ΜΙΑ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 71
Ο χρονος στερευε σιγα σιγα και τον ενοιωθε πια σαν μια θηλια που σταδιακα εσφιγγε γυρω απο το λαιμο του. Ηταν ηδη αρκετη ωρα στο διαμερισμα του αντρα που ειχε ακολουθησει απο την 'Μελαγχολικη Οξια' μα τιποτα δεν εδειχνε πως θα επεστρεφε συντομα. Ειχε ακομα μιση ωρα για ξοδεμα μα μετα θα επρεπε να φυγει για την αποβαθρα αν ηθελε να προλαβει ζωντανη την αρχαιολογο. Το γεγονος αυτο ειχε περιπλεξει τα πραγματα ουσιαστικα αλλοιωνοντας του το αρχικο σχεδιο που ειχε εκπονησει. Συνειδητοποιουσε πια πως ο στοχος του ειχε αγορασει χρονο απο το πουθενα παρατεινοντας ετσι την παραμονη του αναμεσα στους ζωντανους κατα μερικες ωρες και αυτο του προκαλουσε μια δυσφορια. Εριξε μια τελευταια ματια στο διαμερισμα και σηκωθηκε για να φυγει. Εκλεισε την πορτα πισω του, κατεβηκε την κεντρικη σκαλα και βγηκε στο δρομο. Τετοια ωρα δεν κυκλοφορουσε ψυχη. Προχωρησε προς μια αμαξα που ηταν σταθμευμενη απεναντι, μπηκε μεσα και εδωσε οδηγιες στον αγουροξυπνημενο οδηγο για το που ηθελε να παει. Μετα απο δυομιση σχεδον αιωνες θα ξανασυναντουσε τον παλιο του εφιαλτη.
===========================
Ο Μπλανκο Αμαριγιο αποχωρησε διακριτικα απο το τραπεζι και την παμπ αφηνοντας μονους τον δημοσιογραφο με την Νταιανα Μεισον. Ειχε ενα κακο προαισθημα για το τι θ' ακουγε ο φιλος του μα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο. Προς στιγμην σκεφτηκε να παει στο δωματιο της Λουσυ μα αλλαξε αμεσα γνωμη. Σταματησε στην πρωτη πλατεια που βρεθηκε μπροστα του κι εκατσε σ' ενα παγκακι. Επρεπε να βαλει με καποιο τροπο ταξη στις συγκεχυμενες σκεψεις του. Αυτο που ειχε συμβει με την Λουσυ το ηξερε βαθια μεσα του πως καποια στιγμη θα συνεβαινε, αυτο που δεν ηξερε ηταν το τι θα επακολουθουσε μετα. Η φιγουρα της Μορενα μπορει πια να ηταν αχνη και μακρινη αλλα ενοιωθε ακομα πραγματα για κεινην. Ηταν σωστο να μπλεξει με την Λουσυ οταν ακομα το μυαλο του τριγυρνουσε σε δαυτην ?
Ο δροσερος αερας εκανε οτι μπορουσε ν' αλαφρυνει το βαρυ του κεφαλι μα δεν ηταν αρκετο.
Εδω και πολυ καιρο ο σπανιολος επρεπε να παρει αποφασεις που ποτε δεν ειχε χρειαστει να κανει και το χειροτερο ηταν πως επρεπε να το κανει ξεμεθυστος.
==============================
Η Αννι Τσαπμαν ειχε αρχισει να συνερχεται απο τον καυγα της περασμενης βδομαδας με την Ελιζα Κουπερ κι αυτο σημαινε πως επρεπε και παλι απαραιτητως να βγει για δουλεια. Ο τσακωμος αναμεσα στις δυο γυναικες εξ' αιτιας του Χαρρυ ηταν τοσο εντονος που για καμποσες μερες και οι δυο παρεμεναν κλινηρης μεχρι ν' ανακαμψουν. Ομως τα πραγματα ειχαν ζορισει πολυ πια την Αννι. Τα χρηματα απο τον πρωην αντρα της ειχαν σταματησει να ερχονται εδω και αρκετο καιρο και οι βιοποριστικες της αναγκες δεν ειχαν μειωθει καθολου. Ετσι εκεινο το Σαββατο, 7 Σεπτεμβριου, ειχε βγει ξανα στους δρομους σε αναζητηση πελατη.
Ειχε ηδη καποια χρηματα στην τσεπη της μα ηξερε πως δεν εφταναν. Γι αυτο, μολις ειδε τον αντρα με το καπελο και το μαυρο παλτο να την πλησιαζει πιστεψε πως αυτο θα ηταν ενα καλο βραδυ. Τα ματια της αστραψαν στο θεαμα των κερματων που ειχαν πλημμυρισει την παλαμη του και η συμφωνια εκλεισε σε χρονο μηδεν. Το μονο που εμενε ηταν να μεταβουν στο σημειο που επρεπε για την ολοκληρωση της δοσοληψιας.
============================
Εκει που τον πηγε, στο πισω μερος της Χανμπερι Στριτ, ζουσε κοσμος. Για την ακριβεια πανω απο δεκαεξι ατομα ζουσαν εκει, ομως κανεις τους δεν ειδε ποτε τιποτα. Στο μυαλο του ολα ηταν μεθοδικα σχεδιασμενα κι οργανωμενα. Για την ηλικια της η πορνη που ειχε επιλεξει στεκοταν μια χαρα μα αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που τον ενδιεφερε. Γι αλλο λογο βρισκοταν εκει και δεν σκοπευε ν' αφησει μικρολεπτομερειες, οπως η υπαρξη κοσμου που βρισκοταν διπλα τους ακριβως να τον επηρεασει ως προς την εκτελεση του σχεδιου του.
Ο αιφνιδιασμος ηταν το μεγαλο του οπλο και ηξερε πως να το χρησιμοποιησει καταλληλα.
Κοιταξε το αναισθητο σωμα της γυναικας που κειτονταν στο δρομο κι εριξε μια ενδελεχη ματια τριγυρω. Δεν υπηρχε ψυχη. Εβγαλε απο την μεσα μερια του παλτου του ενα νυστερι, τοσο καλα γυαλισμενο, που σχεδον μπορεσε να δει την αρρωστημενη λαμψη των ματιων του ν' αντανακλαει πανω του. Μετα εσκυψε με αδημονια πανω της.
Μερικα λεπτα αργοτερα ειχε εξαφανιστει μεσα στο σκοταδι σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
===========================
Περιμεναν υπομονετικα εχοντας παντα το βλεμμα και την προσοχη τους εστιασμενα πανω τους. Δεν μπορουσαν να καταλαβουν ποιοι ηταν και τι γυρευαν εκει μα τους δημιουργουσαν προβλημα στην εκτελεση του σχεδιου τους. Μετα ξαφνικα τους ειδαν ν' απομακρυνονται σαν να ειχαν λαβει καποια αορατη εντολη. Σιγουρευτηκαν πως ειχαν μεινει πια μονοι και οπλιστηκαν με υπομονη περιμενοντας την ελευση του σπανιολου.
Ο Σραπ ηθελε να ξεμπερδευουν μια ωρα αρχητερα με το θεμα γιατι εξακολουθουσε να νοιωθει αβολα με την παρουσια των Διδυμων. Απο την μερια τους και οι δυο ηταν απολυτα αταραχες με το βλεμμα στραμμενο στην εισοδο του σπιτιου του εμενε ο Μπλανκο.
Ο Σραπ ειχε παρευρεθει σε καποια απο τα κατορθωματα τους, για καποια αλλα απλως ειχε ακουσει. Κρινοντας απο αυτα που ειχε ζησει προσωπικα ουδολως αμφεβαλλε για την γνησιοτητα ολων των αλλων που ακουγονταν σαν φημη για τα επιτευγματα τους. Ξαφνικα ενοιωσε ανακουφιση που βρισκονταν στο ιδιο στρατοπεδο.
==========================
Ο Μπρουνο Πετσαι επιασε τον εαυτο του ν' αναρωτιεται για πραγματα που δεν τον αφορουσαν και που ποτε δεν θα λαμβανε απαντησεις ενω παραλληλα πιστοποιουσε πως το ρολοι του εδειχνε 4. Ποιος ηταν αυτος ο αντρας ? Γιατι ειχε κινητοποιηθει ολοκληρο το τοπικο παραρτημα του ταγματος στο Λονδινο γι αυτον ? Ποιο μυστικο εκρυβε που επρεπε παση θυσια να πεθανει μαζι του ? Κουνησε το κεφαλι του προσπαθωντας ν' απαλλαγει απ' ολες αυτες τις αχρειαστες ερωτησεις. Η δουλεια του ηταν συγκεκριμενη, μια και μονο κι επρεπε να την κανει καλα. Ειδε την φιγουρα του αντρα στο βαθος να εμφανιζεται απο το πουθενα.
Εβλεπε πεντε ατομα απεναντι του μα κανενα σημαδι απο την Μορενα. Σιγουρα υπηρχαν κι αλλοι τριγυρω, αθεατοι, καλα κρυμμενοι που θα εμφανιζονταν την καταλληλη στιγμη.
Κουνησε τους ωμους αδιαφορα. Αδιαφορουσε για το ποσοι ηταν. Τα πραγματα ειχαν αλλαξει δραματικα απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει απεναντι σε Ιησουιτες. Τοτε ο κυβος εσκεμμενα τον ειχε εγκαταλειψει, τωρα τον ενοιωθε πιο δικο του απο ποτε.
========================
-'Εισαι καλα' ? ρωτησε η Νταιανα Μεισον. 'Περασα απο το σπιτι και την εφημεριδα κι αφου δεν σε βρηκα εκει φανταστηκα πως θα ησουν εδω'.
-'Σωστα μαντεψες' εκανε ο Γουες. 'Τι συμβαινει Νταιανα, γιατι μ' εψαχνες' ?
-'Ειναι κατι που ηθελα να σου το πω προσωπικα' ειπε η κοπελα νοιωθωντας ελαφρα αβολα. 'Δεν θα ηθελα να το μαθεις απο αλλον, τυχαια, καποια στιγμη'.
-'Ωραια' απαντησε ο Γουες 'τι ειναι αυτο που πρεπει να μαθω λοιπον' ?
-'Θα σε πειραζε να παραγγειλω κατι να πιω πρωτα' ? ρωτησε η κοπελα.
Ο δημοσιογραφος εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα. Εκανε μια κινηση προς την Σιρλευ που ετρεξε αμεσως στο τραπεζι τους. Σε λιγα λεπτα ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα βρισκοταν ακουμπισμενο μπροστα στην Νταιανα. Η τελευταια ηπιε μια γερη γουλια, μεγαλυτερη απο τα συνηθισμενα της και αυτο της εφερε μια υποψια δακρυων στα ματια. Αφησε το ποτηρι κατω και κοιταξε τον Γουες στα ματια.
============================
-'Οπως καταλαβαινεις' αρχισε 'τα πραγματα μεταξυ μας πηραν εναν δρομο που δεν γυριζει πισω. 'Θα ηταν ασκοπο, σχεδον καταστροφικο, και για τους δυο μας αν συνεχιζαμε κατω απο τετοιες συνθηκες. Παρ' ολα αυτα, δεν ξερω για σενα, εγω εχω επηρεαστει αρκετα. Το Λονδινο ειναι μικρο, τοσο μικρο που οι πιθανοτητες να συναντηθουμε ξανα η ακομα και το να μαθαινω πραγματα για σενα θα με βαζει διαρκως στην αμφιβολια για το ορθον της αποφασης μου. Γι αυτο ηρθα σημερα Γουες, για να σου πω πως φευγω απο το Λονδινο. Για παντα'.
Ακομα και να του εκανε καποια αισθηση αυτη δεν φανηκε πουθενα. Εξακολουθουσε να την παρατηρει αμιλητος περιμενοντας να ολοκληρωσει οτι ειχε να πει. Την ειδε να πινει αλλη μια γενναια γουλια απο την μπυρα της διχως τις προηγουμενες παρενεργειες αυτη τη φορα.
-'Συνεχισε' ειπε ο Γουες με μια ηρεμια στην φωνη που εξεπληξε και τον ιδιο.
Η Νταιανα εριξε μια ματια αριστερα και δεξια σαν να φοβοταν πως χιλιαδες αυτια περιμεναν με ανυπομονησια την συνεχεια των λογων της. Ειδε πως ουδεις ενδιαφεροταν.
=========================
-'Οπως ξερεις ο θειος μου ο Μαλκολμ, ο αδελφος του πατερα μου, ειναι υψηλοβαθμος αξιωματικος της βασιλικης φρουρας στην Ινδια, στην πολη Τζοντχπουρ. Επανειλλημενα μου ειχε γραψει να παω να τον βρω μα ποτε δεν το θεωρησα επιλογη η λυση. Με τις διασυνδεσεις του θα μου εβρισκε δουλεια σαν δασκαλα αγγλικων και μ' αυτον τον τροπο δεν θα ειχα βιοποριστικο προβλημα. Μετα απ' ολα οσα εχουν συμβει η λυση της Ινδιας μου φαινεται πλεον ενδεδειγμενη. Χρειαζομαι χρονο να βαλω σε ταξεις τις σκεψεις μου, να δω την ζωη μου απο δω και περα. Δεν ξερω αν θα ειναι καλυτερα η χειροτερα μα ο μονος τροπος για να το μαθω ειναι να το πραγματοποιησω. Πιστευω πως θα ειναι προς οφελος μου το οτι δεν θα ξερω κανεναν εκει, πλην του θειου μου, κι οτι κανεις δεν θα ξερει εμενα. Ξερω' ειπε χαμογελωντας με μια ελαφρια πικρα να στολιζει τη φωνη της 'πως ξεκιναω απο την αρχη, απο το μηδεν μα βαθια μεσα μου νοιωθω πως ειναι οτι πιο σωστο μπορω να πραξω αυτη τη στιγμη. Εξ' αλλου' συνεχισε σε μια προσπαθεια να ελαφρυνει το κλιμα 'το μπουχτισα το Λονδινο κι αυτο εμενα'.
===========================
-'Εχεις παρει τις αποφασεις σου' ειπε μετα απο μια συντομη βουβαμαρα ο Γουες. 'Δεν ηρθες εδω αποψε για να τις συζητησεις, ηρθες για να τις ανακοινωσεις. Εκτιμω το γεγονος πως ηθελες να ξερω τι μελλει γενεσθαι απο σενα την ιδια κι οχι απο καποιον τυχαιο τριτο. Ειναι κατι που το εκτιμω, να το ξερεις. Καταλαβαινεις πως δεν εχω να πω η να παρατηρησω κατι σε ολα οσα μου ειπες.Ευχομαι μονο το Τζοντχπουρ να ειναι η τελευταια και οριστικη σου σταση γιατι αν χρειαστει να την ξανακοπανησεις, οπως κανεις τωρα, δεν ξερω τι αλλες εναλλακτικες θα εχεις για να πας. Μακαρι να βρεις αυτο που ψαχνεις εκει που θα πας, θα ηταν πραγματι λυπηρο ν' αλλαξεις τη ζωη σου και να μην εχεις το προσδοκωμενο αποτελεσμα. Καλο ταξιδι σου ευχομαι και καλη διαμονη' ειπε και σηκωθηκε αργα απο το τραπεζι. 'Θα μου επιτρεψεις φανταζομαι αυτην την μπυρα να την πληρωσω εγω' συμπληρωσε.
Η Νταιανα τον ειδε να ξεμακραινει απο το τραπεζι, να πετα μερικα κερματα στον παγκο της Μολλυ και μετα ν' ανοιγει την πορτα και να χανεται πισω της.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 71
Ο χρονος στερευε σιγα σιγα και τον ενοιωθε πια σαν μια θηλια που σταδιακα εσφιγγε γυρω απο το λαιμο του. Ηταν ηδη αρκετη ωρα στο διαμερισμα του αντρα που ειχε ακολουθησει απο την 'Μελαγχολικη Οξια' μα τιποτα δεν εδειχνε πως θα επεστρεφε συντομα. Ειχε ακομα μιση ωρα για ξοδεμα μα μετα θα επρεπε να φυγει για την αποβαθρα αν ηθελε να προλαβει ζωντανη την αρχαιολογο. Το γεγονος αυτο ειχε περιπλεξει τα πραγματα ουσιαστικα αλλοιωνοντας του το αρχικο σχεδιο που ειχε εκπονησει. Συνειδητοποιουσε πια πως ο στοχος του ειχε αγορασει χρονο απο το πουθενα παρατεινοντας ετσι την παραμονη του αναμεσα στους ζωντανους κατα μερικες ωρες και αυτο του προκαλουσε μια δυσφορια. Εριξε μια τελευταια ματια στο διαμερισμα και σηκωθηκε για να φυγει. Εκλεισε την πορτα πισω του, κατεβηκε την κεντρικη σκαλα και βγηκε στο δρομο. Τετοια ωρα δεν κυκλοφορουσε ψυχη. Προχωρησε προς μια αμαξα που ηταν σταθμευμενη απεναντι, μπηκε μεσα και εδωσε οδηγιες στον αγουροξυπνημενο οδηγο για το που ηθελε να παει. Μετα απο δυομιση σχεδον αιωνες θα ξανασυναντουσε τον παλιο του εφιαλτη.
===========================
Ο Μπλανκο Αμαριγιο αποχωρησε διακριτικα απο το τραπεζι και την παμπ αφηνοντας μονους τον δημοσιογραφο με την Νταιανα Μεισον. Ειχε ενα κακο προαισθημα για το τι θ' ακουγε ο φιλος του μα δεν μπορουσε να κανει κατι γι αυτο. Προς στιγμην σκεφτηκε να παει στο δωματιο της Λουσυ μα αλλαξε αμεσα γνωμη. Σταματησε στην πρωτη πλατεια που βρεθηκε μπροστα του κι εκατσε σ' ενα παγκακι. Επρεπε να βαλει με καποιο τροπο ταξη στις συγκεχυμενες σκεψεις του. Αυτο που ειχε συμβει με την Λουσυ το ηξερε βαθια μεσα του πως καποια στιγμη θα συνεβαινε, αυτο που δεν ηξερε ηταν το τι θα επακολουθουσε μετα. Η φιγουρα της Μορενα μπορει πια να ηταν αχνη και μακρινη αλλα ενοιωθε ακομα πραγματα για κεινην. Ηταν σωστο να μπλεξει με την Λουσυ οταν ακομα το μυαλο του τριγυρνουσε σε δαυτην ?
Ο δροσερος αερας εκανε οτι μπορουσε ν' αλαφρυνει το βαρυ του κεφαλι μα δεν ηταν αρκετο.
Εδω και πολυ καιρο ο σπανιολος επρεπε να παρει αποφασεις που ποτε δεν ειχε χρειαστει να κανει και το χειροτερο ηταν πως επρεπε να το κανει ξεμεθυστος.
==============================
Η Αννι Τσαπμαν ειχε αρχισει να συνερχεται απο τον καυγα της περασμενης βδομαδας με την Ελιζα Κουπερ κι αυτο σημαινε πως επρεπε και παλι απαραιτητως να βγει για δουλεια. Ο τσακωμος αναμεσα στις δυο γυναικες εξ' αιτιας του Χαρρυ ηταν τοσο εντονος που για καμποσες μερες και οι δυο παρεμεναν κλινηρης μεχρι ν' ανακαμψουν. Ομως τα πραγματα ειχαν ζορισει πολυ πια την Αννι. Τα χρηματα απο τον πρωην αντρα της ειχαν σταματησει να ερχονται εδω και αρκετο καιρο και οι βιοποριστικες της αναγκες δεν ειχαν μειωθει καθολου. Ετσι εκεινο το Σαββατο, 7 Σεπτεμβριου, ειχε βγει ξανα στους δρομους σε αναζητηση πελατη.
Ειχε ηδη καποια χρηματα στην τσεπη της μα ηξερε πως δεν εφταναν. Γι αυτο, μολις ειδε τον αντρα με το καπελο και το μαυρο παλτο να την πλησιαζει πιστεψε πως αυτο θα ηταν ενα καλο βραδυ. Τα ματια της αστραψαν στο θεαμα των κερματων που ειχαν πλημμυρισει την παλαμη του και η συμφωνια εκλεισε σε χρονο μηδεν. Το μονο που εμενε ηταν να μεταβουν στο σημειο που επρεπε για την ολοκληρωση της δοσοληψιας.
============================
Εκει που τον πηγε, στο πισω μερος της Χανμπερι Στριτ, ζουσε κοσμος. Για την ακριβεια πανω απο δεκαεξι ατομα ζουσαν εκει, ομως κανεις τους δεν ειδε ποτε τιποτα. Στο μυαλο του ολα ηταν μεθοδικα σχεδιασμενα κι οργανωμενα. Για την ηλικια της η πορνη που ειχε επιλεξει στεκοταν μια χαρα μα αυτο ηταν το τελευταιο πραγμα που τον ενδιεφερε. Γι αλλο λογο βρισκοταν εκει και δεν σκοπευε ν' αφησει μικρολεπτομερειες, οπως η υπαρξη κοσμου που βρισκοταν διπλα τους ακριβως να τον επηρεασει ως προς την εκτελεση του σχεδιου του.
Ο αιφνιδιασμος ηταν το μεγαλο του οπλο και ηξερε πως να το χρησιμοποιησει καταλληλα.
Κοιταξε το αναισθητο σωμα της γυναικας που κειτονταν στο δρομο κι εριξε μια ενδελεχη ματια τριγυρω. Δεν υπηρχε ψυχη. Εβγαλε απο την μεσα μερια του παλτου του ενα νυστερι, τοσο καλα γυαλισμενο, που σχεδον μπορεσε να δει την αρρωστημενη λαμψη των ματιων του ν' αντανακλαει πανω του. Μετα εσκυψε με αδημονια πανω της.
Μερικα λεπτα αργοτερα ειχε εξαφανιστει μεσα στο σκοταδι σαν να μην ειχε υπαρξει ποτε.
===========================
Περιμεναν υπομονετικα εχοντας παντα το βλεμμα και την προσοχη τους εστιασμενα πανω τους. Δεν μπορουσαν να καταλαβουν ποιοι ηταν και τι γυρευαν εκει μα τους δημιουργουσαν προβλημα στην εκτελεση του σχεδιου τους. Μετα ξαφνικα τους ειδαν ν' απομακρυνονται σαν να ειχαν λαβει καποια αορατη εντολη. Σιγουρευτηκαν πως ειχαν μεινει πια μονοι και οπλιστηκαν με υπομονη περιμενοντας την ελευση του σπανιολου.
Ο Σραπ ηθελε να ξεμπερδευουν μια ωρα αρχητερα με το θεμα γιατι εξακολουθουσε να νοιωθει αβολα με την παρουσια των Διδυμων. Απο την μερια τους και οι δυο ηταν απολυτα αταραχες με το βλεμμα στραμμενο στην εισοδο του σπιτιου του εμενε ο Μπλανκο.
Ο Σραπ ειχε παρευρεθει σε καποια απο τα κατορθωματα τους, για καποια αλλα απλως ειχε ακουσει. Κρινοντας απο αυτα που ειχε ζησει προσωπικα ουδολως αμφεβαλλε για την γνησιοτητα ολων των αλλων που ακουγονταν σαν φημη για τα επιτευγματα τους. Ξαφνικα ενοιωσε ανακουφιση που βρισκονταν στο ιδιο στρατοπεδο.
==========================
Ο Μπρουνο Πετσαι επιασε τον εαυτο του ν' αναρωτιεται για πραγματα που δεν τον αφορουσαν και που ποτε δεν θα λαμβανε απαντησεις ενω παραλληλα πιστοποιουσε πως το ρολοι του εδειχνε 4. Ποιος ηταν αυτος ο αντρας ? Γιατι ειχε κινητοποιηθει ολοκληρο το τοπικο παραρτημα του ταγματος στο Λονδινο γι αυτον ? Ποιο μυστικο εκρυβε που επρεπε παση θυσια να πεθανει μαζι του ? Κουνησε το κεφαλι του προσπαθωντας ν' απαλλαγει απ' ολες αυτες τις αχρειαστες ερωτησεις. Η δουλεια του ηταν συγκεκριμενη, μια και μονο κι επρεπε να την κανει καλα. Ειδε την φιγουρα του αντρα στο βαθος να εμφανιζεται απο το πουθενα.
Εβλεπε πεντε ατομα απεναντι του μα κανενα σημαδι απο την Μορενα. Σιγουρα υπηρχαν κι αλλοι τριγυρω, αθεατοι, καλα κρυμμενοι που θα εμφανιζονταν την καταλληλη στιγμη.
Κουνησε τους ωμους αδιαφορα. Αδιαφορουσε για το ποσοι ηταν. Τα πραγματα ειχαν αλλαξει δραματικα απο την τελευταια φορα που ειχε βρεθει απεναντι σε Ιησουιτες. Τοτε ο κυβος εσκεμμενα τον ειχε εγκαταλειψει, τωρα τον ενοιωθε πιο δικο του απο ποτε.
========================
-'Εισαι καλα' ? ρωτησε η Νταιανα Μεισον. 'Περασα απο το σπιτι και την εφημεριδα κι αφου δεν σε βρηκα εκει φανταστηκα πως θα ησουν εδω'.
-'Σωστα μαντεψες' εκανε ο Γουες. 'Τι συμβαινει Νταιανα, γιατι μ' εψαχνες' ?
-'Ειναι κατι που ηθελα να σου το πω προσωπικα' ειπε η κοπελα νοιωθωντας ελαφρα αβολα. 'Δεν θα ηθελα να το μαθεις απο αλλον, τυχαια, καποια στιγμη'.
-'Ωραια' απαντησε ο Γουες 'τι ειναι αυτο που πρεπει να μαθω λοιπον' ?
-'Θα σε πειραζε να παραγγειλω κατι να πιω πρωτα' ? ρωτησε η κοπελα.
Ο δημοσιογραφος εκανε μια κινηση σαν να ελεγε πως δεν ειχε απολυτως κανενα προβλημα. Εκανε μια κινηση προς την Σιρλευ που ετρεξε αμεσως στο τραπεζι τους. Σε λιγα λεπτα ενα μεγαλο ποτηρι μπυρα βρισκοταν ακουμπισμενο μπροστα στην Νταιανα. Η τελευταια ηπιε μια γερη γουλια, μεγαλυτερη απο τα συνηθισμενα της και αυτο της εφερε μια υποψια δακρυων στα ματια. Αφησε το ποτηρι κατω και κοιταξε τον Γουες στα ματια.
============================
-'Οπως καταλαβαινεις' αρχισε 'τα πραγματα μεταξυ μας πηραν εναν δρομο που δεν γυριζει πισω. 'Θα ηταν ασκοπο, σχεδον καταστροφικο, και για τους δυο μας αν συνεχιζαμε κατω απο τετοιες συνθηκες. Παρ' ολα αυτα, δεν ξερω για σενα, εγω εχω επηρεαστει αρκετα. Το Λονδινο ειναι μικρο, τοσο μικρο που οι πιθανοτητες να συναντηθουμε ξανα η ακομα και το να μαθαινω πραγματα για σενα θα με βαζει διαρκως στην αμφιβολια για το ορθον της αποφασης μου. Γι αυτο ηρθα σημερα Γουες, για να σου πω πως φευγω απο το Λονδινο. Για παντα'.
Ακομα και να του εκανε καποια αισθηση αυτη δεν φανηκε πουθενα. Εξακολουθουσε να την παρατηρει αμιλητος περιμενοντας να ολοκληρωσει οτι ειχε να πει. Την ειδε να πινει αλλη μια γενναια γουλια απο την μπυρα της διχως τις προηγουμενες παρενεργειες αυτη τη φορα.
-'Συνεχισε' ειπε ο Γουες με μια ηρεμια στην φωνη που εξεπληξε και τον ιδιο.
Η Νταιανα εριξε μια ματια αριστερα και δεξια σαν να φοβοταν πως χιλιαδες αυτια περιμεναν με ανυπομονησια την συνεχεια των λογων της. Ειδε πως ουδεις ενδιαφεροταν.
=========================
-'Οπως ξερεις ο θειος μου ο Μαλκολμ, ο αδελφος του πατερα μου, ειναι υψηλοβαθμος αξιωματικος της βασιλικης φρουρας στην Ινδια, στην πολη Τζοντχπουρ. Επανειλλημενα μου ειχε γραψει να παω να τον βρω μα ποτε δεν το θεωρησα επιλογη η λυση. Με τις διασυνδεσεις του θα μου εβρισκε δουλεια σαν δασκαλα αγγλικων και μ' αυτον τον τροπο δεν θα ειχα βιοποριστικο προβλημα. Μετα απ' ολα οσα εχουν συμβει η λυση της Ινδιας μου φαινεται πλεον ενδεδειγμενη. Χρειαζομαι χρονο να βαλω σε ταξεις τις σκεψεις μου, να δω την ζωη μου απο δω και περα. Δεν ξερω αν θα ειναι καλυτερα η χειροτερα μα ο μονος τροπος για να το μαθω ειναι να το πραγματοποιησω. Πιστευω πως θα ειναι προς οφελος μου το οτι δεν θα ξερω κανεναν εκει, πλην του θειου μου, κι οτι κανεις δεν θα ξερει εμενα. Ξερω' ειπε χαμογελωντας με μια ελαφρια πικρα να στολιζει τη φωνη της 'πως ξεκιναω απο την αρχη, απο το μηδεν μα βαθια μεσα μου νοιωθω πως ειναι οτι πιο σωστο μπορω να πραξω αυτη τη στιγμη. Εξ' αλλου' συνεχισε σε μια προσπαθεια να ελαφρυνει το κλιμα 'το μπουχτισα το Λονδινο κι αυτο εμενα'.
===========================
-'Εχεις παρει τις αποφασεις σου' ειπε μετα απο μια συντομη βουβαμαρα ο Γουες. 'Δεν ηρθες εδω αποψε για να τις συζητησεις, ηρθες για να τις ανακοινωσεις. Εκτιμω το γεγονος πως ηθελες να ξερω τι μελλει γενεσθαι απο σενα την ιδια κι οχι απο καποιον τυχαιο τριτο. Ειναι κατι που το εκτιμω, να το ξερεις. Καταλαβαινεις πως δεν εχω να πω η να παρατηρησω κατι σε ολα οσα μου ειπες.Ευχομαι μονο το Τζοντχπουρ να ειναι η τελευταια και οριστικη σου σταση γιατι αν χρειαστει να την ξανακοπανησεις, οπως κανεις τωρα, δεν ξερω τι αλλες εναλλακτικες θα εχεις για να πας. Μακαρι να βρεις αυτο που ψαχνεις εκει που θα πας, θα ηταν πραγματι λυπηρο ν' αλλαξεις τη ζωη σου και να μην εχεις το προσδοκωμενο αποτελεσμα. Καλο ταξιδι σου ευχομαι και καλη διαμονη' ειπε και σηκωθηκε αργα απο το τραπεζι. 'Θα μου επιτρεψεις φανταζομαι αυτην την μπυρα να την πληρωσω εγω' συμπληρωσε.
Η Νταιανα τον ειδε να ξεμακραινει απο το τραπεζι, να πετα μερικα κερματα στον παγκο της Μολλυ και μετα ν' ανοιγει την πορτα και να χανεται πισω της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου