'.
Ο Ελλερυ ξεροκαταπιε και ξεκινησε να βαδιζει και παλι πανω στην κοκκινη θαλασσα.
===================================
Χρειαστηκε λιγος χρονος για να γινουν οι συστασεις. Εκ μερους της Ρισανι αυτος που της προκαλεσε εντυπωση ηταν η φιγουρα του Ορκοφυλακα. Δεν μπορουσε ακριβως να καταλαβει τι πρεσβευε μα το ενστικτο της φωναζε απο μακρια πως ηταν καποιος που επρεπε να σεβεται. Ο Αζεμουρ απο την αλλη της φανηκε μια τυπικη περιπτωση αρσενικου που εκανε ακριβως τις ιδιες σκεψεις με τον Ελλερυ σπαταλωντας χρονο κοιταζοντας ενδελεχως. Για καλη του τυχη, ο προειδοποιημενος Ελλερυ που καταλαβε τι ακριβως επραττε ο Αζεμουρ, φροντισε να τον ενημερωσει πως αυτο ηταν κατι που ουδολως θα εκτιμουσε η Ρισανι.
Ο σεβασμος της Ρισανι για τον Ορκοφυλακα εγινε ακομα πιο εντονος οταν ο τελευταιος, μ' ενα χτυπημα μονο του σκηπτρου που κρατουσε, τους πηρε ολους απο τον Κιον και τους μετεφερε σ' ενα αστεροειδη που, αδιαφορωντας για την παρουσια τους, συνεχιζε το αεναο ταξιδι του μεσα στο αχανες συμπαν. Τωρα ειχαν να μελετησουν τις επομενες στρατηγικες κινησεις τους, οπως ακριβως το ειχε θεσει ο Ορκοφυλακας.
=================================
Ο Γκαβαρντα ειχε αλλαξει αρκετα απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει εκει, πραγμα που αρχικα της δυσκολεψε τον προσανατολισμο της. Συντομα ομως τα παλια μονοπατια επανηλθαν στην μνημη της και πολυ γρηγορα βρεθηκε να μπαινει στο μπαρ του Γκριντλοκ. Αυτος ο ανθρωπος ηταν ενας γριφος, ποτε δεν σε αφηνε να καταλαβεις ποιες ηταν οι σκεψεις του οταν σ' εβλεπε. Ετσι εγινε και τωρα μολις την ειδε αποτομα μπροστα του.
-'Μεριτα' ειπε 'φαινεται πως αυτος ειναι ο μηνας των εκπληξεων' προσθεσε. 'Εχουμε να τα πουμε πολυ καιρο, πως τα πας ? Και πως και μας θυμηθηκες' ?
-'Πες οτι ξερεις για τον Ελλερυ Γκριντλοκ' εκανε η κοπελα χωρις περιστροφες. 'Ειναι αναγκη να τον βρω, εσυ σιγουρα θα ξερεις'.
-'Η κορυφωση του μηνα των εκπληξεων θα πραγματοποιηθει οταν εβλεπα μπροστα μου τον ιδιο τον Ελλερυ Μεριτα' απαντησε ο Γκριντλοκ. 'Δεν εχω ιδεα που βρισκεται' προσθεσε.
-'Πες μου κατι που θα με βοηθησει, για χαρη των παλιων ημερων' εκανε η Μεριτα.
======================================
-'Πριν απο σενα' αρχισε ο Γκριντλοκ 'εμφανιστηκαν εδω ολοι του Γιζγκαρνοφ πλην του Ελλερυ, του Γκραφ και του Κουλσακ. Σαν να μην εφτανε αυτο μ' επισκεφθηκαν ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν. Σκορπισαν Μεριτα, η ομαδα του Ελλερυ προφανως διαλυθηκε αλλα για ποιον λογο ο Κρουξ και οι υπολοιποι τους αναζητουν δεν ξερω. Ομως σημερα εμαθα καποιες ειδησεις που μπορει να σε βοηθησουν' συνεχισε κοιτωντας την κοπελα.
-'Δηλαδη ? Μιλα μου Γκριντλοκ' εκανε η Μεριτα με εκδηλη αδημονια.
-'Συνεβη ενα περιστατικο στον Ζιγκετ που οπως καλα θα ξερεις εκει τα περιστατικα ειναι σπανια. Δυο προσφατα εντεταγμενοι μονιμοι κατοικοι δολοφονηθηκαν μεσα στο ιδιο τους το σπιτι. Οι αρχες ειπαν πως λεγονται Νεκαρ και Μερανγκ. Εχουν δοθει στην δημοσιοτητα τα ονοματα αυτων που διεπραξαν την δολοφονια. Ηταν ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν'.
Για μια στιγμη η Μεριτα προσπαθησε να σταθμισει οτι ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.
-'Λοιπον'?
=====================================
-'Ο ενας απο τους δολοφονους καταφερε να ξεφυγει, ο αλλος βαρια τραυματισμενος, σχεδον ετοιμοθανατος, συνεληφθη. Απ' οτι καταλαβα ακροβατει αναμεσα στην ζωη και τον θανατο. Συμφωνα με τους νομους του Ζιγκετ οποιος δολοφονει μονιμο κατοικο αντιμετωπιζει την θανατικη ποινη. Ειναι ζητημα λιγων ημερων μεχρι να εκτελεσουν τον Ντρισμπειν, γιατι αυτος ειναι που συνεληφθη. Ο Καγιαο ξεφυγε'.
-'Πρεπει να μιλησω με τον Ντρισμπειν Γκριντλοκ, να μαθω τι συμβαινει' εκανε η Μεριτα.
Ο τελευταιος ανασηκωσε τους ωμους σαν να συμφωνουσε μαζι της.
-'Πρεπει να παω στον Ζιγκετ το συντομοτερο δυνατον και χρειαζομαι καποιον εκει να με βοηθησει' ειπε κοιτωντας εντονα τον Γκριντλοκ. 'Μη με κανεις να παρακαλεσω Γκριντλοκ'.
-'Παντα συμπαθουσα εσενα και τον Ελλερυ ξερεις' εκανε ο αντρας. 'Μου αρεσε αυτο που παραλιγο να ειχατε και λυπηθηκα πραγματικα οταν ολο αυτο τελειωσε ετσι αδοξα. Μην με κανεις να λυπηθω παλι Μεριτα επειδη προκειται να σε βοηθησω' κατεληξε ο Γκριντλοκ.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 33
Απορουσε και ο ιδιος με την ιδεα που ειχε. Δεν ηταν προιον καποιας ανελπιστης επιφοιτησης ουτε μιας αχαλινωτης φαντασιας. Στην προσπαθεια του να βρει την σωστοτερη επιλογη η μνημη του ειχε φροντισει ν' ανασυρει εικονες απο τα παλια, καταστασεις που ειχε ηδη βιωσει. Ετσι, διχως μια λογικοφανη εξηγηση, του ειχε ερθει η συγκεκριμενη ιδεα. Πριν καιρο ειχε παραδωσει ενα φορτιο μεταχειρισμενου ηλιακου φωτος σε καποιο μερος που οι κατοικοι του παρουσιαζαν την εξης ιδιομορφια. Ειχαν την ικανοτητα να μεταβαλλουν την μοριακη τους μαζα κατα το δοκουν. Μ' αυτον τον τροπο μπορουσαν να γινουν ελαφρυτεροι απο τον αερα η πολυ βαρυτεροι απ' οτι ηταν ηδη. Η επιλογη του αυτη εμοιαζε να ειναι σωστη αφου καταφερε μετα απο συνεχες περπατημα πανω στο κοκκινο υγρο να φτασει στον αντικειμενικο του στοχο.
Κοιταξε τριγυρω μα δεν φαινοταν κανενας. Αποφασισε να συνεχισει, στην ξηρα πια, μεχρι να συναντουσε την Ρισανι. Τωρα ειχε μια καινουργια προκληση μπροστα του. Επρεπε να βρει τα καταλληλα επιχειρηματα για να την πεισει να ερθει μαζι τους.
=====================================
Χτυπησε αποτομα πανω σ' εναν αορατο τοιχο. Οτι και να ηταν αυτο που εμποδιζε τον δρομο ηταν υπαρκτο, οσο υπαρκτος ηταν και ο πονος που ειχε νοιωσει. Σκεφτοταν ηδη πως θα μπορουσε να παρακαμψει το συγκεκριμενο εμποδιο οταν την ειδε λιγα μετρα μακρια του.
Μπορουσε να ηταν οποιοσδηποτε απο τους Διαστικτους, ομως κατι του ελεγε πως ηταν αυτη που αναζητουσε. Ηταν ολογυμνη μα δεν μπορουσε να διακρινει λεπτομερειες πανω της. Ηταν ολοκληρη καλυμμενη με στιγματα που η κινηση τους ανταγωνιζοταν ευκολα την ταχυτητα με την οποια οι σκεψεις του διαδεχοταν η μια την αλλη στο μυαλο του.
Μερικα απ' αυτα τα στιγματα απομακρυνθηκαν απο το κορμι της, σχηματισαν ενα φαινομενικο προσωπο που τον πλησιασε σε αποσταση αναπνοης. Ειχε καταφερει τοσα μεχρι στιγμης, δεν θα επετρεπε στον εαυτο του να λιποψυχησει τωρα.
-'Με αναζητας Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε το προσωπο. Ειμαι η Ρισανι'.
Ο Ελλερυ πηρε μια βαθια ανασα κι αρχισε να μιλαει.
=====================================
Η μονη στιγμη που προσεξε καποια διαφοροποιηση ηταν οταν εκανε αναφορα στο ονομα του Μετγκον. Ενα θροισμα περιεργο διετρεξε την βλαστηση που εγερνε συνομωτικα απο πανω τους ενω τα υπολοιπα στιγματα στο κορμι της Ρισανι ακινητοποιηθηκαν για ελαχιστο χρονο.
-'Ο Μετγκον' ? εκανε το προσωπο αλλαζοντας συνεχως εκφρασεις. 'Εχει περασει πολυς χρονος απο τοτε που τ' ονομα αυτο ακουστηκε για τελευταια φορα στον Κιον' προσθεσε.
-'Η αληθεια ειναι πως εγω μολις προσφατα εμαθα γι αυτον' ειπε αφελεστατα ο Ελλερυ.
Το προσωπο παρεμεινε ακινητο για λιγο μελετωντας τον εξονυχιστικα.
-'Ωστε με χρειαζεσαι για να σε βοηθησω εναντια στον Μετγκον' ειπε το προσωπο.
-'Αυτη ειναι η αληθεια. Κοιτα, δεν ειμαι'...
Το προσωπο τον διεκοψε αδιαφορωντας για την καταληξη της φρασης του.
-'Τι σε κανει να πιστευεις πως θ' αφησω τον Κιον για να ερθω μαζι σου Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ? ειπε το προσωπο. 'Γιατι να κανω κατι τετοιο' ? προσθεσε.
===================================
Ο Ελλερυ κοιταξε απελπισμενα γυρω για καποια βοηθεια μολονοτι γνωριζε πολυ καλα πως σ' αυτο το κοματι ηταν ολομοναχος. Δεν μπορουσε να ξερει ποια ηταν η σωστη απαντηση για να επειθε την Ρισανι να τους ακολουθησει, ουτε ειχε τον χρονο να πειραματιστει. Αποφασισε να πει αυτο ακριβως που πιστευε ο ιδιος ανεξαρτητου αποτελεσματος.
-'Κοιτα, δεν γνωριζω ουτε ποια εισαι, ουτε τι ακριβως κανεις εδω, ουτε ποσο χρησιμη και απαραιτητη εισαι' αρχισε. 'Ο λογος για τον οποιο σου ζητω να ερθεις μαζι ειναι ενας και απλος.
Ισως να κρινεις πως δεν ειναι αρκετος η τοσο σοβαρος για να εγκαταλειψεις το μερος σου, δεν το ξερω. Αυτο που ξερω, και συνειδητοποιησα, ειναι πως αν αυτος ο Μετγκον πετυχει αυτο που θελει, να γινει ενα ειδος αφεντικου στο συμπαν, θ' αλλαξει τα παντα. Οτι υπαρχει μεχρι στιγμης θα εξαφανιστει και θ' αντικατασταθει με οτι αυτος κρινει πως θελει. Κοσμοι, γαλαξιες, το ιδιο το συμπαν θα παψει να υπαρχει. Οτι γνωριζουμε και ξερουμε θα ειναι μια αναμνηση. Αλλα αναμνησεις εχουν μονο αυτοι που εξακολουθουν να βρισκονται εν ζωη' προσθεσε.
=====================================
-'Ισως εσεις εδω, στον Κιον, να εχετε βρει τον τροπο ν' αποτελεσετε εξαιρεση στα επικειμενα σχεδια του Μτεγκον. Ισως εσεις εδω να ξερετε πως ολο αυτο δεν θα σας επηρεασει. Δε εχω αντιλογο γι αυτο, αν ειναι οντως ετσι εχω ερθει μεχρι εδω αδικα. Αν ομως πιστευετε πως κι εσεις θ' αποτελεσετε παρελθον αν ο Μετγκον καταφερει να υλοποιησει οσα πρεσβευει τοτε εχεις δυο επιλογες. Η αναμενεις το αναποφευκτο να ερθει αποδεχομενη την μοιρα σου η προσπαθεις με τις οποιες δυναμεις διαθετεις να σταματησεις αυτην την απειλη. Εγω εχω κανει την επιλογη μου, τωρα ειναι η ωρα να κανεις και συ την δικη σου' ολοκληρωσε ο Ελλερυ.
Ειχε μολις αποσωσει τον λογο του οταν μ' εκπληξη ειδε ενα τσουρμο απο Διαστικτους να εμφανιζεται περιξ της Ρισανι. Ηταν εκει ολη αυτην την ωρα και απλα παρακολουθουσαν τον διαλογο τους ? Ειχαν εμφανιστει αφου περιμεναν υπομονετικα να τελειωσουν την συζητηση τους ? Αυτο δεν το ηξερε αλλα πια, οπως ειχαν τα πραγματα, λιγη σημασια ειχε.
Ειδε το προσωπο ν' αποτραβιεται αποτομα προς τα πισω και να ενσωματωνεται πανω της.
===================================
Δεν ειχε ιδεα αν ο αορατος τοιχος ηταν ακομα εκει. Επιλεξε να παραμεινει ακινητος στην θεση του παρακολουθωντας την συναξη των Διαστικτων σε μικρη αποσταση απ' αυτον.
Μπορει να συζητουσαν αν επρεπε η Ρισανι να ερθει μαζι του, μπορει να συζητουσαν με ποιον τροπο θα εξοντωναν τον θρασυ που ειχε ερθει να τους νουθετησει μεσα στο ιδιο τους το σπιτι.
Οτι και να ηταν επρεπε να περιμενει υπομονετικα. Ειδε την Ρισανι ν' απομακρυνεται απο τους υπολοιπους και να βαδιζει προς το μερος του. Σταθηκε διπλα του και τον κοιταξε.
-'Ειμαι ετοιμη οποτε εισαι κι εσυ Ελλερυ Βαν Ντερ Εις' ειπε με μια φωνη που του θυμισε εντονα το θροισμα της καταλευκης βλαστησης. 'Παμε' ?
-'Παρακαλω' εκανε ο Ελλερυ ενω εδειχνε με το χερι του εμπρος. 'Μετα απο σενα'.
-'Δεν ξερω τι προσπαθεις να διακρινεις πανω μου' απαντησε η Ρισανι ' μα οτι και να ειναι αυτο δεν προκειται να το μαθεις ουτε τωρα ουτε αργοτερα Ελλερυ Βαν Ντερ Εις'.
Ο Ελλερυ ξεροκαταπιε και ξεκινησε να βαδιζει και παλι πανω στην κοκκινη θαλασσα.
===================================
Χρειαστηκε λιγος χρονος για να γινουν οι συστασεις. Εκ μερους της Ρισανι αυτος που της προκαλεσε εντυπωση ηταν η φιγουρα του Ορκοφυλακα. Δεν μπορουσε ακριβως να καταλαβει τι πρεσβευε μα το ενστικτο της φωναζε απο μακρια πως ηταν καποιος που επρεπε να σεβεται. Ο Αζεμουρ απο την αλλη της φανηκε μια τυπικη περιπτωση αρσενικου που εκανε ακριβως τις ιδιες σκεψεις με τον Ελλερυ σπαταλωντας χρονο κοιταζοντας ενδελεχως. Για καλη του τυχη, ο προειδοποιημενος Ελλερυ που καταλαβε τι ακριβως επραττε ο Αζεμουρ, φροντισε να τον ενημερωσει πως αυτο ηταν κατι που ουδολως θα εκτιμουσε η Ρισανι.
Ο σεβασμος της Ρισανι για τον Ορκοφυλακα εγινε ακομα πιο εντονος οταν ο τελευταιος, μ' ενα χτυπημα μονο του σκηπτρου που κρατουσε, τους πηρε ολους απο τον Κιον και τους μετεφερε σ' ενα αστεροειδη που, αδιαφορωντας για την παρουσια τους, συνεχιζε το αεναο ταξιδι του μεσα στο αχανες συμπαν. Τωρα ειχαν να μελετησουν τις επομενες στρατηγικες κινησεις τους, οπως ακριβως το ειχε θεσει ο Ορκοφυλακας.
=================================
Ο Γκαβαρντα ειχε αλλαξει αρκετα απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει εκει, πραγμα που αρχικα της δυσκολεψε τον προσανατολισμο της. Συντομα ομως τα παλια μονοπατια επανηλθαν στην μνημη της και πολυ γρηγορα βρεθηκε να μπαινει στο μπαρ του Γκριντλοκ. Αυτος ο ανθρωπος ηταν ενας γριφος, ποτε δεν σε αφηνε να καταλαβεις ποιες ηταν οι σκεψεις του οταν σ' εβλεπε. Ετσι εγινε και τωρα μολις την ειδε αποτομα μπροστα του.
-'Μεριτα' ειπε 'φαινεται πως αυτος ειναι ο μηνας των εκπληξεων' προσθεσε. 'Εχουμε να τα πουμε πολυ καιρο, πως τα πας ? Και πως και μας θυμηθηκες' ?
-'Πες οτι ξερεις για τον Ελλερυ Γκριντλοκ' εκανε η κοπελα χωρις περιστροφες. 'Ειναι αναγκη να τον βρω, εσυ σιγουρα θα ξερεις'.
-'Η κορυφωση του μηνα των εκπληξεων θα πραγματοποιηθει οταν εβλεπα μπροστα μου τον ιδιο τον Ελλερυ Μεριτα' απαντησε ο Γκριντλοκ. 'Δεν εχω ιδεα που βρισκεται' προσθεσε.
-'Πες μου κατι που θα με βοηθησει, για χαρη των παλιων ημερων' εκανε η Μεριτα.
======================================
-'Πριν απο σενα' αρχισε ο Γκριντλοκ 'εμφανιστηκαν εδω ολοι του Γιζγκαρνοφ πλην του Ελλερυ, του Γκραφ και του Κουλσακ. Σαν να μην εφτανε αυτο μ' επισκεφθηκαν ο Καγιαο με τον Ντρισμπειν. Σκορπισαν Μεριτα, η ομαδα του Ελλερυ προφανως διαλυθηκε αλλα για ποιον λογο ο Κρουξ και οι υπολοιποι τους αναζητουν δεν ξερω. Ομως σημερα εμαθα καποιες ειδησεις που μπορει να σε βοηθησουν' συνεχισε κοιτωντας την κοπελα.
-'Δηλαδη ? Μιλα μου Γκριντλοκ' εκανε η Μεριτα με εκδηλη αδημονια.
-'Συνεβη ενα περιστατικο στον Ζιγκετ που οπως καλα θα ξερεις εκει τα περιστατικα ειναι σπανια. Δυο προσφατα εντεταγμενοι μονιμοι κατοικοι δολοφονηθηκαν μεσα στο ιδιο τους το σπιτι. Οι αρχες ειπαν πως λεγονται Νεκαρ και Μερανγκ. Εχουν δοθει στην δημοσιοτητα τα ονοματα αυτων που διεπραξαν την δολοφονια. Ηταν ο Καγιαο και ο Ντρισμπειν'.
Για μια στιγμη η Μεριτα προσπαθησε να σταθμισει οτι ειχε ακουσει μεχρι στιγμης.
-'Λοιπον'?
=====================================
-'Ο ενας απο τους δολοφονους καταφερε να ξεφυγει, ο αλλος βαρια τραυματισμενος, σχεδον ετοιμοθανατος, συνεληφθη. Απ' οτι καταλαβα ακροβατει αναμεσα στην ζωη και τον θανατο. Συμφωνα με τους νομους του Ζιγκετ οποιος δολοφονει μονιμο κατοικο αντιμετωπιζει την θανατικη ποινη. Ειναι ζητημα λιγων ημερων μεχρι να εκτελεσουν τον Ντρισμπειν, γιατι αυτος ειναι που συνεληφθη. Ο Καγιαο ξεφυγε'.
-'Πρεπει να μιλησω με τον Ντρισμπειν Γκριντλοκ, να μαθω τι συμβαινει' εκανε η Μεριτα.
Ο τελευταιος ανασηκωσε τους ωμους σαν να συμφωνουσε μαζι της.
-'Πρεπει να παω στον Ζιγκετ το συντομοτερο δυνατον και χρειαζομαι καποιον εκει να με βοηθησει' ειπε κοιτωντας εντονα τον Γκριντλοκ. 'Μη με κανεις να παρακαλεσω Γκριντλοκ'.
-'Παντα συμπαθουσα εσενα και τον Ελλερυ ξερεις' εκανε ο αντρας. 'Μου αρεσε αυτο που παραλιγο να ειχατε και λυπηθηκα πραγματικα οταν ολο αυτο τελειωσε ετσι αδοξα. Μην με κανεις να λυπηθω παλι Μεριτα επειδη προκειται να σε βοηθησω' κατεληξε ο Γκριντλοκ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου