MARIA LINARI
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ, Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ
Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ, Ο ΠΡΟΑΙΩΝΙΟΣ
Βγηκε απο το αυτοκινητο, εκλεισε πισω της με δυναμη την πορτα και μετα την κλωτσησε. Γιαπωνεζικη τεχνολογια σου λεει ο αλλος μετα. Δυστυχως η αναπτυγμενη τεχνολογια του ανατελλοντος ηλιου μολις την ειχε εγκαταλειψει στην απολυτη ερημια. Στα θετικα το οτι η καλοκαιρινη βραδια ηταν υπεροχη, το εξοχικο τοπιο λουσμενο στο ασημενιο φως του φεγγαριου ηταν μαγευτικο και το οτι δεν βιαζοταν παρα πολυ. Στα αρνητικα η ελλειψη σηματος στο κινητο της τηλεφωνο, το οτι μπορει να εχανε το μπατσελορ παρτυ της αδελφης της και το οτι επρεπε να περπατησει προς τα πισω τουλαχιστον μισο μιλι σ' ενα σχετικα ανεκτο επαρχιακο χωματοδρομο. Κι αυτο γιατι το τελευταιο φως απο σπιτι που ειχε δει το ειχε περασει κατα μισο μιλι και δεν ηταν διατεθειμενη να παει προς τα μπρος μην γνωριζοντας αν θα εβρισκε ψυχη ζωσα. Αφησε την βαλιτσα της στο αυτοκινητο, πηρε την τσαντα της, κλειδωσε και ξεκινησε το περπατημα. Θα ηταν απιστευτα βολικο να ειχε μαζι της τ' αθλητικα της παπουτσια αλλα πηγαινε σε γαμο και οχι για κατασκηνωση στο δασος.
=============================
Παρ' ολο το μεγεθος του το σπιτι ηταν ευκολο να μην το προσεξει καποιος, ειδικα την νυχτα, ετσι οπως ηταν χωμενο μεσα στις πρασινες συσταδες κι αν δεν υπηρχε το εξωτερικο φως της βεραντας. Ανεβηκε τα ξυλινα σκαλοπατια και σταθηκε στο κεφαλοσκαλο. Δεξια υπηρχε μια μεγαλη ξυλινη, κουνιστη καρεκλα και μια αιωρα, αριστερα μονο φυτα παρατεταγμενα μεχρι το τελος της βεραντας. Χτυπησε την ξυλινη πορτα κι εκεινη ακριβως την στιγμη της ηρθαν ολες οι σκηνες απο τις ταινιες τρομου που ειχε δει. Ταξιδιωτες που χαθηκαν σ' ερημικες τοποθεσιες και οταν πηγαν για να ζητησουν βοηθεια επεσαν σε ψυχασθενεις δολοφονους και παρανοικους εγκληματιες που εξαφανισαν τα πτωματα τους και ποτε κανεις δεν τους βρηκε.
Χαμογελασε με την αφελεια της. Αυτη ηταν πραγματικη ζωη, οχι ταινια. Το πιο πιθανο ηταν μεσα στο σπιτι να ζουσε καποιο μεσοκοπο ζευγαρι που με χαρα και προθυμια θα την φιλοξενουσε μεχρι να επισκευαζε το αυτοκινητο της.
Επεσε μεσα κατα το ημισυ.
=========================
Ο αντρας που ανοιξε την πορτα ηταν γυρω στα εβδομηντα, αρκετα καλοστεκουμενος, με μια πλουσια ασπρη γενειδα να πλαισιωνει το ελαφρα ρυτιδισμενο προσωπο του. Την κοιταξε με διαχυτη απορια και μιλησε με ηρεμη, χαλαρωτικη φωνη.
-'Μα τους καστορες του Γκρινγουντ ! Πως βρεθηκες εσυ εδω, μονη σου νυχτιατικα' ?
-'Το αμαξι μου χαλασε μισο μιλι πιο κατω και ησασταν το τελευταιο φως που περασα. Αναρωτιεμαι αν θα ηταν ευκολο'....
-'Φυσικα, φυσικα' απαντησε ο γερακος. 'Περασε μεσα, μην στεκεσαι στην πορτα' συμπληρωσε.
-'Με λενε Ντελια Ρειβεν' ειπε η κοπελα καθως περνουσε στο εσωτερικο 'και αυτο το Σαββατο παντρευεται η αδελφη μου. Εκει πηγαινα αλλα τελικα το αμαξι ειχε αλλη γνωμη'.
-'Και τ' απροοπτα μεσα στην ζωη ειναι' απαντησε ο γερος. 'Με λενε Σαμ Γκουντγουορντ και μπορεις να μεινεις αποψε εδω μεχρι να δουμε τι μπορουμε να κανουμε αυριο για το αμαξι σου. Επι τη ευκαιρια, ετοιμαζομουνα να φαω. Θα μου κανεις παρεα' ?
============================
Το κοκκινιστο ζαρκαδι ηταν εκπληκτικο πραγματι. Η Ντελια εφαγε τοσο που ενιωθε την κοιλια της πρησμενη. Ο Σαμ μαζεψε το τραπεζι αρνουμενος καθε βοηθεια εκ μερους της και μετα με δυο παγωμενες μπυρες στα χερια της εκανε νοημα να τον ακολουθησει στην βεραντα.
-'Εδω, σ' αυτα τα μερη, αυτος ειναι ο καλυτερος τροπος να κλεινεις ενα καλο γευμα' ειπε και της εδωσε τη μια μπυρα. 'Στην υγεια της αδελφης σου που αποτολμα ενα μεγαλο βημα'.
Η Ντελια αποδεχτηκε την προποση και τσουγκρισε μαζι του το μπουκαλι της.
-'Απο που μας ερχεσαι λοιπον' ? ρωτησε ο Σαμ.
-'Σικαγο' ηρθε η απαντηση. 'Εκει ζω τα τελευταια δεκα χρονια. Δουλευω σε μια μεσιτικη εταιρεια και δεν μπορω να πω πως εχω παραπονο' συμπληρωσε.
'-Παντρεμενη του λογου σου' ? ρωτησε ο Σαμ.
Η Ντελια γελασε ενα καθαριο, κελαριστο γελιο.
-'Δεν υπαρχουν αντρες στο Σικαγο που να παντρευονται' απαντησε.
===========================
-'Γενικα στο Σικαγο δεν υπαρχουν αντρες' συμπληρωσε κι εκλεισε το ματι. 'Ακομα και να υπαρχουν εγω δεν τους εχω δει ακομη'. Ο Σαμ κουνησε το κεφαλι του.
-'Ολα ειναι πιο δυσκολα, πιο περιπλοκα τωρα' μουρμουρισε. 'Αλλα παντα υπαρχει ελπιδα ε' ? ειπε κι ετεινε το μπουκαλι του για μια ακομα προποση.
-'Εσυ Σαμ' ? ρωτησε η Ντελια μετα το τσουγκρισμα. 'Μονος σου ? Δεν υπαρχει κυρια Γκουντγουορντ' ? ειπε και αμεσως δαγκωσε τα χειλη της βλεποντας ενα συννεφο ν' απλωνεται στο προσωπο του συνομιλητη της. 'Ηλιθια, σκεψου και λιγο' ειπε απο μεσα της.
-'Υπηρχε πριν πολλα χρονια αλλα βρηκε τελικα τροπο να με ξεφορτωθει' ειπε. 'Πηγε εκει που δεν εχει γυρισμο. Αλλα μην νομιζεις, δεν μ' αφησε εντελως μονο'.
-'Δηλαδη' ? εκανε απορημενη η Ντελια.
-'Δυο μιλια ανατολικα υπαρχει μια αγροικια, σαν και την δικη μου που μενει ο Μπομπ Γουοτερς, φιλος εδω και παρα πολλα χρονια, μονος κι αυτος σαν κι εμενα. Ποτε ερχεται αυτος εδω, ποτε παω εγω εκει, κουτσα στραβα περναμε τον χρονο μας.
=======================
-'Μαλιστα, τωρα που το ανεφερα, τον περιμενω να ερθει σημερα απο δω και νομιζω πως αργησε. Τι ωρα εχεις' ?
Η Ντελια κοιταξε το κομψο ρολοι στον καρπο του αριστερου χεριου της.
-'Κοντευει εντεκα' ειπε.
-'Πανω στην ωρα' ακουσε τον Σαμ να λεει και τον ειδε να σηκωνεται.
-'Μπομπ σημερα σου εχω μια εκπληξη' ειπε κι εδειξε την Ντελια που ενιωσε λιγο αβολα. 'Η δεσποινις Ντελια Ρειβεν απο το Σικαγο. Χαλασε το αυτοκινητο της και ηρθε για βοηθεια. Σημερα θα μεινει εδω κι αυριο θα συνεχισει τον δρομο της. Ξερεις, παει σ΄εναν'...
-'Μπομπ Γουοτερς δεσποινις' ειπε ο νεοφερμενος κι ετεινε το χερι του. 'Σαμ, μπορω να σου μιλησω λιγακι μεσα'? ειπε μ' εναν περιεργο τονο στην φωνη.
-'Φυσικα, φυσικα' απαντησε ο Σαμ και στραφηκε στη Ντελια. 'Μας συγχωρεις λιγο' κι ακολουθησε τον Μπομπ στο εσωτερικο του σπιτιου.
=====================
Εριξε μια κλεφτη ματια απο το παραθυρο και τους ειδε στο μεσον του δωματιου να συζητανε εντονα. Δεν μπορουσε ν' ακουσει τι ελεγαν αλλα ενα ηταν σιγουρο. Διαφωνουσαν εντονα σε κατι και αυτο το κατι ειχε την υποψια πως ηταν αυτη. Προλαβε να καθησει κατω ξανα πριν βγει εξω ο Σαμ.
-'Ελα μεσα' της ειπε και η Ντελια ακολουθησε. Δοκιμασε να ελαφρυνει λιγο την ατμοσφαιρα.
-'Ποσα χρονια ειστε φιλοι' ? ρωτησε.
-'Απο τοτε που θυμομαστε τον εαυτο μας' ειπε ο Μπομπ.
-'Εντυπωσιακο πραγματι' απαντησε η Ντελια. 'Δεν υπαρχει σπουδαιοτερο πραγμα απο τη φιλια'.
-'Ολα καποτε τελειωνουν, ακομα και η φιλια' ειπε ξερα ο Μπομπ. Η δικη μας φιλια, παραδειγματος χαριν, θα ληξει σε σαραντα λεπτα'.
Η Ντελια κοιταξε απορημενη.
-'Μπομπ, δεν υπαρχει λογος να'...εκανε ο Σαμ και σταματησε την φραση του.
-΄Νομιζω πως δικαιουται να ξερει Σαμ' ειπε ο Μπομπ 'εξ' αλλου την αφορα αμεσα'.
============================
Ενα εκατομμυριο χρονια πριν την γεννηση της γης δυο αντιπαλοι πολιτισμοι, αυτοι των Γκρντ και των Σκρλ, ειχαν ανακαλυψει τον τροπο με τον οποιο επεκτειναν τις αυτοκρατοριες τους στο συμπαν. Χαρη στην ανεπτυγμενη τεχνολογια τους ταξιδευαν σε παραλληλα συμπαντα και αφηναν πισω, σε καθε πλανητη απο εναν δικο τους με μια αποστολη και μονο. Οταν εφτανε η συγκεκριμενη ωρα θα επρεπε να εισαγουν εναν κωδικο σ' ενα μηχανημα ανοιγματος αστρικης πυλης που θα επετρεπε στις αρμαδες των δυο πολιτισμων να εισελθουν στο εκαστοτε κοσμο και να τον λεηλατησουν. Το θεμα ηταν πως μπορουσε να υπαρξει μονο ενα τετοιο μηχανημα, μπορουσε να δεχτει μονο εναν κωδικο και ειχε ισχυ μονο για πεντε λεπτα. Ετσι οταν ερχοταν εκεινη η ωρα ο Γκρντ με τον Σκρλ επρεπε να πολεμησουν μεχρι θανατου για την επικρατηση του ενος. Στον πλανητη γη τα δυο αυτα πλασματα περιμεναν χιλιετηριδες ολοκληρες, αλλαζοντας συνεχως μορφες, μεχρι την εσχατη στιγμη που τους ειχε βρει σαν Σαμ και Μπομπ, δυο φιλους απο τοτε που ειχαν αφεθει στη γη απο τις φυλες τους.
=========================
Τους ειχε παρει αρκετο καιρο μεχρι να συνειδητοποιησουν πως αν ηθελαν να επιβιωσουν σ' αυτον τον παρανοικο πλανητη επρεπε να συμμαχησουν. Ετσι, παραμεριζοντας τις διαφορες τους, πορευτηκαν μαζι, προσεχοντας ο ενας τον αλλο επι χιλιαδες χρονια. Ετσι κι αλλιως οταν θα ερχοταν η στιγμη που θα επρεπε να μονομαχησουν μεχρι θανατου, ηξεραν πως τουλαχιστον ο ηττημενος θα πηγαινε απο το χερι φιλου. Το μηχανημα ηταν στο σπιτι του Σαμ και ο κωδικος ηταν γνωστος και στους δυο. Το μονο που ειχε να κανει ο θριαμβευτης ηταν να στειλει τον κωδικο στην πολεμικη αρμαδα που περιμενε μερικες χιλιαδες παραλληλους κοσμους μακρια. Μεσα σ' ενα εικοσιτετραωρο η γη θα ειχε αφανιστει απο τους κατοικους της και οτι πολυτιμο για την νικητρια φυλη θα ειχε περιελθει στην κατοχη της. Ο μονος που ηξερε για το τι περιμενε την ανθρωπινη ρατσα ηταν η Ντελια Ρειβεν μα πρωτα επρεπε να πεισει τον εαυτο της πως τα δυο γεροντακια που αντικρυζε ηταν οι αγγελοι εξολοθρευτες της ρατσας της. Δοκιμασε να μιλησει μα η φωνη της αρνηθηκε να βγει.
========================
Εμεινε αναυδη παρακολουθωντας την σταδιακη μεταμορφωση του Σαμ και του Μπομπ. Η ανθρωπινη επιδερμιδα σχιστηκε στα δυο αποκαλυπτοντας οντα περα απο καθε νοσηρη φαντασια σε σημειο που ενοιωσε το στομαχι της ν' ανακατευεται. Ουτε στους χειροτερους εφιαλτες της δεν ειχε δει ποτε κατι τετοιο. Τους ειδε να στεκονται αντικρυστα ο ενας στον αλλο σαν να περιμεναν ενα αορατο σινιαλο για να επιτεθουν. Το ρολοι της εδειχνε πια πεντε λεπτα πριν τα μεσανυχτα και αποπειραθηκε, οσο δυσκολο και να της ηταν να πει κατι.
-'Μα γιατι, γιατι ? Τι σας'....
Η φωνη της κοπηκε αποτομα καθως ενα πλοκαμι μ' ενα τεραστιο, κοφτερο νυχι χωθηκε στην καρδια της ενω ενα αλλο καρφωθηκε με δυναμη στον λαιμο της αποκεφαλιζοντας της.
Επεσε νεκρη, κεραυνοβολημενη στο πατωμα με το αιμα να ξεπηδαει απο παντου. Τα δυο πλασματα ουτε που την κοιταξαν, σταθερα παρακολουθωντας το ενα το αλλο.
Το μεγαλο ρολοι του τοιχου σημανε μεσανυχτα και οι δυο φιλοι, οι δυο εχθροι, οι προαιωνιοι, εχοντας μονο πεντε λεπτα στην διαθεση τους, ορμησαν με λυσσα ο ενας στον αλλο για μια μαχη θανατου.
ΤΕΛΟΣ
Χαμογελασε με την αφελεια της. Αυτη ηταν πραγματικη ζωη, οχι ταινια. Το πιο πιθανο ηταν μεσα στο σπιτι να ζουσε καποιο μεσοκοπο ζευγαρι που με χαρα και προθυμια θα την φιλοξενουσε μεχρι να επισκευαζε το αυτοκινητο της.
Επεσε μεσα κατα το ημισυ.
=========================
Ο αντρας που ανοιξε την πορτα ηταν γυρω στα εβδομηντα, αρκετα καλοστεκουμενος, με μια πλουσια ασπρη γενειδα να πλαισιωνει το ελαφρα ρυτιδισμενο προσωπο του. Την κοιταξε με διαχυτη απορια και μιλησε με ηρεμη, χαλαρωτικη φωνη.
-'Μα τους καστορες του Γκρινγουντ ! Πως βρεθηκες εσυ εδω, μονη σου νυχτιατικα' ?
-'Το αμαξι μου χαλασε μισο μιλι πιο κατω και ησασταν το τελευταιο φως που περασα. Αναρωτιεμαι αν θα ηταν ευκολο'....
-'Φυσικα, φυσικα' απαντησε ο γερακος. 'Περασε μεσα, μην στεκεσαι στην πορτα' συμπληρωσε.
-'Με λενε Ντελια Ρειβεν' ειπε η κοπελα καθως περνουσε στο εσωτερικο 'και αυτο το Σαββατο παντρευεται η αδελφη μου. Εκει πηγαινα αλλα τελικα το αμαξι ειχε αλλη γνωμη'.
-'Και τ' απροοπτα μεσα στην ζωη ειναι' απαντησε ο γερος. 'Με λενε Σαμ Γκουντγουορντ και μπορεις να μεινεις αποψε εδω μεχρι να δουμε τι μπορουμε να κανουμε αυριο για το αμαξι σου. Επι τη ευκαιρια, ετοιμαζομουνα να φαω. Θα μου κανεις παρεα' ?
============================
Το κοκκινιστο ζαρκαδι ηταν εκπληκτικο πραγματι. Η Ντελια εφαγε τοσο που ενιωθε την κοιλια της πρησμενη. Ο Σαμ μαζεψε το τραπεζι αρνουμενος καθε βοηθεια εκ μερους της και μετα με δυο παγωμενες μπυρες στα χερια της εκανε νοημα να τον ακολουθησει στην βεραντα.
-'Εδω, σ' αυτα τα μερη, αυτος ειναι ο καλυτερος τροπος να κλεινεις ενα καλο γευμα' ειπε και της εδωσε τη μια μπυρα. 'Στην υγεια της αδελφης σου που αποτολμα ενα μεγαλο βημα'.
Η Ντελια αποδεχτηκε την προποση και τσουγκρισε μαζι του το μπουκαλι της.
-'Απο που μας ερχεσαι λοιπον' ? ρωτησε ο Σαμ.
-'Σικαγο' ηρθε η απαντηση. 'Εκει ζω τα τελευταια δεκα χρονια. Δουλευω σε μια μεσιτικη εταιρεια και δεν μπορω να πω πως εχω παραπονο' συμπληρωσε.
'-Παντρεμενη του λογου σου' ? ρωτησε ο Σαμ.
Η Ντελια γελασε ενα καθαριο, κελαριστο γελιο.
-'Δεν υπαρχουν αντρες στο Σικαγο που να παντρευονται' απαντησε.
===========================
-'Γενικα στο Σικαγο δεν υπαρχουν αντρες' συμπληρωσε κι εκλεισε το ματι. 'Ακομα και να υπαρχουν εγω δεν τους εχω δει ακομη'. Ο Σαμ κουνησε το κεφαλι του.
-'Ολα ειναι πιο δυσκολα, πιο περιπλοκα τωρα' μουρμουρισε. 'Αλλα παντα υπαρχει ελπιδα ε' ? ειπε κι ετεινε το μπουκαλι του για μια ακομα προποση.
-'Εσυ Σαμ' ? ρωτησε η Ντελια μετα το τσουγκρισμα. 'Μονος σου ? Δεν υπαρχει κυρια Γκουντγουορντ' ? ειπε και αμεσως δαγκωσε τα χειλη της βλεποντας ενα συννεφο ν' απλωνεται στο προσωπο του συνομιλητη της. 'Ηλιθια, σκεψου και λιγο' ειπε απο μεσα της.
-'Υπηρχε πριν πολλα χρονια αλλα βρηκε τελικα τροπο να με ξεφορτωθει' ειπε. 'Πηγε εκει που δεν εχει γυρισμο. Αλλα μην νομιζεις, δεν μ' αφησε εντελως μονο'.
-'Δηλαδη' ? εκανε απορημενη η Ντελια.
-'Δυο μιλια ανατολικα υπαρχει μια αγροικια, σαν και την δικη μου που μενει ο Μπομπ Γουοτερς, φιλος εδω και παρα πολλα χρονια, μονος κι αυτος σαν κι εμενα. Ποτε ερχεται αυτος εδω, ποτε παω εγω εκει, κουτσα στραβα περναμε τον χρονο μας.
=======================
-'Μαλιστα, τωρα που το ανεφερα, τον περιμενω να ερθει σημερα απο δω και νομιζω πως αργησε. Τι ωρα εχεις' ?
Η Ντελια κοιταξε το κομψο ρολοι στον καρπο του αριστερου χεριου της.
-'Κοντευει εντεκα' ειπε.
-'Πανω στην ωρα' ακουσε τον Σαμ να λεει και τον ειδε να σηκωνεται.
-'Μπομπ σημερα σου εχω μια εκπληξη' ειπε κι εδειξε την Ντελια που ενιωσε λιγο αβολα. 'Η δεσποινις Ντελια Ρειβεν απο το Σικαγο. Χαλασε το αυτοκινητο της και ηρθε για βοηθεια. Σημερα θα μεινει εδω κι αυριο θα συνεχισει τον δρομο της. Ξερεις, παει σ΄εναν'...
-'Μπομπ Γουοτερς δεσποινις' ειπε ο νεοφερμενος κι ετεινε το χερι του. 'Σαμ, μπορω να σου μιλησω λιγακι μεσα'? ειπε μ' εναν περιεργο τονο στην φωνη.
-'Φυσικα, φυσικα' απαντησε ο Σαμ και στραφηκε στη Ντελια. 'Μας συγχωρεις λιγο' κι ακολουθησε τον Μπομπ στο εσωτερικο του σπιτιου.
=====================
Εριξε μια κλεφτη ματια απο το παραθυρο και τους ειδε στο μεσον του δωματιου να συζητανε εντονα. Δεν μπορουσε ν' ακουσει τι ελεγαν αλλα ενα ηταν σιγουρο. Διαφωνουσαν εντονα σε κατι και αυτο το κατι ειχε την υποψια πως ηταν αυτη. Προλαβε να καθησει κατω ξανα πριν βγει εξω ο Σαμ.
-'Ελα μεσα' της ειπε και η Ντελια ακολουθησε. Δοκιμασε να ελαφρυνει λιγο την ατμοσφαιρα.
-'Ποσα χρονια ειστε φιλοι' ? ρωτησε.
-'Απο τοτε που θυμομαστε τον εαυτο μας' ειπε ο Μπομπ.
-'Εντυπωσιακο πραγματι' απαντησε η Ντελια. 'Δεν υπαρχει σπουδαιοτερο πραγμα απο τη φιλια'.
-'Ολα καποτε τελειωνουν, ακομα και η φιλια' ειπε ξερα ο Μπομπ. Η δικη μας φιλια, παραδειγματος χαριν, θα ληξει σε σαραντα λεπτα'.
Η Ντελια κοιταξε απορημενη.
-'Μπομπ, δεν υπαρχει λογος να'...εκανε ο Σαμ και σταματησε την φραση του.
-΄Νομιζω πως δικαιουται να ξερει Σαμ' ειπε ο Μπομπ 'εξ' αλλου την αφορα αμεσα'.
============================
Ενα εκατομμυριο χρονια πριν την γεννηση της γης δυο αντιπαλοι πολιτισμοι, αυτοι των Γκρντ και των Σκρλ, ειχαν ανακαλυψει τον τροπο με τον οποιο επεκτειναν τις αυτοκρατοριες τους στο συμπαν. Χαρη στην ανεπτυγμενη τεχνολογια τους ταξιδευαν σε παραλληλα συμπαντα και αφηναν πισω, σε καθε πλανητη απο εναν δικο τους με μια αποστολη και μονο. Οταν εφτανε η συγκεκριμενη ωρα θα επρεπε να εισαγουν εναν κωδικο σ' ενα μηχανημα ανοιγματος αστρικης πυλης που θα επετρεπε στις αρμαδες των δυο πολιτισμων να εισελθουν στο εκαστοτε κοσμο και να τον λεηλατησουν. Το θεμα ηταν πως μπορουσε να υπαρξει μονο ενα τετοιο μηχανημα, μπορουσε να δεχτει μονο εναν κωδικο και ειχε ισχυ μονο για πεντε λεπτα. Ετσι οταν ερχοταν εκεινη η ωρα ο Γκρντ με τον Σκρλ επρεπε να πολεμησουν μεχρι θανατου για την επικρατηση του ενος. Στον πλανητη γη τα δυο αυτα πλασματα περιμεναν χιλιετηριδες ολοκληρες, αλλαζοντας συνεχως μορφες, μεχρι την εσχατη στιγμη που τους ειχε βρει σαν Σαμ και Μπομπ, δυο φιλους απο τοτε που ειχαν αφεθει στη γη απο τις φυλες τους.
=========================
Τους ειχε παρει αρκετο καιρο μεχρι να συνειδητοποιησουν πως αν ηθελαν να επιβιωσουν σ' αυτον τον παρανοικο πλανητη επρεπε να συμμαχησουν. Ετσι, παραμεριζοντας τις διαφορες τους, πορευτηκαν μαζι, προσεχοντας ο ενας τον αλλο επι χιλιαδες χρονια. Ετσι κι αλλιως οταν θα ερχοταν η στιγμη που θα επρεπε να μονομαχησουν μεχρι θανατου, ηξεραν πως τουλαχιστον ο ηττημενος θα πηγαινε απο το χερι φιλου. Το μηχανημα ηταν στο σπιτι του Σαμ και ο κωδικος ηταν γνωστος και στους δυο. Το μονο που ειχε να κανει ο θριαμβευτης ηταν να στειλει τον κωδικο στην πολεμικη αρμαδα που περιμενε μερικες χιλιαδες παραλληλους κοσμους μακρια. Μεσα σ' ενα εικοσιτετραωρο η γη θα ειχε αφανιστει απο τους κατοικους της και οτι πολυτιμο για την νικητρια φυλη θα ειχε περιελθει στην κατοχη της. Ο μονος που ηξερε για το τι περιμενε την ανθρωπινη ρατσα ηταν η Ντελια Ρειβεν μα πρωτα επρεπε να πεισει τον εαυτο της πως τα δυο γεροντακια που αντικρυζε ηταν οι αγγελοι εξολοθρευτες της ρατσας της. Δοκιμασε να μιλησει μα η φωνη της αρνηθηκε να βγει.
========================
Εμεινε αναυδη παρακολουθωντας την σταδιακη μεταμορφωση του Σαμ και του Μπομπ. Η ανθρωπινη επιδερμιδα σχιστηκε στα δυο αποκαλυπτοντας οντα περα απο καθε νοσηρη φαντασια σε σημειο που ενοιωσε το στομαχι της ν' ανακατευεται. Ουτε στους χειροτερους εφιαλτες της δεν ειχε δει ποτε κατι τετοιο. Τους ειδε να στεκονται αντικρυστα ο ενας στον αλλο σαν να περιμεναν ενα αορατο σινιαλο για να επιτεθουν. Το ρολοι της εδειχνε πια πεντε λεπτα πριν τα μεσανυχτα και αποπειραθηκε, οσο δυσκολο και να της ηταν να πει κατι.
-'Μα γιατι, γιατι ? Τι σας'....
Η φωνη της κοπηκε αποτομα καθως ενα πλοκαμι μ' ενα τεραστιο, κοφτερο νυχι χωθηκε στην καρδια της ενω ενα αλλο καρφωθηκε με δυναμη στον λαιμο της αποκεφαλιζοντας της.
Επεσε νεκρη, κεραυνοβολημενη στο πατωμα με το αιμα να ξεπηδαει απο παντου. Τα δυο πλασματα ουτε που την κοιταξαν, σταθερα παρακολουθωντας το ενα το αλλο.
Το μεγαλο ρολοι του τοιχου σημανε μεσανυχτα και οι δυο φιλοι, οι δυο εχθροι, οι προαιωνιοι, εχοντας μονο πεντε λεπτα στην διαθεση τους, ορμησαν με λυσσα ο ενας στον αλλο για μια μαχη θανατου.
ΤΕΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου