ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64
Σηκωσε τα ματια της και του εριξε στα κρυφα ενα βλεμμα. Ειχε απορροφηθει τοσο πολυ που δεν την αντιληφθηκε. Μπροστα του, στο μικρο τραπεζακι, ηταν στοιβαγμενες ενα σωρο εφημεριδες και η προσοχη του ειχε στραφει αποκλειστικα σ' αυτες. Της ειχε κανει εντυπωση ο τροπος με τον οποιον αφομοιωνε ολα οσα του ειχε πει. Και δεν ηταν λιγα αυτα. Στα 250 χρονια που βρισκοταν απων απο την ανθρωπινη ιστορια και εξελιξη ειχαν συμβει παρα πολλα. Σιδηροδρομος, τηλεγραφος, ηλεκτρικο, εφευρεσεις παντος επιπεδου, αλλαγες σε κοινωνικο, πολιτικο, πληθυσμιακο επιπεδο και οτι αλλο εχρηζε αναφορας που ειχε συμβει κατα την διαρκεια της απουσιας του ηταν η μοναδικη κουβεντα που ειχαν απο την στιγμη που ειχαν παρει το τρενο απο την Μαδριτη με προορισμο το Παρισι. Αυτη ελεγε, αυτος ακουγε. Υπηρχαν στιγμες που το αριστερο του φρυδι ανασηκωνοταν σε ενδειξη αποριας, ομως αμεσα αποδεχοταν τα λογια της κι αμεσως προχωρουσαν στο επομενο θεμα. Σε συνδυασμο με την ανηλεη αναγνωση των εφημεριδων μπροστα του μεχρι να εφταναν στο Παρισι θα εφτανε κι αυτος στην δεδομενη εποχη.
=========================
Διχως να εχουν λυθει οι αρχικες της αποριες ερχονταν κι αλλες να συσσωρευτουν κανοντας καποια στιγμη το κεφαλι της να ποναει. Γιατι ειχε επιλεξει το Λονδινο σαν προορισμο ? Που εβρισκε τα χρηματα για να πληρωνει εισιτηρια κι ολα τ' αλλα εξοδα τους ? Ποιος ηταν ο σκοπος του ? Γιατι ενω κανονικα θα επρεπε να το ειχε βαλει στα ποδια και να μην ξανακοιταξει πισω ποτε τον εμπιστευοταν σχεδον τυφλα ? Γιατι ειχε αποδεχτει το σχεδιο του πειθηνια ? Γιατι, γιατι, γιατι, ενα σωρο γιατι που περιμεναν υπομονετικα μια εξηγηση, μια εξηγηση που η ιδια αδυνατουσε να δωσει. Ευελπιστουσε μονο καποια στιγμη να τις αποκτησει προιοντος του χρονου μεσα απο την ροη των γεγονοτων. Η ιδια, συμφωνα με το σχεδιο του, θα κατεβαινε και θα εμενε στο Παρισι ενω εκεινος θα συνεχιζε. Μεσα σ' ενα εικοσιτετραωρο η ζωη της ειχε αλλαξει πληρως διχως να ξερει αν αυτο ηταν για καλυτερο η χειροτερο.
Αναρωτηθηκε αν ειχε πραξει ορθα στελνοντας τον να συναντησει τον Μπλανκο Αμαριγιο στο Λονδινο. Αλλη μια διεγραμμενη ιστορια επανεμφανιζοταν παρα την θεληση της.
============================
-'Φροντισε να μεινεις σε καποιο ξενοδοχειο διακριτικο, μακρια απο το κεντρο, απομακρυσμενο' της ειχε πει εξηγωντας της το σχεδιο του. 'Δεν θα εχεις προβλημα με τα χρηματα, θα σου αφησω αρκετα για να περασεις οσο χρονικο διαστημα θα χρειαστει. Αποφυγε τις συναλλαγες με τον πολυ κοσμο και μην επιτρεψεις σε κανεναν να καταλαβει πως εισαι Ισπανιδα και μαλιστα αρχαιολογος. Δωσε την εντυπωση πως εισαι σε διακοπες και φερσου αναλογα. Ψωνιζε σαν τουριστρια, διασκεδαζε σαν τουριστρια, συμπεριφερσου σαν τουριστρια. Αν ολα πανε οπως τα εχω σχεδιασει μολις ολοκληρωσω την δουλεια μου στο Λονδινο θα ερθω να σε βρω. Μην σε απασχολει που δεν ξερω που θα εισαι, θα σε βρω οπωσδηποτε. Εχε τα ματια σου συνεχως ανοιχτα. Αν υποψιαστεις οτι σε παρακολουθουν η οτι αγνωστος κοσμος ρωταει για σενα μην διστασεις λεπτο. Τ' αφηνεις ολα κι ερχεσαι αμεσα στο Λονδινο. Εκει μπορω να σε προστατεψω απ' οποιονδηποτε κινδυνο. Λυπαμαι ειλικρινα για τον μπελα που εχεις μπει εξ' αιτιας μου. Σου υποσχομαι πως ολα θα πανε καλα, αρκει να μου εχεις εμπιστοσυνη'.
=============================
Ναι, οσο κι αν φαινοταν αδιανοητο του ειχε. Αυτος ο ανθρωπος ειχε επιστρεψει απο τους νεκρους μετα απο δυομιση αιωνες θαμμενος. Ειχε προσαρμοστει αμεσα στα καινουρια δεδομενα και εκανε αυτο που ηξερε να κανει καλυτερα. Να παιρνει τα ηνια, ν' αποφασιζει και να καθοριζει την τυχη του με τον δικο του, μοναδικο τροπο. Τωρα καθοριζε και την δικη της αλλα μετα απο πολυ καιρο ασκοπης και ανουσιας ανεξαρτησιας ενοιωθε πολυ πιο οικεια νοιωθωντας πως καποιος πραγματικα ενδιαφεροταν για την τυχη της. Δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το πως θα εξελισσοταν και θα κατεληγε ολο αυτο μα χαιροταν που δεν επρεπε να ειναι αυτη που θα επαιρνε τις αποφασεις και θα αναγκαζοταν να ζησει με τις συνεπειες.
Εριξε αλλη μια κλεφτη ματια προς το μερος του. Ξεφυλλιζε τις σελιδες απο τις εφημεριδες προσπαθωντας ν' αφομοιωσει οσο το δυνατον περισσοτερα και δεν της ειχε απευθυνει το λογο εδω και ωρα. Δεν την ενοχλουσε καθολου αυτο. Εγειρε στο πλαι του καθισματος κι εκλεισε τα ματια της. Ο ρυθμικος ηχος του τρενου την νανουρισε και συντομα ειχε αποκοιμηθει.
==============================
-'Δυο βδομαδες !!! Δυο βδομαδες εχουν περασει κι ενα χαμινι του δρομου θα ειχε συντελεσει μεγαλυτερη προοδο απ' οτι εμεις. Οχι μονο δεν εχουμε κανει ενα βημα παραπανω αλλα πλεον η καθε παλιοφυλλαδα σ' αυτην τη πολη μας εχει οριοθετησει αναμεσα στο 'αχρηστοι' και 'ανικανοι'. Και οι απο πανω πιεζουν γι αποτελεσματα που δεν ειναι καν ορατα στο αμεσο προσεχες διαστημα. Τι διαβολο πρεπει να γινει για μπουμε σε λειτουργια' ? ειπε και χτυπησε με την γροθια του το ξυλινο τραπεζι μπροστα του υποχρεωνοντας οτι βρισκοταν πανω του να μετακινηθει απο την θεση του. Την στιγμιαια βουβαμαρα διεκοψε ενας κοκκινομαλης.
-'Κανουμε οτι μπορουμε επιθεωρητη Ριντ. Αλλα μεχρι στιγμης'....
-'Αν αυτο ειναι που μπορειτε δεν ειναι αρκετο' ειπε ο ντετεκτιβ επιθεωρητης Εντμουντ Ριντ και σωριαστηκε στην καρεκλα του. Η βουβαμαρα επεστρεψε ταχιστα κι εγκατασταθηκε για τα καλα στους κολπους των υψηλοβαθμων αξιωματικων της αστυνομιας που ειχαν υποστει την κατσαδα του Ριντ. -'Αν αυτο ειναι που μπορειτε δεν ειναι αρκετο' επανελαβε ο Ριντ.
================================
Βγηκε απο την εκδοση εισιτηριων στο σιδηροδρομικο σταθμο της Μαδριτης αφου συμβουλευτηκε πρωτα το ρολοι του. Ειχε μιση ωρα μεχρι την αναχωρηση για Παρισι, ουτε πολλη για να κανει μια βολτα στην πολη ουτε και λιγη για να παραμεινει στην αποβαθρα. Εριξε μια ματια στο σουρουπο που γλυκα τυλιγε την πολη σαν μια κουβερτα που σου αποκρυπτει το φως οταν σκεπαστεις εντελως μ' αυτην. Για Αυγουστο ο καιρος ηταν ζεστος αλλα το τι θα συναντουσε στο Παρισι ηταν αλλη ιστορια. Στραφηκε αποτομα προς τα πισω με κατευθυνση την αποβαθρα. Δεν τον πληρωναν για βολτες, ουτε για να θαυμαζει και ν' απολαμβανει το τοπιο. Τον πληρωναν για να βγαλει απο την μεση εναν συγκεκριμενο ανθρωπο και αυτο ηταν η αρχη και το τελος καθε σκεψης του. Το γιατι ηταν θεμα δικο τους, το πως δικο του. Οι πληροφοριες του τον εστελναν στην γαλλικη πρωτευουσα και ηλπιζε να ηταν σωστες.
Ο Μπρουνο Πετσαι ειδε στο βαθος την αμαξοστοιχια να ερχεται και ασυναισθητα χωθηκε ακομα πιο βαθια στο παλτο του. Σε μερικες ωρες θα ηξερε αν ακολουθουσε τα σωστα ιχνη.
===============================
-'Πες μου παλι τι ακριβως εγινε' εκανε με επικινδυνα μειλιχια και χαμηλη φωνη ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος. 'Ισως κατι δεν καταλαβα καλα. Τα πηρατε τελικα τα χρηματα' ?
Ο αντρας απεναντι του ενιωσε τα γονατα του να λυγιζουν μα εκανε μια αποπειρα να ψιθυρισει κατι, μια αποπειρα που δεν ευτυχησε ποτε να ολοκληρωθει αφου πριν ψελλισει δυο αραδες η αναστροφη παλαμη του Ντεννις επεσε απροειδοποιητα με δυναμη στο δεξι του μαγουλο.
Το χρυσο δαχτυλιδι που στολιζε το χερι του εσκισε κατα μηκος την επιφανεια του προσωπου απο το υψος της φαβοριτας μεχρι το πηγουνι. Ενα κοκκινο φιδι αιματος εμφανιστηκε αποτομα αδιαφορωντας για την προσπαθεια του αντρα να το συγκρατησει με το δεξι του χερι.
-'Περιστοιχιζομαι απο ηλιθιους' ? η ρητορικη ερωτηση δονησε το δωματιο. 'Δεν υπαρχει αλλη εξηγηση, περιστοιχιζομαι απο ανικανους και βλακες. Γιατι αν εστω κι ενας να ειχε μυαλο δεν θα εκανα τωρα αυτη την καταραμενη συζητηση. Τσακισου απο δω να μην σε βλεπω και φωναξε μου τωρα αμεσως τον Σραπ' ουρλιαξε σαν διαμονισμενος.
==============================
-'Ακουσε με προσεκτικα Σραπ' ειπε ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος στον νεοεισελθοντα αντρα που στεκοταν παγωμενος απεναντι του. 'Ξερεις πως ο σπανιολος μου χρωσταει χρηματα κι εχει καθυστερησει να πληρωσει. Θελω να πας να τον βρεις και να του δωσεις να καταλαβει πως εχει τρεις επιλογες. Η με ξοφλαει η μου δινει πληροφοριες γι αυτην την καινουρια διοργανωση που θα λεγεται Football League για να οργανωσω τα στοιχηματα μου η τον ψαρευουν ενα πρωινο απο τον Ταμεση. Η οτι θα εχει απομεινει απο δαυτον αφου ξεμπερδεψουν τα ψαρια μαζι του. Προσεχε, δεν θελω να παθει κατι, μου ειναι ακομα χρησιμος. Ξερεις τωρα εσυ, λιγο ξυλο, φοβησε τον, απειλησε τον αλλα δωστου να καταλαβει πως η υπομονη μου εξαντληθηκε. Μεχρι το τελος της βδομαδας πρεπει να εχει αποφασισει. Και κοιτα μην σε δει κανενας. Μ' αυτην την ιστορια εχει γεμισει ο τοπος αστυνομικους, δεν χρειαζομαστε μπελαδες. Καταλαβες' ?
Ο αμιλητος, παγωμενος αντρας κουνησε καταφατικα το κεφαλι του και βγηκε απο το δωματιο.
Ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος χαμογελασε πλατια κι εκατσε πιο αναπαυτικα στην καρεκλα του.
===============================
Τον ειδε να ξεμακραινει και να χανεται μεσα στη νυχτα που πλεον μετεφερε την ψυχρα της σε καθε σημειο του σωματος της. Στεκοταν στα σκαλια ενος ξενοδοχειου που τηρουσε ακριβως τα στοιχεια που της ειχε πει. Απομακρυσμενο, διακριτικο, μακρια απο το κεντρο. Στο μυαλο της ακομα κουδουνιζαν οι τελευταιες του κουβεντες.
-'Θυμησου, αν νοιωσεις οτι σε παρακολουθουν η αντιληφθεις οποιαδηποτε υποπτη κινηση ερχεσαι κατ' ευθειαν Λονδινο, μην διστασεις στιγμη'.
Πως θ' αντιλαμβανοταν κατι τετοιο δεν της το ειχε αποσαφηνισει, θα καταλαβαινε της ειχε πει.
Τωρα βρισκοταν σε μια αγνωστη πολη, ξενη αναμεσα σε ξενους αλλα ενοιωθε πολυ κουρασμενη για να ξεκινησει να καταστρωνει σχεδια για το τι θα εκανε και πως θα περνουσε.
Προς το παρον ο αγνωστος ειχε φυγει για το Καλαι για να βρει πλοιο να περασει απεναντι κι αυτη στεκοταν ακομα στα σκαλια του ξενοδοχειου. Σηκωσε τα ματια της σε μια προσπαθεια να διαβασει τ' ονομα της νεας της κατοικιας, απετυχε και μπηκε αργα στο λομπυ.
=============================
Αναρωτηθηκε αν ειχε πραξει σωστα. Οσο ομως κι αν το μελετουσε ενδελεχως διαπιστωνε πως αυτο ηταν οτι πιο σωφρων κι ασφαλες για την αρχαιολογο. Της ειχε αναστατωσει τη ζωη, της ειχε βαλει σε μεγαλους μπελαδες και αυτο ηταν το λιγοτερο που μπορουσε να κανει.
Η τελεια εξελιξη στο μυαλο του ερχοταν συνεχως, ιδια και απαραλλαχτη, προσπαθωντας να κερδισει ακομα περισσοτερο εδαφος. Πηγαινε Λονδινο, ολοκληρωνε την αποστολη του, επεστρεφε στο Παρισι, επαιρνε την Μορενα, της αφηνε αρκετα χρηματα που θα την συντηρουσαν για μεγαλο χρονικο διαστημα και την επαναπροωθουσε σε καποιο ασφαλες μερος που δεν θα κινδυνευε απο κανενα. Το χειροτερο δυνατο σεναριο εκανε κι αυτο την στιγμιαια εμφανιση του ζητωντας το αναλογουμενο μεριδιο χρονου του και τον προβληματισε.
Κοιταξε εξω στο πηχτο σκοταδι μα δεν μπορουσε να διακρινει τιποτα περα απο την αμαξα και τ' αλογα. Κουνησε εντονα το αριστερο του χερι μπροστα απο το προσωπο του σε μια προσπαθεια ν' απομακρυνει το κακο σεναριο και για λιγο τα καταφερε.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64
Σηκωσε τα ματια της και του εριξε στα κρυφα ενα βλεμμα. Ειχε απορροφηθει τοσο πολυ που δεν την αντιληφθηκε. Μπροστα του, στο μικρο τραπεζακι, ηταν στοιβαγμενες ενα σωρο εφημεριδες και η προσοχη του ειχε στραφει αποκλειστικα σ' αυτες. Της ειχε κανει εντυπωση ο τροπος με τον οποιον αφομοιωνε ολα οσα του ειχε πει. Και δεν ηταν λιγα αυτα. Στα 250 χρονια που βρισκοταν απων απο την ανθρωπινη ιστορια και εξελιξη ειχαν συμβει παρα πολλα. Σιδηροδρομος, τηλεγραφος, ηλεκτρικο, εφευρεσεις παντος επιπεδου, αλλαγες σε κοινωνικο, πολιτικο, πληθυσμιακο επιπεδο και οτι αλλο εχρηζε αναφορας που ειχε συμβει κατα την διαρκεια της απουσιας του ηταν η μοναδικη κουβεντα που ειχαν απο την στιγμη που ειχαν παρει το τρενο απο την Μαδριτη με προορισμο το Παρισι. Αυτη ελεγε, αυτος ακουγε. Υπηρχαν στιγμες που το αριστερο του φρυδι ανασηκωνοταν σε ενδειξη αποριας, ομως αμεσα αποδεχοταν τα λογια της κι αμεσως προχωρουσαν στο επομενο θεμα. Σε συνδυασμο με την ανηλεη αναγνωση των εφημεριδων μπροστα του μεχρι να εφταναν στο Παρισι θα εφτανε κι αυτος στην δεδομενη εποχη.
=========================
Διχως να εχουν λυθει οι αρχικες της αποριες ερχονταν κι αλλες να συσσωρευτουν κανοντας καποια στιγμη το κεφαλι της να ποναει. Γιατι ειχε επιλεξει το Λονδινο σαν προορισμο ? Που εβρισκε τα χρηματα για να πληρωνει εισιτηρια κι ολα τ' αλλα εξοδα τους ? Ποιος ηταν ο σκοπος του ? Γιατι ενω κανονικα θα επρεπε να το ειχε βαλει στα ποδια και να μην ξανακοιταξει πισω ποτε τον εμπιστευοταν σχεδον τυφλα ? Γιατι ειχε αποδεχτει το σχεδιο του πειθηνια ? Γιατι, γιατι, γιατι, ενα σωρο γιατι που περιμεναν υπομονετικα μια εξηγηση, μια εξηγηση που η ιδια αδυνατουσε να δωσει. Ευελπιστουσε μονο καποια στιγμη να τις αποκτησει προιοντος του χρονου μεσα απο την ροη των γεγονοτων. Η ιδια, συμφωνα με το σχεδιο του, θα κατεβαινε και θα εμενε στο Παρισι ενω εκεινος θα συνεχιζε. Μεσα σ' ενα εικοσιτετραωρο η ζωη της ειχε αλλαξει πληρως διχως να ξερει αν αυτο ηταν για καλυτερο η χειροτερο.
Αναρωτηθηκε αν ειχε πραξει ορθα στελνοντας τον να συναντησει τον Μπλανκο Αμαριγιο στο Λονδινο. Αλλη μια διεγραμμενη ιστορια επανεμφανιζοταν παρα την θεληση της.
============================
-'Φροντισε να μεινεις σε καποιο ξενοδοχειο διακριτικο, μακρια απο το κεντρο, απομακρυσμενο' της ειχε πει εξηγωντας της το σχεδιο του. 'Δεν θα εχεις προβλημα με τα χρηματα, θα σου αφησω αρκετα για να περασεις οσο χρονικο διαστημα θα χρειαστει. Αποφυγε τις συναλλαγες με τον πολυ κοσμο και μην επιτρεψεις σε κανεναν να καταλαβει πως εισαι Ισπανιδα και μαλιστα αρχαιολογος. Δωσε την εντυπωση πως εισαι σε διακοπες και φερσου αναλογα. Ψωνιζε σαν τουριστρια, διασκεδαζε σαν τουριστρια, συμπεριφερσου σαν τουριστρια. Αν ολα πανε οπως τα εχω σχεδιασει μολις ολοκληρωσω την δουλεια μου στο Λονδινο θα ερθω να σε βρω. Μην σε απασχολει που δεν ξερω που θα εισαι, θα σε βρω οπωσδηποτε. Εχε τα ματια σου συνεχως ανοιχτα. Αν υποψιαστεις οτι σε παρακολουθουν η οτι αγνωστος κοσμος ρωταει για σενα μην διστασεις λεπτο. Τ' αφηνεις ολα κι ερχεσαι αμεσα στο Λονδινο. Εκει μπορω να σε προστατεψω απ' οποιονδηποτε κινδυνο. Λυπαμαι ειλικρινα για τον μπελα που εχεις μπει εξ' αιτιας μου. Σου υποσχομαι πως ολα θα πανε καλα, αρκει να μου εχεις εμπιστοσυνη'.
=============================
Ναι, οσο κι αν φαινοταν αδιανοητο του ειχε. Αυτος ο ανθρωπος ειχε επιστρεψει απο τους νεκρους μετα απο δυομιση αιωνες θαμμενος. Ειχε προσαρμοστει αμεσα στα καινουρια δεδομενα και εκανε αυτο που ηξερε να κανει καλυτερα. Να παιρνει τα ηνια, ν' αποφασιζει και να καθοριζει την τυχη του με τον δικο του, μοναδικο τροπο. Τωρα καθοριζε και την δικη της αλλα μετα απο πολυ καιρο ασκοπης και ανουσιας ανεξαρτησιας ενοιωθε πολυ πιο οικεια νοιωθωντας πως καποιος πραγματικα ενδιαφεροταν για την τυχη της. Δεν ειχε την παραμικρη ιδεα για το πως θα εξελισσοταν και θα κατεληγε ολο αυτο μα χαιροταν που δεν επρεπε να ειναι αυτη που θα επαιρνε τις αποφασεις και θα αναγκαζοταν να ζησει με τις συνεπειες.
Εριξε αλλη μια κλεφτη ματια προς το μερος του. Ξεφυλλιζε τις σελιδες απο τις εφημεριδες προσπαθωντας ν' αφομοιωσει οσο το δυνατον περισσοτερα και δεν της ειχε απευθυνει το λογο εδω και ωρα. Δεν την ενοχλουσε καθολου αυτο. Εγειρε στο πλαι του καθισματος κι εκλεισε τα ματια της. Ο ρυθμικος ηχος του τρενου την νανουρισε και συντομα ειχε αποκοιμηθει.
==============================
-'Δυο βδομαδες !!! Δυο βδομαδες εχουν περασει κι ενα χαμινι του δρομου θα ειχε συντελεσει μεγαλυτερη προοδο απ' οτι εμεις. Οχι μονο δεν εχουμε κανει ενα βημα παραπανω αλλα πλεον η καθε παλιοφυλλαδα σ' αυτην τη πολη μας εχει οριοθετησει αναμεσα στο 'αχρηστοι' και 'ανικανοι'. Και οι απο πανω πιεζουν γι αποτελεσματα που δεν ειναι καν ορατα στο αμεσο προσεχες διαστημα. Τι διαβολο πρεπει να γινει για μπουμε σε λειτουργια' ? ειπε και χτυπησε με την γροθια του το ξυλινο τραπεζι μπροστα του υποχρεωνοντας οτι βρισκοταν πανω του να μετακινηθει απο την θεση του. Την στιγμιαια βουβαμαρα διεκοψε ενας κοκκινομαλης.
-'Κανουμε οτι μπορουμε επιθεωρητη Ριντ. Αλλα μεχρι στιγμης'....
-'Αν αυτο ειναι που μπορειτε δεν ειναι αρκετο' ειπε ο ντετεκτιβ επιθεωρητης Εντμουντ Ριντ και σωριαστηκε στην καρεκλα του. Η βουβαμαρα επεστρεψε ταχιστα κι εγκατασταθηκε για τα καλα στους κολπους των υψηλοβαθμων αξιωματικων της αστυνομιας που ειχαν υποστει την κατσαδα του Ριντ. -'Αν αυτο ειναι που μπορειτε δεν ειναι αρκετο' επανελαβε ο Ριντ.
================================
Βγηκε απο την εκδοση εισιτηριων στο σιδηροδρομικο σταθμο της Μαδριτης αφου συμβουλευτηκε πρωτα το ρολοι του. Ειχε μιση ωρα μεχρι την αναχωρηση για Παρισι, ουτε πολλη για να κανει μια βολτα στην πολη ουτε και λιγη για να παραμεινει στην αποβαθρα. Εριξε μια ματια στο σουρουπο που γλυκα τυλιγε την πολη σαν μια κουβερτα που σου αποκρυπτει το φως οταν σκεπαστεις εντελως μ' αυτην. Για Αυγουστο ο καιρος ηταν ζεστος αλλα το τι θα συναντουσε στο Παρισι ηταν αλλη ιστορια. Στραφηκε αποτομα προς τα πισω με κατευθυνση την αποβαθρα. Δεν τον πληρωναν για βολτες, ουτε για να θαυμαζει και ν' απολαμβανει το τοπιο. Τον πληρωναν για να βγαλει απο την μεση εναν συγκεκριμενο ανθρωπο και αυτο ηταν η αρχη και το τελος καθε σκεψης του. Το γιατι ηταν θεμα δικο τους, το πως δικο του. Οι πληροφοριες του τον εστελναν στην γαλλικη πρωτευουσα και ηλπιζε να ηταν σωστες.
Ο Μπρουνο Πετσαι ειδε στο βαθος την αμαξοστοιχια να ερχεται και ασυναισθητα χωθηκε ακομα πιο βαθια στο παλτο του. Σε μερικες ωρες θα ηξερε αν ακολουθουσε τα σωστα ιχνη.
===============================
-'Πες μου παλι τι ακριβως εγινε' εκανε με επικινδυνα μειλιχια και χαμηλη φωνη ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος. 'Ισως κατι δεν καταλαβα καλα. Τα πηρατε τελικα τα χρηματα' ?
Ο αντρας απεναντι του ενιωσε τα γονατα του να λυγιζουν μα εκανε μια αποπειρα να ψιθυρισει κατι, μια αποπειρα που δεν ευτυχησε ποτε να ολοκληρωθει αφου πριν ψελλισει δυο αραδες η αναστροφη παλαμη του Ντεννις επεσε απροειδοποιητα με δυναμη στο δεξι του μαγουλο.
Το χρυσο δαχτυλιδι που στολιζε το χερι του εσκισε κατα μηκος την επιφανεια του προσωπου απο το υψος της φαβοριτας μεχρι το πηγουνι. Ενα κοκκινο φιδι αιματος εμφανιστηκε αποτομα αδιαφορωντας για την προσπαθεια του αντρα να το συγκρατησει με το δεξι του χερι.
-'Περιστοιχιζομαι απο ηλιθιους' ? η ρητορικη ερωτηση δονησε το δωματιο. 'Δεν υπαρχει αλλη εξηγηση, περιστοιχιζομαι απο ανικανους και βλακες. Γιατι αν εστω κι ενας να ειχε μυαλο δεν θα εκανα τωρα αυτη την καταραμενη συζητηση. Τσακισου απο δω να μην σε βλεπω και φωναξε μου τωρα αμεσως τον Σραπ' ουρλιαξε σαν διαμονισμενος.
==============================
-'Ακουσε με προσεκτικα Σραπ' ειπε ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος στον νεοεισελθοντα αντρα που στεκοταν παγωμενος απεναντι του. 'Ξερεις πως ο σπανιολος μου χρωσταει χρηματα κι εχει καθυστερησει να πληρωσει. Θελω να πας να τον βρεις και να του δωσεις να καταλαβει πως εχει τρεις επιλογες. Η με ξοφλαει η μου δινει πληροφοριες γι αυτην την καινουρια διοργανωση που θα λεγεται Football League για να οργανωσω τα στοιχηματα μου η τον ψαρευουν ενα πρωινο απο τον Ταμεση. Η οτι θα εχει απομεινει απο δαυτον αφου ξεμπερδεψουν τα ψαρια μαζι του. Προσεχε, δεν θελω να παθει κατι, μου ειναι ακομα χρησιμος. Ξερεις τωρα εσυ, λιγο ξυλο, φοβησε τον, απειλησε τον αλλα δωστου να καταλαβει πως η υπομονη μου εξαντληθηκε. Μεχρι το τελος της βδομαδας πρεπει να εχει αποφασισει. Και κοιτα μην σε δει κανενας. Μ' αυτην την ιστορια εχει γεμισει ο τοπος αστυνομικους, δεν χρειαζομαστε μπελαδες. Καταλαβες' ?
Ο αμιλητος, παγωμενος αντρας κουνησε καταφατικα το κεφαλι του και βγηκε απο το δωματιο.
Ο Ντεννις ο Σκαντζοχειρος χαμογελασε πλατια κι εκατσε πιο αναπαυτικα στην καρεκλα του.
===============================
Τον ειδε να ξεμακραινει και να χανεται μεσα στη νυχτα που πλεον μετεφερε την ψυχρα της σε καθε σημειο του σωματος της. Στεκοταν στα σκαλια ενος ξενοδοχειου που τηρουσε ακριβως τα στοιχεια που της ειχε πει. Απομακρυσμενο, διακριτικο, μακρια απο το κεντρο. Στο μυαλο της ακομα κουδουνιζαν οι τελευταιες του κουβεντες.
-'Θυμησου, αν νοιωσεις οτι σε παρακολουθουν η αντιληφθεις οποιαδηποτε υποπτη κινηση ερχεσαι κατ' ευθειαν Λονδινο, μην διστασεις στιγμη'.
Πως θ' αντιλαμβανοταν κατι τετοιο δεν της το ειχε αποσαφηνισει, θα καταλαβαινε της ειχε πει.
Τωρα βρισκοταν σε μια αγνωστη πολη, ξενη αναμεσα σε ξενους αλλα ενοιωθε πολυ κουρασμενη για να ξεκινησει να καταστρωνει σχεδια για το τι θα εκανε και πως θα περνουσε.
Προς το παρον ο αγνωστος ειχε φυγει για το Καλαι για να βρει πλοιο να περασει απεναντι κι αυτη στεκοταν ακομα στα σκαλια του ξενοδοχειου. Σηκωσε τα ματια της σε μια προσπαθεια να διαβασει τ' ονομα της νεας της κατοικιας, απετυχε και μπηκε αργα στο λομπυ.
=============================
Αναρωτηθηκε αν ειχε πραξει σωστα. Οσο ομως κι αν το μελετουσε ενδελεχως διαπιστωνε πως αυτο ηταν οτι πιο σωφρων κι ασφαλες για την αρχαιολογο. Της ειχε αναστατωσει τη ζωη, της ειχε βαλει σε μεγαλους μπελαδες και αυτο ηταν το λιγοτερο που μπορουσε να κανει.
Η τελεια εξελιξη στο μυαλο του ερχοταν συνεχως, ιδια και απαραλλαχτη, προσπαθωντας να κερδισει ακομα περισσοτερο εδαφος. Πηγαινε Λονδινο, ολοκληρωνε την αποστολη του, επεστρεφε στο Παρισι, επαιρνε την Μορενα, της αφηνε αρκετα χρηματα που θα την συντηρουσαν για μεγαλο χρονικο διαστημα και την επαναπροωθουσε σε καποιο ασφαλες μερος που δεν θα κινδυνευε απο κανενα. Το χειροτερο δυνατο σεναριο εκανε κι αυτο την στιγμιαια εμφανιση του ζητωντας το αναλογουμενο μεριδιο χρονου του και τον προβληματισε.
Κοιταξε εξω στο πηχτο σκοταδι μα δεν μπορουσε να διακρινει τιποτα περα απο την αμαξα και τ' αλογα. Κουνησε εντονα το αριστερο του χερι μπροστα απο το προσωπο του σε μια προσπαθεια ν' απομακρυνει το κακο σεναριο και για λιγο τα καταφερε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου