ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 67
Ο Εντμουντ Ριντ καρφωσε τα ματια του στον απεναντι τοιχο οπου δεσποζε καρφιτσωμενος ενας χαρτης της ευρυτερης περιοχης του Ιστ Εντ. Μεσα σ' εναν κοκκινο κυκλο βρισκοταν σημειωμενη η περιοχη που ειχε βρεθει το πτωμα της ατυχης Μαιρη Αν Πολυ Νικολς. Ο Ριντ πλησιασε αργα τον χαρτη και μ' εναν κοκκινο μαρκαδορο σημειωσε αλλον ενα κυκλο, πολυ κοντα στο ηδη υπαρχοντα. Σταθηκε για λιγο βουβος και μετα ανοιξε την πορτα του γραφειου του φωναζοντας καποιον απο τους υπαξιωματικους που ηταν εξω στην αιθουσα.
Οταν ο ετερος βαθμοφορος μπηκε στο γραφειο ο Ριντ τον οδηγησε μπροστα στον χαρτη.
-'Ο αλλος κυκλος που προστεθηκε μολις τωρα' ειπε 'ειναι το σημειο που δολοφονηκε στις 7 Αυγουστου η Μαρθα Ταμπραμ, ο φονος που ακομα δεν εχει διελευκανθει. Εχω την ισχυρη πεποιθηση πως προκειται για τον ιδιο δολοφονο. Γι αυτο ζητησα απο τα κεντρικα της Σκωτλαντ Γιαρντ επιπλεον βοηθεια σε εμψυχο υλικο. Μεχρι να ερθουν ομως θελω ολες τις λεπτομερειες των δυο φονων στο γραφειο μου το συντομοτερο δυνατον'.
============================
Η Νταιανα Μεισον βηματιζε νευρικα πανω κατω σαν το θηριο στο κλουβι. Ειχε πια φτασει στο οριο της υπομονης της. Ειχε δωσει ενα σωρο ευκαιριες στον Γουες ΜακΓκιντυ μα δεν ηταν διατεθειμενη να το πραξει ξανα. Η αληθεια ηταν πως ειχε ανεχτει, αργοποριες, ακυρωσεις, αναβολες σε τετοιο βαθμο που ειχε φτασει στο σημειο ν' αναρωτιεται αν συζουσε με φαντασμα η υπαρκτο προσωπο. Καταλαβαινε τις δυσκολιες που ειχε η δουλεια του σαν δημοσιογραφος, αντιλαμβανονταν πληρως την ελλειψη ωραριου και ολα τα εκτακτα που εμφανιζονταν ολο και πιο συχνα τελευταια, ομως χαμενος μεσα σ' αυτον τον κυκεωνα ο Γουες δεν συνειδητοποιουσε πως τα αποθεματικα περιθωρια ανοχης της Νταιανα ειχαν εξαντληθει. Η αποφαση της να του ανακοινωσει να διακοψουν της εφερνε μια λυπη στην ψυχη μα ταυτοχρονα ενοιωθε σαν τον ναυαγο που ξαναβρισκει την επαφη του με την πολυποθητη στερια. Επελεξε να μην τον περιμενει, ποιος ηξερε τι ωρα θα επεστρεφε, αλλα να παει η ιδια στην εφημεριδα, το μονο μερος που γνωριζε πως θα ηταν στα σιγουρα. Η διαδικασια του τελους μολις ειχε ξεκινησει.
============================
-'Ελα Μαγκι, δωσε μου κατι, οτιδηποτε να παω στην εφημεριδα' ειπε εκλιπαρωντας ο Γουες.
'Εχω ηδη ραντεβου με την Νταιανα κι εχω αργησει, θα με σκοτωσει. Οσο πιο γρηγορα τελειωσω...Ελα, κανε μου αυτη τη χαρη κι απο μενα οτι θες'.
Ειχε τραβηξει την κοπελα σ' ενα απομερο σημειο του τμηματος προσπαθωντας ν' αποσπασει οποιαδηποτε πληροφορια, μικρη η μεγαλη για το αρθρο του. Η Μαγκι κοιταξε κλεφτα αριστερα και δεξια και σαν να βιαζοταν να τα βγαλει ολα απο πανω της αρχισε να μιλαει.
-'Μαιρη Αν Πολυ Νικολς, πορνη, γυρω στα 40. Την βρηκαν νεκρη, φρικτα κατακρεουργημενη, στην Μπακς Ροουντ. Οποιος το εκανε πρεπει να ειναι ψυχοπαθης, δεν φανταζεσαι τι ειχε διαπραξει πανω στο πτωμα της. Ο τελευταιος που την ειδε ζωντανη ηταν η Εμιλυ Χολλαντ, η συγκατοικος της. Ηταν πριν λιγο εδω και την ανεκρινε ο διεθυντης ο ιδιος'.
-'Εισαι κουκλα' πεταξε ο Γουες και της εδωσε ενα σκαστο φιλι στο μαγουλο. Ευχαριστω'.
Εφευγε σαν τρελος οταν η φωνη της Μαγκι τον φρεναρε.
-'Καλη τυχη με την Νταιανα' του ειπε πριν αρχισει παλι τον αγωνα δρομου.
===============================
Η Λουσυ Μπανκροφτ δεν ειχε απαντησει ουτε μια φορα στα πολλα επανειλλημενα χτυπηματα που ειχε δεχτει στην πορτα της απο το πρωι. Για την ακριβεια ειχε επαναλαβει παμπολλες φορες την φραση 'Δεν δουλευω σημερα' για να ξεκαθαρισει αυτο ακριβως το γεγονος που ειχε γινει αποδεκτο απ' ολους, σε μερικους αμεσα και σε αλλους με περισσοτερη επιμονη.
Προσπαθουσε να υποβαθμισει οσο μπορουσε το γεγονος πως αυτο που ειχε νοιωσει, εστω κι αυτα τα ελαχιστα δευτερολεπτα διπλα στον Μπλανκο Αμαριγιο δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενα εντονο ενδιαφερον για καποιον που εκανε οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον να καταβαραθρωσει τη ζωη του. Ηξερε πως δεν ηταν ετσι μα δεν ειχε αλλο τροπο, εστω και προσωρινα, για ν' απαγκιστρωθει απ' αυτες τις σκεψεις.
Ο γδουπος της πορτας που κατεδαφιζοταν με θορυβο την εκανε ν' αναπηδησει. Η φιγουρα που μολις ειχε εισβαλλει στο διαμερισμα της δεν της ηταν αγνωστη.
-'Ειναι εδω ο σπανιολος' ? ρωτησε ο Σραπ με αγριεμενο υφος.
============================
Το μονο που ειχε κατορθωσει να μαθει ηταν πως ισως μαθαινε περισσοτερα γι αυτον που ζηταγε στην 'Μελαγχολικη Οξια', την παμπ του Λιο Ρομπινσον και της Μολλυ Πλεζανς. Δεν ειχε χρονο για χασιμο και κινησε για κει. Ηταν πολυ πρωι για να υπαρχει θεωρητικα κοσμος μεσα στην παμπ, ομως δεν ηταν κι αδεια. Πλησιασε τον αντρα που στεκοταν διπλα στο μπαρ.
-'Ψαχνω καποιον Μπλανκο Αμαριγιο' ειπε.
-'Τον σπανιολο' ? βιαστηκε ν' απαντησει ο αντρας. 'Και τι'....
-'Δεν υπαρχει κανενας εδω μ' αυτο το ονομα' ακουστηκε μια γυναικεια φωνη στο βαθος μα η ζημια ειχε γινει. Το βλεμμα του αγνωστου επαιξε για λιγο αναμεσα στους ιδιοκτητες της αντιθετης αποψης. Τελικα στραφηκε και μιλησε στην γυναικα.
-'Χρειαζομαι την βοηθεια του' ειπε οσο πιο ηρεμα μπορουσε, 'δεν θελω το κακο του'.
Η Μολλυ τον σταθμισε για λιγο και απαντησε διστακτικα.
-'Για να χρειαζεσαι την βοηθεια του πρεπει να εισαι το λιγοτερο απελπισμενος'.
============================
Δεν αργησε να φτασει στο κτηριο που εμενε ο ισπανος. Παρατηρησε μια σχετικη αναστατωση που υπηρχε τριγυρω μα δεν εδωσε σημασια. Πριν φτασει στην πορτα του και την χτυπησει το ματι του κατεγραψε το ασυνηθιστο που υπηρχε στην αλλη μερια του διαδρομου με την πεσμενη πορτα και ο εγκεφαλος του του εδωσε εντολη να παει προς τα κει. Η τρομαγμενη γυναικεια φωνη σε συνδυασμο με την επιτακτικη αντρικη τον εκαναν να μπει μεσα χωρις δευτερη σκεψη.
Η κοπελα αιμορραγουσε απο την μυτη, πεσμενη στο πατωμα, ενω ο αντρας απο πανω της ειχε την γροθια του απειλητικα υψωμενη ετοιμος να καταφερει ενα ακομα χτυπημα.
-'Αρκετα' ειπε μ' εντονη φωνη αναγκαζοντας τον αντρα να στραφει προς το μερος του.
-'Μην ανακατευεσαι στις δουλειες μου' μουγκρισε 'γιατι θα το μετανοιωσεις'.
-'Αν αυτη ειναι η δουλεια σου' ειπε αγερωχα ο ξενος 'σου εχω νεα. Μολις την εχασες'.
Ο αντρας ξεχασε την τραυματισμενη κοπελα που προσπαθουσε να σταματησει το αιμα που ετρεχε και ορμησε στον εισβολεα.
==========================
Η καλοζυγισμενη γροθια του βρηκε αερα και αμεσα ενοιωσε τα πλευρα του να παιρνουν φωτια απο τον οξυ πονο. Διπλωθηκε στα δυο και οπισθοχωρησε. Χυμηξε και παλι, πιο προσεκτικα και μελετημενα αυτη τη φορα. Δεν ειδε καμια δραστικη βελτιωση, τουναντιον το χτυπημα στο σαγονι που δεχτηκε με την δυναμη βαριοπουλας τον σηκωσε στον αερα και μονο ο ευσπλαχνικος τοιχος πισω του διεκοψε την αφυσικη πτηση του.
Ο ξενος εσκυψε απο πανω του και ο Σραπ θεωρησε ευκαρια να δοκιμασει μια κλωτσια, με αποτυχημενη καταληξη και παλι. Ο αγνωστος τον σηκωσε στον αερα, τον περιεργαστηκε για λιγο και με μια απλη κινηση, σαν να πετουσε παιδικη κουκλα τον εστειλε αυτην τη φορα στον απεναντι τοιχο. Ηταν σκληροτραχηλος ο Σραπ μα πρωτη φορα αντιμετωπιζε τετοιον αντιπαλο.
Συρθηκε προς το ανοιγμα που καποτε καλυπτε η πορτα, ανασηκωθηκε και μουγκρισε παλι.
-'Εμεις οι δυο θα τα ξαναπουμε συντομα' και με οσο κουραγιο ειχε εφυγε τρεχοντας.
Ο ξενος αδιαφορησε για την φυγη του και εσπευσε να βοηθησει την κοπελα.
==========================
Απο την βιασυνη του την ειδε την τελευταια στιγμη με την ακρη του ματιου του.
-'Δυο λεπτα ματια μου' ειπε 'να δωσω στοιχεια για ενα αρθρο κι ερχομαι'.
Δεν περιμενε καν απαντηση η αντιδραση. Ορμησε στο γραφειο του αρχισυντακτη.
Η Νταιανα Μεισον προσπαθουσε ακομα να βρει τον πιο ανωδυνο τροπο για να ξεκινησει να λεει ολα αυτα για τα οποια ειχε κουβαληθει στην εφημεριδα, ετσι οταν ο Γουες ΜακΓκιντυ ξαναγυρισε δεν ηταν ακομη ετοιμη και την προλαβε.
-'Χιλια συγγνωμη που σ' αφησα να περιμενεις' ειπε 'μα εγινε κι αλλος φονος και βρηκα στοιχεια που θα μπουν στην πρωτη σελιδα. Σε δεκα λεπτα ειμαστε ετοιμοι να'....
-'Δεν υπαρχει λογος να βιαζεσαι Γουες' εκανε μ' ενα σχεδον απολογητικο υφος η Νταιανα. 'Μπορεις να κατσεις οσο θελεις και ν' ασχοληθεις οσο θελεις και με το φονο, και με το αρθρο σου και με οτι αλλο αγαπας'.
Ειδε το απορημενο υφος του συνομιλητη της και συνεχισε ακαθεκτη.
===========================
-'Εδω και καιρο Γουες δεν υπαρχω στη ζωη σου. Κι αν υπαρχω δεν ξερω ουτε που ειμαι, ουτε τι αντιπροσωπευω, ουτε που θα καταληξω. Καταλαβαινω πως η δημοσιογραφια ειναι πολυ σημαντικο θεμα για σενα και το σεβομαι αλλα σεβομαι και τον εαυτο μου. Δεν απαιτησα ποτε τιποτα. Μονος σου σχεδιαζες πραγματα, μονος σου τα οργανωνες και για τους δυο μας αλλα ποτε δεν τα υλοποιησες. Υπηρξαν στιγμες που ενοιωθα πως προσπαθουσες να ισοροπησεις ενα σωρο πραγματα μαζι μα εγω ημουνα το πρωτο και σιγουρο που σου επεφτε απο τα χερια. Δεν λειτουργει τιποτα ετσι, δεν μας βγαζει πουθενα. Γι αυτο ειναι καλυτερα να σταματησουμε εδω πριν καταληξουμε απο δυο ξενοι που ειμαστε τωρα σε δυο εχθρους. Εχω κανονισει να παρω αυριο το πρωι τα πραγματα μου απο το σπιτι, θα το εκτιμουσα αν απουσιαζες'.
Σηκωθηκε απο την καρεκλα παρατηρωντας το αποσβολωμενο προσωπο του Γουες.
-'Και η αποφαση μου ειναι οριστικη Γουες, δεν εχει νοημα να πεις η να κανεις κατι'.
Απομακρυνθηκε με σταθερο βημα διχως να περιμενει ν' ακουσει τιποτα.
============================
Ηταν τοσο βυθισμενος στο χαος ενος κοσμου που μολις ειχε γινει συντριμμια που ουτε που ακουσε οσα του ελεγε ο αρχισυντακτης. Το μυαλο του τον ενημερωσε πως υπηρχε παυση στην κουβεντα πραγμα που σημαινε πως επρεπε ν' απαντησει σε κατι που ποτε δεν ειχε ακουσει. Ετσι το 'τι ?' ηταν οτι πιο φυσιολογικο μπορουσε να πει εκεινη τη στιγμη. Η αδημονια του συντακτη ηταν εκδηλη στο προσωπο του καθως επαναλαμβανε οτι του ειχε μολις πει κι αυτη τη φορα ο Γουες συγκρατησε μερικα αποσπασματα. Ρεπορταζ απο τους γειτονες, διασταυρωση πληροφοριων απο την ιδια την Εμιλυ Χολλαντ, αναφορα του ιατροδικαστη και μερικα ακομα που καταφεραν να του διαφυγουν για δευτερη φορα μεσα σε ελαχιστο χρονικο διαστημα.
Σηκωθηκε μετα δυσκολιας σαν γερος που υπεφερε απο χιλιες ασθενειες, πηρε μηχανικα το παλτο του και βαδισε ακομα πιο μηχανικα προς την εξοδο.
Η Νταιανα Μεισον, η γυναικα που λατρευε οσο τιποτα αλλο, μολις τον ειχε εγκαταλειψει κι αυτος αντι να την κυνηγησει πηγαινε για δουλεια.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 67
Ο Εντμουντ Ριντ καρφωσε τα ματια του στον απεναντι τοιχο οπου δεσποζε καρφιτσωμενος ενας χαρτης της ευρυτερης περιοχης του Ιστ Εντ. Μεσα σ' εναν κοκκινο κυκλο βρισκοταν σημειωμενη η περιοχη που ειχε βρεθει το πτωμα της ατυχης Μαιρη Αν Πολυ Νικολς. Ο Ριντ πλησιασε αργα τον χαρτη και μ' εναν κοκκινο μαρκαδορο σημειωσε αλλον ενα κυκλο, πολυ κοντα στο ηδη υπαρχοντα. Σταθηκε για λιγο βουβος και μετα ανοιξε την πορτα του γραφειου του φωναζοντας καποιον απο τους υπαξιωματικους που ηταν εξω στην αιθουσα.
Οταν ο ετερος βαθμοφορος μπηκε στο γραφειο ο Ριντ τον οδηγησε μπροστα στον χαρτη.
-'Ο αλλος κυκλος που προστεθηκε μολις τωρα' ειπε 'ειναι το σημειο που δολοφονηκε στις 7 Αυγουστου η Μαρθα Ταμπραμ, ο φονος που ακομα δεν εχει διελευκανθει. Εχω την ισχυρη πεποιθηση πως προκειται για τον ιδιο δολοφονο. Γι αυτο ζητησα απο τα κεντρικα της Σκωτλαντ Γιαρντ επιπλεον βοηθεια σε εμψυχο υλικο. Μεχρι να ερθουν ομως θελω ολες τις λεπτομερειες των δυο φονων στο γραφειο μου το συντομοτερο δυνατον'.
============================
Η Νταιανα Μεισον βηματιζε νευρικα πανω κατω σαν το θηριο στο κλουβι. Ειχε πια φτασει στο οριο της υπομονης της. Ειχε δωσει ενα σωρο ευκαιριες στον Γουες ΜακΓκιντυ μα δεν ηταν διατεθειμενη να το πραξει ξανα. Η αληθεια ηταν πως ειχε ανεχτει, αργοποριες, ακυρωσεις, αναβολες σε τετοιο βαθμο που ειχε φτασει στο σημειο ν' αναρωτιεται αν συζουσε με φαντασμα η υπαρκτο προσωπο. Καταλαβαινε τις δυσκολιες που ειχε η δουλεια του σαν δημοσιογραφος, αντιλαμβανονταν πληρως την ελλειψη ωραριου και ολα τα εκτακτα που εμφανιζονταν ολο και πιο συχνα τελευταια, ομως χαμενος μεσα σ' αυτον τον κυκεωνα ο Γουες δεν συνειδητοποιουσε πως τα αποθεματικα περιθωρια ανοχης της Νταιανα ειχαν εξαντληθει. Η αποφαση της να του ανακοινωσει να διακοψουν της εφερνε μια λυπη στην ψυχη μα ταυτοχρονα ενοιωθε σαν τον ναυαγο που ξαναβρισκει την επαφη του με την πολυποθητη στερια. Επελεξε να μην τον περιμενει, ποιος ηξερε τι ωρα θα επεστρεφε, αλλα να παει η ιδια στην εφημεριδα, το μονο μερος που γνωριζε πως θα ηταν στα σιγουρα. Η διαδικασια του τελους μολις ειχε ξεκινησει.
============================
-'Ελα Μαγκι, δωσε μου κατι, οτιδηποτε να παω στην εφημεριδα' ειπε εκλιπαρωντας ο Γουες.
'Εχω ηδη ραντεβου με την Νταιανα κι εχω αργησει, θα με σκοτωσει. Οσο πιο γρηγορα τελειωσω...Ελα, κανε μου αυτη τη χαρη κι απο μενα οτι θες'.
Ειχε τραβηξει την κοπελα σ' ενα απομερο σημειο του τμηματος προσπαθωντας ν' αποσπασει οποιαδηποτε πληροφορια, μικρη η μεγαλη για το αρθρο του. Η Μαγκι κοιταξε κλεφτα αριστερα και δεξια και σαν να βιαζοταν να τα βγαλει ολα απο πανω της αρχισε να μιλαει.
-'Μαιρη Αν Πολυ Νικολς, πορνη, γυρω στα 40. Την βρηκαν νεκρη, φρικτα κατακρεουργημενη, στην Μπακς Ροουντ. Οποιος το εκανε πρεπει να ειναι ψυχοπαθης, δεν φανταζεσαι τι ειχε διαπραξει πανω στο πτωμα της. Ο τελευταιος που την ειδε ζωντανη ηταν η Εμιλυ Χολλαντ, η συγκατοικος της. Ηταν πριν λιγο εδω και την ανεκρινε ο διεθυντης ο ιδιος'.
-'Εισαι κουκλα' πεταξε ο Γουες και της εδωσε ενα σκαστο φιλι στο μαγουλο. Ευχαριστω'.
Εφευγε σαν τρελος οταν η φωνη της Μαγκι τον φρεναρε.
-'Καλη τυχη με την Νταιανα' του ειπε πριν αρχισει παλι τον αγωνα δρομου.
===============================
Η Λουσυ Μπανκροφτ δεν ειχε απαντησει ουτε μια φορα στα πολλα επανειλλημενα χτυπηματα που ειχε δεχτει στην πορτα της απο το πρωι. Για την ακριβεια ειχε επαναλαβει παμπολλες φορες την φραση 'Δεν δουλευω σημερα' για να ξεκαθαρισει αυτο ακριβως το γεγονος που ειχε γινει αποδεκτο απ' ολους, σε μερικους αμεσα και σε αλλους με περισσοτερη επιμονη.
Προσπαθουσε να υποβαθμισει οσο μπορουσε το γεγονος πως αυτο που ειχε νοιωσει, εστω κι αυτα τα ελαχιστα δευτερολεπτα διπλα στον Μπλανκο Αμαριγιο δεν ηταν κατι περισσοτερο απο ενα εντονο ενδιαφερον για καποιον που εκανε οτι ηταν ανθρωπινως δυνατον να καταβαραθρωσει τη ζωη του. Ηξερε πως δεν ηταν ετσι μα δεν ειχε αλλο τροπο, εστω και προσωρινα, για ν' απαγκιστρωθει απ' αυτες τις σκεψεις.
Ο γδουπος της πορτας που κατεδαφιζοταν με θορυβο την εκανε ν' αναπηδησει. Η φιγουρα που μολις ειχε εισβαλλει στο διαμερισμα της δεν της ηταν αγνωστη.
-'Ειναι εδω ο σπανιολος' ? ρωτησε ο Σραπ με αγριεμενο υφος.
============================
Το μονο που ειχε κατορθωσει να μαθει ηταν πως ισως μαθαινε περισσοτερα γι αυτον που ζηταγε στην 'Μελαγχολικη Οξια', την παμπ του Λιο Ρομπινσον και της Μολλυ Πλεζανς. Δεν ειχε χρονο για χασιμο και κινησε για κει. Ηταν πολυ πρωι για να υπαρχει θεωρητικα κοσμος μεσα στην παμπ, ομως δεν ηταν κι αδεια. Πλησιασε τον αντρα που στεκοταν διπλα στο μπαρ.
-'Ψαχνω καποιον Μπλανκο Αμαριγιο' ειπε.
-'Τον σπανιολο' ? βιαστηκε ν' απαντησει ο αντρας. 'Και τι'....
-'Δεν υπαρχει κανενας εδω μ' αυτο το ονομα' ακουστηκε μια γυναικεια φωνη στο βαθος μα η ζημια ειχε γινει. Το βλεμμα του αγνωστου επαιξε για λιγο αναμεσα στους ιδιοκτητες της αντιθετης αποψης. Τελικα στραφηκε και μιλησε στην γυναικα.
-'Χρειαζομαι την βοηθεια του' ειπε οσο πιο ηρεμα μπορουσε, 'δεν θελω το κακο του'.
Η Μολλυ τον σταθμισε για λιγο και απαντησε διστακτικα.
-'Για να χρειαζεσαι την βοηθεια του πρεπει να εισαι το λιγοτερο απελπισμενος'.
============================
Δεν αργησε να φτασει στο κτηριο που εμενε ο ισπανος. Παρατηρησε μια σχετικη αναστατωση που υπηρχε τριγυρω μα δεν εδωσε σημασια. Πριν φτασει στην πορτα του και την χτυπησει το ματι του κατεγραψε το ασυνηθιστο που υπηρχε στην αλλη μερια του διαδρομου με την πεσμενη πορτα και ο εγκεφαλος του του εδωσε εντολη να παει προς τα κει. Η τρομαγμενη γυναικεια φωνη σε συνδυασμο με την επιτακτικη αντρικη τον εκαναν να μπει μεσα χωρις δευτερη σκεψη.
Η κοπελα αιμορραγουσε απο την μυτη, πεσμενη στο πατωμα, ενω ο αντρας απο πανω της ειχε την γροθια του απειλητικα υψωμενη ετοιμος να καταφερει ενα ακομα χτυπημα.
-'Αρκετα' ειπε μ' εντονη φωνη αναγκαζοντας τον αντρα να στραφει προς το μερος του.
-'Μην ανακατευεσαι στις δουλειες μου' μουγκρισε 'γιατι θα το μετανοιωσεις'.
-'Αν αυτη ειναι η δουλεια σου' ειπε αγερωχα ο ξενος 'σου εχω νεα. Μολις την εχασες'.
Ο αντρας ξεχασε την τραυματισμενη κοπελα που προσπαθουσε να σταματησει το αιμα που ετρεχε και ορμησε στον εισβολεα.
==========================
Η καλοζυγισμενη γροθια του βρηκε αερα και αμεσα ενοιωσε τα πλευρα του να παιρνουν φωτια απο τον οξυ πονο. Διπλωθηκε στα δυο και οπισθοχωρησε. Χυμηξε και παλι, πιο προσεκτικα και μελετημενα αυτη τη φορα. Δεν ειδε καμια δραστικη βελτιωση, τουναντιον το χτυπημα στο σαγονι που δεχτηκε με την δυναμη βαριοπουλας τον σηκωσε στον αερα και μονο ο ευσπλαχνικος τοιχος πισω του διεκοψε την αφυσικη πτηση του.
Ο ξενος εσκυψε απο πανω του και ο Σραπ θεωρησε ευκαρια να δοκιμασει μια κλωτσια, με αποτυχημενη καταληξη και παλι. Ο αγνωστος τον σηκωσε στον αερα, τον περιεργαστηκε για λιγο και με μια απλη κινηση, σαν να πετουσε παιδικη κουκλα τον εστειλε αυτην τη φορα στον απεναντι τοιχο. Ηταν σκληροτραχηλος ο Σραπ μα πρωτη φορα αντιμετωπιζε τετοιον αντιπαλο.
Συρθηκε προς το ανοιγμα που καποτε καλυπτε η πορτα, ανασηκωθηκε και μουγκρισε παλι.
-'Εμεις οι δυο θα τα ξαναπουμε συντομα' και με οσο κουραγιο ειχε εφυγε τρεχοντας.
Ο ξενος αδιαφορησε για την φυγη του και εσπευσε να βοηθησει την κοπελα.
==========================
Απο την βιασυνη του την ειδε την τελευταια στιγμη με την ακρη του ματιου του.
-'Δυο λεπτα ματια μου' ειπε 'να δωσω στοιχεια για ενα αρθρο κι ερχομαι'.
Δεν περιμενε καν απαντηση η αντιδραση. Ορμησε στο γραφειο του αρχισυντακτη.
Η Νταιανα Μεισον προσπαθουσε ακομα να βρει τον πιο ανωδυνο τροπο για να ξεκινησει να λεει ολα αυτα για τα οποια ειχε κουβαληθει στην εφημεριδα, ετσι οταν ο Γουες ΜακΓκιντυ ξαναγυρισε δεν ηταν ακομη ετοιμη και την προλαβε.
-'Χιλια συγγνωμη που σ' αφησα να περιμενεις' ειπε 'μα εγινε κι αλλος φονος και βρηκα στοιχεια που θα μπουν στην πρωτη σελιδα. Σε δεκα λεπτα ειμαστε ετοιμοι να'....
-'Δεν υπαρχει λογος να βιαζεσαι Γουες' εκανε μ' ενα σχεδον απολογητικο υφος η Νταιανα. 'Μπορεις να κατσεις οσο θελεις και ν' ασχοληθεις οσο θελεις και με το φονο, και με το αρθρο σου και με οτι αλλο αγαπας'.
Ειδε το απορημενο υφος του συνομιλητη της και συνεχισε ακαθεκτη.
===========================
-'Εδω και καιρο Γουες δεν υπαρχω στη ζωη σου. Κι αν υπαρχω δεν ξερω ουτε που ειμαι, ουτε τι αντιπροσωπευω, ουτε που θα καταληξω. Καταλαβαινω πως η δημοσιογραφια ειναι πολυ σημαντικο θεμα για σενα και το σεβομαι αλλα σεβομαι και τον εαυτο μου. Δεν απαιτησα ποτε τιποτα. Μονος σου σχεδιαζες πραγματα, μονος σου τα οργανωνες και για τους δυο μας αλλα ποτε δεν τα υλοποιησες. Υπηρξαν στιγμες που ενοιωθα πως προσπαθουσες να ισοροπησεις ενα σωρο πραγματα μαζι μα εγω ημουνα το πρωτο και σιγουρο που σου επεφτε απο τα χερια. Δεν λειτουργει τιποτα ετσι, δεν μας βγαζει πουθενα. Γι αυτο ειναι καλυτερα να σταματησουμε εδω πριν καταληξουμε απο δυο ξενοι που ειμαστε τωρα σε δυο εχθρους. Εχω κανονισει να παρω αυριο το πρωι τα πραγματα μου απο το σπιτι, θα το εκτιμουσα αν απουσιαζες'.
Σηκωθηκε απο την καρεκλα παρατηρωντας το αποσβολωμενο προσωπο του Γουες.
-'Και η αποφαση μου ειναι οριστικη Γουες, δεν εχει νοημα να πεις η να κανεις κατι'.
Απομακρυνθηκε με σταθερο βημα διχως να περιμενει ν' ακουσει τιποτα.
============================
Ηταν τοσο βυθισμενος στο χαος ενος κοσμου που μολις ειχε γινει συντριμμια που ουτε που ακουσε οσα του ελεγε ο αρχισυντακτης. Το μυαλο του τον ενημερωσε πως υπηρχε παυση στην κουβεντα πραγμα που σημαινε πως επρεπε ν' απαντησει σε κατι που ποτε δεν ειχε ακουσει. Ετσι το 'τι ?' ηταν οτι πιο φυσιολογικο μπορουσε να πει εκεινη τη στιγμη. Η αδημονια του συντακτη ηταν εκδηλη στο προσωπο του καθως επαναλαμβανε οτι του ειχε μολις πει κι αυτη τη φορα ο Γουες συγκρατησε μερικα αποσπασματα. Ρεπορταζ απο τους γειτονες, διασταυρωση πληροφοριων απο την ιδια την Εμιλυ Χολλαντ, αναφορα του ιατροδικαστη και μερικα ακομα που καταφεραν να του διαφυγουν για δευτερη φορα μεσα σε ελαχιστο χρονικο διαστημα.
Σηκωθηκε μετα δυσκολιας σαν γερος που υπεφερε απο χιλιες ασθενειες, πηρε μηχανικα το παλτο του και βαδισε ακομα πιο μηχανικα προς την εξοδο.
Η Νταιανα Μεισον, η γυναικα που λατρευε οσο τιποτα αλλο, μολις τον ειχε εγκαταλειψει κι αυτος αντι να την κυνηγησει πηγαινε για δουλεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου